Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
::::: .. หยิบเรื่องเล็กมาเล่า " น้ำใจในอุ้งมือ " .. ::::: vote

..


บันทึกการเดินทาง

จันทร์ที่ 4 ตุลาคม 2553
รถโดยสารขนส่งมวลชน ปอ.80
(หนองแขม - สนามหลวง)



ถ้ายังมีใครบางคนยังจำกันได้
ฉันเคยหยิบเรื่องเล่าในมุมเล็ก ๆ
จากการเดินทางในชีวิตประจำวัน
มาแบ่งปันอยู่สองเรื่อง
ทั้งจากการเดินทางทางด้วยเครื่องบิน  
การเดินทางด้วย Aiport Rail Link  
และครั้งนี้กับการเดินทางด้วย ขสมก.


เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา
ฉันนัดน้องสนิทคนนึงไว้ที่เซ็นทรัล  ปิ่นเกล้า  
แล้วจากหนองแขมไปเซ็นทรัล
จริง ๆ แล้วไปทางเส้นบรมราชชนนีก็ได้  
แต่ด้วยความสมองฝ่อชั่วขณะของตัวเอง
ดันเลือกไปทางเพชรเกษม  
แถมยังฝ่อหนักกว่าเดิม
ด้วยการเลือกนั่ง ปอ.80  
ที่วิ่งเส้นเพชรเกษมทั้งเส้น
แล้วไปเลี้ยวซ้ายเข้าจรัลสนิทวงศ์  
แล้วเลี้ยวขวาไปพาต้า
( สุดท้ายฉันก็ลงม.สยาม
แล้วต่อ แท็กซี่เข้าเส้นตัดใหม่ )


ฉันก้าวเท้าซ้ายขึ้นรถด้วยความมาดมั่น  
รถค่อนข้างว่างโล่ง  สามารถขึงเน็ตตีแบดกันได้เลย
ฉันเลือกนั่งเบาะคู่ด้านขวาเมื่อหันหน้าไปหัวรถ
เยื้องกับประตูทางขึ้นเล็กน้อย
ซึ่งจากการดูฮวงจุ้ยก่อนขึ้นรถเมล์
ถือว่าเป็นชัยภูมิที่เหมาะมาก
ในการนั่งมองผู้ชายหน้าตาดี (ถ้ามี)
ก้าวขึ้นก้าวลงจากรถเมล์


ฝนลงเม็ดตั้งแต่เที่ยงไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
พขร. (พนักงานขับรถ ซึ่งไม่ใช่ พ่อของเรา)
พยายามขับรถด้วยความนิ่มนวล  นุ่มนิ่ม
รักษาจังหวะอยู่ที่  หนึ่ง  สอง  หนึ่ง  สอง
เพราะรถติดเป็นระยะ  ระยะ  ตั้งแต่หนองแขม
ฉันก็ผงกหัว  หนึ่ง  สอง  หนึ่ง  สอง ตามจังหวะ
( เรื่องของเรื่องคือหลับนั่นเอง )
จนมาถึงเดอะมอล์บางแคคนเริ่มเยอะขึ้นนิดนึง
ก็เลยตื่นขึ้นมาดูโลก  ดูผู้คนบ้าง



มีหญิงสาวและชายหนุ่มวัยขบเผาะ
( ไม่รู้ว่าขบแล้วจะเสียงดังเป๊าะ หรือ แป๊ก )
ขึ้่นมานั่งเบาะคู่หน้าติดกับบันไดทางขึ้น
ฉันเหลือบหางตาไปมองด้วยความรู้สึก

" อิจฉา "

จะรักกันไปถึงไหนห๊า .. จะรักกันไปถึงไหน

" ท่าพระ 2 คนครับ "

อ่อ .. จะรักกันไปถึงท่าพระนั่นเอง
ฉันรู้แล้วก็สบายใจขึ้นมานิดนึง .. โล่งแล้วเรา
ฮ่าฮ่าฮ่า  ฮ่าฮ่าฮ่า  ฮ่าฮ่าฮ่า


หนุ่มสาวสองคนนั่งกุมมือกันท่ามกลางแอร์เย็นฉ่ำ
ประหนึ่งว่าโลกนี้เกิดมามีแค่เธอและฉัน
( ยามรักกัน ) และจะมีคนอื่นเพิ่มขึ้น ( ยามเมื่อมีมือที่ 3 )
ไม่ได้แช่งนะ .. แค่คิดนิดเดียวเอง


พขร. พารถเคลื่อนมาถึงตลาดบางแค
ประตูอัตโนมัติเปิดดัง " ผลั๊วะ"
แต่ยังดังน้อยกว่าประตูรถ ARL
ฉันหันไปเห็นคุณยายเชื้อสายจีนคนหนึ่ง ( อาม่า )
ยืนอยู่เท้าบันไดรถเมล์ (ถ้าใช้ "ตีน" กลัวไม่สุภาพ)


ในมือขวาของอาม่า .. มีถุงพะรุงพะรังพร้อมร่ม 1 คัน
ในมือซ้ายของอาม่า .. คล้องไว้ด้วยถุงพลาสติกใบยักษ์
ซึ่งในถุงใส่สิ่งของประดามีอะไรมั่งก็ไม่รู้ .. หนักมาก


อาม่ากำลังจะก้าวขึ้นบันได
แต่ก็ไม่สามารถพาตัวเองขึ้นมาได้
จริง ๆ แล้วคนแรกที่เห็นไม่น่าจะใช่ฉัน  
แต่น่าจะเป็นหนุ่มสาวคู่นั้นที่นั่งติดบันได
แต่บังเอิญฉันหันหน้าไปทางบันได
เลยได้เห็นภาพอาม่ากำลังยักแย่ยักยัน


ฉันรีบวางกระเป๋าไว้ที่เบาะข้าง ๆ แล้วลุกลงไปช่วยอาม่า
โดยมีสายตาของหนุ่มสาวคู่นั้นมองมาด้วยความเฉยเมย
ทำไมฉันถึงได้บอกว่าเฉยเมย .. เพราะฉันหันไปมองหน้าเค้าไง
มือนึงฉันพยายามถอดถุงที่คล้องมือซ้ายของอาม่าออก
อีกมือนึงฉันพยายามช่วยยึดตัวอาม่าขึ้นมา
คุณพี่ พกง. ( พนักงานเก็บเงิน ที่ไม่ใช่ พ่อกุไง )
เข้ามาช่วยรับถุงจากมือไปวางไว้ให้
แล้วฉันก็ส่งอาม่าถึงฝั่ง .. เอ้ยถึงเบาะที่นั่ง


ฉันไม่ได้มาคุยโม้โอ้อวดในคุณความดีของตัวเอง
ฉันเชื่อว่าไม่ว่าใครที่เห็นภาพนี้และอยู่ใกล้ที่สุด
ก็ต้องลงไปช่วยอาม่าให้ถึงฝั่งฝันเช่นกัน
แต่ไม่น่าเชื่อว่าคนที่อยู่ใกล้ที่สุดกลับเมินเฉย
เหมือนกับว่าตัวเค้ากับอาม่าอยู่กันคนละโลก


ด้วยความเค้าเป็นชายหนุ่มที่มีร่างกายกำยำล่ำสัน
แค่ปล่อยมือเล็ก ๆ ขาว ๆ ของหญิงสาวในอุ้งมือของเค้า
เพื่อมาจับจูงมือเหี่ยวย่นและไร้เรี่ยวแรงของอาม่าเพียงไม่กี่นาที
มันคงไม่ทำให้โลกแห่งความรักของคนสองคนสลายลงไปได้



หรือมันคงจะจริงอย่างที่โบราณเค้าว่าไว้



" เพราะความรัก .. ทำให้คนตาบอด "


..

จากคุณ : Ka - Ti
เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 53 13:30:00

[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่] [กติกามารยาท] [Help & FAQ] 
ความคิดเห็น :
  PANTIP Toys
จัดรูปแบบ :
ไฟล์ประกอบ :
  Help
ชื่อ :
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com