ความสุุขไม่มีขีดจำกัด

เพื่อให้หายสงสัยว่า ทำไมเราจึงเหนื่อยผิดปกติกับการเดินในสนามกอล์ฟวังน้อย ทีแรกสงสัยว่าแดดร้อนมากไป ตื่นเช้าเกินไป นอนไม่พอหรือแต่ละหลุมนั้นมีระยะทางยาวไป

วันก่อนเล่นกันได้แค่เก้าหลุม เริ่มมีเสียงบ่นกันนิด ๆหน่อย ๆ ว่าตะคริวกินขา ผมไม่ค่อยรู้ตัวเองว่าเป็นคนขี้บ่นมากหรือน้อยแค่ไหน แต่จำได้ว่า เดินขากะเผลกและอุบอิบๆว่า เหนื่อย

เผลอถามพี่เต้ย บูรพาว่า อายุเท่าไร พี่เขาบอกว่า เฉียดหลักหกแล้ว ผมร้องโอ้โอ รู้สึกว่า พี่เขาแข็งแรงมาก ไม่พูด ไม่บ่น เดินฉับ ๆ ตัวตรง เล่นเนี๊ยบทุกช็อต ไม่ค่อยพลาดให้เห็น คอยดูจุดบกพร่องของน้อง ๆ และให้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์อย่างใกล้ชิด

วันนั้น ผมบอกพี่เต้ยว่า น่าจะลองมาที่สนามแห่งนี้อีกสักครั้ง เพราะเล่นแค่สองครั้ง ยังจำอะไรไม่ได้มาก พี่เต้ยจึงนัดหมายให้มาพร้อมกันใหม่อีกอีกหนเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา

สนามเมืองเอกวังน้อยเป็นสนามแห่งที่สามของเมืองเอกกรุ๊ฟ ประกอบด้วย๑๘หลุม ตั้งอยู่ตอนเหนือของสนามบินดอนเมือง ใช้เวลาประมาณ๒๕นาทีไปทางอยุธยา

โครงสร้างหลังของสนามคือการจัดวางแต่ละสนามด้วยการมีบ่อน้ำหลากหลาย นักกอล์ฟต้องเล่นด้วยความแม่นยำมากเป็นพิเศษ

ผู้ออกแบบสนามแห่งนี้ชื่อวีระ ธนากรภักดี ผู้อำนวยการสถาปัต บริษัทแกรนฟอร์จูน ผ่านการออกแบบบ้านและโครงการยักษ์มาหลายแห่งทั่งเมืองทองและเมืองเอก

เรามาพร้อมกันตอนตีห้าครึ่ง ฟ้าเบื้องบนฉ่ำฝน ระหว่างทางที่ขับรถมา ฝนกระหน่ำลงมาเป็นช่วง ๆ แต่ไม่มีใครถอยหลังกลับ มาถึงสนามก็นั่งพักรอให้ฝนหยุดอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง

ระหว่างนั้นก็คุยกันเรื่องคอนเสิร์ตของหม่อมถนัดศรีที่เราได้ไปดูมาเมื่อเย็นวาน พี่เต้ยเป็นนักร้องรับเชิญและเป็นพิธีกร หาบัตรVIPมาให้เราสี่ใบ ทำให้เราได้พบกับนักร้องดัง ๆที่เป็นตำนานเช่นสวลี ผกาพันธุ์ ธานินทร์ อินทรเทพ ดนุพล แก้วกาญจน์ วีระ บำรุงศรี เศรษฐา ศิระฉายา นัดดา วิยกาญจน์ ดาวใจ ไพจิตร และฯลฯ

เรื่องที่คุยกันระหว่างรอให้ฝนหยุดก็จะเป็นเรื่องเพลงดัง ๆ ที่นักร้องเหล่านี้เคยได้สร้างสรรค์เอาไว้

เมื่อฝนซาเม็ด เราก็สวมรองเท้า สวมหมวกเดินลงสู่สนาม

พี่เจนมาด้วยเสื้อสีขาว หมวกแดง พร้อมกับความมั่นใจที่เพิ่มมากขึ้น

พี่เต้ย คุณหน่อยนั้นอยู่ตัว เพราะเล่นมานาน รู้ว่าควรจะหาความสุขกับการเล่นกอล์ฟอย่างไร

ผมยังต้องอ่านหนังสือเครซีกอล์ฟของหมอวิธานอยู่อย่างสม่ำเสมอ พยายามหาปรัชญาจากกีฬาชนิดนี้ให้พบ สิ่งที่ผมท่องจำอยู่บ่อยๆ ก็คือ หนึ่ง เราต้องตรงต่อเวลา สอง เราต้องซื่อสัตย์กับตัวเอง สาม ต้องไม่แสดงอารมณ์ให้มาก  สี่ เราต้องไม่สบถคำหยาบออกไปโดยเด็ดขาด ห้า ต้องรอทุกอย่างด้วยความสุขเสมอ

ทั้งห้าข้อนี้ผมคิดว่าเป็นเรื่องสำคัญ ถึงกับจดลงไปในสมุดบันทึก

ผมตระหนักว่า การตรงต่อเวลานั้นมีความสำคัญอย่างไร เพราะกอล์ฟนั้นเป็นเรื่องของการนัดหมาย ต้องออกรอบไปตามคิวที่จองไว้ มีก๊วนอื่นอยู่ข้างหน้า และมีอีกก๊วนรออยู่ข้างหลัง ถ้าเราไม่ตรงต่อเวลา ก็จะทำให้คนอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องเรรวนวุ่นวายไปหมด การตรงเวลาไม่ใช่การทำเพื่อตัวเรา แต่เป็นการทำเพื่อให้คนอื่นมีความสุข เมื่อเราได้สัมผัสความสุขจากคนอื่น เราก็จะได้รับความสุขนั้นกลับมา

ส่วนความซื่อสัตย์นั้นก็เป็นสิ่งสำคัญ กอล์ฟนั้นเป็นการเล่นกับตัวเอง ไม่มีใครมาตรวจสอบ ว่าเราตีถูกหรือตีผิด ตีตกน้ำหรือตีตกทราย เราต้องรู้ตัวทุกขณะว่าเราตีได้ดีแค่ไหน สมุดจดคะแนนก็อยู่ในมือเรา หากเราจดผิดจดถูกหรือเขียนบันทึกคะแนนลงไปให้ดีขึ้น ก็เท่ากับเราโกหกตัวเอง เมื่อพูดเท็จกับตัวเองได้บ่อย ๆ เรื่องพูดหลอกลวงคนอื่นก็จะกลายเป็นเรื่องปกติธรรมดาไป

ส่วนเรื่องไม่แสดงอารมณ์ให้มากนั้นก็สำคัญไม่น้อย มีคนเล่าให้ฟังว่า บางก๊วนนั้นด่าหมูด่าหมาอย่างหยาบคายเพราะตีลูกไม่ได้ดังใจ บางคนหงุดหงิดแม้กระทั่งนกบินผ่าน สิ่งเหล่านี้ทำลายความสุขของตัวเอง และยังลามไปทำลายความสุขของเพื่อน ๆ อีกด้วย ชีวิตจริงนอกสนามก็ต้องพยายามควบคุมอารมณ์ให้นิ่งไว้เสมอ

ไม่เพียงแต่กอล์ฟ แต่กีฬาอื่น ๆ ก็สอนสิ่งเหล่านี้ให้เราได้เช่นเดียวกัน
หลังฝนตก ท้องฟ้าก็แจ่มใส เราสี่คนเดินกันจนครบสิบแปดหลุม ใช้เวลานานเกือบหกชั่วโมง

ออกรอบเป็นครั้งที่สี่พี่เจนพัฒนาฝีมือขึ้นอย่างเห็นได้ชัด พัตลูกแม่นยำขึ้น ตีลูกได้ตรงทิศมากขึ้น และพอใจกับเหงื่อไหลท่วมตัวของตนเองอย่างเต็มที่
คุณหน่อยเป็นคนที่มีงานมากกว่าใคร ทำธุรกิจหลายอย่าง แต่ก็สามารถปลีกตัวมาเล่นกอล์ฟได้อย่างสม่ำเสมอ เขาเล่นได้ดีมีความสุข และยังแผ่ความสุขจากกอล์ฟมาสู่เพื่อนร่วมก๊วนได้อย่างที่สัมผัสได้

ผมบอกเขาว่า ผู้ชายอย่างนี้ไม่ต้องทำอะไรให้เราหรอก แค่เราได้อยู่ใกล้ ๆ ก็สบายใจแล้ว

พี่เต้ยก็เป็นพี่ชายคนโตของก๊วนเรา เพราะเขานี่แหละที่ทำให้เราได้มาพบกันในสนามเป็นประจำแทบทุกสัปดาห์ ผมจึงมักจะขอบคุณเขามากกว่าใคร บางทีก็พูดเล่นพุดหัวว่า พี่ครับ อย่าเจ็บ อย่าไข้ อย่าได้เป็นอะไร อยู่ไปถึงเก้าสิบปีเพื่อเล่นกอล์ฟด้วยกันนะครับ

พี่เต้ยหัวเราะลงลูกคอ ฮ่าฮ่า

แค่เสียงหัวเราะของเขาก็ทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไปทันที ดัชนีแห่งความสุขพุ่งปรี๊ดจนอยากจะเข้าไปกอดเขาเลยละครับ

จากคุณ	: kajohnrit
เขียนเมื่อ	: 7 ธ.ค. 55 14:20:12

bookmark

เก็บเข้าคลังกระทู้

ส่งต่อกระทู้

พิมพ์

หน้าหลัก

กระทู้ก่อนหน้า

กระทู้ถัดไป