Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
::::: "ความมืดและป่าหญ้า กับผู้หญิงตัวใหญ่ ๆ" กรณีศึกษาสถานีหัวหมากของแอร์พอร์ตลิ้งค์ ::::: vote  

..


บันทึกการเดินทาง
แอร์พอร์ตลิ้งจากสถานีพญาไท ถึง สถานีหัวหมาก


20.00 น. เสาร์ที่ 3 กันยายน 53
ฉันพาตัวเองไปอยู่แถว ๆ สถานีรถไฟฟ้าพญาไท
เพื่อเดินสู่ทางเชื่อมไปขึ้นแอร์พอร์ตลิ้งค์
ระยะทางไม่กี่ร้อยเมตรเพื่อ
ขึ้นไปยังสถานีแอร์พอร์ตลิ้งด้านบนไม่มีปัญหา


20.30 น. รถไฟเข้าจอดเพื่อเปลี่ยนถ่ายคนบริเวณชานชลา
ฉันขึ้นไปนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่บนรถไฟเรียบร้อย
รถไฟออกเดินทางจากสถานีพญาไท
ผ่านไปสถานีแล้วสถานีเล่าจนถึงสถานีที่ฉันจะลง

"สถานีหัวหมาก"

ครั้งนี้เป็นการใช้บริการครั้งแรกของฉัน
ในระหว่างที่นั่งรถไฟมาก็รู้สึกดี ๆ อยู่ในใจว่า
เออมันช่างสะดวกดีจัง ต่อจาก BTS ได้เลยไม่เสียเวลา


20.45 น.  รถไฟจอดเทียบชานชลา "สถานีหัวหมาก"
ประตูเปิดด้วยเสียงแผ่วเบา ((( คิดว่าเบานะถ้าเทียบกับตอนปิด )))
ฉันก้าวเท้าออกมายืนหน้าตาเด๋อด๋าอยู่บนสถานี
เดินไปยังไม่ทันคล้อยหลังเสียงระเบิดก็ดังขึ้นเบื้องหลัง

" ปั้งงงงงงงงงง " ((( เตรียมท่าเก็บคองอเข่า )))

ฉันสะดุ้งสุดตัวขนลุกกรูเกรียวตั้งแต่ปลายเท้ายันรากผม
โอ้ ..  แม่เจ้าาาาาาา  นี่หรือเสียงประตูอันทรงพลังที่ใคร ๆ ต่างก็ร่ำลือกัน


ขากบนสถานีมีคนลงพร้อมฉันประมาณสิบกว่าคน
และฉันคิดว่าทุกคนคงจะคุ้นเคย และ คุ้นชินกับการใช้บริการดีแล้ว
เพราะเห็นไม่มีใครรั้งรอ  ละล้าละลังเหมือนฉันว่าจะเด้ินไปทางไหนดี
แล้วก็เลยใช้สัญชาติญาณในการเดินตาม ๆ เค้าไป


เมื่อฉันเดินด้องแด้งลงมาถึงด้านล่างสถานี
อ้าว .. ผู้คนหายไปไหนหมดแล้ว (วะ)
เหลือเพียงพี่ซีเคียวริตี้หุ่นดียืนแมน แมน อยู่ด้านล่าง
ฉันเดินลงบันได้มาถึงพยายามมองหาแท็กซี่เพื่อจะไปต่อ
แต่มองไปข้างหน้า ข้างหลัง ข้างไหน ๆ ก็ไม่เจอกับแท็กซี่สักคัน
บริเวณนั้นมีรถยนต์จอดอยู่ 4 - 5 คัน  
มีพี่ ๆ วินมอไซค์ต่อแถวรออยู่ 4 - 5 คน
พอเท้าเหยียบบันไดขั้นสุดท้าย
สมองพลันคิดไปว่า .. เอาไงต่อดี(วะ)เรา
หันซ้ายหหันขวาหันหาแท็กซี่หามีไม่
เลยเดินไปถามพี่ซีเคียวฯ ที่ยืนหลบมุมอยู่


" พี่คะปกติมีแท็กซี่เข้ามาถึงตรงนี้มั้ย "

" ก็มีนะครับ แต่ต้องรอแท็กซี่ที่เข้ามาส่งผู้โดยสาร "

" แล้วจากตรงนี้เดินไปที่ถนนใหญ่ไกลมั้ย "
((( สายตาฉันสอดส่ายไปข้างหน้าพยายามมองไปถึงถนนใหญ่ )))

" ก็ประมาณ 100 เมตร "

" ขอบคุณค่ะพี่ "


ฉันเดินจากพี่ซีเคียวฯ มาหันไปมองพี่วิน
ที่ต่อแถวอยู่อีกด้านของถนน
ตัดสินใจก้าวเท้าออกเดินไปหาแท็กซี่ที่ถนนใหญ่ดีกว่า
ก็เพราะคิดว่า 100 เมตร ((( แต่จริง ๆ เกือบ 200 เมตร )))
เท้าเดินไปแสงไฟดวงสุดท้ายก็สาดไปที่ถนนแบบริบหรี่
หลังจากที่เดินออกมาได้ไม่ถึง 10 เมตร
ทางข้างหน้ามืดมากและด้านข้างขวาก็เป็นป่าหญ้า
ขนาบข้างซ้ายด้วยทางรถไฟสายเปลี่ยว
สองเท้าของฉันก้าวไปข้างหน้าจากที่ก้าวช้า ๆ ก็เริ่มเร็วขึ้น
อากาศเริ่มเย็นลงพัดต้นหญ้าที่ขึ้นสูงท่วมหัวปลิวไสว
รอบด้านมืดไปหมด  ไม่มีแม้แต่แสงไฟสักดวง


ฉันเดินผ่านไปแล้วเกือบ 80 เมตร
หนทางข้างหน้าก็ยังมืดมิด
หนทางข้างข้างก็ยังมืดมน
หนทางข้างหลังก็มองไม่เห็น
จินตนาการอันบรรเจิดของฉันพลันคิดไปว่า
ถ้าเกิดมีเจ้าชายขี่ม้าสีหมอก
โผล่มาทักทายจากป่าหญ้าข้างทาง
เซย์ฮัลโหหลอิ๊อ๊ะ จิ๊จ๊ะ ก่อนพาไปดินเนอร์หรู
มันก็คงจะสุขดีไม่ใช่น้อย
ท่ามกลางความคิดอันบรรเจิด
สองเท้าก็ก้าวเร็วขึ้น ๆ ๆ ๆ ๆ
ฉันเริ่มมองเห็นดวงไฟวับแวมอยู่ข้างหน้า
ในขณะที่จินตนาการว่ามีสายตาหวานฉ่ำ
ของเจ้าชายแอบติดตามอยู่เบื้องหลัง


ฉันก้าวเท้ายาว ๆ แม้จะมีช่วงขาสั้น ๆ ก็เถอะ
จากเดินแทบจะกลายเป็นวิ่ง
ในที่สุดฉันก็เห็นแสงสว่างชัดเจน
พาตัวเองโผล่มาถึงริมถนนศรีนครินทร์
ฉันหันกลับไปมองทางเบื้องหลังที่ผ่านมา
เจ้าชายหายไปแล้ว  ไม่มีเจ้าชาย  
แต่คงไว้ซึ่งความมืดมิด


21.00 น.  ฉันโบกแท็กซี่จากริมถนนศรีนครินทร์
จุดหมายปลายทางของฉันคือ สุภาภิบาล 3


" เมื่อกี้หนูเดินออกมาจากสถานีรถไฟตรงนั้นเหรอ "

" ค่ะน้า .. พอดีหนูลองนั่งแอร์พอร์ตลิ้งน่ะค่ะ "

" มืดตึ๊ดตื๋อเลยนะนั่น  เดินออกมายังไงคนเดียวล่ะ
อันตรายมากเลยนะนั่น อะไรกันวะเปิดให้ใช้แล้ว
แต่ความพร้อมอะไรก็ไม่มี  ฟืนไฟก็ไม่ติดให้
แล้วนี่ถ้าดึก ๆ ผู้หญิงไปมาคนเดียวจะเดินออกมายังไง "

" เอ่อ .. ก็นั่นดิ่คะน้า  ตะกี้หนูเดินออกมา
ก็เสียวหลังแว้บ .. แว้บเลยค่ะ  ขนาดแค่สามทุ่ม
ไม่ต้องคิดถึงห้าทุ่ม เที่ยงคืน หนูคงไม่กล้า
ตลอดทางจากที่สถานีไม่มีไฟสักดวงเลยค่ะ
จนออกมาถึงถนนใหญ่เนี่ย  
ถ้าถามว่ากลัวมั้ย ก็กลัวเหมือนกันนะคะ"

" เออ ถ้าเป็นกลางวันก็ว่าไปอย่าง
แต่กลางค่ำกลางคืนนี่ไม่ไหสนะ  ไม่มีไฟแบบนี้
มันอันตรายต่อผู้ใช้บริการมาก  
ไอ้พวกนี้ต้องรอให้วัวหายก่อนถึงจะล้อมคอก "


แล้วคุณน้าแท็กซี่ก็ร่ายยาวไปถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น
แต่ในตอนนั้นสมองน้อย ๆ ของฉันก็พลันฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า


" โชคดีของเราแล้วที่เกิดมามีหน้าตาเป็นอาวุธเยี่ยงนี้ .. ฮ่า ฮ่า "


..



ป.ล.  

นี่ไม่ใช่เรื่องแต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิง
วอนผู้เกี่ยวข้องกรุณาอ่านแล้วช่วยทำความเข้าใจกับเนื้อหา
หากยังไม่สามารถทำความเข้าใจกับเนื้อหาได้
โปรดอ่านประโยคต่อไปนี้


" กรุณาติดไฟส่องสว่างเพิ่มด่วน ..  ยู  โน้วววววว .. ?? "


..



ข้อความ Update เพิ่มเติม 9 ก.ย. 53



ขอบคุณพี่ ๆ น้อง ๆ เพื่อน ๆ
ที่เข้ามาร่วมแสดงความคิดเห็น
และแชร์ประสบการณ์ร่าวมกันนะคะ


ทิเองส่งเรื่องขอติดไฟแสงสว่างเพิ่ม
บริเวณ APR ในจุดที่เสี่ยงต่ออันตราย
พร้อมทั้งส่ง Link กรณีศึกษาจากกระทู้นี้
ไปยังผู้ที่คาดว่าน่าจะเกี่ยวข้อง
ไม่ว่าจะเป็นเวบไซท์ของ APR
เวบไซท์ของศาลาว่าการกรุงเทพมหานคร
e mail ของ สน.หัวหมาก
ซึ่งข้อมูลทั้งหมดถูกส่งไป
ตั้งแต่เช้าวันอังคารที่ 7 กันยายน 53
จนถึงวันนี้ไม่มีการติดต่อกลับ
จากหน่วยงานใด ๆ ทั้งสิ้น


หรือจะต้องให้ไปรบกวนคุณพ่อน้องพันไมล์ (Art999.)
((( แอบอ้างอิงถึงด้วยความชื่นชนค่ะ ^^ )))
Print กระทู้และความคิดเห็นทั้งหมด
แล้วไปเยี่ยมเยียนกันถึงที่ดีคะท่าน ๆ ทั้งหลาย .. ฮ่าฮ่าฮ่า


ปล.
ช่วงนี้ทิไม่ค่อยว่างซะด้วย
ต้องเดินทางไปเดินสายเต้นจ้ำบ๊ะ
ตามหัวเมืองต่าง ๆ ทั่วประเทศ
หาเวลาหายใจในกรุงเทพฯได้น้อยนิดเหลือเกิน
ถ้าจะมีนางงามรุ่นน้องรับภาระกิจนี้ไปสานต่อ
นางงอมรุ่นพี่อย่างทิก็จะยินดีเป็นอย่างยิ่งนะคะ


ฮ่าฮ่าฮ่า  ฮ่าฮ่าฮ่า  ฮ่าฮ่าฮ่า


..

แก้ไขเมื่อ 09 ก.ย. 53 12:28:22

แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 53 19:21:20

จากคุณ : Ka - Ti
เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 18:11:03

[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่] [กติกามารยาท] [Help & FAQ]       
 
ความคิดเห็น :
  PANTIP Toys
จัดรูปแบบ :
ไฟล์ประกอบ :
  Help
ชื่อ :
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com