 |
ลองไปรื้อบทกวีที่เขียนในหมู่บ้านชาวเนปาล ตอน trekking มุ่ง Machapurche base camp อ้าวนั้นปี 1982(2525) นี่นา ขอยืมกระทู้ถ่ายทอดความซึ้งหน่อย ไม่ว่ากันนะ ว่างๆ จะสแกนรูปหมู่บ้านชนบทเทือกเขาหิมาลัยมาให้ดู
การแสวงหาที่ไร้ความหมาย
ฉันเดินทางโดยโดดเดี่ยว คิดใคร่ครวญอยู่เดียวดาย รับรู้ความงามป่าเขาสุดเปลี่ยวเหงา
นอนคู้คอดกอดเข่าบนเตียงอันเย็นเฉียบ ในราตรีกาลหุบเขาสงัดที่เหน็บหนาว ผวาตื่นเสียงเพรียกครวญอย่างโหยหา
ฉันปรารถนาให้เราได้ฝันร่วมกัน เธอผู้เป็นที่รัก อยากให้เธอได้เห็นในสิ่งที่ฉันเห็น เธอคือประทีป ดาวระยิบ พริบรัศมีโอบหุบผา นั่นคือดาวดวงที่เราฝากใจถึง
อยู่เคียงกัน ณ ที่นี่ เดี๋ยวนี้ ในพนา เคยมีเธอซบไหล่กอดพรอดพรรณนา กำซาบทรวงรับไออุ่นกันและกัน
ถ้านี่คือการเดินทางครั้งยิ่งใหญ่ของผู้แสวงหาสัจจา คงน้อยกว่าได้คุยกับเธอชั่วครู่จะดีกว่า เธอคือปลายมรรคา ชีวิตฉันช่างไร้ค่า เมื่อไม่มีเธออยู่ใกล้
ถ้าฉันได้สัมผัสธรรมชาติที่วิเศษสุดดั่งแดนสวรรค์ ยังน้อยกว่าที่ได้จูบสัมผัสหน้าผากเธอเบาๆ เพียงครั้งหนึ่ง โอที่รัก
เธออยู่หนใด การแสวงหาที่ไร้ความหมาย
Deep Mourning in the jungle Machapurche mount, Himalaya, Nepal 8/11/1982
จากคุณ |
:
นกเถื่อน
|
เขียนเมื่อ |
:
3 พ.ย. 53 23:59:12
|
|
|
|
 |