ความคิดเห็นที่ 1 นั่งคุยกับผู้ชาย "ดูดี" ที่ชื่อ "เดวิด เบคแฮม" "ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองหล่อ ด้วยความสัตย์จริง ผมก็แค่ ดูดี เท่านั้นแหละ" หนึ่งในไม่กี่ประโยคที่ สตาร์ ระดับโลกผู้นี้เอ่ยถึงตัวเอง ด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ไม่จริงจัง แต่ก็ไม่ได้ขำขัน เมื่อถูกถถามว่า ยังมีเรื่องอะไรที่เราเข้าใจผิดเกี่ยวกับตัวเขาอีกหรือไม่ ที่เป็นอยุ่นี่คือตัวเขาจริงๆหรือ? "ที่คุณเห็น คือตัวผม และจะไม่มีวันเปลี่ยน ผมไม่ได้พยายามจะปิดบังอะไร ไม่มีอะไรต้องปกปิด ผม ออกมาใช้ชีวิตในต่างแดนได้ 10 ปีแล้ว แต่ผมไม่มีทางลืมความเป็นอังกฤษ หรือที่ที่ผมเติบโตมา และผมก็สอนให้ลูกๆเติบโตแบบอังกฤษ เรากินแบบอังกฤษ ใช้ของของอังกฤษ (แม้เราจะอยู่ในอเมริกาก็ตาม) ผม กับวิคตอเรียพยามเลี้ยงลูกให้เติบโตมาแบบคนอังกฤษมากที่สุด แบบที่เราเติบโตมา แบบที่พ่อแม่เลี้ยงเรา คือ แบบที่เข้มวงดกวดขันน่ะครับ" แม้ เบคแฮ่มจะพูดแบบนั้น แต่เราก็นึกภาพ เด็กๆที่โตมาแบบ "อังกฤษพื้นบ้าน" ไม่ออกเลย เพราะชีวิตพวกเขาดูเหมือนจะสูงส่งและอยู่ท่ามกลางแสงสี และ คนดังตลอดเวลา "ทุกคนคิดแบบนั้น (ขำ) มันก็จริงก็กอร์ดอน (แรมซีย์ กอร์ดอน เชฟชื่อดังระดับโลก) มักจะแวะมาทำเนื้อเวลลิงตันก์ที่บ้านเป็นบางครั้ง ผมขี่มอเตอร์ไซต์กับทอม (ครูซ) ก็จริง เราคบหากันมาหลายปีแล้ว มันไม่ใช่เรื่องคนดังคบคนดังอะไรหรอก เราก็แค่เป็นเพื่อนกัน แบบธรรมดาันั่นแหละ" พูด ถึงเรื่องครอบครัว กับชีวิตรักกับ สตาร์สาวชื่อดังแห่งยุค สมาชิกวงสไปซ์เกิร์ล ทีทันทีที่มีการประกาศว่าทั้งคู่จะแต่งงานกัน ทุกสื่อต่างคิดว่า คู่นี้ไม่มีทางไปรอด นักฟุตบอลดาวรุ่ง กับ นักร้องสาววงเกิร์ลแบนด์ แต่จนถึงวันนี้ ทั้งคู่ก็ครองคู่กันมา 15 ปีแล้ว "วิ คตอเรียคือคนที่สุดยอดมาก เป็นเป็นผู้หญิงที่สุดยอด เป็นดีไซเนอร์ที่สุดยอด เธอรู้ว่าเธอต้องการอะไร และจะทำยังไงถึงจะได้มันมา เธอเป็นคนทำงานเก่ง และเธอยังเป็นแม่ที่เหลือเชื่อ นั่นจุดแข็งของเธอเลยล่ะ การได้เป็นสามีเธอ เป็นพ่อของลูกเธอ มันไม่มีอะไรแฮปปี้ไปกว่า การได้เห็นผู้หญิงคนนึงทำทุกอย่างได้เพื่อลูกหรอก" หวานซะ.. ทั้ง เบคแฮมและวิคเตอเรีย ต่างก็เป็น "นักธุรกิจ" ทั้งคู่ ชื่อของทั้งคู่ คือ แบรนด์ แม้เบคแฮมไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้นัก แต่เขาก็ได้แสดงความเห็นไว้ว่า "ไม่ มีอะไรต้องบ่น กับการเป็นจุดสนใจครับ ผมถือว่า โชคดีที่เราได้ยืนอยู่ตรงนี้ ที่จริงผมทำงานหนัก ทำหน้าพ่อและสามีเหมือนคนอื่นๆนั่นแหละครับ ผม ไม่รู้ว่าทำไมคนถึงสนอกสนใจในตัวผมนัก ด้วยความสัตย์จริง มันเซอร์ไพรซ์ผมมาก ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองหล่อ ผมรู้แค่ว่า หน้าตาไม่ได้อุบาทว์ แค่นั้นจริงๆ แต่ผมพิถี พิถันเรื่องการแต่งตัวนะ ไปๆมาๆ มันกลายเป็นเรื่องง่ายสะงั้น กับการถอดเสื้อผ้าถ่ายแบบ ตอนผมเห็นรูปตัวเองนุ่งกางเกงในตัวเดียว บนบิลบอร์ดขนาดยักษ์ในนิวยอร์ค ผมจอดรถถ่ายรูปเลยนะ ผมรู้สึกสั่นๆ และมันแปลกๆจริงๆ แต่ที่ฮาสุึดๆคือ ตอนที่ผมถ่ายรูปอยู่ มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาหาผมแล้วพูดว่า -- เห้ย! เห็นกระเจรี๊ยวเบคแฮ่มบนโน้นมั้ย-- นั่นมันฮาจริงๆนะ" เมื่อถูกถามว่า เคยมีสักครั้งมั้ยที่ สถานะและความโด่งดังในทุกวันนี้ ทำให้เขาหลงระเริง แม้เจ้าตัวจะปฏิเสธ แต่เราก็ไม่อยากจะเชื่ออยู่ดี ว่าเขาไม่เคยคิดหยิ่งผยอง หรือ หลงใหลได้ปลื้มไปกับชื่อเสียงอันมหาศาลนี้ "ด้วย การงานทำให้ผมได้พบกับเจ้าชายวิลเลียมบ่อยๆ ไม่ปฏิเสธว่าเราค่อนข้างสนิทกัน กับแฮรี่ก็เหมือนกัน ผมชื่นชมเขาตรงที่เขาเกิดมาท่ามกลางการจับจ้อง และเขาก็วางตัวได้ดี ต้องยกความดีให้กับแม่และสมาชิกราชวงศ์ทุกคน สำหรับ ผมเองต้องยกความดีให้พ่อของผม ที่เลี้ยงดูผมมาอย่างเข้มงวด และสอนให้ผมทำตัวติดดิน รวมทั้งเพื่อนฝูงที่ดีของผมอีกด้วย พูดแบบนี้อาจดูแก่ แต่ปัญหาคือ เด็กสมัยนี้เล่นพรีเมียร์ชิพ ไม่ถึง 10 นัด ก็ได้ค่าตัวซะแพงลิบลิ่ว ขับรถหรู กับไม่มีใครคอยสอน หรือเป็นแบบอย่างในการวางตัว สมัยผมเล่นให้แมนยูฯ ผมต้องทำงานเพื่อแลกกับสัญญา นั่นคือเหตุผลว่าทำไม เซอร์ อเล็ก ถึงประสบความสำเร็จ เพราะเขาบีบให้ลูกทีมทำงานหนัก คอยคุมให้พวกเขาอยู่ในร่องในรอย" ครอบครัว เดวิด มีชื่อด้านการใช้จ่ายฟุ่มเฟือย แบคแฮมบอกว่า เขาไม่ค่อยจ่ายอะไรเพื่อตัวเองสักเท่าไหร่ แต่ถ้าเพื่อเมีย เพื่อลูกล่ะไม่อั้น "ของแพงชิ้นล่าสุดที่ผมซื้อ เป็นภาพเขียนที่ผมให้เพื่อนวาดให้ เอามาประดับในห้องนอนลูกสาว เพื่อนคนนั้นคือ เดเมียน เฮิร์สครับ (จิตกรชื่อดังชางอังกฤษ) มี ข่าวลือว่าผมเป็นพวกเจ้าระเบียบ นั่นไม่ใช่ข่าวลือ ทุกวันนี้ผมยังจัดกระป๋องน้ำอัดลมในตู้เย็นอยู่เลย เวลาเราเดินทางไปไหนสักที สิ่งแรกที่ผมทำหลังจากเข้าพักเรียบร้อยคือ เอาเสื้อผ้าออกมาจัดวาง ให้เป็นที่เป็นทาง อาจดูน่ารำคาณ แต่ถ้าไม่จัด นั่นน่ารำคาณกว่าครับ" เมื่อถามถึงชีวิตการเป็น ักเตะของทีม แอล เอ กาแล็กซี ในประเทศที่ "ฟุตบอล" ถูกเรียกว่า "ซอคเกอร์" และผู้คนส่วนใหญ่ชอบดู "บาสเกตบอล" และ "อื่นๆ" มากกว่า "ซอคเกอร์" แม้ ทุกอย่างจะเริ่มต้นอย่างสวยหรูตอนที่เบคแฮมมาอยู่กับแอลเอ ชีวิตการงานในฐานะ "แบรนด์" ของเขารุ่งโรจน์ ขณะเดียวกันกับที่ ไม่มีใครสนใจว่า เบคแฮ่มจะยิงได้หรือไม่ หรือ ฝีไม้ลายมือบนสนามจะเป็นอย่างไร "ผม รักที่จะเล่นกับแอลเอ ปีที่แล้วเราได้แชมป์เมเจอร์ลีกส์ และสัญญาของผมกับทีมหมดลงในปีนี้ เรามีแผนอื่นๆ (ที่เคยมีข่าวว่าเบคแฮมจะย้ายไป PSG) แต่เราก็ยังไม่พร้อม ชีวิตที่นี่กำลังไปได้สวย และเพื่อนๆของเราที่นี่ก็ดีมาก... ช่วง เวลาที่ผมมีความสุขที่สุดในชีวิต คือตอนที่ได้เล่นให้กับ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด คุณเอาอะไรมาเทียบไมไ่ด้เลย ผมอาจโชคดีที่ได้เล่นกับทีมชั้นเยี่ยม แต่แมนยูคือความฝันของผม และผมมีโอกาสได้เล่นให้กับทีมที่รักมาถึง 13 ปี มันเป็นอะไรที่เหลือเชื่อมากๆ หากคำถามคือ ถ้าผมต้องพลาดการได้เล่นกับมาดริด, แอลเอฯ แล้วเล่นให้กับแมนยูไปตลอดชีวิตการค้าแข้ง แบบ แกรี่ เนวิลล์ หรือ พอล สโคลล์ ผมจะยอมมั้ย ไม่มีอะไรต้องคิดเลย มันถือเป็นเกียรติกับผมมาก กับการได้รับใช้สโมสรที่ผมอยากอยู่มาตั้งแต่เด็กไปตลอดชีวิต แม้สุดท้าย มันจะไม่เกิดขึ้นก็ตาม.." กลางปี 2012 ถือเป็นช่วงเลวร้ายของเบคแฮม เมื่อเขาไม่มีชื่อติดในโควต้า ซีเนียร์ในทีมชาติอังกฤษชุดโอลิมปิก ความหวังได้รับใช้ทีมชาติเป็นครั้งสุดท้ายของเขาหลุดลอยไปแล้ว โดยที่ยังไม่มีการอำลาแฟนบอล หรือ เพื่อนร่วมทีมในสนามอย่างจริงจัง เบคแฮมออกแถลงการณ์ เสียใจแบบแมนๆที่พลาดโอกาสได้รับใช้ชาติ มี ผู้คาดการณ์ว่า เบคแฮ่มจะไม่เป็นแบบนักเตะซุปตาร์แขวนสตั๊ดคนอื่นๆ ที่พอแก่ตัวลงก็เริ่มเป็นฑูตกีฬา เดินสายให้ความรู้ แสดงทัศนะฟุตบอล เหมือนดาวดังวัยร่วงโรยทั่วๆไป แผนของเขามีดีกว่าการรอวันแก่ แล้วตาย คุณอยากให้แฟนบอลจำภาพคุณในแบบไหน "แค่นักฟุตบอลที่ทำงานหนัก  ผมอยากถูกจดจำในแง่ของนักฟุตบอลที่ประสบความสำเร็จ เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ทำผมมาหลายปี ต่อจากนั้น ใครจะรู้.." ข้อมูลเรียบเรียงจาก บทสัมภาษณ์ David Beckhamจาก นิตยสาร Esquire จากคุณ : city of the damn เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 04:37:32

ความคิดเห็นที่ 2 เรียบง่าย สไตล์ "ชไนจ์เดอร์" "ผมตัวเล็กที่สุดในบ้าน" สไนจ์เดอร์กล่าวถึงวัยเด็ก ตอนที่พ่อพาไปคัดตัวในทีมฟุตบอล ส่วนใหญ่ พี่ชายเขามักได้รับโอกาสก่อน เพราะมีรูปร่างสูงใหญ่ "แต่นั่นไม่เป็นปัญหากับผมเลย" ชไนจ์เดอร์ มีพี่น้องสามคนคือ เขา ร็อดนี่และเจฟฟรี่ พ่อขับรถพาพวกเขาไปสนามซ้อมเยาวชนทีม อาแจ็กซ์ทุกวัน จนกระทั่งเมื่อตารางซ้อมบอลของลูกๆเริ่มหนักหนาเข้าไปทุกที พ่อของเขาจึงออกจากงานซ่อมปล่องไฟมารับหน้าทีดูแลลูกๆแทน พี่ชายคนรองของ ชไนจ์เดอร์ เล่นให้ทีม เอฟซี อูเทรค พี่ชายคนโตประสบปัญหาบาดเจ็บเรื้อรัง จนแขวนสตั๊ดก่อนวัยอันควรและปัจจุบันเล่นให้กับทีม เอลลิงวิจค์ ขณะที่เด็กที่ตัวเล็กที่สุดในบ้าน กลายเป็น หนึ่งใน "10 สุดยอดนักเตะระดับโลก" ในเวลานี้ เขาคือ เวสลีย์ ชไนจ์เดอร์ "หลัง ซ้อมทุกวันมีคนมารอขอลายเซนต์เสมอ เราเซนต์ให้ไม่ได้ทุกครั้ง แต่ถ้าครั้งไหนที่มีเด็กๆ ผมจะอยู่เซนต์ให้จนครบ  --- ผมคิดว่าถ้าเจซซี่ (ลูกชาย) ต้องไปยืนรอขอลายเซนต์ แล้วต้องคอยเก้อ ผมคงโกรธมาก โกรธจริงๆ ผมจึงไม่เคยปฏิเสธเด็กๆเลย" "ผมเล่นกับอาแจ็กมา ตั้งแต่ 7 ขวบ ตอนเราเห็นทีมชุดใหญ่ เราก็จะแค่ -- ว้าว เท่จัง -- แต่เพราะเราเห็นกันบ่อย เราเลยไมไ่ด้ตื่นเต้นอะไร ยุคนั้นเป็นยุคของ ไคลเวิร์ต ตอนนั้นไม่มีใครเก่งเกินทีมเราอีกแล้ว" นั่นเอง เวสลีย์ จึงเป็นเด็กที่ไม่เคยขอลายเซนต์นักฟุตบอลคนไหนเลย "ใน เนอเธอร์แลนด์ ภาพลักษณ์สำคัญมาก สำคัญจริงๆ ทุกคนพร้อมตัดสินคุณจากภาพลักษณ์ที่สื่อปั้นแต่ง เขาตัดสินพวกเราจากสิ่งนั้น ตอนที่ผมขึ้นมาเล่นทีมชุดใหญ่ แรกๆมันก็ไม่มีอะไีรกดดัน พอผ่านไปสัก 2-3 ปี ภาระทั้งหมดกลับตกมาอยู่กับผม ซึ่งตอนนั้นถือว่าผมยังเด็กมาก แต่ทุกคนไม่แคร์เรื่องนั้น ผมกลับกลายเป็นพี่ใหญ่ในทีม ชีวิตส่วนตัว ลืมไปได้เลย ทุกคนพร้อมตีแผ่ แฉทุกอย่าง เพราะเขาคิดว่ามีสิทธิ์ โดยเฉพาะพวก สื่อ ชอบสร้างภาพลักษณ์ที่พวกเขาคิดว่าผมเป็นให้ผมใหม่เสมอ และทุกคนก็พร้อมจะเชื่อ และตัดสิน ทางเดียวที่ผมสามารถหุบปากพวกเขาได้คือ บนสนาม ผมไม่ได้จะพิสูจน์อะไร ไม่มีอะไรให้ต้องพิสูจน์" ชไนจ์เดอร์ ที่มีไลฟ์สไตล์และนิสัยส่วนตัวที่ค่อนข้างเงียบขรึม จึงรับไม่ค่อยได้กับการเป็นที่จับตามองและความกดดันจากสื่อในช่วงนั้น "ตอนที่ผมซื้อรถคันแรก หลายคนอาจฝันว่าอยากไปเที่ยวรอบโลก อยากขี่บอลลูน อะไรก้แล้วแต่ แต่สำหรับผม ผมอยากได้รถ ผมก็เลยซื้อรถ และนั่นสื่อกลับบอกผมว่า ผมมันพวก "ขี้อวด!" และนั่นทำให้ผมรู้สึกแย่มาก ผมไม่ได้ซื้อเพราะคิดจะอวดรวย หรืออะไร พวกเขาไม่คิดบ้างเหรอว่าผมเหนื่อย และผมต้องผ่านอะไรบ้างกว่าจะมาถึงจุดนี้ ผมผิดมากเหรอ ที่อยากซื้อของขวัญให้ตัวเอง ทั้งชีวิตผมทุ่มให้ฟุตบอล ผมไปสังสรรค์ เฮฮาน้อยมาก" แต่กระนั้น ชไนเดอร์ ก็เติบโตมาอย่างเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว นั่นเป็นข้อหนึ่งที่ทำให้เขามาถึงจุดนี้ แม้คนอื่นอาจมีพรสวรรค์มากกว่าเขา แต่พวกเขาก็ไมไ่ด้ยืนอยู่ตรงนี้ "ผมต้องอดทนและ เข็มแข็งมาก ไมไ่ด้ใช้ชีวิตวัยเด็กแบบเด็กคนอื่น ผมเล่นอาชีพให้อาแจ็กตอน 10 ขวบ การไปแข่งต่างเมือง ผมต้องอยู่คนเดียว ดูแลตัวเอง ตอนนั้นข้างนอกมีอุบัติเหตุ เสียงรถตำรวจ เสียงหวอ เสียงเอะอะโวยวายดังไปทั่ว ผมอยู่ในห้อง เด็ก 10 ขวบอาจร้องหาพ่อหรือแม่ แต่ผมอยู่ตรงนั้นคนเดียว แม้จะกลัว แต่ทำอะไรไมไ่ด้นอกจากอดทน แล้วมันก็ชินไปเอง.." นั่นทำให้ต่อมา ชไนจ์เดอร์ เรียนรู้ที่จะปรับตัวกับสื่อ เวลามีสื่อมาขอสัมภาษณ์ที่บ้าน เขาและภรรยาจะต้อนรับอย่างดี "ตอนนี้ไปถามนักข่าวทุกคนได้เลยว่า ผมเป็นคนยังไง น่ารัก ใจดี ไม่ถือตัว นั่นคือสิ่งที่เราเป็น และพวกเขาก็บอกเราแบบนั้นเช่นกัน" ชไนจ์เดอร์วัย 28 ปียังพูดถึงสุขภาพตัวเองที่เขาคิดว่า "เริ่มแก่" สำหรับอาชีพนักเตะแล้ว "ผม ไม่หนุ่มเหมือนเมื่อก่อน พูดจริงครับ ผมฟื้นตัวช้ากว่าเมื่อก่อนเยอะมากๆ ผมจ้างนักกายภาพด้วยเวลาบาดเจ็บ จากที่เคยดื่มไวน์วันละ 2 แก้ว ก็ต้องเหลือแก้วเดียว เราดื่มไวน์เพื่อสุขภาพ ผมได้เคล็ดลับนี้มาตอนอยุ่มาดริด มันช่วยให้ร่างกายฟื้นฟูได้เร็วขึ้นจริงๆ ที่นั่นทำแบบนั้นกันหมด ผมมีปัญหาเรื่องบาดเจ็บ บ่อยมากๆ จนผมเริ่มเซง ไม่เจ็บตรงนั้น ก็ตรงนี้ ไม่ที่เดิม ก็ที่ไหม่ วนเวียนอยู่แค่นี้ ได้ภรรยาผมนี่หล่ะคอยช่วย (โยลันธ์) เพราะผมมักงอแง แต่เธอไม่ยอมหรอกครับ เธอจะประมาณว่า -- เลิกงอแง! ลุกไปสนามซ้่อมเดี๋ยวนี้! --- เรื่องโดดซ้อมเหรอ ลืมไปได้เลย" แม้จะใช้ชีวิตแบบดูแลตัวเองมาตั้งแต่เด็ก แต่คนแบบเวสลีย์กลับไม่ชอบอยู่คนเดียว "ตอน ที่โยลันธ์ต้องกลับไปทำงานที่เนเธอแลนด์ ไม่ได้อยู่กับผมที่อิตาลี ผมจะเหงามาก เธอทำอาหารเก่ง ก่อนไปเธอจะจดพวกสูตรอาหารไว้ให้ ผมมักกินข้าวที่บ้าน ผมไม่ชอบไปปาร์ตี้ เลยมักชวนเพื่อนๆมาทำกับข้าวกินเอง พอโยลันธ์ไม่อยู่ ผมเลยต้องทำเอง มีอยู่ครั้ง หนึ่ง ที่ผมลุกมาทำพาสต้าตอนเที่ยงคืน มือข้างหนึ่งถือโพย อีกข้างถือโทรศัพท์ พอเธอบอกอะไรมา ผมก็บอกให้เพื่อนหยิบออกมาจากตู้เย็น" แม้จะเป็นคนอยู่ง่ายกินง่าย และ มีพรสวรรค์ทางด้านภาษา แต่คนแบบสไนจ์เดอร์ มักถูกมองเป็นพวก "บ้านนอก" บ่อยครั้ง "ผม เคยไปยืนเก้ออยู่หน้าร้านอาหารในมาดริดตอน 2 ทุ่ม โดยลืมไปว่าที่สเปน มื้อค่ำจะเริ่มตอน 4 ทุ่ม เลยไม่มีร้านไหนเปิดเลย หรือกระทั่งตอนที่อยู่อิตาลี ผู้คนที่นั่นบ้าแฟชั่น ขณะที่ผม ไม่เลย บางครั้งเลยรู้สึกเหมือนเป็นแกะดำ.. ผมเป็นประเภท ไม่ชอบช้อปปิ้ง แต่เวลาออกไปซื้อก็ต้องซื้อที่จำเป็นจริงๆ ผมมีสไตล์ของผม แม้เสื้อผ้าและแฟชั่นที่นี่จะสุดยอด แต่บางครั้งมันก็เกินที่ผมจะรับได้ไปหน่อย อย่างเช่นในทีมเรา หากมีนักเตะใส่เสื้อโค้ท รองเท้าหนังเข้ามาในสนามซ้อม พอถาม พวกเขาจะบอกกันว่า -- มันเป็นแฟชั่น -- เราล้อกันจนเป็นเรื่องตลก สังเกตุได้เลย ตอนเช้าๆในห้องแต่งตัว ต่างคนจะต่างเหล่กัน ว่าใครใส่ชุดอะไร แบรนด์อะไรมาบ้าง แล้วพวกคอมเมนต์ก็จะตามมา แต่กับผมไม่ค่อยมีเท่าไร ที่จริงมันไม่มีเลย เพราะผมมีสไตล์ของตัวเองที่ธรรมดา ขอแค่ดูดีก็พอแล้ว แต่จริงๆ ชุดวอร์มน่ะ ดีที่สุดแล้ว นักบอลบางคนก็ บ้าพวก คอลเลคชั่นใหม่ มาก อย่าง เอโต้ หมอนี่เกิดมาเพื่อแฟชั่น ทุกอย่างต้องใหม่หมด ตลอด 2 ปีที่อยู่ด้วยกัน ผมไม่เคยเห็นเขาใส่ชุดซ้ำกันสักวัน เราเรียกเขาว่า La Classe หรือ คลาสซี่แมน อย่างผมตอนเช้า ก็อาบน้ำแต่งตัว เปลี่ยนชุดวอร์ม ไปซ้อม อาบน้ำ เปลี่ยนชุดธรรมดา กลับบ้าน แต่งแบบจัดเต็มมา ไม่รู้จะอวดใคร จะให้ผมอวดโค้ชเร้อะ?" แต่กระนั้น เรื่องเสื้อผ้าที่หนุ่มคนนี้ให้ความสนใจเป็นพิเศษคือ ชุดแข่ง "ผม เรื่องมากกับชุดแข่งนะ คือ ใส่แล้วต้องดูดี สำคัยกว่าดูดีคือใส่สบายมั้ย หรือ พอดีตัวไหม ผมไม่ชอบใส่เสื้อตัวใหญ่ ให้ใครมาดึงตอนเล่นบอล หรือมันระบายอากาศดีมั้ย และที่สำคัญ ห้ามใส่แล้วดูเหมือนลงพุงด้วย ผมชอบเสื้อทีมสีขาวมาตลอด เป็นความฝันเลยล่ะ และผมทำสำเร็จไปแล้ว (ตอนอยู่มาดริด) ผมน่าจะแขวนสตั๊ดซะตั้งแต่ตอนนั้นนะ" ปิดท้ายด้วยมุขเรียบๆ และยิ้มมุมปาก แบบ เวสลีย์ ชไนจ์เดอร์ ข้อมูลเรียบเรียงจาก บทสัมภาษณ์ Wesley Sneijder จาก นิตยสาร Esquire จากคุณ : city of the damn เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 04:38:53

ความคิดเห็นที่ 3 หนังแอคชั่นของเด็กดื้อ ชื่อ "ซลาตัน" หากพรีเมียร์ลีกส์ มีมาริโอ บาโตเรลลิ ผู้หยิ่งผยอง เป็นทั้งเสือผู้หญิง นักซิ่งแหลกแหกโค้ง เพลย์บอยวายร้ายของวงการ "ซลาตัน" จะทำให้ บาโตเรลลิกลายเป็น "น้องหนูผู้น่ารักไปเลย" "ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ ผมก็อยากจะพบแต่เรื่องลุยๆ" เรื่องลุยๆของซลาตันเห็นจะหนีไม่พ้นบน Ferrari หรือ Porsche Carrera หรือ Volvo C30 TS หรือ Audi S8 ของเขานั่นแหละ  "ผมซิ่งเหมือนคนบ้า... ผมเคยขับรถที่ความเร็ว 325 กม./ชม หนีตำรวจ ผมเคยทำเรื่องบ้าๆมาเยอะ" นั่นเป็นอีกหนึ่ง "ลูกดื้อ" ของซลาตัน "ที่ บาซ่า นักเตะถูกห้ามไม่ให้ขับ Super Car ผมว่านั่นเป็นกฏที่ปัญญาอ่อนมาก มันเป็นธุระกงการของใครไม่ทราบกับการที่ผมจะขับรถห่ะอะไรมา หลังจบเกมส์ักับ Almeria ผมขับ Ferrari Enzo ของตัวเองมาทำงาน นั่นเด่นพอมั้ยล่ะ" สำหรับฟุตบอล ซลาตันบอกว่า "มันคือการต่อสู้" เขา ด่าผู้จัดการทีม, ตบเพื่อนร่วมทีม มีเรื่องกับกรรมการ ที่แรงสุดเห็นจะเป็นตอนที่เขาอยู่ในสโมสรระดับโลก กับ ผู้จัดการทีมที่ได้รับฉายาว่า "ดีที่สุดในโลก" คนหนึ่ง ซลาตัน กับ เปป กลาดิโอล่า ไม่ถูกกันมาแต่ไหนแต่ไร จนกระทั่งเหตุวินาศ หลังจากที่ทั้งคู่ปะทะคารมกัน สลาตันด่าเปปด้วยประโยคที่แรงที่สุดที่ผู้ชายด่ากัน "ไอ้ห่ะกระ*อกุดเอ้ย!" "ต่อหน้า มูริณโญ่ แกก็กลัวจนหัวหด ไปลงนรกซะ!!" ซลาตัน โยนกล่องที่เต็มไปด้วยข้าวของลงบนพื้นห้อง ต่อหน้า เปป ข้าวของหล่นกระจายเต็มพื้น เปปไม่พูดอะไรเลย เขาเดินมาหยิบข้าวของกลับลงกล่อง และเดินออกจากห้องไป นั่นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้น เมื่อ 2 ปีที่แล้ว "หากผมต้องกลับไปทำงานกับ เปปอีก ผมจะไปมั้ย ผมตอบตอนนี้ได้เลยว่า ไม่ ก่อนอื่นเพราะผมไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต เขามีนามสกุลที่ต่อท้ายด้วย --ดีที่สุดในโลก-- ซึ่งเป็นสิ่งที่ทุกคนโหวตให้เขาเป็นแบบนั้น ซึ่งแม้ผมกับเขาความสัมพันธ์จะไม่ค่อยดีนัก แต่ผมก็เป็นหนึ่งในคนที่โหวตให้เขาเป็นสิ่งนั้น การเป็นโค้ช กับ การเป็นคนธรรมดามีสิ่งที่แตกต่างกันอยู่ เปปเป็นโค้ชที่เจ๋ง แต่เขาอาจจะไม่ใช่คนแบบที่ผมต้องเข้าใจก็ได้" ซลาตันให้สัมภาษณ์หลังเรื่องราวต่างๆในชีวิตเริ่มเข้าที่ทาง เมื่อเขาย้ายมาซบกับ เปเอสเช่ เมื่อถูกถามถึงเวนเกอร์ และ การอำลาทีมปืนใหญ่ของ โรบิน ฟาน เพอซี "ตอนนั้น (ปี 2000) ผมดีใจมากๆ เวนเกอร์เอาเสื้อแดงขาว สกรีนเบอร์ 9 และชื่อ Zlatan มาให้ผม ผมดีใจมากถึงขั้นถ่ายรูปเก็บไว้ ตอนนั้นมันยอดเยี่ยมมากๆสำรับผม อาเซน่อลเป็นทีมที่ยิ่งใหญ่ ผมรอให้เวนเกอร์มาชวนผมเข้าร่วมทีม ผมเฝ้ารอ แต่แล้วเขาก็ไม่ได้ทำสิ่งนั้น.. เขาไม่เคยพูด คุยอย่างจริงจังเรื่องการเซ็นสัญญากับผมเลย จะมีก็แค่ 'เอาล่ะ มาดูกันว่านายมีดีสักแค่ไหน และนายเป็นนักบอลประเภทไหน ไหนลองทำให้ฉันดูหน่อย' ไม่อยากจะเชื่อ! ตอนนั้นผมรู้สึกประมาณว่า "เฮ้ ผมไม่ได้อยู่ตรงนี้ต่อหน้าคุณเพื่อให้คุณทดสอบอะไร ตกลงคุณสนใจหรือไม่สนวะครับ" "คนอย่างซลาตัน ไม่ต้องออดิชั่นว่ะ" ...ผมเซ็นสัญญากับ Ajax ในปีนั้น ซลาตัน พูดถึง "โรบิน" ว่า "ผมมั่นใจว่าเขาเป็นนักเตะที่ยอดเยี่ยมในทุกสโมสรที่เขาอยู่ ตอนนี้เขาทำสกอร์สูงสุดอยู่ในลีกส์ ผมไม่รู้จักเขาเป็นการส่วนตัว ผมจึงไม่สามารถพูดจาตัดสินเขาได้ ผมมั่นใจว่า โรบินเลือกทำสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง สำหรับผม ถ้าทีมของคุณไม่ได้ชนะติดต่อกันมา หลายปีแล้ว ในใจคุณจะคอยบอกว่า คุณอยากที่จะชนะ คุณต้องชนะ สิ่งสำคัญที่สุด คือ ตอนที่คุณล้ม คุณจะกลับมาลุกขึ้นอีกครั้ง เมื่อคุณล้มหลายๆครั้ง คุณก็อยากจะกลับมาลุกขึ้นให้ได้เร็วที่สุด.." ความห่าม แกร่งกร้าว และ ป่าเถื่อนของ สลาตัน ทำให้เกิดคำถาม ต่อบุคลิกอันแข็งกร้าวรุนแรงของเขา แต่ดูเหมือนคำตอบจะอยู่ในหนังสือ I Am Zlatan แล้ว พ่อแม่ของเขาแยกทางกันตอนเขา 2 ขวบ พี่น้องคนหนึ่งของเขาติดยา สลาตันเติบโตมากับชีวิตแร้นแค้น แม่ทำงานทำความสะอาดหาเลี้ยงสลาตัน วันหนึ่งเขาถูกตีด้วยช้อนไม้จนไม้หัก ซลาตันออกไปซื้อช้อนมาใหม่ให้แม่ หรืออันที่จริง เขาขโมยมามันมาให้แม่ เขาทุบกระจกร้านค้าแถวบ้านเพื่อขโมยจักรยาน เขาขโมยจักรยานของไปรษณีย์ โดยที่ยังมีจดหมายอยู่เต็มท้ายรถ เขาขโมยจักรยานอีกครั้งตอนเข้าชมรมฟุตบอลสมัยเป็นนักเรียน ต่อมาซลาตันถูกส่งไปอยู่กับพ่อที่ติดเหล้า พ่อใช้เงินทุกแดงไปกับค่าเหล้า ในบ้านไม่มีอาหาร ซลาตันต้องทนทุกข์อยู่กับความอดอยาก เขาออกไปกินข้าวฟรีตามโรงอาหารตอนเรียนหนังสือ เพราะความเจ็บปวดในวัยเด็ก ทุกวันนี้ ตู้เย็นที่บ้านของเขาจึงเต็มไปด้วยอาหารตลอดเวลา และสิ่งเดียวที่เขาสามารถทำได้ตอนอยู่โรงเรียนคือ การเล่น "ฟุตบอล" แม้วัยเด็กที่เจ็บปวดจะทำให้ซลาตันเติบโตมาเป็นคนที่ รุนแรง ก้าวร้าว เป็นนักเตะอารมณ์ร้อน อีโก้สูง เอาใจยาก แต่สิ่งหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นข้อดีที่เห็นได้บ่อยๆของเขาคือ ซลาตัน "ยกย่องคนอื่นเสมอ" "ผมไม่ได้ชนะเพราะผมเป็นนักเตะที่ดีที่สุดในโลก ผมชนะเพราะผมได้เล่นกับนักเตะที่ดีที่สุดในโลก ถ้าไม่มีพวกเขา คุณจะไม่มีทางคว้าชัยชนะใดๆ" นั่นคือคำตอบหลังจากคำถามที่ว่า รู้สึกอย่างไรกับการได้แชมป์ 8 สมัยติดต่อกัน ของนักเตะระดับดับโลกเทควันโดสายดำคนนี้ ซลาตัน อับราฮัม ฮิโมวิค "คนอื่นๆจะเห็นว่าคุณเป็นนักเตะตลอดเวลา เขาไม่เคยคิดว่า คุณเป็นแค่คนคนหนึ่ง และพวกเขาก็ตัดสินคุณได้ แม้จะไม่รู้จักคุณเป็นการส่วนตัวก็ตามที แต่ ผมรู้จัก อองรี รู้สิ่งที่เขาทำเพื่อฟุตบอล รู้ว่าเขาสร้างตำนาน และที่เขาเป็นคือ "คนดี" เพราะ เขาเป็นคนที่เยี่ยมมากจริงๆ อองรีเป็นคนใจกว้าง (Big Heart) เราคุยกันเรื่องสมัยที่เรายังอยู่บาซ่าด้วยกัน และนั่นทำให้เขาขำ เราไม่ได้พบกันนานมากแล้ว มันดีจริงๆที่เขาอยู่ตรงนั้น..." "สำหรับโรบินฟานเพอร์ซี ผมคิดว่าเขาเจ๋งนะ แต่อย่าลืมว่า ผมรู้จักนักเตะตำแหน่งเดียวกับเขาที่เจ๋งสุดๆอีกคน เขาชื่อ Thiago Silva แม้ว่าจะไม่เป็นที่รู้จัก แต่เชื่อเถอะ ผมเจอพวก Defender มาเยอะ แบบ Thuram, Cannavaro, Pique, Puyol กองกลางระดับเวิร์ลคลาสทั้งนั้น แต่ Thiago เหมือนเอาพวกเขามามัดรวมกัน เขามีทุกอย่างที่กลองกลางต้องมี เขาเจ๋งพอจะเป็นผู้นำของเรา เมื่อทุกคนต้องการ เขาก็จะตอบสนอง นั่นทำให้เขาเจ๋ง แม้ใครๆ(คนนอก) จะไม่มองเขาด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม เพราะเขาเป็นบราซิลหรืออะไรก็แล้วแต่ ในสายตาผม Thiago คือ สุดยอด Defender ของโลกในเวลานี้" คุณอยากให้อะไรกับภรรยาเป็นของขวัญวันเกิด "ไม่ต้องหรอก เพราะเธอมีผมอยู่แล้ว" ข้อมูลส่วนหนึ่งจาก Zlatan Ibrahimovic Q&A: I snubbed Arsene Wenger's offer of a trial at Arsenal อ่าน I AM ZLATAN แปลไทยตอนแรก ได้ที่นี่.. อัตชีวประวัติ กูคือสลาตัน ตอนแรก ที่บาร์ซ่า เราทำตัวติดดิน จากคุณ : city of the damn เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 04:40:14

ความคิดเห็นที่ 4 เด็กบ้านนอกที่ชื่อ "คริสเตียโน่ โรนัลโด้" "ผมนั่งดื่มกระทิงแดง ขณะที่ควักเงินจ่ายค่าแชมเปญให้เพื่อน 1,000 เหรียญ แล้วไง มันไม่เป็นไรหรอก ที่ผมทำอยู่ ก็เพื่อสิ่งนี้แหละ.." โรนัลโด้หนึ่งในนักเตะจอมฟุ่มเฟือย ให้สัมถาษณ์ต่อคำถามที่ว่า ชีวิตส่วนตัวของเขาเป็นอย่างไร "ผม ซื้อบ้านให้แม่ ราคา 40 ล้าน เปิดแบรนด์ CR7 ให้พี่สาวบริหาร เช่าเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวพาเพื่อนๆไปเที่ยว จองโรงแรมหรู 5 ดาวให้พวกเขาพักผ่อน เลี้ยงแชมเปญและทุกอย่างที่พวกเขาจะกินได้ นั่นคือสิ่งที่ผมอยากทำเพื่อคนที่รัก" เรื่อง หนึ่งที่เล่าลือกันปากต่อปาก ตอนที่เด็กชายวัย 11 ได้ไปคัดตัวเพื่อเข้าร่วมทีม สปอร์ตติ้ง ลิสบอร์น หากใครทำประตูได้ คนนั้นจะได้เข้าร่วมทีม ตอนนั้น โรนัลโด้ กับเพื่อนสนิท เลี้ยงบอลตีคู่ขึ้นไปหน้าประตู โอกาสเพียงเสี้ยววินาทีเดียว จะตัดสินว่าใครจะได้ไปต่อ .. ประตูอยู่ตรงหน้า เด็กหนุ่มคนนั้นเลือกส่งลูกให้ โรนัลโด้เป็นผู้ทำประตู แล้วก็ไม่ผิดหวัง เขาซัดลูกตุงตาข่าย .. หลังเกม โรนัลโด้ถามเพื่อนคนนั้นด้วยความไม่เข้าใจ "ทำไมนายถึงไม่ยิงเอง ทั้งที่ยิงได้" และทำให้ได้ไปคัดตัวด้วย เพื่อนของเขาตอบกลับมาว่า "ฉันรู้ว่านายทำได้ดีกว่า และนายสมควรได้ไปต่อ" นั่นเอง อาจเป็นจุดเริ่มต้น ที่ทำให้โรนัลโด้ ให้ "เพื่อน" มาก่อน "เงิน" (ปัจจุบันเพื่อนคนนั้นทำงานกับโรนัลโด้ โดยโรนัลโด้เป็นคนซื้อบ้านให้เขาอยู่ เพื่อตอบแทนบญคุณด้วย) โรนัลโด้มีบิลค่าใช้จ่ายต่อเดือนอยู่ที่หลัก "ครึ่งล้าน" ในขณะที่รายรับต่อเดือนของเขาทะลุหลักนั้นไปค่อนข้างมาก โร นัลโด้วัย 27 ถูกยกย่องให้เป็นหนึ่งในนักเตะที่บริหารการเงินเก่งเป็นเยี่ยม เขาลงทุนกับแบรนด์ตัวเอง CR7 ที่ทำรายได้เป็รกอบเป็นกำ และจัดการธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ด้วยการซื้อบ้านและที่ดินไว้เป็นจำนวนมาก ดาวเตะ "เบอร์ 1 ของโลก" คนนี้แม้จะมีชื่อเสียงว่าใช้เงินเยอะ แต่ส่วนใหญ่มักเป็นการลงทุน และใช้จ่ายเพื่อครอบครัวกับเพื่อนฝูง "คุณซื้อพวกเสื้อผ้า เครื่องแต่งกายบ้างหรือเปล่า เราเห็นคุณใส่อามานี่ นั่นดูดีมาก" "ผมไม่ซื้อ พวกเขาส่งมาให้ใส่ฟรีๆ" คำ ตอบง่ายๆสั้นๆ ของ "ชายหนุ่ม" วัย 26 ที่หาเงินต่อเดือนได้มหาศาล เขาเป็นพวกยิ้มง่าย แต่พูดน้อย และมักไม่เปิดเผยเรื่องราวส่วนตัวในชีวิตมากนัก นอกจากเรื่องเพื่อนๆ เรื่องอื่น แทบไม่เคยหลุดออกมาจากปากชายคนนี้ โร นัลโด้จ่ายเงิน 10 ล้านเหรียญสำหรับสิทธิ์เลี้ยงดูลูกชาย Ronaldo Jr. แต่เพียงผู้เดียวจากหญิงสาวที่ไม่มีใครรู้จัก ลุคของเขาดูเหมือนที่จะเป็น "คาสโนว่าตัวพ่อ" แต่โรนัลโด้ ก็ยังยืนยันว่า "ผมไม่ชอบปาร์ตี้" และเขาคบผู้หญิงทีละคน "ผมไม่ค่อยชอบพูดเรื่อง ครอบครัว ผมคิดว่านั่นเป็นเรื่องส่วนตัวนะ ผมไม่ได้ต้องการเปิดเผย แต่ก็ไม่ได้อยากปิดบัง ไม่มีอะไรต้องหลบซ่อน ใครอยากพูด เชิญพูด ใครอยากเขียนอะไรเชิญเขียน ผมไม่สนใจหรอก" "ผมอาจเปลี่ยนไป เพราะอะไรหลายๆอย่าง แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่มีวันเปลี่ยนผมได้คือ -- เงิน -- มันไม่มีวันเปลีี่ยนผมได้แน่" โรนัลโด้เปรียบเทียบชีวิตสมัยยังอยู่ที่อังกฤษและการย้ายมาค้าแข้งในสเปน "ใน อังกฤษ เวลาว่าง พวกนักเตะเด็กๆจะออกไปปาร์ตี้ ขณะที่ในสเปน เรามักมีปาร์ตี้เล็กๆในครอบครัว ซึ่งผมชอบแบบนั้นมากกว่า นั่นเป็นข้อแตกต่าง นักเตะอังกฤษจะไม่ค่อยมีวินัย ขณะที่สเปนวินัยเป็นเรื่องสำคัญมาก สำหรับผมครอบครัวมาก่อน ฟุตบอลเป็นสิ่งสำคัญ และลำดับสุดท้ายคือเงิน" และ ทำไม นักเตะชาวโปรตุเกสคนนี้ถึงได้ "รัก" เซอร์ อเล้ก เฟอกูสัน นัก แม้จะจากรัง โอลแทรฟฟอร์ดมากว่า 4 ปีแต่ยังไม่หยุดพูดถึง "แมนยู" ด้วยความรักและเคารพเลย "ผมขึ้นเครื่องบินเป็น ครั้งแรกตอนมาอังกฤษ ผมไม่รู้จักอินเตอร์เนตจนกระทั่งมาอังกฤษ ตอนนั้นผมเลยเล่นเนตเกือบจะตลอดเวลาเลย ผมขอใส่เสื้อเบอร์ 28 เหมือนตอนอยู่สปอร์ตติ้งฯ แต่ผู้ชายคนนั้นบอกว่า --นายจะต้องไม่ใส่เสื้อเบอร์ 28 นายต้องใส่เบอร์ 7 เพราะนั่นเป็นเสื้อของนักเตะที่ดีที่สุดของเรา -- (อย่างจอร์จ เบส, อีริค คันโตน่า และ เดวิด เบคแฮม)" โรนัลโด้กำลังพูดถึง "เซอร์ อเล็ก เฟอร์กูสัน" ชายผู้คว้าเด็กบ้านนอกจากโปรตุเกส ให้กลายเป็นดาวเตะระดับโลกอย่างทุกวันนี้ "สำหรับ เด็กคนนั้น ไม่มีอะไรยากเกินไปสำหรับการกลายเป็นสุดยอดนักเตะของโลก" เฟอร์กี้ ให้สัมภาษณ์ในวันที่ โรนัลโด้ ย้ายออกจากรังผี ไปสวมชุดขาวในสเปน ตามรอยรุ่นพี่เบอร์ 7 อย่าง เดวิด เบคแฮม.. "ถ้า ผมไม่ได้เล่นในลาลีกา ผมจะกลับไปที่พรีเมียร์ ลีกส์ ผมอยากไปอยู่แถวๆ North West ที่แน่ๆต้องไม่ใช่ในลอนดอน ผมไม่ชอบลอนดอน.." โรนัลโด้ให้สัมภาษณ์ในปี 2011 "ผมไม่รู้จักเบคแฮ่ม แต่ผมสนิทกับริโอเลยล่ะ เราแชทคุยกันบ่อย ผมยังคุยกับเวส บราวน์ , รูนี่ย์ เกือบตลอด มันเป็นช่วงเวลาที่ดี" สำ หรับโรนัลโด้ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด คงเปรียบเหมือนบ้าน ที่เขาไม่เต็มใจอยากจากมาเท่าไหร่ แม้ช่วงชีวิตของนักเตะ "ดาวรุ่ง" ผู้ที่อาจได้กลายเป็น "ตำนาน" ของโลกส่วนใหญ่ มักออกไปเติบโตไกลจากสโมสรที่สร้างชื่อของพวกเขามาก็ตามที การ มาอยู่สเปน ทำให้โรนัลโด้ต้องมาเจอกับ ศัตรูคู่แค้น ที่ทุกคนจับคู่ให้เป็น "คู่แค้นตลอดกาล" ที่ "โลก" ยังกังขา ที่สุดแล้วใครคือ "เบอร์ 1" ของโลกกันแน่ เรากำลังพูดถึง ลิโอเนล เมซซี่ "บาง คนพูดว่าผมเจ๋งกว่า บางคนก็บอกว่าเขาเจ๋งกว่า ... แต่ในห้วงความคิดหนึ่ง ผมคิดว่า ผมเจ๋งกว่านะ" โรนัลโด้หยอดมุขพร้อมเสียงหัวเราะเบาๆตามสไตล์ "บาง ครั้ง ตอนที่สื่อจับคู่พวกเรา มันทำให้ผมเหนื่อยมากนะ --- คุณเอา เฟอรารี่ กับ พอร์ช มาเทียบกันไม่ได้หรอก เพราะมันใช้เครื่องคนละรุ่นกัน --- เขาเจ๋งที่สุดในบาเซโลน่า ส่วนผมก็ทำให้ดีที่สุดในมาดริด" ขณะที่เมซซี่ถูกยกย่องให้เป็น "เทพเจ้านักบุญ" โรนัลโด้กลับถูกเย้ยหยันในขั้วตรงข้าม เขาเป็น "ไอ้พวกเก่งกร่างมั่นใจซะเหลือเกิน" "บาง ครั้ง เราก็ต้องสวมหน้ากาก คุณยิ้มตลอดเวลาไม่ได้หรอก มันไม่มีทางเป็นไปได้เลย ผมทำไม่ได้ -- นี่ไม่ใช่นิสัยส่วนตัวของผมหรอก ไม่ใช่เลย และทุกคนก็ไม่รู้จักผมจริงๆ และผมก็ไม่ได้อยากใ้ห้ใครรู้จักตัวตนจริงๆของผมขนาดนั้นด้วย ผม ไม่ได้อยากให้ใครเข้าใจ หรืออยากแก้ตัวอะไร เฉพาะเพื่อนร่วมทีม เพื่อนสนิท คนในครอบครัวเท่านั้น ที่รู้จักและเข้าใจผมจริงๆ ด้วยความเคารพ คนอื่นจะคิดยังไง ผมไม่สนใจเลย" "มูริณโญ่กับ ผม เรามีช่วงเวลาที่ดีมาก เขาเป็นคนตลกมาก เกือบจะตลอดเวลาเลย เขาจริงจัง และ มืออาชีพสุดๆ เขาเป็นโค้ชที่สุดยอดคนหนึ่งของโลก ไม่ใช่เพราะผมทำงานกับเขา แต่เป็นความเห็นส่วนตัวจริงๆ เขารู้จักนักเตะ รู้ว่าจะเอาอะไรมาใช้ยังไงกับพวกเรา ผมไม่แปลกใจที่ไม่ว่าเข้าไปที่ไหน ที่นั่นก็มีแต่ชัยชนะ" โรนัลโด้เอ่ยชม โจเซ่ มูรินโญ่ หนึ่งในผู้จัดการทีมที่ โีรนัลโด้คิดว่า เจ๋งที่สุดในยุคนี้ "ที่ ผมชอบสะสมจริงๆไม่ใช่รถแพงๆ แต่เป็น สร้อยรูปไม้กางเขน ผมเป็นคริสต์ที่เคร่งครัด เพราะพระเจ้าประทานทุกสิ่งให้ผมเสียขนาดนี้ ผมจะไม่ขอบคุณพระองค์ได้อย่างไร ขอบคุณพระเจ้าที่มอบพรสวรรค์ด้านฟุตบอลนี้แก่ผม มันมีค่ามากจริงๆ..." และนี่คือ เรื่องราว "เล็กๆน้อยๆ" ในชีิวิตของนักเตะที่ดีที่สุด ผู้ใช้ชีวิตอยู่ในทีมที่ดีที่สุด กับ โค้ชที่ดีที่สุด มาตลอด 10 ปี คริสเตียโน่ โรนัลโด้ ข้อมูลส่วนหนึ่งจาก Exclusive interview - The real Cristiano Ronaldo: What matters to me? Family, football and money! Profile: The unexpected life of Cristiano Ronaldo Cristiano Ronaldo: I'm better than Messi จากคุณ : city of the damn เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 04:41:21

ความคิดเห็นที่ 5 "ถั่วน้อย" ชีวิตนักเตะของเขา พึ่งเริ่มต้นเท่านั้น! ทำไมใครๆถึงเรียกเขาว่า "ถั่วน้อย" พอมารู้ตัวอีกทีเราก็มานั่งอ่านประวัติของ "ถั่วน้อย" คนนี้เสียแล้ว พอเห็นบรรดาเพื่อน พี่ เรียกเด็กใหม่ที่มาอยู่แมนยูว่า "ถั่วน้อย" เราก็เรียกๆตามเขาไปแบบไม่อยากล้าหลัง แม้จะไม่ทราบว่ามันหมายถึงอะไร คือฉายารึ? หรือหมายถึง ฝีมือที่แย่มาก (คิดว่าอาจเป็นแสลงของ Nut) พอได้เห็น "ถั่วน้อย" ลงสนามในเกมหนึ่ง ก็นึกสนใจขึ้นมาทันที ที่แท้เด็กคนนี้ชื่อ Chicharito หรือ El Chicharito ในภาษาแม็กซิโก หมายถึง "ถั่ว" (Pea) นั่นเอง ด้วยความที่เกิดในในตระกูลนักเตะ ชิชาริโต้ ของเราได้รับฉายาถั่วน้อยมาเพราะ เป็น "ถั่วรุ่นที่ 3" ของตระกูล เริ่มจากท่านปู่ของชิชะ Tomás Balcázar เป็นตำนานนักเตะของทีม C.D. Guadalajara ในลีกส์แม็กซิโก และเป็นนักเตะทีมชาติอีกด้วย และท่านปู่ยังส่งต่อพันธุกรรมนักเตะมาสู่ลูกชาย Javier Hernandez Gutierrez หรือที่รู้จักกันในนาม Chicharo (พี่ถั่ว) แห่ง C.D. Guadalajara ซึ่งก็คือ คุณพ่อของชิชาริโต้ ฟากคุณพ่อเองก็เป็นหนึ่งในทีมชาติแม็กซิโกเช่นกัน นั่นนำมาซึ่ง ฉายา "ถั่วน้อยที่ 3" ของตระกูล เฮอร์นานเดซ ผู้แบกรับ ความสำเร็จที่ตระกูลเคยสร้างไว้... ชิชาริโต้ ดำเนินชีวิตวัยเด็กมาเช่นนั้น กระทั่ง เขาได้ย้ายมาอยู่หนึ่งในสโมสรที่ดีที่สุดของโลก อย่าง แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด... และดูเหมือน ภาระบนบ่า จะยิ่งหนักกว่าเดิม แม้ฟอร์มการเล่นในฤดูกาลแรกจะแสนเฟี้ยวฟ้าว พอให้แฟนอื่นได้นึกหมั่นไส้ แต่ความเฟี้ยวฟ้าวนั้น ก็ช่างแสนสั้นเหลือเกิน.. เมื่อ "ถั่วน้อยที่ 3" ถูกปล่อยให้นั่งข้างสนามบ่อยครั้ง ... พอได้ลงแบบนานๆครั้ง ก็จับบอลพลาด เก็บบอลแย่ เสียโอกาสทำบอล ... นำมาซึ่งเสียงครหานินทาว่า "เห้ย ไอ้ถั่วเอ็งนั่งต่อเหอะว่ะ..." แม้จะถูกทับถมเหยียบย่ำสักแค่ไหนแต่เด็กคนนี้ก็ไม่เคยยอมแพ้ หรือแสดงพฤติกรรมก้าวร้าว เสเพลย์ออกมาให้เห็น อาจเพราะเขาเกิดในตระกูลนักเตะ ที่ระเบียบวินัยมาก่อนสิ่งอื่น เหนืออื่นใดด้วยวัย 24 ปี ถั่วน้อยคิดว่า "เส้นทางลูกหนังอันยิ่งใหญ่ของเขาพึ่งเริ่มต้น" "ไม่สำคัญว่าใครเป็นผู้ทำประตู มันสำคัญที่ว่า ประตูเหล่านั้นมันทำให้พวกเราได้ขึ้นไปอยู่อันดับ 1 บนตารางอีกครั้ง นั่นคือสิ่งที่ผมภาคภูมิใจ" ชิชาริโต้ ให้สัมภาษณ์หลังจากทำ แฮททริค ในการแข่งขันนัดหนึ่ง.. ประโยคหล่อๆ ที่นักเตะเกือบทุกคนต้องพูด หลังจากทำประตูได้ในเกมส์แมตสำคัญๆ แต่เมื่อมันออกมาจากปาก "เด็ก" คนนี้กลับรู้สึกว่า "มันจริงใจ และยิ่งใหญ่" และสำคัญสำหรับเขามากจริงๆ... "ผมบอกได้เลยว่าเด็กคนนี้แตกต่าง ผมไม่สามารถเอาเขาไปเปรียบกับใครได้เลย อะไรที่ทำให้ผมประทับใจในตัวเด็กคนนี้ตั้งแต่วันแรกที่เจอเขา ... สิ่งที่เขาเป็น เด็กคนนี้เป็นคนเรียบง่ายจริงๆ.." - เซอร์ อเล็ก เฟอร์กูสัน "เขาเป็นเด็กประเภทที่เอาทุกอย่างที่ต้องใช้ใส่ไว้ในกางเกง และเดินไปรอบห้องแต่งตัวพร้อมด้วยรอยยิ้มตลอดเวลา" - เวย์น รูนี่ "บอกได้เลยว่าเขาเป็นเด็กหนุ่มที่กระตือรือร้นตลอดเวลา นานมากแล้วที่ผมไม่ได้เห็นเด็กแบบนี้" - แกรี่ เนวิลล์ จาก กัวดาลาจารา สู่ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด และการได้ติดทีมชาติแม็กซิโกบ้านเกิด อะไรคือเป้าหมายต่อไปของคุณ .. ชิชาริโต้ "เป้าหมายของผม คือ เพิ่มพูน เรียนรู้ และ มีสนุกกับการใช้ชีวิตครับ" เซอร์ อเล็ก เฟอร์กูสัน เขาไม่เคยมองคนพลาดจริงๆ.. ข้อมูลส่วนหนึ่งจาก Chicharito: The Javier Hernandez story จากคุณ : city of the damn เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 04:43:13

ความคิดเห็นที่ 6 หมดแล้ววววว อย่าโกรธกันนะสำหรับ คนที่ 5 นี่ เวลานาทีนี้ เราที่ไม่ใช่แฟนบอล พอดูแมนยูฯแข่งเราก็อยากเห็นคนนี้ไม่รู้ทำไม อยากเชียร์ อยากให้เด็กมันเก่งมั้ง (รู้สึกว่าจะอายุเท่ากัน 555) ว่าจะเขียนบักเจิด ก็ โอ้...แก่เกินแกง 55555 ไม่รู้จะหาดราม่า ความตื่นเต้นระทึกขวัญอะไรมาเขียน แม้ชีวิตแฟนบอลหงส์จะระทึกกันอยู่ทุกนัดก็ตาม เนื้อหาแต่ละคนดูเหมือนเข้าข้างทีมใดทีมหนึ่ง แต่มันเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆที่สิ่งที่แต่ละคนพูดถึงมันลิงค์กันหมด :) ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้จ้า จากคุณ : city of the damn เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 04:47:04

ความคิดเห็นที่ 7 กระทู้เยี่ยม ๆ แบบนี้เตรียมขึ้นแนะนำเลยครับ ขอบคุณมากสำหรับสไนเดอร์ จากคุณ : Nutonline เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 05:19:27

ความคิดเห็นที่ 8 โหวตให้ครับ อยากนี่สิกระทู้แนะนำ จากคุณ : สุดยอดUnited เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 06:13:49

ความคิดเห็นที่ 9 เหล่าเกรียนทั้งหลาย มาจับผิดแกรมม่ากันเถอะ!! จากคุณ : หยำฉา (Vladio V Velmoth) เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 07:24:42

ความคิดเห็นที่ 10 เอาไปแทนกระทู้เจิม ข้างบนทีเหอะ นานๆ จะเห็นอะไรแบบนี้บ้าง อ่านเพลินดี จากคุณ : nattapon86 เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 09:06:43

ความคิดเห็นที่ 11 ประโยคนี้จากเบ็คแฮมทำเอาเราน้ำตาซึม "หากคำถามคือ ถ้าผมต้องพลาดการได้เล่นกับมาดริด, แอลเอฯ แล้วเล่นให้กับแมนยูไปตลอดชีวิตการค้าแข้ง แบบ แกรี่ เนวิลล์ หรือ พอล สโคลล์ ผมจะยอมมั้ย ไม่มีอะไรต้องคิดเลย มันถือเป็นเกียรติกับผมมาก กับการได้รับใช้สโมสรที่ผมอยากอยู่มาตั้งแต่เด็กไปตลอดชีวิต แม้สุดท้าย มันจะไม่เกิดขึ้นก็ตาม.." เบ็คแฮมคือคนที่ทำให้เราเริ่มดูฟุตบอลและเป็นแฟนแมนยูมาถึงทุกวันนี้ ตอนเห็นพี่เบ็คใส่ชุดแมนยูตอน Testimonial Match ของแกรี่เราน้ำตาไหลเลย ป๋าเซ็นพี่เบ็คกลับมาแขวนสตั๊ดที่โอลด์แทรฟฟอร์ดทีเหอะ เราเชื่อว่าให้เตะฟรีเบ็คก็ยอม TT__TT ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆค่ะ :) จากคุณ : benjiez เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 10:59:36

ความคิดเห็นที่ 12 แปลได้น่าอ่านมากจริงๆครับ ชื่นชมและชื่นชม . จากคุณ : จอห์น สก๊อตต์ เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 12:00:33

ความคิดเห็นที่ 13 เจ้าของกระทู้เป็นเด็กหงส์เหรอนี่ คือตอนแรกเห็นหัวกระทู้ว่า 5 นักเตะจาก 5 ลีก ก็ยังคิดอยู่ว่าจะมีนักเตะที่เราอยากอ่านกี่คนหนอ เราแฟนแมนฯยูฯ  ปรากฏว่าเข้ามาแล้วคุ้มค่ามาก ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ ที่นำมาฝากค่ะ ^^ จากคุณ : เด็กหญิงชาเย็นปั่น เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 12:33:40

ความคิดเห็นที่ 14 ประโยคฮิต   น้ำตาจะไหล ขอแชร์น่ะฮะ จากคุณ : tvong เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 12:34:19

ความคิดเห็นที่ 15 แจ่มครับ จากคุณ : PEDestrain เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 13:12:26

ความคิดเห็นที่ 16 ชอบทุกบทความเลยคร่ะ แต่ชอบอันนี้ที่สุดคร่ะ -- เห้ย! เห็นกระเจรี๊ยวเบคแฮ่มบนโน้นมั้ย-- สงสาร ชไนจ์เดอร์ จัง อ่านแล้วแอบน้ำตาซึม แก้ไขเมื่อ 29 ธ.ค. 55 16:13:51 แก้ไขเมื่อ 29 ธ.ค. 55 16:01:52 จากคุณ : detchana เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 15:59:31

ความคิดเห็นที่ 17 สไนเดอร์นี่แอบสมถะ คล้าย ๆ พวกกิ๊กส์ สโคลส์ เนวิลล์ นักเตะไม่บ้าทำตัวเป็นข่าวแบบนี้ป๋าชอบนะ ย้ายมาเหอะ อิอิ มาเอาพรีเมียร์สักสมัย จากคุณ : Nutonline เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 16:54:19

ความคิดเห็นที่ 18 อยากให้กิ๊ฟ แต่หมดอ่า  ขอบคุณมากครับ ปล.กด โหวตให้แทน แต่ไม่รู้กระทู้ดีๆแบบนี้จะได้ขึ้นกระทู้แนะนำกับเค้าบ้างไหมหนอ แก้ไขเมื่อ 29 ธ.ค. 55 20:32:53 จากคุณ : shivaxshiva เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 20:31:17

ความคิดเห็นที่ 19 สงสัยต้องทำอะไรเงิบๆถึงจะได้แนะนำ ปล กระทู้นี้ดีจริงๆนะ จากคุณ : Things Happen For A Reason เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 55 01:44:08

ความคิดเห็นที่ 20 เป็นกระทู้ที่ดีมากๆค่ะ รักพี่เบ็ค รักน้องถั่ว แมนยูจงเจริญ จากคุณ : DevilGig เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 55 19:17:59