 |
ความคิดเห็นที่ 7 |
|
ใช้เวลาอีกหนึ่งวันเต็มในทะเล โดยเช่าเรือหางยาวไปเกาะไผ่ ไปพีพีเล และดำน้ำไปทั่ว โดยมีคนขับเรือใจดี เล่าเรื่องฉลามตัวโตกว่าเรือให้ฟังเป็นระยะ พี่แกก็ตกปลาไปด้วย ชวนเราตกปลาไปนั่งกินกันบนเกาะ แต่เราซื้อไก่ย่างข้าวเหนียวมาด้วย และสนุกสนานกับการ You jump, I jump (ประโยคเด็ดจากเดอะบีช ที่หญิงสาวจัมป์ก่อนตลอด แต่หญิงสาวในชีวิตจริง จัมป์ก่อนได้ไม่นานก็หนาวจนไม่อยากลงไปอีกแล้ว)
อ่าวมาหยาเมื่อปี 2539 สวยขาดใจ มีเรือหางยาวจอดอยู่สองลำ ผักบุ้งทะเลกับต้นเตยทะเลอยู่เต็มหาด รู้สึกราวกับติดเกาะอยู่กับเรืออีกลำ ช่างแตกต่างกับพีพีในครั้งที่สอง ที่อ่าวมาหยามีเรือจอดเต็มจนแทบหาที่ลงหาดไม่ได้
อ่าวไผ่ไม่เปลี่ยนไปเท่าไหร่นัก คนมากขึ้น แต่เราเองไม่ได้ชื่นชอบอ่าวไผ่เหมือนหนุ่มมาม่าคัพ ทรายหยาบและน้ำลึก แดดระยับทะเลสวย และทรายยาว ขาว กว้าง สะท้อนแดดจนต้องหยีตา เกาะไผ่เหมาะแก่การแคมป์ปิ้ง
บางวันเราก็เดินขึ้นเขาไปยังจุดชมวิว น่าแปลกที่ ณ วันนี้ จดจำได้เพียงระยะทางเดิน แต่ลืมไปหมดแล้วว่าทะเลเกาะพีพีจากมุมสูงงดงามแค่ไหน ที่จำได้กลับเป็นความครึ้ม และภูเขาแต่ละลูกของพีพีดอนจากมุมนี้ งดงาม ลี้ลับ จนอยากเข้าไปผจญภัย
จากคุณ |
:
khorbfaa
|
เขียนเมื่อ |
:
19 ก.ย. 53 11:51:04
|
|
|
|
 |