ผมว่าน้ำใจนักกีฬาที่ดี คือการให้อภัยคนอื่น แต่เข้มงวดกับตนเอง
เวลาเราเป็นเจ้าบ้าน เราไม่ฉวยโอกาส เล่นอย่างแฟร์ ๆ
เวลาไปเล่นบ้านเขา มีอะไรไม่แฟร์บ้าง เราให้อภัย
วันหนึ่งกีฬามันจะยกระดับขึ้นมาเอง
เหมือนกับเวลาพ่อสอนลูก ถ้าลูกตัวเองทำผิด ต้องทำโทษ
แต่ถ้าคนอื่นมาแกล้งลูกตัวเอง ก็จะสอนให้ลูกให้อภัยเขา ให้ปรับตัวเข้าหาเขา ลูกจึงจะโตเ็ป็นผู้ใหญ่ที่ดี
ถ้าพ่อแม่ (เปรียบกับกองเชียร์แล้วกัน) เอาแต่เข้าข้างลูก ประเภทลูกฉันต้องดีเสมอ ลูกคนอื่นมันเลว ต่อไปลูกก็จะกลายเป็นเด็กมีปัญหา ด้อยความสามารถเพราะถูกปกป้องมากเกินไป และไม่มีใครอยากคบหา เพราะคบแล้วตัวเองต้องเป็นฝ่ายผิดตลอด
กีฬามันก็ประมาณเดียวกัน ในความเห็นของผม
จากคุณ |
:
Tiger Ton
|
เขียนเมื่อ |
:
20 ธ.ค. 55 14:36:50
|
|
|
|