Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
[World]...บันทึกการเดินทางของ Death และ Garnet: ตอนที่ 1 [Pre-Wedding] vote ติดต่อทีมงาน

.....:D....สวัสดีครับทุกๆท่าน....เฮ้ออออออออออออ...ผมกำลังกลุ้มใจเรื่องงานแต่งงานนิดหน่อย....:D....ผมเองก็ไม่เคยคิดว่ามันจะลำบากได้ขนาดนี้....เหมือนชีวิตนี้มันโดนคำสาปจริงๆ....จะมีใครโชคร้ายแบบผมไหมเนี่ย....:D……ผมกำลังจะบ่นอะไรยาวๆอีกแล้วหละครับ.....:D

....:D...3 ปีก่อนหน้านี้....ผมเคยวางแผนที่จะขอท่าน Garnet แฟนผมแต่งงาน....ได้ปรึกษาหลายๆท่านในนี้....ได้รับคำแนะนำทุกอย่าง.....ได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนในนี้ในการจัดเตรียมการให้....:D....ผมวางแผนจะขอเธอแต่งงานตอนมิถุนายน เมื่อ 3 ปีก่อน...แต่....ทุกอย่างก็พังลงง่ายๆเพราะผมโดนไล่ออกจากงานตอนเดือนมีนาคม......จากการมีการมีงานเป็นหลักแหล่ง มีรายได้มากพอสมควร....กลายเป็นไม่เหลืออะไรในช่วงข้ามคืน...ความฝันและความหวังในตอนนั้นพังลงเละในพริบตา....:D.....ยอมรับจริงๆว่าตอนนั้นถอดใจยอมแพ้ไปแล้ว...มันแทบไม่เหลือความมุ่งมั่นหรือหลักประกันใดๆในการไปขอใครสักคนแต่งงานเลย....:D...ในใจตอนนั้นคิดแต่เพียงว่าคงต้องรอไปก่อน กว่าจะหางานกว่าจะเก็บเงินใหม่คงอีกเป็นปีๆ...ไม่รู้เธอจะยังรอผมอยู่หรือเปล่า.....แต่ก็ด้วยกำลังใจจากท่าน Garnet..จากครอบครัวและเพื่อนๆในนี้...ผมได้แรงใจที่จะดำเนินการแผนเดิม....และด้วยความช่วยเหลืออย่างเต็มที่ของคุณ Sig.ra colombo เพื่อนที่ไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อน...ผมก็สามารถไปจนถึงที่หมายและขอเธอแต่งงานได้สำเร็จด้วยตัวเปล่าๆ ไม่มีทรัพย์สินใดๆ...มีเพียงแหวนถูกๆวงเดียวให้เธอ....:D.....ผมเคยเขียนเรื่องนี้ไว้นานมากแล้วเป็นชุดกระทู้แรกๆของผมที่รีวิวกันยี่สิบกว่าตอน...บางท่านอาจจะเคยจำได้....:D...3 ปีกว่าแล้วหรือนี่....เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นไม่นานมานี้เอง...:D

....:D....ถึงแม้เธอจะตอบตกลง....แต่เพราะปัจจัยหลายๆอย่าง...ผมต้องหางานทำใหม่ ซึ่งไม่ง่ายเลยกับการจ้างงานคนแบบผม.....ผมเลยเร่ร่อนทำงาน freelance อยู่ปีนึง...ระหว่างนั้นไม่สามารถดำเนินการเตรียมงานแต่งใดๆได้เลย เพราะเงินเก็บที่มีจำกัด ไม่รู้รายได้แต่ละเดือนจะได้มากน้อยขนาดไหน...เลยต้องเก็บกันสุดชีวิต....และอีกปัจจัยหลักคือทางครอบครัวของแฟนที่เขาไม่ยินดีกับการรับผมเข้าเป็นลูกเขยเขาเลย....คงไม่ต้องแปลกใจ...เพราะใครๆก็ไม่อยากให้ลูกสาวแต่งกะคนไม่มีงานทำแถมโดนไล่ออกจากงานมาอีก....:D.....มันต้องใช้เวลากันนานหลายๆปีกว่าที่พ่อแม่ของเธอจะยอมรับผม.....:D...ผมได้งานใหม่หลังจากตกงานมา 1 ปีเพราะหัวหน้าเก่าผมไปเรียกมาช่วยงาน...แต่ก็เป็นแค่ชั่วคราวช่วงสองปีที่ทำงานอยู่กับแก....ปีหน้านี้ผมต้องกลับไปเตะฝุ่นหางานอีกครั้ง....:D...ช่วงปีแรกที่มาอยู่ที่ทำงานใหม่....รายได้ที่ได้ก็จัดว่าดีมากกว่างานเก่าของผม....ผมเลยสามารถเก็บสะสมเงินเพื่อเตรียมงานแต่งได้อีกครั้งในเวลา 1 ปี....แต่ก็มาลำบากอีกตอนช่วงปลายปีแรกของงานใหม่....คุณยายผมป่วยหนักต้องเข้าโรงพยาบาล...ใช้ค่าใช้จ่ายมหาศาล....ท่านอยู่โรงพยาบาล 4 เดือนจนเสียในที่สุด...กว่าจะผ่านพ้นการจัดงานศพ...กว่าแม่ผมจะดีขึ้นจากอาการเศร้าที่เสียคุณยายไปก็หลายเดือน....ผมเองไม่สามารถจะไปขอให้คุณแม่ผมไปสู่ขอแฟนผมได้เลย....:D...ช่วงปีที่ผ่านไปนั้นเป็นช่วงที่เศร้าของครอบครัวผมเลย...คุณยายท่านเป็นที่เคารพของครอบครัว ท่านเลี้ยงดูผมมาตั้งแต่ผมเกิด...ส่งเสียผมจนเรียนจบ..ท่านก็รู้จักแฟนผมมาหลายปี....ท่านยังถามผมบ่อยๆว่าเมื่อไหร่จะแต่งงานมีเหลนให้ท่านสักคน....น่าเสียดายที่ผมไม่สามารถให้สิ่งที่ท่านหวังได้ทัน.......:D

...:D...ผมมาเริ่มแผนการใหม่ปีนี้....แผนการแต่งงานของผมรอบนี้รัดกุมกว่าเดิมมาก.....ผมได้พาแม่ผมลงไปสู่ขอแฟนผมอย่างเป็นเรื่องราวตั้งแต่มีนาคมปีนี้....:D....แต่เชื่อไหมว่าวันที่ผมวางแผนจะพาแม่บินลงไป......ก่อนหน้านั้นสองวัน คุณลุงของแฟนผมป่วยหนักต้องเข้าโรงพยาบาล....ต้องผ่าตัดฉุกเฉิน....แฟนผมก็ต้องคอยแวะมาดูแลเพราะแกไม่มีญาติที่กรุงเทพ....ตอนนั้นก็เผื่อใจไว้แล้วว่าคงไม่ได้ไปอีก....:D...แต่อาการแกดีขึ้นเร็วมาก....เลยสามารถลงไปสู่ขอตามแผนเดิมได้....:D....ขั้นตอนก็ไม่ยุ่งยากอะไร อาจจะเพราะครอบครัวเรารู้จักกันมาหลายปีแล้ว....ข้อสรุปเลยระบุวันแต่งได้ก็ช่วงปลายปีนี้.....กว่าจะจัดการเตรียมงานหลายๆอย่างนี้ยุ่งยากและวุ่นวายและเสียค่าใช้จ่ายหนักมาก.....ผมไม่เคยคิดว่าการเตรียมการแต่งงานมันจะหนักหนาขนาดนี้....ลำพังงานที่ทำทุกวันนี้ก็ไม่มีวันหยุดอยู่แล้ว ตื่นตีห้าทุกวัน กลับบ้านสามทุ่ม.....จะหาอะไรสักอย่างนี่ไม่ง่ายเลย.....ตั้งแต่ไปหาโรงแรม....หาร้านของชำร่วย...หาร้านตัดชุด...ไปหาร้านเค้ก...ไปหาร้านดอกไม้.....ไปหาช่างถ่ายภาพ....ไปหาร้านทำอัลบัมรูป....ไปหาร้านทำแหวน...ๆลๆ......มีขั้นตอนเหล่านี้อีกเป็นสิบๆขั้น...ทุกอย่างมีอุปสรรค ยุ่งยากและวุ่นวายมาก....:D...เข่นแค่แหวนคู่วงเดียว....ได้ร้านที่รู้จักมาร้านนึงจากหัวหน้าแฟนผมแนะนำ....พอจะไปทำ...ปรากฎว่า CTW โดนเผา....รอเขาย้ายร้านไปที่อื่น....ตามไปทำ...ปรากฎว่าแหวนแทบไม่มีให้ดูเพราะของส่วนใหญ่ติดอยู่ใน CTW....ต้องรอเขาเข้าไปเอาแบบแหวนมาให้ดูมาให้เลือก...รอไปรอมาหลายสัปดาห์เพราะผมไม่ว่างบ้าง..เพราะเขาเข้าพื้นที่ได้บ้างไม่ได้บ้าง....สุดท้ายเลยเปลี่ยนร้าน....ไปหาร้านทาง Internet แทน.....กว่าจะได้ออกมาสักวงผ่านขั้นตอนทั้งหมดร่วม 3-4 เดือน....:D....เสื้อผ้าที่จะตัดก็เปลี่ยนร้านแล้วเปลี่ยนร้านอีก....แพงไปบ้าง...ไม่สวยบ้าง..ลองไปตัดมาร้านนึงแล้ว ปรากฎว่าไม่สวยถูกใจแฟนผมอีก....แก้แล้วแก้อีก....สุดท้ายต้องไปหาร้านใหม่อีก...:D.....ของชำร่วยก็เลือกแล้วเลือกอีก..จนปัญญา....สุดท้ายผมต้องมาตั้งกระทู้ในนี้....ตอนนี้ก็ได้ของครบแล้ว....ก็สามเดือนกว่ากว่าจะเรียบร้อย..:D....มีอย่างเดียวที่เลือกแล้วไม่ต้องยุ่งยากมาก...คือช่างถ่ายรูป....เพราะแนะนำมาจากเพื่อนแฟนผมเลยค่อนข้างดีมากๆ....เป็นอย่างเดียวที่ใช้เวลาเลือกไม่นานมาก.....แต่กว่าจะไปถ่ายรูปมาได้ก็เลือกที่แล้วเลือกที่อีก....หาวันลาก็ยาก แค่ขอลาไปสองวันหัวหน้าผมก็ด่าเละเทะ.....:D....แถมวันที่จะไปถ่ายรูปจริงๆ...ก็มีงานด่วนเข้ามา....ผมเลยโดนหัวหน้าด่าไปอีกรอบตามระเบียบ...โทษฐานปล่อยให้แกรับเคราะห์คนเดียว..เฮ้ออออออออออ....:D.....หนักหนาสุดคือโรงแรมที่จะจัดงาน....เพราะไม่มีเวลาวันธรรมดา...เลยต้องออกไปหาโรงแรมกันวันเสาร์ อาทิตย์....บางอาทิตย์ผมก็มีงานด่วนก็ไปไม่ได้บ้างก็มี......ใช้เวลาประมาณ 3- 4 เดือนดูมาร่วมๆ 20 โรงแรม....บางวันขับรถแทบจะรอบกรุงเทพไปดูทีละ 3-4 โรงแรม.....ส่วนใหญ่ปัญหามักจะเจอก็....ได้วันดีแต่โรงแรมห่วย.....โรงแรมดีแต่หาวันจัดไม่ได้เลย.....แบบว่าคุณแม่แฟนไปหาฤกษ์มาให้....มันไม่ง่ายเลยที่จะหาได้ตามต้องการ....:D.....และที่หนักหนาสุดคือ.....ผมเป็นคนกรุงเทพ....แฟนผมเป็นคนหาดใหญ่....งานแต่งงาน...ต้องจัด 2 ที่....ทุกอย่างที่ว่ามาทั้งหมด.....ต้องคูณ 2.....ความยุ่งยากและลำบากจะวนเวียนอยู่กับผมและแฟนตลอด.....:D....เคยได้ยินมาว่าหนีตามกันท่าจะง่ายกว่าเยอะ....ตอนนี้เชื่อแล้ว....หยอกเย้า...:D....และถ้าถามว่าทำไมผมไม่เลือกให้ร้านรับจัดงานหรือสตูดิโอเขาจัดการให้....เพราะความอวดดีอยากได้โน่นอยากได้นี่ตามต้องการโดยที่ไม่อยากเสียแพงเกินกว่าเหตุ....เรียกง่ายๆว่างกนั้นหละ....เพราะมันแพงจริงๆนะ...ทุกอย่างเป็นเงินเป็นทองหมด.....เลยมาลำบากกันสองคนแบบนี้หละครับ....:D.....ขนาดคิดว่าคุมค่าใช้จ่ายดีแล้ว....ยังไม่วายเห็นตัวเลขแล้วจะเป็นลม....:D

....:D..งานแต่งงานแรกของพวกเราจะจัดที่หาดใหญ่ที่เป็นบ้านแฟน....จะจัดวันพฤหัสที่ 11 ที่จะถึงนี้ก็คือพรุ่งนี้ครับ[อีกไม่กี่ชั่วโมงนี่หละครับ].....:D....:D...หลายๆท่านอ่านมาตรงนี้ก็จะทราบแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับงานแต่งงานของพวกเรา....:D.....น้ำท่วมหาดใหญ่เมื่อสัปดาห์ก่อนพาทุกอย่างหายไปหมด...ร้านทำเค้ก...ร้านดอกไม้ไปเรียบร้อย....:D...โรงแรมที่จะจัดอยู่กลางเมือง....วันแรกที่น้ำท่วม...โรงแรมนี้โดนท่วมไปเกือบถึงชั้น 3.....:D.....แบบว่าดูจากทีวีเห็นแต่ยอดเสาไฟฟ้าหน้าโรงแรมโผล่พ้นน้ำมานิดเดียว.....:D.....ถึงแม้น้ำจะลงภายใน 2 วัน....แต่ทุกอย่างก็เสียหายหมด.....ตัวโรงแรมเองบอกให้ผมรอประเมินการเปิดโรงแรม.....เขาไม่ยืนยัน....รอแล้วรอเล่า....และจนถึงเมื่อวานนี้ตอนเที่ยง....ถึงได้คำตอบสุดท้ายมาว่า....เปิดโรงแรมให้ไม่ได้....ลิฟท์ยังเสีย....ขยะท่วม....พนักงานโรงแรมส่วนนึงมาทำงานไม่ได้....ไม่สามารถเปิดห้องพักรองรับแขกได้....ดอกไม้ไม่มี...อาหารก็ต้องเปลี่ยนหลายอย่างเพราะหาวัตถุดิบไม่ได้.....สรุปแล้ว...แนะนำให้เลื่อนดีกว่า!!!!.......แม้แต่เทวดาฟ้าฝนก็ไม่อยากให้ผมแต่งงาน!!!!....ฮือออออออออออออออออ

....:D....ผมเป็นคนโชคร้าย....สามารถเรียกฝนได้เสมอเวลาไปเที่ยว....แฟนผมชอบว่าผมแบบนี้....:D....ทุกๆทริปที่ไปร่วมกันมักเจอฝนหนักๆเสมอ.....เพื่อนๆผมเองก็รู้ว่าผมนี่มันอัปโชคมาแต่ไหนแต่ไร....มีชื่อ Death แบบนี้ไว้แก้เคล็ดตัวเองก็ไม่ได้ผล...เหมือนการตั้งชื่อตัวเองแบบนี้จะทำให้ยิ่งซวยซ้ำๆซากๆหนักขึ้นเรื่อยๆ.....:D.....ตอนรู้ว่าน้ำท่วมหาดใหญ่....ผมนี่พูดไม่ออกเลย...หลังโทรศัพท์ติดต่อกันได้.....เพื่อนผมหลายๆคนในพื้นที่หาดใหญ่โทรมา....บอกว่าเพราะผมจะไปแต่งงานน้ำมันเลยท่วม!!!....:D...10 ปีก่อนที่น้ำท่วมหาดใหญ่....ผมได้ไปเหยียบหาดใหญ่ครั้งแรกก็ตอนนั้นหละครับ....ได้ไปเรียนต่อที่โน่นหลายปี...ได้เพื่อนดีๆมากมาย....ได้เจอแฟนผมก็ที่โน่นหละ....:D....เพื่อนที่สนิทๆกันถึงกับออกปากแซวแบบแรงๆว่า ท่าทางผมจะหนักแผ่นดิน......ปีแรกที่ไปเหยียบหาดใหญ่ก็น้ำท่วมใหญ่.......ตอนนี้จะไปแต่งงานก็น้ำท่วมมากกว่า 10 ปีก่อนอีก....:D....ตั้งแต่บ่ายเมื่อวานนี้เป็นต้นมา...ผมนั่งใบ้กิน คิดอะไรไม่ออก.....หัวมันตันไปหมด....สรุปแล้วว่าตอนนี้จัดงานที่หาดใหญ่วันที่ 11 นี้ไม่ได้แน่ๆ.....จะไปหาโรงแรมอื่น...ญาติๆของแฟนก็ช่วยๆหาดูแล้วตั้งแต่หลังน้ำลด....แต่สภาพส่วนใหญ่ก็เละเทะทั้งนั้น....ไม่สามารถเปิดใช้งานได้จริงๆ....ทางพ่อแม่แฟนผมก็พยายามหาทางทุกทางที่พอทำได้แต่ก็ไม่สามารถแก้อะไรได้มาก....หลักๆคือหาที่จัดที่รองรับคนมากๆไม่ได้....และถ้าหาได้....ก็ต้องไปจัดหาดอกไม้ หาเค้ก....จัดพิธีการแบบจีนที่หาอุปกรณ์อะไรไม่ได้เลย....เกือบทุกอย่างลอยไปสายน้ำหมดเกลี้ยง....ตอนนี้เลยได้สรุปแล้วเมื่อเย็นวานนี้ต้องเลื่อนไปสิ้นเดือนแทน....:D.....:D......ผมทยอยโทรเลื่อนๆเพื่อนๆและอาจารย์ผมไปเรื่อยๆ....เฮ้ออออออออออออออออ......ไม่รู้จะว่าอะไรดี...ทำไมๆมันลำบากลำบนได้ขนาดนี้นะเนี่ย....รู้สึกมันมีอุปสรรคมากมายเหลือเกิน.....:D.....ผมเองมองมันในแง่ดีได้เหมือนกันว่า....มันจะเป็นที่จดจำไปจนตาย....ไม่ว่าจะกี่ชั่วลูกหลานผมคงเล่าให้ฟังกันไปเรื่อยๆได้ว่า....กว่าพวกเราจะได้แต่งงานกันนี้มันมีอุปสรรคมากมาย....:D.....รักของเราจะมั่นคงเพราะเราผ่านทุกๆอย่างมาด้วยกัน......ไม่ว่าจะเลวร้ายขนาดไหนชีวิตของพวกเราก็จะผ่านมันไปได้....:D

....:D....เขียนบ่นมายาว....ผมเองถึงแม้จะเลื่อนงานที่หาดใหญ่....แต่ตามฤกษ์ที่ได้มา....ผมจะไม่เลื่อน...ถึงแม้จะไปจัดงานที่หาดใหญ่ไม่ได้....ผมก็จะจัดงานที่กรุงเทพนี่หละ....ตอนนี้จัดการแบบเร่งด่วนไปแล้ว.....กำลังล้างบ้าน จัดพื้นที่ที่บ้านอยู่ครับใกล้จะเสร็จแล้ว....คงเป็นงานเล็กๆ....มีแต่ญาติๆและเพื่อนสนิทไม่กี่คน...สวมแหวน....จดทะเบียน...ทำบุญเลี้ยงพระ และจัดเลี้ยงคนที่มางาน....:D....ลำบากก็คุณแม่ผมที่ต้องวิ่งวุ่นมาตั้งแต่เมื่อวาน....ไม่รู้จะมีอุปสรรคอะไรมาอีกหรือไม่.....แต่ตอนนี้ผมไม่กลัวอะไรอีกแล้วหละ....จะอย่างไรก็ตามวันที่ 11 นี้[อีก 12 ชั่วโมงจากนี้]ผมจะแต่งงานกับคนที่ผมรัก...:D....และนี่คือคำที่สลักไว้ในแหวนที่ผมเลือกและตั้งใจทำให้เพื่อคุณแฟนผม..... Donec mor nos separaverit....Until death do us part.......มีเพียงสิ่งเดียวที่จะแยกเราออกจากกันได้.....และสิ่งนั้นคือ Death.....ซึ่งก็คือผมเอง....และผมคือคนกำหนดชีวิตของผมเอง....จะไม่มีสิ่งใดๆมาขวางพวกเราได้อีกแล้ว....ไม่ว่าฟ้าดินจะไม่อนุญาต......น้ำจะท่วมกรุงเทพหรือเกิดภัยพิบัติใดๆก็ตาม....ผมจะไม่ยอมอะไรมาหยุดพวกเราได้อีกต่อไป....:D.....:D

…ผมขออุทิศกระทู้ริวิวนี้ให้แก่ทุกๆท่านที่ได้ช่วยเหลือผมมาตลอดหลายๆปีที่ผ่านมา...หลายๆท่านที่ไม่เคยพบเจอตัวจริง...หลายๆท่านที่อดทนกับการอธิบายและให้คำแนะนำดีๆกับผมตลอดมา ไม่ว่าจะในกระทู้ หลังบ้าน E-mail หรือโทรมาหา....ผมขอขอบคุณทุกๆท่านจากใจจริงครับ....:D…และคนสุดท้ายที่ผมจะอดขอบคุณไม่ได้....คือท่าน Garnet แฟนของผมเอง....ถึงแม้เธอจะไม่มี login [ผมเชื่อเช่นนั้น]..แต่เธอก็แอบเข้ามาอ่านที่ผมเขียนรีวิวอยู่เสมอๆ[พร้อมกลับบ้านมาด่าผม หาว่าผมไปนินทาเธอให้คนอื่นฟังอีกแล้ว…หยอกเย้า]......ผมเชื่อว่าเธอจะอ่านกระทู้นี้....:D…ขอบอกตรงนี้ว่าผมรักคุณครับ....ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างผมมาตลอด....ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์....ผมจะดูแลคุณให้ดีที่สุดและจะทำตามสัญญาที่ให้ไว้ให้ได้ครับ….:D

 
 

จากคุณ : Death
เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 53 21:54:48

[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่] [กติกามารยาท] [Help & FAQ] 
ความคิดเห็น :
  PANTIP Toys
จัดรูปแบบ :
ไฟล์ประกอบ :
  Help
ชื่อ :
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com