ความคิดเห็นที่ 1   วันที่ผมแบกเป้ไปหลวงพระบางกับคน ๆ  นึง เราคุยกันถึงแหล่งท่องเที่ยวต่าง ๆ  ปาย  แม่ฮ่องสอน  หลีเป๊ะ  เชียงราย  บาหลี  เชียงคาน  ยามนั้นความสุขมันลอยอยู่นรอบ ๆ  ตัวผมเหมือนไอหมอกยามเช้าของฤดูหนาวแรก  กับเวลาที่ผมได้อยู่กับคนที่เคยวาดหวังเอาไว้ว่าจะเดินกันไปเรื่อย ๆ  บนถนนสายชีวิต หากแต่เมื่อถึงเวลาที่เรามาถึงทางแยก  ทั้งเขาและผมต่างเลือกที่จะเดินแยกกันไปคนละทาง  และผมหวังว่า  ถนนสายที่ผมเลือก  จะไม่ต้องเจอกันอีกน่าจะเป็นทางที่ดีที่สุด     เชียงคานในห้าปีก่อน  เป็นจุดหมายปลายทางที่เราสองคนหมายเอาไว้  แต่จนแล้วจนรอด ผมก็ไม่ได้ไปเชียงคานสักที  มาวันนี้ ณ  เวลานี้  ผมก็ยังไม่ได้สัมผัสกับเชียงคาน ผมไม่รู้หรอกว่า  สุดท้ายแล้ว สิ่งที่คนเราต้องการคืออะไร หน้าที่การงาน  เงินทอง  หรือ  ความสุขรอบ ๆ ตัว  สำหรับผมแล้ว  ทุก ๆ  ครั้งที่ผมวาดฝัน  ผมจะพยายามไล่เก็บความฝันของผมเสมอ  ทีละนิดทีละน้อย  เพราะผมรู้ดีว่า  หากเราฝัน  แต่ไม่เดินไป  ไม่มีวันที่เราจะถึงฝั่งฝัน  เชียงคานจึงเป็นเสมือนฝันเดียวที่ผมยังไม่ได้เก็บเกี่ยว   จากความฝันในวันวาน ผมยิ้มบาง ๆ  กับตัวเอง . . . . . . ก่อนลมหนาวระลอกแรกของปีนี้จะมาเยือน  ผมจะไปเดินเก็บไอหมอกริมโขงที่   "เชียงคาน" แก้ไข . . ปล.  แอร์เมืองเลยเที่ยวเช้าออกจาก หมอชิตเวลา  ๐๗.๓๐  น.  ราคา  ๔๔๖  บาท แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 53 12:05:16 จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 11:58:52

ความคิดเห็นที่ 2   ก่อนลมหนาวระลอกแรกของปีนี้จะมาเยือน   ผมจะไปเดินเก็บไอหมอกริมโขงที่   “เชียงคาน" ความตั้งใจเมื่อไม่กี่วันมานี้  โดนสำเร็จโทษลง  ด้วย  เช้าวันจัทร์ที่ ๒๐  ที่ผ่านมา   หลังจากที่เพียรพยายามจะข่มใจไม่ให้กระเสือกกระสนจนมากเกินไปนัก  แต่สุดท้ายความอยากไปมีมากกว่าสิ่งใด ๆ  ทั้งหมด แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 53 12:02:01 จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:01:34

ความคิดเห็นที่ 3   ตามไปเที่ยวด้วยคนได้มั้ยคะ ^^ จากคุณ : JuicyGrape เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:03:38

ความคิดเห็นที่ 4   ทำไมต้องเชียงคาน . . . ผมชอบริมโขง  หรือ  จะบอกให้ถูก  ผมชอบแม่น้ำสายนี้  มหานทีสายใหญ่ที่เก็บงำเรื่องราวเอาไว้มากมาย  แม่น้ำโขง  เฃียงราย  ผมไปมาแล้ว  แม้กระทั่งในเมืองล้านช้างหลวงพระบาง  ผมก็เดินย่ำลงไปปล่อยปลาริมโขงมาเรียบร้อย  หนองคาย  นครพนม  มุกดาหาร  อุบลราชธานี   หรือแม้แต่จะเลยไปถึง  ปากเซ  ในลาวใต้  สี่พันดอนอันลือเลื่องผมก็ไปหมดแล้ว จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:03:58

ความคิดเห็นที่ 5   ตามไปเที่ยวด้วยครับ จากคุณ : Hero11147 เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:07:00

ความคิดเห็นที่ 6   กวาดตามองมีเพียง      "เชียงคาน" เมืองริมโขง  ที่แม่น้ำโขงจากลาวไหลลงมาสู่แผ่นดินไทยอีกครั้ง  เมืองเล็ก ๆ  แห่งนี้  ผมยังไม่เคยได้ไปสัมผัส    อาจเพราะที่นี่  ดูจะเป็นเมืองที่ซ่อนตัวเองเอาไว้อย่างมิดชิด  เพิ่งติดปาก  ติดหูนักท่องเที่ยวเมื่อสองสามปีที่ผ่านมา  แต่ความอยากของผมมีมาก่อนหน้านั้นหลายปีนัก แอร์เมืองเลย . . .   ผมจำใจต้องนั่งรถทัวร์ที่กินเวลาราว  ๑๐   ชั่วโมง  แทนการฝากชีวิตไว้บนเครื่อง  เพราะสมัยน้องนกบินที่เลย  ดันหาเวลาว่างไม่เจอ  เลยต้องทำใจ  นั่งรถทัวร์ยาว ๆ  อีกครั้ง   ผมเลือกเดินทางกลางวัน  ด้วยหวังว่าอยากเห็นสองฟากฝั่งริมทางที่รถแล่นผ่าน จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:07:18

ความคิดเห็นที่ 7   จนกระทั่งมาถึงแถบภูกระดึง . . . ไอ้ความคิดถึงคนไกล  เข้าเกาะกุมหัวใจอย่างหนักหน่วง  ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายอยู่นอกรถ  มันเป็นวามเศร้าท่ามกลางสายฝนโปรยปราย  นานเกือบเดือนที่ผมไม่ได้โทรหาใครบางคน  ด้วยเพราะผมคิดว่า  การเดินเข้าไปในชีวิตของเขามันจะทำให้เขามีแต่ความลำบากใจ   ความคิดถึงในห้วงเวลานี้  เป็นอารมณ์เดียวเฉกเช่นตอนที่ผมไป   "แม่ฮ่องสอน" จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:08:54

ความคิดเห็นที่ 8   "สบายดีมั้ยครับ"   ผมรีบกรอกเสียงผ่านสัญญาณขายชาติ  ไปก่อนที่เขาคนนั้นจะพูดอะไรออกมาเสียอีก "ก็สบายดีอยู่"   ปลายเสียงนั้นเหมือนประหลาดใจเล็กน้อย  ด้วยคาดไม่ถึงว่าผมจะหน้าด้านโทรไปหาอีก  หลังจากที่สร้างวีรกรรมกับอักษร   "N" "วันนี้ไม่ทำงานหรือครับ"  ผมหัวใจเต้นแรง "วันนี้วันหยุด  แล้วทำงานอยู่หรือปล่าว" "หยุดตรงกันเลยครับ"   ผมยิ้ม  ไอ้ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า  จากการเดินทาง  มันค่อย ๆ  กฃืนหายไปพร้อมกับเสียงปลายสายที่มาจากแดนไกล "ไม่เที่ยวไหนอีกหรือ"   เหมือนปลายสายจะมีตาทิพย์ จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:11:02

ความคิดเห็นที่ 9   "กำลังเดินทางอยู่นี่ไง" "ไปไหนอีก" "เมืองริมโขง   ที่นั่นฝนตกมั้ย"  ผมเปลี่ยนเรื่อง  เพราะไอ้เมืองริมโขงนี่  มันออกจะแสลงใจของอีกฝ่าย   "ตกสิ  ตกทุกเย็นเลย  ไปริมโขงนี่ไปอุบลฯ  หรือ" ผมยิ้ม  อย่างน้อยที่สุก   อะไรบางอย่างที่มันเกิดขึ้น  ณ  เวลานี้  มันทำให้ผมมีความรู้สึกว่า  ของบางอย่างเราไม่ควรไปเร่ง  เพราะมันจะอยู่ที่ระยะเวลาของมัน  ผมรู้ดี  การเร่งนอกจากจะไม่เกิดผลดีใด ๆ  แล้ว  ยังมีแต่วามรู้สึกผิดติดในหัวใจตลอดเวลา "เชียงคาน  ที่เลยเมืองเล็ก ๆ  ริมโขง  ที่  จังหวัดเลยโน่นแน่ะ" "ไปกี่คน  กับเพื่อนเหรอ" "คนเดียวสิ  ก็รอตัวเองว่างอยู่นี่ไง ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้เที่ยวสักที  ทำแต่งานอยู่นั่นแหละ" “แหม  ก็ไม่ค่อยว่างเหมือนบางคน”     เสียงหัวเราะเบา ๆ  จากปลายสาย  มันก็ดีกว่าเสียงเงียบเหมือนที่เคย ๆ  เป็นมา  อย่างน้อยที่สุด  ปลายสายก็ยังอารมณ์ดี  และดูเหมือนว่า  หัวใจที่กลัวก่อนหน้านี้  ค่อย ๆ  ยิ้มออกมาอีกครั้ง "ไว้ส่งโปสตเตอร์ไปให้ดูนะ" "อืม" จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:12:36

ความคิดเห็นที่ 10       แฟนขับมาแล้นนจ้า         สงสัย ทำไมต้องกระเสือกกระสนดิ้นรนดั้งด้นดันทุรัง ฯลฯ ขนาดนั้น จากคุณ : กบจูเนียร์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:13:04

ความคิดเห็นที่ 11   ตามมาเลยครับ . . . ไปกันหลายคนสนุกดี    "เที่ยวไทยครึกครื้น  เศรษกิจไทยคึกคัก" ************************* แล้วผมก็มาถึงเชียงคานราวหกโมงเย็น  หลังจากที่  "แอร์เมืองเลย"   กวนอวัยวะเบื้องล่าง  เอาผมกับผู้โดยสารคนอื่นรวม  ๖  คนมาทิ้งไว้ที่วังสะพุง   ไม่ยอมมาส่งถึงเชียงคาน  แต่ซื้อตั๋วนครชัยให้มาส่งถึงเชียงคานแทน   ผมเดินลัดเลาะลงสู่ถนนเลียบโขงตามหา   "เฮือนหลวงพระบาง" จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:15:30

ความคิดเห็นที่ 12   ข้อมูลเชียงคานได้มาแบบนิด ๆ  เพราะผมคิดเสมอ  ว่าข้อมูลไม่จำเป็นต้องแน่น เสน่ห์ของการแบกเป้ มันอยู่ที่ที่การเดินทางไปลุ้นไปมากกว่า  เรื่องการโทรจองที่พักล่วงหน้าแทบไม่เคยติดอยู่ในหัว   แค่การหาที่ซุกหัวนอนในแต่ละวันก็คือความสุขยามมีแป้บนบ่า  มีกล้องในมือแล้วล่ะ จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:16:43

ความคิดเห็นที่ 13   ผมเดินลัดเลาะมาตามถนนเลียบโขง  ที่สองฟากฝั่งเต็มไปด้วยบ้านเรือนไม้  ทั่งเก่าและใหม่คละเคล้ากันไป  มันคงเป็นการเข้ามาของนายทุนหรือเงิน  เพราะบ้านใหม่ที่มองเห็น  เป็นบ้านใหม่ที่ไม่น่าจะสร้างเกินสามปี  แม้จะเป็นการสร้างด้วยไม้  แต่สี  และความเก่าของไม้  ทำเอาความขลังของเชียงคานลดลงไปเยอะ จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:18:07

ความคิดเห็นที่ 14   ได้ห้องเบอร์  ๕  บ้าเห่อ  ห้องพักริมน้ำ  คืนละ  ๓๐๐  บาท  เพราะอยากสัมผัสสายลมที่พัดผ่านมาจากฝั่งโขง  แทนที่จะนอนห้องปรับอากาศคืนละ  ๔๐๐  บาท จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:19:37

ความคิดเห็นที่ 15   ห้องนอนที่ได้  วิวสวยบาดใจมองไปเป็นแม่น้ำโขง  ที่อีกฟากฝั่งสลับสล้างด้วยภูเขาน้อยใหญ่  อุดมไปด้วยป่าไม้  เห็นแล้วแอบอิจฉา  เพราะความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรที่ได้ชื่อว่าเป็นปอดของโลก  ผมอาบน้ำอาบท่า  หลังจากเหนียวตัวจากการนั่งรถตะรอน ๆ  มาทั้งวัน  แล้วหยิบเสื้อสีเหลืองที่ติดอยู่ในเป้มาใส่ จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:21:09

ความคิดเห็นที่ 16   ก่อนเดินออกมาจากที่พัก  หาร้านโปสการ์ดสักแห่ง  ซึ่งก็อยู่ติดกับที่พักผมนั่นเอง   ผมเลือกรูปบ้านริมโขงยามเช้า  ตอนพระภิกษุออกบิณฑบาตร  ก่อนลงมือบรรจงแต่งโปสการ์ดใบนั้นด้วยหัวใจอิ่มเอม จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:22:01

ความคิดเห็นที่ 17   ทำไมหรือครับ ? มันน่าจะเป็นของฝากที่ไม่ต้องหอบหิ้วให้เมื่อย  และมันก็เป็นสิ่งเดียวที่บ่งบอกว่า  ผู้ให้เต็มใจ  และตั้งใจขนาดไหน  กับการบรรจงแต่งโปสการ์ดด้วยสองมือของตัวเอง  มันอาจไม่มีราคาร่างวดเหมือนของฝากที่กินได้  แต่ของฝากแบบนี้มีชิ้นเดียวในโลก  ของที่บรรจงทำด้วยหัวใจคนส่งเอง ผมยิ้มกับผลงานที่ตั้งใจทำ  ก่อนหย่อนมันลงตู้ไปรษณีย์สีแดงที่หน้าร้านนั่นเอง จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:23:12

ความคิดเห็นที่ 18   พรุ่งนี้ . .  . . . . ผมจะเช่ารถมอเตอร์ไซด์   แว๊นท์รอบ ๆ  เชียงคาน   และก่อนอื่นใด  ผมจะต้องหาที่ทำการไปรษณีย์   เพราะพรุ่งนี้  เสื้อที่ระลึกจากริมโขง จะเดินทางไกลกว่าพันกิโลเมตรสู่ริมแม่น้ำตาปี เสื้อสีชมพูจากร้านไอเดีย ดี ๆ  ร้านขายของที่ระลึก แบบน่ารัก ๆ  แนวเดียวกับร้าน  “มิตรไทย”  ที่ปาย จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:24:41

ความคิดเห็นที่ 19   ผมเริ่มมองเห็นเค้าลางของความเปลี่ยนไปของเมืองเล็ก ๆ  แห่งนี้    ถนนสายเลียบโขง  ที่ตอนนี้แปรสภาพเป็น  ร้านรวง  และเกสต์เฮ้าน์   หากแต่  ยังมีมนต์เสน่ห์ในตัวของมันเอง    เมื่อเทียบกับแหล่งท่องเที่ยวอื่น ๆ  ที่มีลักษณะคล้าย ๆ  กัน   ผมกลับมองว่า เชียงคาน ยังคงมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเชียงคานเอง จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:25:54

ความคิดเห็นที่ 20   เราไม่สามารถต้านทานการไหลบ่าของกระแสเงินตรา  และ  การแห่แหนของนักท่องเที่ยวได้  เพราะสองสิ่งนั้นจะมาคู่กันเสมอ  ประเทศของเราอาศัยเม็ดเงินจากธุรกิจท่องเที่ยวเป็นหลัก  นับตั้งนายกทหารผู้มาจากสงขลา  มีนโยบายเปิดประเทศด้วยโครงการ   “VISIT  THAILAND YEAR” จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:26:39

ความคิดเห็นที่ 21   ไปด้วยๆๆ...ครับ จากคุณ : เครียดไปก็เท่านั้น เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:26:55

ความคิดเห็นที่ 22   ไปชมเชียงคานด้วยคนค่ะ จากคุณ : snas89Pink เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:27:17

ความคิดเห็นที่ 23   โครงการนั่นปลุกกระแสนักท่องเที่ยวทั่วโลกหันหน้าสู่ประเทศไทย  แล้วนับตั้งแต่วันนั้น  การท่องเที่ยวของไทยก็เป็นหัวหอกในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจของประเทศมาโดยตลอด  แหล่งท่องเที่ยวของเราโดนนำมาใช้งาน  และใช้มันอย่างน่ากลัวมากที่มุด  เพราะแทบทุก ๆ  แหล่งท่องเที่ยว  เราเน้นแต่จำนวนนักท่องเที่ยว  เน้นทางด้านวัตถุมากกว่าที่จะอนุรักษ์เอาไว้จนชั่วลูกชั่วหลาน จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:27:22

ความคิดเห็นที่ 24   ภูเก็ต . . . . . . น่าจะเป็นแบบอย่างเมืองท่องเที่ยวทางธรรมชาติ  ที่เห็นอย่างชัดเจนมากที่สุด  เพราะหลังจากที่   “ดีบุก”  หมดไปจากเกาะแห่งนี้  แทบทุก ๆ  ชายหาดจะโดนเปลี่ยนมือไปสู่ผู้ประกอบการที่มีเงินหนาแทบทั้งสิ้น  หลาย ๆ  โรงแรมและรีสอร์ทที่ผุดกันราวดอกเห็ด  และค่อย ๆ  กลืนเอาวิถีชีวิตของผู้คนในเกาะอย่างช้า ๆ  จนถึงปัจจุบันนี้ . . . จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:28:30

ความคิดเห็นที่ 25   โรงแรมและรีสอร์ทริมหาด  กลายเป็นสถานที่ประดุจทองคำ  คนไทยในฐานะเจ้าของประเทศ  หากไม่มีเงินเหลือ  แทบหมดโอกาสได้ไปนอนชมวิวทะเลแถบนั้น  เพราะทุก ๆ  อย่างล้วนกำหนดไว้ด้วย  “เงิน” จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:29:30

ความคิดเห็นที่ 26   พัทยา   สมุย กระบี่ พะงัน  เกาะเต่า  เกาะช้าง . . .  ทะเลสวย ๆ  ของไทยกำลังดำเนินรอยตามเกาะภูเก็ตอย่างกับเป็นโมเดลเดียว  โดยไร้การควบคุมทางภาครรัฐ  เพราะรัฐเน้นสร้างสาธารณูปโภค  และเอกชน  เน้นห้องหับ  ที่พัก  โดยที่ไม่มีใครเหลียวแลความเป็นไป  ของแหล่งท่องเที่ยวนั้น ๆ  เลย  ปล่อยให้  แหล่งท่องเที่ยวโดนรุมโทรมอย่างหนักหน่วง  อยู่ตลอดเวลา จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:30:10

ความคิดเห็นที่ 27   ขอไปเที่ยวเชียงคานด้วยคนนะคะ อยากไปมานานแล้ว :) จากคุณ : trn_untitled เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:30:11

ความคิดเห็นที่ 28   ตามมาเชียงคานด้วยครับ ชอบทั้งภาพและเรื่องราว จากคุณ : tiger's nest เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:30:26

ความคิดเห็นที่ 29   หากมองไปทางแหล่งท่องเที่ยวด้านอารยธรรม . . . เชียงใหม่ คือศูนย์กลางของอารยธรรมล้านนา   ที่เคยเป็นมนต์เสน่ห์อันน่าหลงไหล  แต่ตอนนี้  ทุก ๆ  อย่างค่อย ๆ  โดนกลืนไปด้วยความเจริญอย่างช้า ๆ   เสน่ห์แห่งเมืองจึงมีเหลือแค่ซากอารยะธรรม  ส่วนวิถีชีวิตของผู้คนนั้นกำลังเลือกหายไปจากวิถีชีวิตแบบเดิม     เราแทบจะมองไม่เห็นคนเมืองแต่งกายแบบเดิม ภาษาเหนือ  ค่อย ๆ  หายไป  จากรุ่นสู่รุ่น  ที่ตอนนี้  คนรุ่นใหม่  ใช้กันน้อยลง  รวมถึงประเพณีวัฒนธรรม  ที่แทบจะหาดูไม่ได้  ยกเว้นตอนมีเทศกาลใหญ่ ๆ   และตามแหล่งที่จัดให้มีการชมไว้เท่านั้น จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:31:50

ความคิดเห็นที่ 30   น่าน . . . กำลังเป็นเป้าหมายต่อไป  เพราะวัฒนธรรมล้านนาที่เสื่อมถอยจากเชียงใหม่  หาดูได้จากที่น่าน  ตอนนี้ถนนสายท่องเที่ยวกำลังแบนเข็มไปทางน่าน   ไม่รู้ว่า  ชาวน่านแท้ ๆ จะต้านกระแสการไหลบ่าของนักท่องเที่ยวได้อีกนานแค่ไหน  ปัญหาที่หน่วยงานทางการท่องเที่ยวไม่เคยยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ  มีแต่โหมกระแสให้คนหลั่งไหลไปเที่ยว ราวกับเปิดไร่ข้าวโพดเชิญชวนให้ตั๊กแตนปาทังก้ามารุมโทรม จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:33:36

ความคิดเห็นที่ 31   ผมเดินเอื่อย ๆ  ที่ถนนเลียบโขง . . . ความคิดมันไหลหลั่งมาเรื่อย ๆ  ผมไม่ได้ขวางความเจริญขนาดที่ไม่อยากให้มีการเปลี่ยนแปลง  แต่อยากให้มีแบบแผนมากกว่าที่เป็นอยู่   หน่วยงานรัฐที่เกี่ยวกับการท่องเที่ยว  มักจะจับฉวยโอกาส  จากแหล่งท่องเที่ยวใหม่ ๆ  โหมโปรโมท  เพราะแหล่งท่องเที่ยวมันเริ่มเสื่อมโปทรมไปเรื่อย ๆ  จะหาสินค้ามานำเสนอขายยากขึ้น ๆ   นี่คงเป็นเพราะหน่วยงานนี้  มองที่วัตถุมากกว่าการอนุรักษ์มาตั้งแต่แรก จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:36:00

ความคิดเห็นที่ 32   ปาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไปเที่ยวเชียงคานด้วยครับ จากคุณ : ข้าวเสาไห้ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:36:13

ความคิดเห็นที่ 33   เราย้อนเวลาไม่ได้  . . . เหมือน ๆ  กับที่  เรากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้    แต่ทำไมหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกลับไปไม่หาทางป้องกันและแก้ไข  กับสิ่งที่กำลังเป็นอยู่ในตอนนี้  เชียงคานในค่ำคืนแรกของผม   จึงเป็นภาพที่ตีกันอย่างหนักหน่วง  นี่คือวิถีชีวิตเดิม ๆ  ของคนที่นี่  หรือ  นี่เป็นเพียงฉากที่คนที่นี่จัดขึ้น  เพื่อให้นักท่องเที่ยวมาชม คำถามในตัวผมเอง  ที่ผมเองก็ยังไม่รู้คำตอบ . . . จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:37:19

ความคิดเห็นที่ 34   ไปมาสองครั้งก็ยังไม่เบื่อเลยค่ะ จากคุณ : ป้าเกษ (inhouse) เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:40:59

ความคิดเห็นที่ 35   ชมแล้วรู้สึกอินไปกับภาพและคำบรรยายถึงคนไกลมาก ๆ เลยค่ะ ขอบคุณ คุณนนท์ปวิชญ์ ที่นำเสนอเชียงคานในแง่มุมที่สวยงามค่ะ จากคุณ : Yai Klong_Tour Rai เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:41:56

ความคิดเห็นที่ 36   วันนี้เจอแต่รีวิวเชียงคาน ทำให้รู้สึกว่าที่บ้านร้อน อยากไปเชียงคานซะวันนี้พรุ่งนี้จังเล้ยยยยยยย   จากคุณ : เต่าตัวลาย เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:43:59

ความคิดเห็นที่ 37   เช้าแรกที่เชียงคาน . . . เสียงไก่ขันไล่มาตาม  สายลมเย็นที่พัดผ่านหน้าต่างมุ้งลวดมาอย่างเผ่วเบา  ผมค่อย ๆ  นอนบิดตัวไปมาไล่ความขี้เกียจที่มีอยู่ในตัวให้ออกไปจากร่างกาย  ลมหนาวจากแม่โขงปะทะผิว  เมื่อผมสลัดผ้าห่มออกจากร่างกาย    ผมมองลดหน้าต่าง  เริ่มเห็นแสงรำไร แปลว่าใกล้สว่างแล้ว จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:44:59

ความคิดเห็นที่ 38   เสียงจากริมถนน  น่าจะเป็นเสียงของคนกลุ่มใหญ่ที่ออกวิ่งในยามเช้า นั่นแหละ  ปลุกผมให้ดีดตัวลุกออกจากที่นอน  เพราะผมมาเที่ยว  ไม่ได้มานอน  และบรรยากาศยามเช้านี่แหละ น่าจะเป็นจุดขายของเชียงคาน  เพราะวิถีชีวิตชาวบ้านจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:51:15

ความคิดเห็นที่ 39   ดีดตัวลงจากเตียงอย่างรวดเร็ว  ก่อนคว้ากล้องตัวโปรด . . . วันนี้จะเก็บภาพยามเช้าเชียงคาน  เพราะมองจากในห้องนอนผ่านหน้าต่าง  ไอหมอกบาง ๆ  ยังโลมไล้  แม่โขงที่ไหลแรง  กว่าหลายเดือนที่ผ่านมา  อาจเพราะช่วงนี้เป็นฤดูฝน  สายล้ำสายเล็ก ๆ  หลาย ๆ  สายต่างไหลมารวมกันที่มหานทีแห่งนี้ จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:53:46

ความคิดเห็นที่ 40   วิถีชีวิตเริ่มต้นขึ้นพร้อม ๆ  กับเสียงขาดหายของไก่ที่เจื้อยแจ้วมาตามสายลม . . . ผมปล่อยตัวเอง    ปล่อยวางทุก ๆ   เพราะรู้ดีว่า  ที่นี่  เป็นเสมือนที่เรียนรู้ใหม่ ๆ  ผมไม่รู้หรอกว่าวันนี้จะเกิดอะไรกับผมบ้าง  ผมไม่รู้ว่าจะไปเที่ยวที่ไหนหลังจากภาระกิจเก็บภาพยามเช้าจบลง  เพราะผมไม่มีแผนไว้ในหัว  ผมแค่อยากมาเชียงคาน  อยากมาสัมผัสชีวิตเรียบง่ายของผู้คนที่นี่ . . . จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:57:32

ความคิดเห็นที่ 41   ผมไม่รู้ว่าตอนนี้เวลาเท่าไหร่ ? เพราะเวลาไม่ใช่ตัวกำหนดตายตัวสำหรับผม  ผมรู้แค่ว่าผมมีเวลาที่เชียงคานสองคืน  และคืนแรก  มันผ่านไปแล้ว  ผมมีเวลาที่นี่ไม่มาก และดูเหมือนว่า  ผมยังไม่รู้จักเชียงคานเท่าไหร่  ผมเลือกเดินไปตามถนนตัวหนอนริมน้ำโขง  เพื่อเก็บภาพยามเช้าของลำน้ำสายใหญ่ จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:59:54

ความคิดเห็นที่ 42   แม่น้ำสายนี้เดินทางมาไกล . . . แม่น้ำที่เก็บงำเรื่องราวเอาไว้  หากแม่น้ำเล่าเรื่องราวได้  คงมีเรื่องราวนับล้านเรื่องที่เราไม่รู้  ผมมองสายน้ำสีดินแดง  ที่ไหลค่อนข้างแรง   ก่อนเดินเก็บภาพเรื่อยเปื่อยตามประสา จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:06:23

ความคิดเห็นที่ 43   แล้วสายตาผมก็ไปเจอกับสิ่งหนึ่ง . . . ที่ถนนอีกสาย  ถนนที่รถใหญ่วิ่งได้  ตอนนี้เริ่มมีเสียงจอแจของนักท่องเที่ยว  เพราะใกล้เวลาที่พระเริ่มออกบิณฑบาตร  ผมเดินตัดที่ซอยเล็ก ๆ  ที่  “ศรีพรรณโฮมสเตย์” บ้านและร้านอาหารที่ขึ้นชื่ออีกที่ของเชียงคาน จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:09:30

ความคิดเห็นที่ 44   ผมมานั่งใกล้ ๆ  หญิงชรา . . . “สวัสดีครับคุณยาย”  ผมยกมือไหว้หญิงชราแปลกหน้า  ก่อนที่ใบหน้าที่เหี่ยวย่นตามวัยจะหันมา  แววตาเปี่ยมไปด้วยความเอ็นดูคนแปลกหน้าอย่างผม “ใส่บาตรบ่อ”   เสียงนั้นหันมาถาม “ผมขอถ่ายรูปดีกว่าครับ ไม่ได้เตรียมมา” จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:13:24

ความคิดเห็นที่ 45   ชิดกันมาครับ ๆ   เบียด ๆ  กันหน่อย  เชียงคานไม่ไกลอย่างที่คิดคร๊าบบบบบบบบ แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 53 13:15:30 จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:14:27

ความคิดเห็นที่ 46   ผมยิ้มกับหญิงชราอีกครั้ง  หญิงชราแปลกหน้ายิ้มตอบ  ผมคิดถึงย่าจับหัวใจ  ย่าผมน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับยายที่รอใส่บาตร  หากย่าเสียไปได้ร้อยกว่าวันแล้ว แต่ภาพทุกภาพยังคงจดอยู่ในความทรงจำของผมเสมอ   ภาพของย่าติดในความทรงจำ  ผมยิ้มกับภาพหญิงชรา  รู้สึกอบอุ่น  เวลาที่เห็นรอยยิ้มนั้น จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:16:00

ความคิดเห็นที่ 47   ร้านใน *16 ร้านเดียวกันกับที่ลิลี่เคยไปนั่งเขียน pc   คิดถึง เชียงคาน ในวันฝนโปรยปราย T_T จากคุณ : สาวหน้าใส เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:18:40

ความคิดเห็นที่ 48   “มาคนเดียวหรือ” “ครับผม” “มาจากที่ไหน” “กรุงเทพฯ  ครับผม   นักท่องเที่ยวเยอะมั้ยครับ”  ผมยิ้ม เมื่อหญิงชราที่รอใส่บาตรเริ่มคุยมากขึ้น   “เสาร์อาทิตย์ก็หลายอยู่  แต่วันธรรมดาไม่ค่อยมีคน  หน้าหนาวคนถึงจะเยอะ เห็นคนแถวนี้คุยกันอยู่  ว่ากลัวเชียงคานเปลี่ยนไป”  แววตานั้นฉายแววหนักใจเพียงครู่ จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:21:29

ความคิดเห็นที่ 49   คห.43 หมอกลงหรอคะ พระอาทิตย์เป็นแบบนั้น อากาศเย็น ? จากคุณ : กบจูเนียร์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:21:34

ความคิดเห็นที่ 50   อะไรกันเนี่ย มหกรรมเชียงคานแหง๋ม!!! กระตุ้นต่อมอยากชะมัดเลย คุณนนท์ปวิชญ์ ถ่ายภาพได้อารมณ์มากเลยค่ะ รอชมต่อค่ะ อยากไปเชียงคาน จากคุณ : LoveError เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:24:45

ความคิดเห็นที่ 51   คุณ : กบจูเนียร์ หมอกครับ  เช้าวันแรกมีหมอกจาง ๆ  ส่วนที่คุณกบว่าพระอาทิตย์ ไม่ใช่ครับ  เป็นไฟถนน  เพราะตอนนั้นพระอาทิย์ยังขี้เกียจไม่ออก มาเยี่ยมเยียนท้องนภาเลยครับ จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:27:07

ความคิดเห็นที่ 52   คิดถึงมากๆ คิดถึงที่สุด เชียงคาน จากคุณ : เข้ามางงนิดนึง เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:29:08

ความคิดเห็นที่ 53   “ทำไมหรือครับ” “นายทุนเริ่มเข้ามาซื้อบ้านเก่าแถบนี้เยอะแล้ว   คนที่อยู่ที่นี่กลัว ๆ  กันอยู่  ว่าที่นี่จะเปลี่ยนไป” “ครับ”  ผมยิ้มให้หญิงชรา  ที่อยู่มาตั้งแต่เก่าก่อน   บัดนี้  บ้านเมืองที่ตัวเองเคยอยู่  เริ่มถูกรุกล้ำด้วยผู้คนต่างถิ่น  และดูเหมือนว่า  แววหนักใจของหญิงสูงวัยจะมากตาม จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:29:08

ความคิดเห็นที่ 54   ขอเป็นแฟนคลับเจ้าของกระทู้ด้วยคน เล่าเรื่องได้น่าติดตามมากค่ะ จากคุณ : travel alone2010 เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:29:29

ความคิดเห็นที่ 55   “เห็นลูกสาวยายบอกว่า  มีคนที่อื่นเยอะที่มาอยู่ที่นี่  ร้านรวงที่ขายโกปี้แก้วละสี่ห้าสิบบาทนะ  มาจากที่อื่นแทบทั้งนั้น  คนบ้านเราไม่มีใครกินหรอก  โกปี้อะไรแก้วตั้งครึ่งร้อย”   ดูเหมือนวันเวลาของหญิงชราจะหยุดลงนานแล้ว   หรือที่จริงแล้ว  เงินตรากำลังวิ่งไล่วันเวลา . . . จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:31:41

ความคิดเห็นที่ 56   “ที่นี่พระเยอะมั้ยครับยาย” “ก็มีเจ็ดวัด  มีพระยี่สิบสององค์”   ยายยังคงยิ้ม  เล่าเรื่องราวที่เจอทุกเมื่อเชื่อวัน “ครับ  แล้วมีแต่ข้าวเหนียว  กับข้าวไม่ใส่หรือครับ”  ผมถาม  ทั้ง ๆ  ที่พอรู้มาบ้างว่า  ล้านนา  ล้านช้าง  และคนแถบนี้นิยมใส่เฉพาะข้าว  ส่วนกับข้าวจะมีการนำไปถวายที่วัดอีกที “ถ้าคนรุ่นยายก็ใส่แต่ข้าวเหนียว  แต่นักท่องที่ยวเขาใส่ทั้งข้าวเหนียวทั้งกับข้าว  ส่วนกับข้าว  คนที่นี่จะเอาไปถวายที่วัด” จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:35:28

ความคิดเห็นที่ 57   ผมเก็บภาพไปเรื่อย ๆ  ในระหว่างที่รอพระอีกวัดเดินมา  ในขณะที่ยายก็เล่าเรื่องราวต่าง ๆ  มากมาย   ผมมีความสุขนะ  เช้านี้น่าจะเป็นเช้าที่ดีที่สุดอีกวันของผม เพราะหลังจากไม่มี  “ย่า” ดูเหมือนว่า  เรื่องเล่าจากคนเก่า ๆ  จะค่อยห่างหายไปจากชีวิต  ผมมีความสุขอีกครั้งเมื่อมา  “เชียงคาน” จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:41:41

ความคิดเห็นที่ 58   ผมร่ำลายาย  เมื่อหมดภาระกิจยามเช้า . . . ตอนนี้ผมรู้แล้ว  เสน่ห์ของเชียงคานอยู่ที่ไหน   เสน่ห์ที่ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่า  หากหมดคนรุ่นนี้แล้ว คนรุ่นต่อ ๆ  ไปจะรักษาเสน่ห์แบบนี้เอาไว้ได้อีกหรือไม่  เพราะบทเรียนจาก  “ปาย” จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:46:11

ความคิดเห็นที่ 59   บรรยากาศดี น่าไปพักผ่อนหย่อนใจมากเลยครับ ^^ จากคุณ : นายโอเลี้ยง (ปลาหมึกน้อยกับนายโอเลี้ยง) เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:50:18

ความคิดเห็นที่ 60   ปาย . . . มีดีที่ร้านขายของที่ระลึก  ในอ้อมกอดของหุบเขา  หากเสน่ห์ดั้งเดิมแบบปายหดหายไป  เมื่อนายทุนทั้งหลายบุกมาครองเมือง  แต่ที่นี่  เชียงคาน  เมืองที่ทุกคนกลัวว่าจะเป็น  “ปาย ๒” อีกนานกว่ามนต์เสน่ห์  ในวิถีชีวิตแบบดั้งเดิมจะหมดไป . . . จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:51:36

ความคิดเห็นที่ 61   ขอบคุณมนต์เสน่ห์เชียงคานที่ใครๆ ได้ไปก็ตกหลุมรัก   ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ   @^_^@ จากคุณ : CX gal เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:54:18

ความคิดเห็นที่ 62   เป็นเรื่องที่น่าห่วงมากครับ สำหรับนายทุนที่มาซื้อความดั่งเดิมของเชียงคาน แล้วมายัดเยียดความเจริญทางวัตถุ โปรดช่วยกันอนุรักษ์ในการเป็นเชียงคานดั้งเดิมนะครับ   จากคุณ : jesada9191 เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:55:48

ความคิดเห็นที่ 63   นั่งชมรีวิว นั่งชมภาพ นั่งอ่านข้อความดีๆ ของคุณนนท์ปวิชญ์แล้ว .. รู้สึกอุ่นๆในใจ ยังไงบอกไม่ถูก            เชียงคาน .... ต้องไปให้ได้ซักครั้งคะ .... จากคุณ : ยายปุก เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:55:50

ความคิดเห็นที่ 64   บ้านหลังนี้ก็น่าพัก . . . แต่เขามีไว้สำหรับคนอกหัก  ส่วนคนที่  "แอบรัก"  เพื่อนแบบผม  พักไม่ได้  อิอิอิ จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:56:51

ความคิดเห็นที่ 65   ผมเดินกลับมาที่เรือนพักในเวลาที่  เจ้าของบ้านยิ้มรับ . . . “เมื่อคืนนอนหลับดีมั้ย” “หลับสนิทเลยครับ   ผมอยากถ่ายรูปตอนเช้าเลยมาเปิดประตูบ้านเอง”  ผมยิ้ม  เพราะดันไปเปิดประตูบานใหญ่ “ตามสบายเลย  ลืมบอกไปว่ามีประตูบานเล็กฝั่งโน้น”  เจ้าของเรือนใจดี  ชี้ไปที่ประตูอีกบาน “ครับ  ผมไม่ทันมอง แล้วนี่กำลังทำอะไรครับ”  ผมเดินไปดูภรรยาเจ้าของบ้านใจดี  ที่กำลังเตรียมของ จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:14:07

ความคิดเห็นที่ 66   “ซาละเปาปุยฝ้าย” “ครับ  เคยเห็นในเวปครับ  แต่ไม่เคยเห็นขั้นตอนการทำ  ผมขอเก็บรูปนะครับ”   ผมกดชัตเตอร์รอแล้ว  จะยอมไม่ยอมไม่รู้ล่ะ “เอาเลยค่ะ ตามสบาย” จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:16:20

ความคิดเห็นที่ 67   ผมยืนมองหญิงเจ้าของเรือน  ค่อย ๆ  ร่อนแป้งลงในแป้งเชื้อที่หมักเอาไว้ ก่อนที่จะค่อย ๆ  ใช้สองมือซาวแป้งให้เป็นเนื้อเดียวกัน “สูตรเราไม่นวด  เพราะนวดแล้วจะทำให้แป้งแข็ง  แต่จะซาวแบบนี้จนกว่าเป็นเนื้อเดียวกัน” จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:18:14

ความคิดเห็นที่ 68   “ทำเยอะมั้ยครับ” “ก็ห้าหกร้อยลูก  ทำมากไม่ไหว  ข้อมือไม่ค่อยดี  จะให้เด็ก ๆ  ทำก็ไม่ไว้ใจ  กลัวผิดสูตร  เพราะแป้งนี้หากผิดสูตจะไม่อร่อย” เสียงนั้นเจือความใจดี  ที่พร้อมจะเล่าเรื่องราว   “ใส่ใข่ขาวด้วยหรือครับ”  ผมเห็นชามไข่ขาว  เพราะตอนสมัยอยู่ต่างจังหวัด  เคยแยกไข่แดงกับไข่ขาวออกบ่อย  เพราะที่บ้านแม่ทำขนมหวาน  ไข่แดงไว้ทำพวกทองหยิบ ทองหยอด  ส่วนไข่ขาวเอาไว้ทำขนมหม้อแกง จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:21:49

ความคิดเห็นที่ 69   “มีกี่ไส้ครับ” “สี่ไส้  หมูสับ หมูแดง  ไว้ถั่วเขียว(ถั่วเขียวซีกกวน)  ไส้ดำ (ถั่วแดงกวน)  แต่วันนี้ไม่มีไส้ดำ  ทำไม่ทัน”   ดูเหมือนว่าเจ้าของบ้านจะไม่หวงสูตร เพราะบอกทุก ๆ  อย่างที่ผมถาม เพราะจะเอาไปก๊อปก็คงไม่อร่อยเท่า  และคงไม่ฟูเป็นสูตรเดิมแน่ ๆ  เพราะเท่าที่รู้ว่า  ซาละเปา  หรอื ปาท่องโก๋  ส่วนมาก  จะมีแป้งเชื้อที่หมักเอาไว้ก่อนแล้ว  มาผสมกับแป้งใหม่  แล้วแบ่งแป้งไว้ทำเชื้อรอบต่อไปเสมอ แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 53 14:31:12 จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:25:50

ความคิดเห็นที่ 70    ตามต่อรอชมซาลาเปาปุยฝ้ายคะ .... จากคุณ : ยายปุก เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:27:45

ความคิดเห็นที่ 71   “ห่อแป้งสดแบบนี้เลยหรือครับ”  ผมแปลกใจ  เพราะเห็นเจ้าของสูตร  เอาแป้งมาแบ ๆ เป็นแผ่นกลม ๆ ก่อนตักไส้ใส่  แล้วจับจีบห่ออย่างชำนาญ “สูตรที่นี่ใช้แป้งสดแบบนี่แหละ  เดี๋ยวลองชิมดู” จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:27:56

ความคิดเห็นที่ 72   “แป้งนิ่มดีนะครับ  สงสัยคนไม่ชำนาญห่อไม่ได้แน่” “แตกหมดกันเลยค่ะ”   เจ้าของเรือน  เล่าไป  มือทำไปอย่างชำนาญ ผมพอจะรู้อยู่  ของบางอย่างต้องชำนาญ  เพราะหากไม่ชำนาญจริง ๆ  ของที่เราดูว่าง่าย  อาจจะไม่ง่ายอย่างที่คิด จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:34:43

ความคิดเห็นที่ 73   กลับมาอีกที ทันของกินพอดีเลย อิอิ (ต้องแอบ ๆ ดูแระ เจ้านายมาค่ะ) จากคุณ : กบจูเนียร์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:38:03

ความคิดเห็นที่ 74   “ต้องนึ่งกี่นาทีครับผม” “สิบนาทีก็กินได้แล้ว    ที่จริงต้องทำไว้ตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็น แต่แขกเยอะ  ทำไม่ทันจริง ๆ  ยิ่งเป็นช่วงนักท่องเที่ยวมาก  ไม่ทันเลย  บางคนซื้อใส่กล่อง  สามสี่สิบลูก” “ทราบครับ เพราะนี่เป็นหนึ่งในของดีเมืองเชียงคาน เพื่อนผมยังบอกว่าต้องไปกินให้ได้  แต่ผมโชคดีกว่าเพื่อน  เพราะได้มานอน  มากินที่นี่เลย”   ผมยิ้ม เพราะซาละเปาปุยป้ายร้านนี้  ใครไม่ได้ชิม  ถือว่ายังมาไม่ถึงเชียงคาน จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:38:23

ความคิดเห็นที่ 75   ผมว่าผมโชคดี ที่เลือกที่จะพักที่นี่ . . . . . . เฮือนหลวงพระบาง ผมรู้จักที่นี่  นานแล้ว  จากเวป  TKT   ตั้งหลายปีมาแล้ว  เพียงแต่ว่า  ผมไม่เคยได้ย่างเท้ามาเชียงคาน  และเมื่อผมต้องมาเชียงคาน  ผมตั้งใจไว้แล้วว่าจะมาพักที่นี่  แม้ไม่ด้โทรมาล่วงหน้า  แต่ผมก็หวังว่า  วันต้นสัปดาห์แบบนี้  คงไม่มีนักท่องเที่ยวมากนัก  และการคาดเดาของผมก็สมหวัง  เพราะผมเป็นคนเดียวที่พักที่นี่ในวันแรกที่มาเยือน จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:42:03

ความคิดเห็นที่ 76   ตามดูต่อครับ ซาลาเปาน่ากินมาก จากคุณ : ข้าวเสาไห้ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:43:19

ความคิดเห็นที่ 77   สนุกดีครับ ติดตามซาลาเป่าต่อนะครับ ชอบรูปคห 43 จังเลย .... จากคุณ : นายเอ็กซ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:44:27

ความคิดเห็นที่ 78   แล้วอาหารเช้าของผมก็คือ  ซาละเปาปุยฝ้าย . . ไม่อยากบอกเลย  ว่ากินมันก่อนแปรงฟันตอนเช้าเสียอีก  เพราะผมตื่นแล้วออกไปถ่ายรูป  กลับเข้ามาก็เจอกระบวนการทำซาละเปาพอดี   เลยกลายเป็นว่า  กินมันทั้ง ๆ  ที่ยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟัน จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:47:07

ความคิดเห็นที่ 79   ภาพสวยมากค่ะ ยิ่งเห็นยิ่งอยากไปเชียงคาน  การเล่าเรื่องก็ดีมาก น่าติดตามทำให้อยากอ่านไปเรื่อยๆ ไม่อยากให้มี 7-11 เลยค่า จากคุณ : ตะวันวาด&สาวเหนือ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:49:31

ความคิดเห็นที่ 80   โทรสั่งล่วงหน้าได้มั้งครับ . . . ปล.  ผมไม่ได้ค่าโฆษณานะครับ   ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ  กับร้านนี้ จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:50:53

ความคิดเห็นที่ 81   เล่าเรื่อง และภาพดีมากครับ จากคุณ : Hero11147 เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:52:24

ความคิดเห็นที่ 82   ขอตามไปด้วยคนค่ะ จากคุณ : มะพร้าวน้ำทะเล เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:53:55

ความคิดเห็นที่ 83   ไปด้วยคร้าบบบ .. จากคุณ : baspaintball เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:56:15

ความคิดเห็นที่ 84   เมื่อเวลาแห่งการเคารพธงชาติผ่านไป  และท้องอิ่มเพราะซาละเปา  ๓ ใบ  ๒๐  บาท  และกาแฟ  ผมทานฟรี  เพราะผมใช้สิทธิ์พักที่นี่  (เอ  หรือคนนอกก็ฟรี  ลืมถามครับ) ปกติ  ผมไม่ค่อยกินอาหารเช้าตามแบบฉบับของคนเมืองใหญ่แบบกรุงเทพฯ  ที่ตื่นขึ้นมาก็มีแต่ความวุ่นวายเต็มไปหมด  แต่วันนี้  ผมตื่นเช้าปกติ  แต่ดูเหมือนว่าชีวิตยามเช้าที่เชียงคานม่ค่ามากกว่า การเอาตัวเองไปติดอยู่บนท้องถนนที่รถรายาวเหยียดเป็นไหน ๆ จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:58:39

ความคิดเห็นที่ 85   เตรียมนับเวลาถอยหลัง เก็บภาพความทรงจำแบบดิบๆ ต่อไปคงหาได้ยากในเมืองไทย จะว่าไปน้ำหลากน่ะเนี่ย กลัวจะเอ่อล้นจังเลย จากคุณ : sportscience เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:59:04

ความคิดเห็นที่ 86   เมื่อไหร่มาเที่ยวสกลนครมั้งคับ คนสกลนคร เริ่มน้อยใจแล้วนะ จากคุณ : platinum_boy เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 15:03:00

ความคิดเห็นที่ 87   ผมเดินไปบนชั้นสองของเรือน . . . เป็นบ้านไม้ทรงโบราณที่เป็นการอนุรักษ์เอาไว้ตั้งแต่เดิม หาใช่บ้านไม้ที่ปรุงแต่งให้คล้ายบ้านโบราณไม่  เพราะหากผมจะนอนที่บ้านไม้ใหม่ ๆ  ผมคงไม่ต้องดั้นด้นดิ้นรนไปถึงเชียงคานเพราะรอบ ๆ  กรุงเทพฯ  รีสอร์ทสไตล์โบราณบ้านไม้  เยอะไปหมด  แต่ผมเลือกที่จะไปเชียงคาน เพราะผมโหยหาบรรยากาศบ้านไม้เก่า ๆ   เหมือนสมัยเด็ก ๆ  ที่ผมคุ้นกับบ้านไม้สองชั้น  บ้านย่าที่นครศรีธรรมราช จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 15:03:55

ความคิดเห็นที่ 88   ไปเที่ยวเชียงคานด้วยนะคะ อยากไปเชียงคาน ซาลาเปาน่าทานจังค่ะ ^^ จากคุณ : คืนไร้ดาวพราวแสงจันทร์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 15:20:12

ความคิดเห็นที่ 89   ผมเดินไปที่ระเบียง  ที่คาดว่าจะสร้างต่อเติมถายหลัง   ณ  ระเบียงนี้ มองไปไกลถึงอีกฝั่งของแม่น้ำโขง ผมนั่งให้แดดยามเช้าโลมเลียร่างกายแล่น ๆ  ปล่อยหัวใจไหลรินไปตามสายน้ำ  เพราะผมไม่เร่งรีบ  ผมแค่อยากมาพักผ่อนที่เชียงคาน   อยากมาสัมผัสความอบอุ่นจากผู้คนต่างถิ่น  วันนี้ยังมีเวลาอีกมากที่ผมจะใช้เวลาที่เชียงคานให้คุ้ม ภารกิจสำคัญของผมในวันนี้คือ . . . . . .  ผมต้องไปที่ทำการไปรษณีย์ จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 15:24:43

ความคิดเห็นที่ 90   รีวิว  ยาวแท้น้อ  คราวนี้ . . . ไปเชียงคานกันอีกรอบ  ก่อนที่เซเว่นสาขาแรกจะเปิด  "เร็ว ๆ  นี้" แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 53 15:35:18 จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 15:29:43

ความคิดเห็นที่ 91   ไปด้วยคนเจ้า... /// พอจะทราบไหมว่า 7-11 จะเปิดประมาณเดือนไหน เราจะได้รีบไปก่อน แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 53 15:39:44 จากคุณ : Dream_Soul เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 15:30:03

ความคิดเห็นที่ 92   วันนี้ . . . ของฝากจากเชียงคานจะประทับตรา  “เชียงคาน” คนเดียวที่อยู่ในความทรงจำของผมเสมอมา ผมไม่รู้หรอกว่า  เขาคนนั้นจะคิดอย่างไร  เพราะผมไม่รู้หัวใจคนอื่น ผมรู้แค่หัวใจผมเอง  และผมก็จะทำอย่างที่ผมเคยทำทุก ๆ  ครั้งยามที่ผมออกเที่ยวต่างจังหวัด จากคุณ : นนท์ปวิชญ์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 15:36:41

ความคิดเห็นที่ 93   ขอเข้ามาจดข้อมูลที่พักไว้ก่อนครับ เดี๋ยวจะได้ไปพักบ้าง คุณนนท์ปวิชญ์ไปวันหยุดเหรอครับ ผมอยากไปวันธรรมดา คนจะเยอะมั้ย ก็ไม่รู้ จากคุณ : รอยยิ้มของคนดี เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 15:38:51