ความคิดเห็นที่ 1   เริ่มเรื่องการเดินทางด้วยความคิดของ ลุงเมธี โดยมีตัวหมี กะตัวมอมติดตามแกไปเที่ยวถ่ายรูป จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:12:10

ความคิดเห็นที่ 2   วันแรก เหิรฟ้ามาเมืองตรัง ครั้งนี้เป้นครั้งแรกที่ “ตัวหมี” มาตรังโดยเรือบินตามภาษาคนโบราณตื่นเต้นมาก เพราะเที่ยวบินของเราที่ทาง “ลุงเมธี” จองไว้นะมันเช้ามากๆ (เฮ้อ ยังงัวเงียอยู่เลย) เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไป เที่ยงคืนกว่าๆ มัวแต่จัดข้าวจัดของเสื้อผ้า รองเท้ากระเป๋า หมวก แว่นกันแดด วุ่นไปหมด (แก่แล้ว หยิบนู้นใส่หยิบนั้นออก ได้หน้าลืมหลังวุ่นไปหมด) จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:18:17

ความคิดเห็นที่ 3   ไปคราวนี้ “ลุงเมธี” แกอยากไป “เกาะมุกชาลีบีชรีสอร์ท” นัยว่าเที่ยวแบบออนทัวร์ วางแผนกันไว้ว่าจะอยู่ที่เกาะมุกสัก 2-3 วัน แล้วไปพีพีต่ออีกวัน (เดี๋ยวก็รู้) เมื่อวานตอนเย็นใครต่อใคร ไม่ว่าจะเป็น “น้องมอม” หรือ “ลุงเมธี” ต่างก็โทรหาตัวหมีกันให้จ้าละหวั่น ให้นอนเร็วๆ กลัวตื่นสาย ตกเรือบิน (ไม่รู้จะกลัวกันทำไม ขึ้นเครื่องเค้ามีกระไดให้ ไม่ต้องปีนซะหน่อย ...) แล้วไงละผลคือวันนี้นัดกัน หกโมงเช้าต้องมาเช็คอินตั๋ว “ลุงเมธี” มาตรงเวลาเป๊ะ! “น้องมอม” เกีอบ หกโมงครึ่ง “ตัวหมี” ละมาตั้งแต่ตีห้าเลย ฮะฮะกลัวสาย(ตอนตื่นเมาขี้ตาตื่นมาตีสี่นึกว่าเป็นตีห้า) รีบแทบตาย(สงสัยอยู่ตะหงิดๆ ว่าทำไมไม่มีใครโทรเร่งเลยหว่า แถมฟ้าก็มืดๆ)พอถึงดอนเมืองมาดูเวลาในตารางบินถึงรู้ตัวว่า “ตูนี้มาเร็วไป” จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:21:00

ความคิดเห็นที่ 4   แต่ก็ดีไปอีกอย่างเพราะเช้าอย่างนี้ได้มารำลึกความหลังกับสนามบินเก่าแห่งนี้ที่วันวารคลาคล่ำไปด้วยผู้คนจากทั่วทุกสารทิศ จะเดินทางในประเทศ นอกประเทศ จากต่างประเทศเข้ามาเยือนเมืองไทย มาวันนี้ความสวยงามโอ่โถงของอาคารผู้โดยสารยังคงอยู่ แต่ผู้คนที่เคยเดินทางไปมาอย่างคึกคักบางตาลงอย่างเห็นได้ชัด สายการบินก็เหลืออยู่เพียงไม่กี่เที่ยว เห้นอย่างนี้ทำให้ “ตัวหมี” ต้องแอบอมยิ้มเพราะนึกถึงภาพในวันเก่าๆ ตอนยังเป็นเด็กตามพวกผู้ใหญ่ที่มีส่งญาติมิตรเพื่อนฝูงขึ้นเรือบินไปเมืองนอก สมัยนั้นการไปเมืองนอกทีหนึ่งเป็นเรื่องใหญ่มากโดยเฉพาะครอบครัวระดับปานกลางอย่าง “ตัวหมี” จำได้ว่าครั้งแรกที่ “ตัวหมี” มาส่งพ่อไปดูงานเมืองนอกก็ที่สนามบินดอนเมืองนี่แหละ ภาพของพ่อตอนนั้นเหมือนราชานักร้องลูกทุ่งเลยใส่สูตรผูกไทซะโก้ รอบๆคอเต็มไปด้วยพวงมาลัยที่ญาติๆ นำมาห้อยไว้ให้เป็นนัยๆ ว่าเพื่อความเป็นศิริมงคล ตอนนั้น “ตัวหมี” แอบคิดว่าสงสัยเพราะว่าพ่อต้องเดินทางไกล ปกติบ้านเราต้องไหว้พระตลอด ปู่กะย่าคงกลัวที่เมืองนอกไม่มีมาลัยละมั้งถึงต้องเอามาให้พ่อติดตัวไปด้วยจะได้ใช้ไหว้พระที่เมืองนอก ฮึฮึ และครั้งนั้นก็เป็นครั้งแรกที่ “ตัวหมี” เห้นเรือบินจริงๆเป็นครั้งแรก พอเห็นเข้าเท่านั้นละตัวหมีถึงกับร้องไห้โฮเลย ก็จะไม่ร้องอย่างไงไหวละ เรือบินเป็นเหล็กใหญ่กว่ารถของพ่อไม่รู้กี่เท่า แถมยังมีคนขึ้นไปกับพ่ออีกตั้งเยอะ แล้วมันจะบินไหวเหรอไปตั้งไกล โถรองนึกดูรถของพ่อนะมีแค่ครอบครัวเราไม่กี่คนวิ่งไปหาญาติที่หัวหินยังจอดแวะซ่อมแล้วซ่แมอีก แล้วไอ้เรือบินนั้นนะไปถึง “เยอร์มัน” วัดจากแผนที่โลกแล้วไกลกว่าหัวหินมาก(แย่แล้วพ่อตู) จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:23:25

ความคิดเห็นที่ 5   แต่ก็ดีไปอีกอย่างเพราะเช้าอย่างนี้ได้มารำลึกความหลังกับสนามบินเก่าแห่งนี้ที่วันวารคลาคล่ำไปด้วยผู้คนจากทั่วทุกสารทิศ จะเดินทางในประเทศ นอกประเทศ จากต่างประเทศเข้ามาเยือนเมืองไทย มาวันนี้ความสวยงามโอ่โถงของอาคารผู้โดยสารยังคงอยู่ แต่ผู้คนที่เคยเดินทางไปมาอย่างคึกคักบางตาลงอย่างเห็นได้ชัด สายการบินก็เหลืออยู่เพียงไม่กี่เที่ยว เห้นอย่างนี้ทำให้ “ตัวหมี” ต้องแอบอมยิ้มเพราะนึกถึงภาพในวันเก่าๆ ตอนยังเป็นเด็กตามพวกผู้ใหญ่ที่มีส่งญาติมิตรเพื่อนฝูงขึ้นเรือบินไปเมืองนอก สมัยนั้นการไปเมืองนอกทีหนึ่งเป็นเรื่องใหญ่มากโดยเฉพาะครอบครัวระดับปานกลางอย่าง “ตัวหมี” จำได้ว่าครั้งแรกที่ “ตัวหมี” มาส่งพ่อไปดูงานเมืองนอกก็ที่สนามบินดอนเมืองนี่แหละ ภาพของพ่อตอนนั้นเหมือนราชานักร้องลูกทุ่งเลยใส่สูตรผูกไทซะโก้ รอบๆคอเต็มไปด้วยพวงมาลัยที่ญาติๆ นำมาห้อยไว้ให้เป็นนัยๆ ว่าเพื่อความเป็นศิริมงคล ตอนนั้น “ตัวหมี” แอบคิดว่าสงสัยเพราะว่าพ่อต้องเดินทางไกล ปกติบ้านเราต้องไหว้พระตลอด ปู่กะย่าคงกลัวที่เมืองนอกไม่มีมาลัยละมั้งถึงต้องเอามาให้พ่อติดตัวไปด้วยจะได้ใช้ไหว้พระที่เมืองนอก ฮึฮึ และครั้งนั้นก็เป็นครั้งแรกที่ “ตัวหมี” เห้นเรือบินจริงๆเป็นครั้งแรก พอเห็นเข้าเท่านั้นละตัวหมีถึงกับร้องไห้โฮเลย ก็จะไม่ร้องอย่างไงไหวละ เรือบินเป็นเหล็กใหญ่กว่ารถของพ่อไม่รู้กี่เท่า แถมยังมีคนขึ้นไปกับพ่ออีกตั้งเยอะ แล้วมันจะบินไหวเหรอไปตั้งไกล โถรองนึกดูรถของพ่อนะมีแค่ครอบครัวเราไม่กี่คนวิ่งไปหาญาติที่หัวหินยังจอดแวะซ่อมแล้วซ่แมอีก แล้วไอ้เรือบินนั้นนะไปถึง “เยอร์มัน” วัดจากแผนที่โลกแล้วไกลกว่าหัวหินมาก(แย่แล้วพ่อตู) จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:28:09

ความคิดเห็นที่ 6   เสียงโทรศัพท์จาก “ลุงเมธี” เรียก “ตัวหมี” ออกจากอดีต บอกว่าแกถึงแล้วยืนรออยู่ทีหน้าเคาเตอร์ สายการบิน ไม่เห็นใครเลย ก็ลุงจะเห็นได้อย่าไร “ตัวหมี” ไปนั้งอยู่ในร้านอาหารนานแล้ว (ยืนไม่ไหว) จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:29:17

ความคิดเห็นที่ 7   ขอปาดดดดดดดดดดคนแรกมั๊ยนะ จากคุณ : คนช่างฝัน สาวข้างบ้าน เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:31:57

ความคิดเห็นที่ 8   พุดคุยกับ “ลุงเมธี” อยู่สักครู่ “น้องมอม” ก็มาถึงด้วยอาการกระหืดกระหอบ พวกเราเช็คอินด้วยความราบรื่น สายการบินที่เรานั้งนี่ให้ความอุ่นใจกับเราจริงไม่ต้องกลัวเครื่องตกเพราะเค้าลงคาถาที่เครื่องเจ็ทด้วย ฮ่าฮ่า (สงสัยกัปตันคงสักทั้งตัว) เห้นอย่างนี้ตัวหมีสบายใจขึ้นเป็นกอง จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:33:00

ความคิดเห็นที่ 9   พอเครื่องออกตัวพนักงานต้อนรับบนเครื่อง (แอร์โฮสเตส) สาวสวยก็ออกมาต้อนรับโดยแสดงวิธีการใช้อุปกรณ์ช่วยชีวิตต่างๆ “ตัวหมี” นะไม่ได้รู้เรื่องหรอกเพราะมัวแต่ดูน้องๆ แอร์โฮสเตส ที่หน้าตาน่ารักเหมือนดาราเกาหลีทำท่าดึงชูชีพบ้าง เป่าลมชูชีพจนแก้มป่องบ้าง มองไปพลางคิดไปพลางว่าใครว่าสายการบินแบบประหยัดไม่ดีวันนี้ขอเถียงใจขาดเลย เห็นไหมถึงเค้าจะไม่มีประกันภัยชั้นหนึ่งให้แต่ก็ลงคาถากันตกที่เครื่องเจ็ทให้ แอร์โฮสเตสถึงจะออ่นประสบการไปหน่อยแต่ก็ยิ้มหวานอัธยาศัยดี ไม่เหมือนสายการบินเก่าแก่บางสายของบ้านเรา แอร์โอสเตสทั้งแก่ทั้งดุ ครั้งนึงตัวหมีเคยนั้งเครื่องบินของสายการบินเก่าแก่เนี่ยไปอุบล พอขึ้นเครื่องได้ที่นั้งเรียบร้อยแล้ว ยังไม่ทันจะจัดท่าทางให้เรียบร้อยเลย คุณป้าโฮสเตสแกก็พุ่งปรี่เข้ามา(มาจากทางไหนไม่รู้) สั่งให้เราคาดเข็มขัดทันที (ฮื้อ คุณป้าเครืองยังไม่ได้ขยับเลย) แหมดุเหลือเกิน กลับมาที่เรื่องเราต่อดีกว่า พอเรือบินของเราเชิดหัวขึ้นไต่ระดับไปซักพักพอได้ความสูงขนาดพอดี(ไม่รู้ว่าเท่าไร (คงสูงมาก) น้องๆแอร์โฮสเตสก็ออกมาพร้อมของว่าง และเครื่องดื่มเอามาเราได้รองท้องยามเช้า แต่เค้าไม่มีกาแฟหรือชาให้ในชุดนะ ถ้าจะทานละก็น้องๆเค้ามีจำหน่าย ฮ่าฮ่า “ตัวหมี” “น้องมอม” กับ “ลุงเมธี” นะไม่สนหรอกเพราะตั้งใจไว้นานแล้วว่าจะไปทานอาหารเช้าแบบคนตรัง ไปลิ้มรสหมูย่าง ติ่มซำ อันเลื่องชือลือชาของที่ตรัง ว่ากันว่าใครมาตรังแล้วไม่ได้ลองเมนูมื้อเช้าของที่นี่มาไม่ถึงตรัง นั้น! จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:34:37

ความคิดเห็นที่ 10   ถึงตรังซะที เฮ้อกว่าเครื่องจะลงได้เล่นเอาลุ้นแทบแย่! ก็สนามบินที่ตรังนะทั้งแคบทั้งสั้น คุณนักบินคงชินกับการลงจอดแบบตัวโก่ง เสียงล้อแตะกับสนามบิน เสียงเบรคดังเอี๊ยดลั่น ทำเอาหัวใจ “ตัวหมี” วิ่งไปอยู่ท้ายเครื่องช่วยฉุดเรือบินไว้ ส่วนเท้าก็เหยียบแน่นลงไปบนพรมจนแทบจะทะลุท้องเครื่อง หมายว่าจะช่วยนักบินเบรค! และแล้วก็จอดสนิท เฮ้อพอลืมตาขึ้นเห็นทุกคนทำถ้าปกติ(สงสัยที่ไม่ปกติคงเป็นตูแล้วละ....) ลงเครื่องที่ตรังนี่ให้รู้สึกถึงการผจญภัยจริงๆ ลงจากเครื่องระหว่างเราดินสู่ตัวอาคารสนามบินทำให้ “ตัวหมี” คิดถึงหนังฝรั่งแนวผจญภัยที่เคยดูส่วนใหญ่เมื่อลงจากเครื่องก็จะเดินเข้าไปที่อาคารอย่างเรานี่แหละ (แน่นอนในเรื่องนี้ “ตัวหมี” เป็นพระเอก) จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:35:45

ความคิดเห็นที่ 11   “น้องมอม” กะ “ลุงเมธี” ลงจากเครื่องได้ก็รี่ไปยังอาคารผุ้โดยสารอย่างรวดเร็ว (เหมือนกลัวเค้าจะจับไปนั้งเรือบินอีกรอบ) ระหว่างเรารอกระเป๋าสัมภาระที่ต่างบรรจงอัดยัดเยียด ข้าวของนานา ทั้งที่จำเป็น และไม่จำเป็นจนเอาขึ้นไปบนตวัเครื่องไม่ได้นั้น “ตัวหมี” ก็เหลือบไปเห็นป้ายอนุรักษ์ “พยูน” สัตว์สงวน ของประเทศไทยเรา ทำให้ “ตัวหมี” นึกขึ้นได้เรื่องของ “ไอ้ใบ้” กับความน่ารักของมัน เดิมที “ไอ้ใบ้” พำนักอาศัยอยู่แถวๆ อำเภอกันตัง นี่แหละ “ไอ้ใบ้” นะเป็นที่รู้จักดีของชาวบ้านแถวนั้น ด้วยความสนิท และคุ้นคน “ไอ้ใบ้” จึงใช้วันที่ว่างจากการหาหญ้าทะเลกินตามประสาออกมาช่วยชาวบ้านต้อนรับนักท่องเที่ยว โดยว่ายน้ำเลียบมาข้างกราบเรืออวดโฉมทักทายนักท่องเที่ยวทั้งหลายให้ได้เห็นความน่ารักของมัน แต่อนิจจาอยู่มาวันหนึ่งด้วยความคุ้นเคยกับคน และความอุดมสมบุรณ์ของทะเลที่ลดน้อยถอยลง “ไอ้ใบ้” จึงต้องขยายเขตที่ทำกินลึกเข้ามาในปากอ่าว โดยไม่รู้ถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้น แล้วก็เกิดเหตุสลดขึ้นจนได้ระหว่าง ที่ไอ้ใบ้ กำลังดำผุดดำว่ายอยู่อย่างสำราญนั้น เรือที่กลับจาการหาปลาลำหนึ่งแล่นเข้ามาที่ปากอ่าว “ไอ้ใบ้” ผุดขึ้นจากน้ำพอดีเจอกับใบพัดของเรือเข้าตรงแสกหน้า! และถึงแก่เอวังลงด้วยประการละชะนี้ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาก็ไม่มีใครเห็นพยูนที่ปากอ่าวอีกเลย (เฮ้อ....อนิจา พยูนตายเพราะใบพัดเรือ ฮิปโปตายเพราะถุงพลาสติก อนุรักษ์อย่างไงหว่า! ช้างตายทั้งตัว เอาใบบัวมาห่องา ฮ่าฮ่า) จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:39:29

ความคิดเห็นที่ 12   เสร็จจากสนามบินก็มีรถตู้ของรีสอร์ทมารับพวกเราเดินทางต่อไปที่ทำการของรีสอร์ทบนฝั่งทันที ที่นั้นพวกเราได้พบกับ “คุณนุช” ผุ้จัดการสาวอารมย์ดี ของ “เกาะมุกชาลีบิชรีสอร์ท” (ภาคพื้นดิน...อันนี้ “ตัวหมี” ว่าเอาเอง) แค่เห็นตัวสำนักงานของรีสอร์ทก็ทำให้เราเห็นถึงความใสใจในรายละเอียดของรีสอร์ทแล้วไม่ว่าจะเป็นพุ่มไม้ที่อยู่หน้าสำนักงานที่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:40:52

ความคิดเห็นที่ 13   ทางเข้าที่โรยด้วยหินก้อนกลมมนสีขาวสลับน้ำตาลถูกจัดวางอย่างนารักลงตัวเข้ากันกับทางเดินทำจากไม้เนื้อออ่นที่ถูกบรรจงตัดเป็นแผ่นสี่เหลี่ยมผืนผ้ากว้างประมาณ 1 ฝ่ามือ จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:42:17

ความคิดเห็นที่ 14   จากสำนักงาน “คุณนุช” ก็อาสาพาไปชิมของอร่อยเมืองตรังที่ “ตัวหมี” อยากจะทานเป็นนักเป็นหนา แต่ว่าตอนพวกเราไปถึงสายมากแล้ว (สำหรับคนที่นั้น) ดังนั้นร้านรวงที่ขายอาหารเช้าก็ปิดไปมากแล้วเหลืออยู่ไม่กี่ร้านที่ยังเปิดอยู่จนถึงเที่ยงๆ บ่ายๆ เรื่องอาหารเช้าที่ตรังนั้น “คุณนุช” เธอเล่าเรียกน้ำย่อยพวกเราระหว่างเดินทางไปที่ร้านว่า เดิมธรรมเนียมการจิบน้ำชากินติ่มซำเนี่ยเริ่มจากชาวสวนยางนั้นละมารวมตัวกันเพื่อฟังราคายางจากวิทยุ หรือโทรทัศน์ตามร้านกาแฟ (การสื่อสารในสมัยก่อนยังไม่ค่อยดี) แล้วก็หาของว่างมากินร้องท้องไป ระหว่างรอฟังราคายางเนี่ยก็เปิดสภากาแฟอภิปรายนโยบายระดับรากหญ้าไปด้วยในตัวเป็นที่มาของนักการเมืองระดับชาติหลายต่อหลายคน เอากันขนาดนั้นเลย! ระหว่างทางที่เรานั้งรถไปสภาพของเมืองตรังเหมือนถูกตรึงอยู่กับที่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงตามกาลเวลาอย่างรวดเร็วเหมือนเมืองใหญ่อย่างกรุงเทพฯ วิถีของผู้คนที่นี่ดำเนินไปอย่างสอดคล้องกับธรรมชาติไม่เร่งรีบจนเป็นความเร่งร้อน แต่คนตรังก็ตื่นแต่เช้าทำมาหากินอย่างขยันขันแข็ง หลายคนอาจมองเห็นความไม่ทันสมัย และจืดชืดในวิถีชีวิตคนเหล่านี้ แต่สำหรับ “ตัวหมี” ที่เติบโตมาทามกลางกลิ่นอายของวัฒนธรรมที่ผสมสานความเป็นคนใต้ของพ่อ มันเป็นความงดงาม และชุ่มชื่นในจิตวิญญาณเหมือนกับเราได้ย้อนกับสู่อดีตในวัยเยาว์อีกครั้ง จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:43:33

ความคิดเห็นที่ 15   ตุ๊กตุ๊กกบ อีกหนึ่งในวิถีของชุมชนที่นำเทคโนโลยีมาประยุกต์ใช้แบบชาวบ้านอย่างลงตัว รถตู้ของเราวิ่งลัดเลาะไปตามถนนหนทางในเมืองผ่านบ้านเรือนทรงแปลกตาซึ่งเป้นส่วนผสมของบ้านไทยทักษิณ กับ สถาปัตยกรรมตะวันตกแบบ “โปรตุกิส” ซึ่งออกเสียงตามแบบตามคนตรัง เป็นสถาปัตยกรรมที่น่าสนใจทีเดียวในสถาปัตยกรรมที่คนตรังเดี๋ยวนี้เห็นจนชินตากลับสร้างความสับสน และสังสัยอย่างมากในหัวใจของ “ตัวหมี” เพราะเหตุใดเล่าสถาปัตยกรรมโปรตุเกตจึงมาปรากฎอยุ่ในส่วนต่างๆของอาคารรูปทรงงดงามแปลกตาที่ตรัง จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:45:26

ความคิดเห็นที่ 16   พอลองค้นหา และสอบถามจากชาวบ้านแถวนั้นดู เราพบกับอดีตที่น่าสนใจของเมืองเงียบๆแห่งนี้ เดิมที่อำเภอกันตังซึ่งในปัจจุบันเป็นท่าเรือประมงใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในภาคใต้ประกอบธุรกิจทำมาค้าขายเกี่ยวกับสัตว์น้ำกุ้งหอยปูปลานานาชนิดส่งไปทั้วประเทศเรียกได้ว่าอยู่ในกรุงเทพกินปลาทะเลร้อยตัวต้องมาจากตรังซักสิบตัวเลยทีเดียว กันตังในอดีตเป็นเมืองท่าการค้าที่สำคัญไม่น้อยหน้าใครในน่านน้ำย่านนี้ ในยุคทองของตรังการทำมาค้าขายสินค้าประเภทเครื่องเทศ ข้าว งาช้าง ดีบุก รังนก ปลิงทะเล กับพวกแขกมาลายู และตะวันออกกลาง ต่อมาเอาว่าในยุคนั้นเรือสินค้าต้องจอดพักที่กันตังก่อนเดินทางต่อไปปีนัง เมื่อการคมนาคมขนส่งในด้านอื่นๆเจริญขึ้น ชื่อเมืองท่ากันตังก็ถูกลืมเลือนไปตามกาลเวลาคงหลงเหลือแต่บ้านเรือนรูปทรงที่ผสานศิลปะวัฒนธรรมตะวันออก กับตะวันตกผสมเป็นสถาปัตยกรรมที่งดงามลงตัวกับสภาพการอยู่อาศัย กลับมาที่การเดินทางของเราพอดีถึงร้านอาหารที่ “คุณนุช” แกแนะนำว่าอร่อยแน่นอน ถึงหน้าร้านพวกเราซึ่งหิวอยู่เป็นทุนอยู่แล้วก็ทะยานลงจากรถอย่างรวดเร็วมาเจอกับสัญญลักษณ์ของร้านที่กิ๊บเก๋มากๆ เป็นพยูนครับ ดูจากหน้าตาการแต่งเนืออเต่องตัวแล้วเนี้ยน่าจะถือสัญชาติไทย แต่เชื้อชาติจีนเป็นแน่ (เหมือน “ก๋ง” (ปู่) ของตัวหมีเลย) จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:47:13

ความคิดเห็นที่ 17   ร้านชื่อพงษ์โภชนา(สาขา 2) เข้ามากันในร้านมีที่นั้งเยอะครับเลือกกันได้ตามสะดวกเลยคุณนุชเลือกนั้งตรงม้าหินขัดที่ด้านนอกของร้านลมพัดเย็นสบายดี อากาศในต่างจังหวัดเนี้ยช่างสดชื่นแจ่มใสดีจัง วันนั้นถึงจะสิบโมงกว่าแล้วแดดก็ยังไม่รร้อนมากเท่าไรสมกับเป็นแดนใต้ฟ้าครึ้มได้ทั้งวัน เรานั้งลงกันที่นี่ไม่ต้องสั่งอาหารครับที่ร้านนะเขาจะยกมาให้ทุกอย่างมาให้เลือกถึงโต๊ะเลย เวลาเก็บตังก็มานับจานที่ทานไปแล้วอันไหนไม่ได้ทานก็เก็บกลับไปไม่คิดเงินครับ (เริ่ดไหมละ) เห็นอาหารลำเลียงมาวางกันเต็มโต๊ะอย่างนี้ “น้องมอม” ถึงกับทำหน้าเบ้ยิ้มแหยๆ กระซิบถาม “ลุงเมธี” ว่าสั่งอย่างนี้ตามธรรมเนียมต้องทานให้หมดอย่างเงี้ย สงสัยพุงแตกแหงๆ “คุณนุช” แกได้ยินเข้าก็หัวเราะก๊ากก่อนเฉลยว่า ที่เข้ายกมาให้เนี่ยชอบอันไหนก็ทานอันนั้น อันไหนไม่ทานก็คืนได้ไม่เสียเงินครับ (ดีนะที่ถามก่อน ไม่งั้นมีพุงแตก) จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:49:54

ความคิดเห็นที่ 18   อาหารจานเด็ดที่เราต้องทานให้ได้ไม่งั้นไม่ถึงตรังนี้ก็ต้อง “หมูย่าง” จานนี้นี่เองงงง สิ่งที่ทำให้หมูย่างที่นี่ขึ้นชื่อต่างกับที่อื่นก็อยู่ตรงที่หนังกรอบเนื้อนุ่มหอมหวานจนลืมอ้วนไปเลย เคล็ดลับ (ที่ “ตัวหมี” แอบถาม) อยู่ที่เวลาเค้าย่างหมูจะย่างด้วยไฟอ่อนจนกว่ามันจะละลาย ระหว่างย่างจะมีซอสย่างซึ่งเป้นสูตรพิเศษของแต่ละร้านค่อยๆ โชลมไปทั่วๆตัวของหมูจนซึมเข้าเป้นเนื้อเดียวกันกับหมู ซอสสุตรลับที่ว่าเนี้ย! ส่วนผสมหลักจะเป็นน้ำผึ่ง กับเกลือ หรือซีอิ๊วขาว พริกไทย และกระเทียมเป็นพื้น ส่วนสูตรลับก็แตกต่างกันไปบางร้านก็มีผสมยาจีนเพิ่มความหอม บางร้านก็ว่าใช้น้ำซุปเข้มข้นจากกระดูกสันหลังหมูมาเป้นส่วนผสม ส่วนการเลือกหมูมาย่างอันนี้ก็ใช้เค้าหมูวัยรุ่น นัยว่าหุ่นกำลังดีเนื้อแน่นไขมันน้อย ย่างกันอยู่ 6-8 ชั่วโมงก็เป็นอันได้ที่ จากนั้นก็มาผึ่งลมให้แห้งสนิทรอลูกค้าเข้าไปเลือกรับประทาน ที่ร้านเนี้ยพอสั่งเค้าก็จะจัดแจงหันเป้นสี่เหลี่ยมลูกเต๋าขนาดพอดีคำเอาไปอุ่นให้ร้อนแล้วเสริฟพร้อมกับต้นหอม และซีอิ๊วดำ แหมอร่อยมากๆ ครับยิ่งทานคู่กับชาจีนร้อนเข้มๆนะ รสชาติของหมูย่างหนังกรอบที่พอแตะลิ้นก็ได้รับรสหวานเค็มกำลังดี พอเคี้ยวหนังหมูที่กรอบหมือนเคี้ยวข้าวเกรียบทอดกลิ่นหอมออ่นๆของยาจีนหอมอยู่เต็มกระพุ้งแก้ม เนื้อหมูที่นุ่มแทบจะละลายในปากเข้ากับน้ำจิ้มซีอิ๊วดำอย่างลงตัวที่สุด ถ้าใครชอบความเผ็ดฉุนก็ตามด้วยต้นหอมแก้เลียน “แต่ “ตัวหมี” นะไม่ชอบ” คุณเอ๊ยยย! อาหารเช้าแบบนี้แหละที่ทำให้คุณสามารถมีความสุขไปได้ทั้งวัน จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:51:27

ความคิดเห็นที่ 19   เดี๋ยวจานอื่นจะน้อยใจความจริงมีของอร่อยอยู่หลายอย่าง แต่เรื่องของเราเน้นเที่ยวมากกว่ากิน งั้นก็เอากันแต่ของเด็ดๆดีกว่า อันนี้เรียกว่า “ฮื่อจาก้วย” ก็คือที่เราเรียกว่า “ปาท่องโก๋” นั้นแหละที่นี่เค้าใช้จิ้มกับ “เอียะแซ” ก็คือน้ำจิ้มหวานข้นทำมาจากผลไม้ รสชาติหวานมากๆ เปรี้ยวนิดๆ เจือกลิ่นผลไม้หอมจางๆ จิ้มกับอาหารประเภทแป้งๆทอดๆ ช่วยตัดเลี่ยนน้ำมันได้ดีจริงๆ จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:52:21

ความคิดเห็นที่ 20   ต่อมานี่คล้ายๆกับ “ปอเปี๊ยะ” ของเค้าใช้แป้งปาท่องโก๋สอดไส้ หมูสับ กระเทียม พริกไทย เผือก มันแกว แนวๆนี้ละครับ รสชาติเค็มๆมันๆ จิ้มกับเอียะแซก็อร่อยไปอีกแบบ จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:53:22

ความคิดเห็นที่ 21   เสร็จจากของทอดเราก็ต่อของนึ่งๆกันก็ติ่มซำ ที่เดี๋ยวนี้มีขายกันทั่วไปนั้นแหละ แต่ที่ร้านนี้นะเค้าทำเองส่วนผสมหลัก ก็จะเป็นจำพวกหมูบด กุ้งบด ผสมกับเครื่องหน้าต่างๆ อาทิเช่น  ข้าวโพด ไข่เค็ม สาหร่ายเป็นต้น จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 23:55:01

ความคิดเห็นที่ 22   อยากกินติ๋มซำๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หิวเลยครับ จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 00:06:48

ความคิดเห็นที่ 23   อร่อยทุกอย่างเลยแต่ถ้าจะให้เลือกว่าชอบอะไรที่สุดสำหรับ “ตัวหมี” ก็น่าจะเป็น ขนมจีบครับ เพราะว่าที่ร้านนี้นะเค้าหมูแน่นๆกุ้งเป็นกุ้งเลย พอกัดเข้าไปคำแรกเนี้ยน้ำตาแทบร่วงเลยครับ (ร้อนครับลวกลิ้นลวกปากแทบพอง) แต่พอความร้อนผ่านไปได้ รสชาติแบบเต็มๆคำของเนื้อหมู เนื้อกุ้ง นี้ติดลิ้นเลย แป้งก็นุ่มลื่นไม่หนามากกำลังดียิ่งจิ้มกับซอสพริกแบบหวานนี่นะครับอร่อยมากๆ ปกติ “ตัวหมี” จะไม่ค่อยทาน “ขนมจีบ” สักเท่าไรยังทานไป 2 เข่งแนะ จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 00:07:56

ความคิดเห็นที่ 24   แล้วก็ตบท้ายด้วย “โกปี้” ร้อนๆ ก็คือกาแฟชงกับนมข้นผสมหางชาเข้าไปนี้แหละ การเราได้ดื่มด่ำความเข้มขมของกาแฟชงแบบโบราณพร้อมกับเสพกลิ่นหอมของชามะลิแบบจีน เป็นสูตรผสมที่ลงตัวที่สุด ปิดมื้อเช้าที่เมืองตรังอย่างสมบูรณ์แบบ (คงมีความสุขไปทั้งวัน) จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 00:17:23

ความคิดเห็นที่ 25   เติมพลังกันเรียบร้อย พวกเราก็ไปกันต่อที่ “ถ้ำเล” สถานที่ท่องเที่ยวแนวผจญภัยนิดๆ แต่ “ตัวหมี” ขอบอกสำหรับคนที่กลัวที่แคบ เป็นโรคหัวใจ หรือตื่นเต้นง่ายไม่ควรไป เพราะจะไม่สนุก เริ่มต้นก้ไม่มีอะไรแปลกประหลาดก็แค่พายเรือเข้าไปดูถ้ำดูหินงอกหินย้อยสมบูรณ์ แต่ความสวยงามนั้นยังเทียบกับระดับของถ้ำพญานครไม่ได้ จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 00:44:55

ความคิดเห็นที่ 26   ความสวยนะ “ตัวหมี” ให้แค่ 6 เต็ม 10 แต่ความมันส์ระดับ 8 เต็ม 10 เลย โดยเฉพาะตอนที่เรือลอดช่วงสุดท้ายของถ้ำที่ชาวบ้านแถวนั้นขนานนามว่า “ท้องมังกร” มีระยะทางประมาณ 2 กิโลเมตร แต่ในความรู้สึกของ “ตัวหมี” นั้นนานเหมือนเป็นวันๆ ในการที่เราจะผ่านช่วงนี้ไปได้เราต้องนอนหงายราบลงกับท้องเรือพยายามทำตัวให้แบนที่สุดเพราะระดับน้ำในช่วงนี้สูงเกือบจะปริมเพดานถ้ำซึ่งเต็มไปด้วยหินงอกหินย้อยระเกะระกะเหมือนเรากำลังลอยลำเรือผ่านช่องท้องของมังกรเพื่อลอดออกมาทางปากของมันสู่อิสระภาพ ในช่วงที่เรานอนราบอยู่นั้นความตื่นเต้นอยู่ที่หินงอกหินย้อยที่ห้อยลงมาจากเพดานถ้ำ จะลื่นไถลผ่านลำตัวของเราไปเฉียดแค่ปลายจมูกจริงๆ ในขณะที่เราจะได้ยินเสียงของคนเรือร้องตะโกนก้องออกแรงดันเพดานถ้ำเพื่อส่งเรือไปตามลำน้ำแคบเล็กพอดีกับลำเรือจนเราได้ยินเสียงเสียดสีของกราบเรือกับผนังถ้ำดังเอี๊ยดอาดเสียดแทงเข้าไปในหัวใจ ภาพเพดานถ้ำที่ไหลผ่านกลิ่นชื้นของหินปูนเปียกน้ำโชยกระทบจมูกทำให้ ตัวหมีไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 00:46:30

ความคิดเห็นที่ 27   รอดจากท้องมังกรมาได้พร้อมรอยขูดขีดเล้กๆน้อย ตามพุงของแต่ละคน จะมากบ้างน้อยบ้างขึ้นอยุ่ความมีอันจะกินของแต่ละคน “ตัวหมี” นะก็ได้รอยข่วนที่พุงมากะเข้าเหมือนกัน (เฮ้ออ สงสัยต้องรีบปรึกษาเทรนเนอร์โดยด่วน) รายการต่อไปคุณนุชเธอให้คุณลุงจ่าคนขัยรถตู้แก่พาเรามาไหว้ ท่ามกงเยี่ย เป้นศาลเจ้าที่คนตรังเคารพเชื่อถือในความศักดืสิทธิเป็นอย่างมาก ว่ากันว่าใครที่ได้มาไหว้ ท่ามกงเยี่ย ท่านนี้นะ ไม่ว่าขอสิ่งใดก็จะได้สมปราถนาทุกประการ (ส่วนของตัวหมีนะไม่รู้จะขออะไร เพราะเราก็พอมีพอกินอยู่แล้ว เดี๋ยวท่านจะหาว่าโลภมาก ก็เลยขอให้ท่านคุ้มครองตัวหมี น้องมอม กะลุงเมธี ให้เดินทางปลอดภัย และให้ตัวหมีมีความมานะพยายามเขียนบทความชิ้นนี้ให้เสร็จ เพื่อให้เพื่อนๆทุกคนได้อ่าน) จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 01:13:19

ความคิดเห็นที่ 28   ที่ศาลท่ามกงเยี่ยเนี่ย ตัวหมีก็เดินซอกแซกไปเรื่อยจนเจอของดีเข้าให้แล้ว เป็นความสุขในวับเด็กที่ตัวหมีนะลืมมันไปนานมากแล้ว สมัยที่ยังเป็นเด็กในช่วงปิดเทอมหน้าร้อนพ่อจะพา “ตัวหมี” นั้งรถไฟมาหา “ก๋ง” กะ “ย่า” ที่เมืองลุง (พัทลุง) ช่วงเดือนมีนา เมษานี่แหละ ซึ่งในช่วงหน้าร้อนที่มี “ลมแล้ง” หรือที่ชาวบ้านเรียกว่า “ลมว่าว” คนทางใต้จะทำ “ว่าวจุฬา” “ว่าวปักเป้า” ตัวโต แล้วก็นำไปชักแข่งกันประกวดประชันความงดงามของตัวว่าว ลีลาในเล่นของแต่ละคน ตอนนั้นนะว่าวถือเป็นกีฬาแห่งศักดิ์ศรีถึงขนาดว่ามีการจัดประลองว่าว(คล้ายๆบอลสโมสรเดี๋ยวนี้แหละ) ซึ่งแต่ละหมู่บ้าน แต่ละสมาคมก็จะแต่งว่าวมาประลองกัน ในการประลองฝีมือของพวกเซียนว่าวเก่งๆสมัยนั้นนะเค้าจะเอาเศษแก้วคมๆ เคลือบสายป่านไว้เพื่อฉีกกระชากตัวว่าวของคู่ต่อสู้เรียกว่า “สอยว่าว” สมาคมไหนสอยว่าวของเพื่อนได้มากกว่าก็จะเป็ยผู้ชนะจะมีความภาคภูมิใจ (เอ๊ะ! สมัยนั้นไม่รู้ว่าเค้ามีว่าวแพ้คนไม่แพ้รึป่าวหว่า) ที่ตัวหมีเดินไปเจอนะก็ “ว่าวไทย” แบบขนานแท้ดั่งเดิมเลยครับ กำลังดำเนินการผลิตอยู่หลังศาลเจ้านี่แหละ พอลองถามไถ่ดูก็เห็นว่าจะเอาไปประลองว่าว (กับใครไม่ทราบได้ ก็พี่แก่พูดรัวเหลือเกิน) เห็นแล้วก็สะท้อนถึงพวก “อนุรักษ์วัฒนธรรม” ไม่รู้ไปทำอะไรอยู่ปล่อยให้ “ว่าวต่างชาติ” เข้ามาแทรกแทรงจัดแสดงกันเป็นงานใหญ่โต น่าจะให้พี่แกพาว่าวไปสอยซะให้เข็ด! จะได้ว่าคนไทยไม่แพ้ชาติใดในโลก จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 01:15:08

ความคิดเห็นที่ 29   จากท่ามกงเยี้ยพวกเราเดินทางต่อเพื่อไปข้ามเรือไป “เกาะมุก” ที่ท่าเรือ “ควนตุ้งกู” (“ตัวหมี” ไม่ได้หยาบคายนะเค้าชื่ออย่างนี้จริงๆ) การเดินทางจาก “ควนตุ้งกู” ไปที่ “เกาะมุก” ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงซึ่งเร็วที่สุด เค้ามีเรือเร็วซึ่งคนที่นี่เรียกว่า “เรือแท็กซี่” ซึ่งเป้นพาหนะหลักของคนแถวนี้ที่จะใช้โดยสารข้ามฟากไปมาระหว่างเกาะนั้งได้ประมาณ 10 คนใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึง “เกาะมุก” แล้ว (เรือแท็กซี่ที่นี่ไม่มีมิเตอร์นะ) จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 01:19:40

ความคิดเห็นที่ 30   เรือของเรามาจอดที่ชายหาดหน้ารีสอร์ทเลย ซึ่งเป็นด้านหลังเกาะ อันนี้เป็นบริการของ “เกาะมุกชาลีบีชรีสอร์ท” เค้า ทางด้านหน้าเกาะจะมีท่าเรือใหญ่สำหรับจอดเรือเหมือนกัน แต่ถ้าเราไปขึ้นเกาะจากทางด้านหน้าจะต้องเดินผ่านหมู่บ้านอีกประมาณ 3 กิโลเมตรมาที่ “เกาะมุกชาลีบีชรีสอร์ท” เรียกว่าเดินผ่าเกาะกันมาเลยทีเดียว จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 01:28:15

ความคิดเห็นที่ 31   ถึงเกาะลุงเมธี พาพวกเราเข้าไปเช็คอิน สภาพรอบๆ ร่มรื่นดีมีสวนหย่อม น้ำพุ ก็ดูสบายตาดี แต่อันที่ “ตัวหมี” สะดุดตาเข้าจังจังเห็นจะเป็นต้นไข่นี่แหละ พอมองเห็นเข้าก็แอบรีบไปถ่ายรูปไว้ แล้วกลับมาโม้ให้น้องมอมฟังว่าเนี้ย พี่ไปเจอพรรณไม้พิศดารมาท่าทางจะเป็นต้นไม้ที่มีแต่แถวนี้แน่นอน เป้นไม้พุ่มใบแหลมคล้ายๆ ใบสัปรด แต่ที่แปลกคือ มีดอก หรือผลอะไรสักอย่างเนี้ยอยู่ที่ปลายใยเป็นลูกรีๆ ขนาดสักท่าไข่ไก่ แปลกจริงๆ เท่านั้นละทั้งน้องมอม และลุงเมธี ก็เกิดอาการวิภาควิจารย์กันไปต่างๆ นานา ที่สุดก็ต้องไปดูที่เกิดเหตุด้วยกัน ตอนแรกนะทุกคนก็ตื่นเต้นปลาบปลื่มกับการค้นพบของ “ตัวหมี” เป็นการใหญ่ ขณะที่เรากำลังวิเคราะห์ต้นไข่อยู่นั้นเราก็เจอกับ “คุณอุ๊” ผู้จัดการแผนกต้อนรับลูกค้า (ภาคมหาสมุทร อันนี้ตัวหมีแต่งเองอีกนั้นแหละ) ซึ่งกำลังเดินหาเราให้วุ่นเพราะเธอเตรียมมื้อเที่ยงไว้ให้แล้ว และอีกอย่างพวกเราทิ้งข้าวของไว้ที่หน้าเคาเตอร์แล้วหายตัวไป “คุณอุ๊” เธอเลยออกมาตามหาชวนเราไปจัดการเช็คอิน เก็บของเข้าห้องให้เรียบร้อย แล้วจะได้มาทานข้าวกลางวันกัน ระหว่างเดินกลับไปเช็คอิน “ตัวหมี” ก็เลยได้โอกาสถามแก่เรื่องต้นไข่ ซึ่งก็ได้ความถึง “บางอาย” กันเลยที่เดียว ก็ “คุณอุ๊” เธอเฉลยว่า “ต้นไข่” ปริศนาของ “ตัวหมี” ที่ค้นพบนะไม่ใช่พรรณไม้หายากอะไรหรอกค่ะ มันคือ “ต้นอากาเว่” ที่พวกเราเห็นๆ กันทั่วไปนี่แหละค่ะ แต่พอดีเค้าปลูกอยู่ใกล้ทางเดิน แล้วก็คืนหนึ่งก็มีนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติแกเมาอีท่าไหนไม่รู้ ดันไปเห็น “ต้นอากาเว่” เป็นเตียงลงไปนอนแผ่สองสลึงอยู่ในกออากาเว่ พรุนไปทั้งหลัง “อื่อหือ....สงสัยเมาแล้วนึกว่าเป็นโยคีจากอินเดีย นอนลงไปได้หนามทั้งนั้น เฮ้อ...ดีนะไม่เอาหน้าลงไม่งั้น...ฮึฮึฮึ” จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 01:31:24

ความคิดเห็นที่ 32   เอ ผมไปเกาะมุกมาเมื่อราวสามหรือสี่ปีที่แล้ว แต่ไม่ยักเห็นชาลีบีชรีสอร์ท น่านอนเหมือนกันนะครับ ทั้งการต้อนรับที่เมืองตรัง และที่เกาะ สงสัยอยู่คนละด้านกับที่ผมพัก จำชื่อไม่ได้แล้ว อยู่มุมแหลมพอดี หัวเกาะนะครับ เดินเข้ามาหน่อยมีโรงเรียน แล้วก็ถึงหมู่บ้านกับท่าเรือ มีทางข้ามเขาไปที่พักอีกแห่ง ที่ชาวบ้านบอกว่าฝรั่งชอบไปพักกันที่นั่น นึกชื่อที่พักไม่ออกครับ ขออภัยด้วย ตามดูอยู่นะครับ เห็นแล้วก็อยากกินหมูย่างเมืองตรังอีก รวมทั้งอยากไปนอนเกาะมุกอีกครั้ง แต่ถ้าไป คงจะไปชาลีบีชรีสอร์ทนี่แหละครับ จากคุณ : xebec เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 01:38:47

ความคิดเห็นที่ 33   แต่พูดก็พูดเถอะมาถึงรีสอร์ทได้ไม่ถึง 10 นาทีแต่ “ตัวหมี” รู้สึกถึงความปลอดภัยอย่างที่ในเมืองใหญ่ไม่มี อาจเป็นเพราะความรู้สึกว่าเป็นเกาะด้วยอย่างหนึ่ง ด้วยอัธยาศัยไมตรีที่น่ารักของพนักงานที่นี่ทุกคนที่พบไม่ว่าจะเป็นน้องเรือแท็กซี่ ลุงจ่าที่ขับรถตู้ พนักงานหน้าหาด จนถึงน้องๆ ที่คอยต้อนรับอยู่หน้าเคาเตอร์ โดยรวมๆ สรุปว่าให้ความรู้สึกปลอดภัยเหมือนอยู่บ้านมากจนรู้สึกว่าวางของไว้ไม่หายแน่นอน (อันนี้ “ตัวหมี” ระวังตัวน้อยไปหน่อย) “คุณอุ๊” ระหว่างเดิน “คุณอุ๊” แก่เล่าว่าที่เกาะมุกแห่งนี้นะมันมีตำนานครับ “เรื่องนายลิบง กับนางมุก” ซึ่งเป็นที่มาของชื่อเกาะมุกแห่งนี้ (อะฮ่า เกาะที่เรามากันเนี้ยดีกรีระดับนางเอกในตำนานเชียวนะครับ) แต่เรื่องราวจะเป็นอย่างไรเอาไว้พรุ่งนี้ “ตัวหมี” เอาไว้ตอนออกเรือไปทัวร์เกาะค่อยบอกแล้วกัน มาดูเรื่องห้องพักกันดีกว่าครับ ที่นี่เค้ามีหลายขนาด แล้วแต่ความต้องการ ที่เด่นซึ่งเห็นจะพบได้ยากจากรีสอร์ทบนเกาะแบบนี้ประมาณว่าที่อื่น ก็จะมีบ้านเป็นแยกเป็นหลังๆ แบบนอนได้ 2 คน 4 คน 10 คนที่นี่เค้าก็มี แต่บ้านพักที่นี่จะมีลักษณะที่เป็นครอบครัวมากกว่า อย่างที่เรานอนกันนะครับ มากัน 3 คนเค้าก็ให้เป็นบ้านแฝดสองหลังติดกันมีประตูเปิดหากันได้เก๋ไม๊ละ เหมือนพวกห้องพักตามโรงแรมชั้นหนึ่งเลย ที่ตัวหมีประทับใจมากๆ ก็เห็นจะเป็นเรื่องความใส่ใจในทุกรายละเอียด การตกแต่งที่ลงตัวกับธรรมชาติ ความสะอาด และความสะดวกสบาย ซึ่งตั่งแต่ “ตัวหมี” เที่ยวมาเจอลักษณะอย่างนี้น้อยมากนับครั้งได้เลย จำได้ว่าตอนที่ “ลุงเมธี” ชวนมา “ตัวหมี” คิดถึงการป้องกันกำจัดแมลงร้ายภายในห้องเป็นอันดับแรก อันดับที่สองคือการกำจัดกลิ่นอับชื้นที่มักจะมีติดบ้านชายหาดเสมอ ต่อมาก็เรื่องความแน่นหนาของตัวบ้านสารพัด มุ้งลวดเอยกลอนประตูเอย โอ้ยเรียกว่าแค่คิดก็แหยงแล้ว แต่สภาพที่ “ตัวหมี” มาเจอที่นี่ผิดไปเลยครับ กลิ่นก็ดี ม่านมุ้งลวดถูกทำความสะอาดอย่างดี บริเวณรอบๆบ้านถูกดูแลอย่างดี แม้แต่ด้านหลังบ้าน เศษขยะขวดน้ำพลาสติกไม่มีให้เห็น “ตัวหมี” เก็บของเข้าที่อย่างมีความสุขจริงๆ อยากให้มีรีสอร์ทแบบนี้เยอะๆ บางทีการอยู่กับธรรมชาติ ก็ไม่ได้หมายถึงการอยู่อย่างไม่ปลอดภัย (จากมด หนู งู แมลง) นะจ้ะ! จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 01:49:24

ความคิดเห็นที่ 34   เก็บของเสร็จเราก็มาทานข้าวที่ห้องอาหารของรีสอร์ตแบบโอเพนท์แอร์ มีโต๊ะตั้งกระจายอยู่ประมาณ 20 โต๊ะเห็นจะได้เราเลือกนั้งโต๊ะตัวที่อยู่มุมร้านใกล้กับสวนหย่อม อากาศกำลังสบายลมพัดมาอ่อนไม่แรงมากจนฝุ่นทรายจากหน้าหาดปลิวฟุ้งมาจนสร้างความรำคาญให้กับเรา พนักงานบริการเอาเมนูมาให้เราเลือกอาหารกลางวันซึ่งก็เป็นอาหารจานเดียวรสชาติต้องบอกว่าดีทีเดียวครับสำหรับบนเกาะแบบนี้ แต่ขอบอกสำหรับคนที่ชอบอาหารไทยก่อนนะครับว่าอาหารที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นแนวอาหารตะวันตก เข้าใจว่าคนที่มาพักน่าจะเป็นชาวต่างชาติเสียส่วนใหญ่ แต่ยังไม่ทิ้งความเป็นไทยนะ เพราะเบียร์ยังเป็นเบียร์ไทยอยู่ (แฮะๆ ถูกใจจริงๆ) วันที่ “ตัวหมี” มาถึงพอดีทางเชพของที่ “เกาะมุกชาลีบีชรีสอร์ต” นี้เค้าออกโปรโมชั่นอาหารชุดพอดี มีอาหารไทย 4 ชุด อาหารฝรั่งอีก 4 ชุด พวกเราก็เลือกสั่งกันตามสบายสไตล์ใครสไตล์มัน จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 02:18:05

ความคิดเห็นที่ 35   “ตัวหมี”เลือก ข้าวผัดหมูทอดครับ ส่วน “น้องมอม”นะเลือกสปาเก็ตตี้ผัดเบคอน “ลุงเมธี” เป็นไก่ผัดเม็ดมะม่วงราดข้าว กินไปก็คุยไปวางแผนเที่ยวกันให้คุ้มที่อุตสาโดดงานมากัน กะว่าหลังทานอาหารเสร็จจะเดินสำรวจเกาะกันซะเลย “ลุงเมธี” แกก็เลยเรียกพนักงานที่รีสอร์ตมาถามว่าในเกาะมุกเนี้ยเค้าไปเที่ยวที่ไหนกันมั่งพวกเรานะเอากล้องมาอยากไปเดินเล่นถ่ายรูปซะหน่อย คำตอบของคุณน้องพนักงานนี่น่ารักน่าตีนัก แกตอบซื่อๆ ภาษาแกว่าที่ท่องเที่ยวมีนะมันก็มีอยู่เป็นหมู่บ้านประมงทางด้านหัวเกาะเดินออกไปทางหน้ารีสอร์ตก็ประมาณ 3 กิโลเมตร แต่ดูท่าทางพวกพี่คงจะเหนื่อยคงจะไม่ไหวถ้าอย่างไรก็เดินเล่นอยู่แถวๆ รีสอร์ตนี่แหละ สักเดี๋ยวพอเย็นๆ ตะวันตกดินของที่นี่สวยมากนะคะ (หน๊อย! “ลุงเมธี” กะ “น้องมอม” ซะหน่อยที่ไม่ไหว “ตัวหมี” นะสบายมาก) กินอิ่มแล้วกะว่าจะ หลบไปงีบซักหน่อยรอระหว่างรอเนี้ย แต่ “เจ้าน้องมอม” ตัวแสบก็เกิดอาการไฮเปอร์กำเริบเข้าให้ ลากพวกเราไปเดินเล่นรอบรีสอร์ต ไม่ยอมให้ได้พักผึ่งพุงกันเลย เอ้าไปก็ไปไม่งั้นเดี๋ยวมันจะหาว่าเราแก่ จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 02:27:49

ความคิดเห็นที่ 36   เดินดูรอบๆ รีสอร์ตก็สวยใช้ได้เสียแต่ว่าดูแล้งๆ ชื้นๆอย่างไงพิกล สงสัยเพราะความที่เป็นเกาะทางใต้น่ะนะ จะให้เขียวขจีเหมือนป่าใหญ่ทางเหนือได้อย่างไง แต่อย่างไรในความแล้งความชื้นตามธรรมชาติก็ยังสามารถรังสรรค์ความงามแปลกตาขึ้นมาได้สวยไม่แพ้ที่อื่น จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 02:30:32

ความคิดเห็นที่ 37   เกาะมุกชาลีบีชรีสอร์ตที่ตัวหมีไปพักกันนะ ต้องนับว่าเป็นรีสอร์ตบนเกาะที่ใช้ทำเล และธรรมชาติได้คุ้มค่าลงตัวจริง มาที่นี่นะมันทำให้ตัวหมีนึกถึงรีสอร์ตที่มัลดีฟ หรือรีสอร์ตทางแถบทะเลใต้ขึ้นมาติดหมัด ไม่ต่างกันเลยหาดทรายที่ทอดยาวขาวละเอียดราวกับแป้งฝุ่น โค้งเป็นวงเหมือนจันทร์เสี้ยว น้ำทะเลที่เขียวใสจนเห็นพื้นทรายข้างใต้ได้เหมือนมองผ่านกระจก มีบ้านหลังเล็กๆ สร้างเรียงรายแอบอิงอยู่ในดงมะพร้าว ประดับตกแต่งสวนด้วยไม้พุ่มเล็กๆดอกสีม่วง สีแดง สลับกันไปกับต้นเฟื่องฟ้าดอกสวยที่ชูช่อสีสดใสตัดกับฟ้าสีครามเข้มเวลาเราแหงนมอง ทางเดินที่ใช้หินใหญ่ก้อนกลมมนกับลูกมะพร้าวแห้งมาเป็นเส้นขอบทางทอดยาวไปสู่บ้านพักซึ่งถูกล้อมไว้ด้วยต้นว่านสี่ทิศสีแสดสดใส “ตัวหมี” เดินไปก็แอบคิดว่าอยากมาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ตัวเองเป็นนักจญภัยยึดอาชีพประมาณพานักท่องเที่ยวขึ้นเขาไปดูสัตว์ ดำน้ำดูประการังอะไรทำนองเนี้ย จับพลัดจับผลูก็หาขุมทรัพย์ตามซากเรือโบราณด้วยซะเลย จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 02:39:00

ความคิดเห็นที่ 38   ทางเดินภายในรีสอร์ทปูด้วยทรายละเอียดสามารถถอดรองเท้าเดินได้อย่างสบาย (สปาเท้าไปด้วยเลย) จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 02:40:21

ความคิดเห็นที่ 39   เฟื่องฟ้าสีสดตัดสีฟ้า เก้าอี้ไม้รับลม ชมทะเล จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 02:41:46

ความคิดเห็นที่ 40   ทางเดินลูกมะพร้าว บ้านพักไสตล์ค็อตเทจ จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 02:43:25

ความคิดเห็นที่ 41   สุดท้ายที่สวยสุดก็ สี่ทิศสีแสดสวยนี่ละ จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 02:46:46

ความคิดเห็นที่ 42   เดินตามชายหาดที่ทรายขาวนุ่มเหมือนฝุ่นแป้ง เห็นรอยปูเสฉวนรอยใหญ่หลายตัว เป็นเพราะความสมบูรณ์ของชายหาด จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 02:59:02

ความคิดเห็นที่ 43   กลับมาถึงห้องบ่าย 3 กว่าๆ “ลุงเมธี” กำลังสาละวนอยู่กับกล้องตัวใหม่ของแกซึ่งพึ่งยืมมาจากลูกชาย “น้องมอม” เหงื่อโทรมไปทั้งตัวขอแยกไปอาบน้ำจัดข้าวของสัมภาระ “ตัวหมี” เปิดประตูห้องแอร์เย็นฉ่ำพุ่งมาปะทะกับความร้อนภายนอกอาคาร “ตัวหมี” ก็จัดแจงอาบน้ำอาบท่าเปลี่ยนชุดใหม่ กะว่าจะนอนเล่นเช็ครูปซะหน่อย แต่อีท่าไหนก็ไม่รู้มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนถูกเสียงแปดหลอดของ “น้องมอม” มาปลุกให้ลุกไปดูพระอาทิตย์ตกดิน(จริงๆ ต้องเรียกตกทะเล) “ลุงเมธี” นะไปเดินเกร่ถ่ายรูปเด็กฝรั่งอยู่หน้าหาดสักพักแล้ว ไม่รู้อย่างสิน่าลุงนี่ ชอบเด็กจริงๆ เห็นเป็นไม่ได้ต้องเข้าไปคุยไปเล่นด้วย (ระวังเถอะพ่อแม่เค้าจะหาว่าเป็นพวกจับเด็กขาย) “ตัวหมี” ต้องลุกขึ้นจากเตียงอย่างแสนเสียดาย โอ้โหยมันจะอะไรกันนักกันหนาว้า กะอีแค่พระอาทิตย์ตกมันก็เหมือนๆ กันทุกวันนั้นแหละ ต้องไปดูให้ได้ขนาดนั้นเชียว ไม่เป้นไร ตัวหมี เริ่มหิวอีกแล้วไปหาอะไรกินรองท้องก่อนข้าวเย็นก็ดีเหมือนกัน พอมาถึงหน้าหาด ลุงเมธีกับน้องมอม ก็ชวนเดินเล่นขึ้นไปที่จุดชมวิวบนเขา (เดินเล่นอีกแล้ววว นี่จะเดินซ้อมไปแข่งโอลิมปิก หรือไงพ่อคุณ! แม่คุณ!) เอ้าเดินก็เดินพระเจ้าประทานขามาให้เราแล้วนี่ต้องใช้ให้คุ้ม พอไปถึงจุดชมวิวก็สวยใช้ได้มองเห็นหาดทั้งหาดแต่ยังไม่ถึงกับประทับใจเพราะตรงที่จุดชมวิวนะดันมีชาวบ้านไปตั้งเพิงขายอาหารตามสั่งซะอย่างนั้นก็เลยทำให้เสียบรรยากาศไปหน่อย จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 02:59:48

ความคิดเห็นที่ 44   พวกเราเสียเวลาอยู่ที่จุดชมวิวอยู่พักหนึ่งก็ลงมานั้งที่บิชบาร์ของรีสอร์ตรอพระอาทิตย์ตกทะเลซึ่งตอนนี้ยังไม่มีทีท่าว่าจะตก ที่นี่เองเราก็พบกับนักท่องเที่ยวมาหน้าหลายตาทั้งที่พักอยู่ในเกาะมุกชาลีบิชรีสอร์ตเอง และบางคนก็เดินมาจากรีสอร์ตอื่นที่อยู่ลึกเข้าไปในตัวเกาะ มานั้งรอดูพระอาทิตย์ตกทะเล พอมาถึงตอนนี้ ตัวหมี ว่าพระอาทิตย์ตกที่นี่มีอะไรกันแน่หนอถึงได้มีคนต้องมนเสน่ห์ยามเย็นขนาดนี้ จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 03:06:01

ความคิดเห็นที่ 45   พระอาทิตย์กำลังจะตกแล้ว แต่วันนี้คงไม่เห็นพระอาทิตย์กระทบขอบฟ้าแน่เพราะมีหมอกลงจัดเหลือเกินแต่ก็ยังสวยซึ่งกินใจเหมือนในนิยายโรแมนติกเลย มิน่าเล่านักท่องเที่ยวถึงต้องมาดูพระอาทิตย์ตกที่นี่ สวยขาดใจเลยใครที่ชอบดูพระอาทิตย์ตกละก็ตัวหมีแนะนำที่นี่ แสงสุดท้ายของวันที่กระทบพื้นน้ำเป็นสีทองระยิบระยับ ท้องทะเลประดับด้วยเรือหลากหลายขนาดทอดสมออยู่ในอ่าว ดวงอาทิตย์สีทองระเรื่อสะท้อนแสงกับเมฆหมอกรอบๆ เหลือบเป็นสีสรรแปลกตา “ตัวหมี” ว่าแสงสุดท้ายของวันมีมนต์เสน่ห์ที่อบอุ่นของดวงตะวัน และความสงบเยือกเย็นของรัตติกาล ช่วงเวลาก่อนที่ความมืดจะปกคลุมทุกสรรพสิ่ง และดวงตะวันลดความร้อนแรงลง การได้เสพบรรยากาศแบบนี้เพียงแค่เสี้ยวนาทีก็ทำให้การเดินทางครั้งนี่คุ้มค่าแล้ว จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 03:07:05

ความคิดเห็นที่ 46   กลิ่นถ่านไม้ที่ถูกเผาเป็นเชื้อเพลิงลอยอ้อยอิ่งเจือมากับอากาศให้ความรู้สึกถึงความคึกครื้นของปาร์ตี้ริมชายหาดที่กำลังจะมาถึงของค่ำคืนนี้ จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 03:11:10

ความคิดเห็นที่ 47   ^ ^ ^ น่ากินครับ  อาทิตย์ตกสวยมากครับ แก้ไขเมื่อ 04 ส.ค. 53 03:13:42 จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 03:12:01

ความคิดเห็นที่ 48   ลูกค้าคนอื่นเริ่มทะยอยเข้ามาในร้านจนแทบไม่มีโต๊ะว่างเหลือ “ตัวหมี” กับ “น้องมอม” เลือกนั้งโต๊ะห่างจากชายหาดลึกเข้ามาใกล้โรงอาหารใหญ่ เพราะไม่ถูกกับลมทะเลที่พัดเย็นจนภูมิแพ้ขึ้น พวกเราเลือกสั่งอาหารทะเลสองสามอย่างผัดเนยกระเทียม พริกไทยดำ อาหารกลางวัน ตัวหมี ว่ารสชาติก็ใช้ได้แล้วแต่อาหารค่ำนี่ต้องบอกว่าเชฟที่นี่มีฝีมือในการทำอาหารทะเลสไตล์ยุโรปจริงๆ รสชาติของเครื่องปรุงเข้มข้นกำลังดีไม่ว่าจะเป็นวิธีการผัดที่ทำให้อาหารสุกกำลังพอดีแต่ยังคงความสดของอาหารไว้ ว่าก็ว่านะขอลงละเอียดเรื่องอาการทะเลซักหน่อยการปรุงอาหารทะเลเนี้ยะเรื่องง่ายๆ แต่เรื่องง่ายๆนี้จะทำให้อร่อยนะยากๆ ขอบอกไว้เลยที่ใครๆบอกกันว่าทำอาหารทะเลง่ายๆ ประเภทลวกๆ ย่างๆ นะมันก็จริง แต่แบบนั้นนะเค้าไม่เรียกว่าปรุงอาหารอาศัยรสชาติ และความสดของวัตถุดิบที่นำมาทำ ไอ้แบบเนี้ยญี่ปุนมันกินสดเลยมันว่าผ่านความร้อนเดี๋นวเสียความสด แต่การทำหารที่มีมากกว่าการใช้ความสดของตัววัตถุดิบละ อันนี้ต้องใช้ความคิดนิดนึงครับ เพราะอาหารที่มาจากทะเลเนี้ยมีกลิ่นหอมตามธรรมชาติค่อนข้างเข้มข้น หรือที่เราเรียกว่ากลิ่นคาวนั้นละ ที่นี้กลิ่นคาวที่ว่าเนี้ยถ้านำมาปรุงในอุณหภูมิที่พอเหมาะ รวมกับเครื่องปรุงที่เหมาะสม ก็จะเปลี่ยนเป็นกลิ่นที่หอมได้โดยยังรักษารสชาติของทะเลไว้ได้ ซึ่งเรื่องเนี้ยพอครัวแม่ครัวจากทั้วโลกต่างก็พยายามคิดค้น เค้นหาสุดยอดเครื่องปรุงทั้งหลายมาปรุงร่วมกับอาหารทะเลเนี้ยะ อันดับแรกที่คิดถึงกันคือเครื่องปรุงที่สามารถดับกลิ่นคาวได้แก่ เครื่องปรุงที่กรดสูง ก็ของเปรี้ยวๆทั้งหลายได้แก่ มะนาว, เลม่อน, มะกอก ก็ดีครับแต่ปลาไม่คาวก็ไม่ใช่ปลาแถมถ้าใส่เยอะไปก็เปรี้ยวอีก เมื่อนั้นก็เริ่มตามมาด้วยเครื่องปรุงกลิ่นฉุนได้แก่ คึ่นไฉ่ กระเทียม พริกไทย ตระไคร้ ใบมะกรุด ว่ากันไปเรื่อยอันนี้ก็เริ่มดีขึ้นหน่อยเพราะรสชาติ และกลิ่นของตัววัตถุดิบยังอยู่นะแต่เสียอย่าง ก็เครื่องเทศพวกเนี้ยดีแต่กลิ่นรสชาติไม่ได้เรื่องเลยทังเผ็ดร้อน และขมใส่เยอะไปเนี้ยะก็ทิ้งทั้งจาน สุดท้ายอัจฉริยะด้านการครัวทั้งหลายก็เลยเอาเครื่องปรุงทั้งหลายรวมเข้าด้วยกันในในอัตราส่วนที่พอดีๆ ปรุงในอุณหภูมิที่พอเหมาะโดยไม่ไห้เสียความสด และเสียรสชาติของอาหารทะเลเหล่านั้นใช้เวลาเป็นร้อยๆพันๆปี มาเจอพวกเราในยุคนี้ก็หมดกันคุณไปดูเถอะตามร้านอาหารทะเลบ้านเราส่วนใหญ่นะมีอะไรให้คุณกินบ้างนอกจากอาหารลวกๆย่างๆ แล้วที่ร้ายกว่านั้น “ตัวหมี” ถือว่าเป็น “กบฏทางวัฒนธรรม” เลยที่เดียวที่ร้านอาหารทั้งหลายที่พบนั้นอาหารจานเด่นคือเนื้อปลาลวกจิ้ม กุ้งเผา ปูนึ่ง กับหอยแครงลวก นี่มันเด่นตรงไหนถ้าชั้นได้หอย ได้ปูกุ้ง สดๆ ลวกด้วยน้ำสะอาดๆ ก็อร่อยเหมือนกัน แต่คนกินก็ยัง “สปอย” แห่กินกันอย่างเนี้ยอาหารไทยไม่มีทางไปครัวโลกได้ เล่าให้ฟัง “ตัวหมี” ไปกับเพื่อนๆ ไปหาอะไรกินกันแถวบางแสน ขับรถไปเลือกร้านอาหารที่เรียงรายกันเป็นตับริมทะเลในที่สุดเพื่อนของตัวหมีก็จิ้มเข้าไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งคนแน่นมากรอคิวกันยาวทีเดียว ด้วยเหตุผลชวนจี๊ดว่าปูม้านึ่งที่นี่อร่อยที่สุดในโลกตัวโต แล้วก็สดด้วย (ดูมันโง่ หรือบ้าฟะ! ทำอย่างกะไอ้ร้านที่ว่ามันเหมาปูทั้งโลกมาคัดให้มันกินคนเดียว ปรี๊สสอะ!) กลับมาที่จานเด็ดของพ่อครัวเราดีกว่า อาหารทะเลจานร้อนแบบของ “พี่เชฟ” นี้แกได้อรรถรสจริงๆ เหมือนที่เคยมีคนกล่าวไว้ว่า “การกินอาหารนั้นก็เพียงแต่เสพรสชาติ หรือกลิ่นเท่านั้น แต่เสียง และรูปทรง ของอาหารเป็นสิ่งที่ทำให้การกินกลายเป็นความสำราญของการเสพอาหาร” พี่พ่อครัวที่นี่แกคงรู้ข้อนี้ดี แล้วก็ใช้ได้อย่างงดงามด้วย แกจัดสถานที่ปรุงอาหารกลางแจ้งใกล้กับที่เรานั้งทานอาหารนั้นแหละ ให้เราได้สัมผัสกับเสียงฉู่ฉ่ากะทะ เมื่องกุ้งหอยปูปลาสารพัดที่แก่นำมาทำสัมผัสโดนแผ่นเหล็กร้อนๆ สลับกับเสียงกุ๋งกิ้งของตะหลิวคู่ในมือแกที่กระทบกันตอนแกผัดอาหารเป็นจังหวะราวกับเป็นเครื่องดนตรีให้จังหวะประสานกับเพลงแจ๊สที่ทางรีสอร์ทเปิดคลอเบา ไอกลิ่นของเครื่องเทศเครื่องปรุงลอยอ้อยอิ่งไปไกลชวนให้เรารู้สึกถึงความสนุกสนานของงานเลี้ยงที่กำลังจะเริ่ม โดยมีพี่พอครัวทำการแสดงเปิดม่าน ระหว่างรออาหารพวกเราก็นั้งดู “ระบำตะหลิวคู่” จนเพลินลืมคุยไปได้พักนึงเลย ทะเลผัดเนยกระเทียมเรียบร้อยแล้ว เสริฟพร้อมสลัด แค่ยกมาเสริฟกลิ่นของหอมฉุนของเครื่องเทศผสมกับความหอมนุ่มของเนย แบบไทยผสมฝรั่งทำเอาน้ำลายสอทั้งไทยทั้งฝรั่งกันเลยทีเดียว พอตักคำแรกเข้าปากให้ความอบอุ่นเป็นมิตรของคนไทย ที่แฝงด้วยความร้อนแรงกระจายเข้ามาผ่านเครื่องเทศรสเผ็ดกำลังพอดี กลิ่นเนยฝรั่งช่วยเพิ่มความนุ่มนวลให้รสชาติได้ดีไม่มากไปจนเลียน รสชาติของเครื่องปรุงถูกบรรจงคัดสรรใส่ลงไปอย่างพอดีไม่มากไม่น้อยไป กะทะร้อนด้วยไฟแรงเป็นตัวช่วยเคล้ากระจายเครื่องเทศไปกับอาหารทะเลรสชาติสดหวานฉ่ำ อาหารเย็นมื้อนี้อร่อยจริง (กินอิ่มแล้วก็ถึงเวลานอนแล้วละง่วงจัง) จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 03:15:47

ความคิดเห็นที่ 49   ขอบคุณมากๆครับผม ติ่มซำน่าทานมากๆเลย ผมชอบทางใต้ก็เพราะของกินอร่อยนี้แล หุหุ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 06:41:19

ความคิดเห็นที่ 50   มาชมรีวิวเหมือนได้อ่านหนังสือเลย น่าติดตามมากๆครับ จากคุณ : แมงปอบินเดี่ยว เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 07:59:16

ความคิดเห็นที่ 51   สภาพย่ำแย่ลงไปมากเลยครับ เสียดายจัง "เกาะมุกด์" จากคุณ : mann'black เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 11:54:01

ความคิดเห็นที่ 52   พิมเก่งมากเลยครับ จขกท.  มีประโยชน์มากเลยครับ  ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆครับ จากคุณ : AkuAki เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 16:49:50

ความคิดเห็นที่ 53   ลงราคา  สักหน่อยจะดีมาก(ความชอบส่วนตัวนะ)  ครบ  ถ้วน กระบวนความ   เยี่ยมครับ  ขอบคุณครับ จากคุณ : mightykeng เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 19:51:32

ความคิดเห็นที่ 54   ขอบคุณสำหรับรีวิวสวยๆค่ะ จากคุณ : mamyammy เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 20:51:54

ความคิดเห็นที่ 55   รุ่งอรุณวันที่ 2 สวัสดีจ้าแสงแดด วันนี้ฟ้าใสจัง วันนี้ตัวหมีตื่นตั้งแต่ 7 โมงเช้า (อยู่กรุงเทพไม่เคยทำ) จากมอร์นิ่งคอล์ลของรีสอร์ต และบริการพิเศษของน้องมอมที่มาปลุกกันถึงห้อง ด้วยความไฮเปอร์ของคุณน้องพอลุงเมธีเปิดประตูปล่อยหลุดเข้ามาได้เท่านั้นละ อีหนูก็ขึ้นมากระโดดอยู่บนเตียงตัวหมีเหมือนเด็กปากก็ตะโกนเสียงแจ๋ว “ตื่นได้แล้วๆ ตื่นได้แล้วๆ ตื่นได้แล้วๆ” (สงสัยมันจะมีความแค้น “เอ๊ย!” เครียดสะสม) พองัวเงียลุกจากเตียงเรียบร้อยรบกับตัวเองเสร็จสรรพ เราก็ไปกินข้าวเช้ากัน ก็ไม่ได้ไปไหนไกลเพราะที่รีสอร์เข้ายริการอาหารเช้าแบบบุฟเฟ่ร่วมอยู่ในค่าห้องอยู่แล้ว อร่อยดี จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 23:24:58

ความคิดเห็นที่ 56   กินข้าวเช้าเสร็จแล้วคุณอุ๊ก็มาบอกให้เราเตรียมตัวเพราะวันนี้จะพาไปเที่ยวเกาะรอบกันก็ได้แก่เกาะม้า เกาะแหวน เกาะกระดาน และถ้ำมรกตอันขึ้นชื่อ อันที่จริงเกาะมุกโดยเฉพาะหน้าหาดที่เราพักอยู่ตอนนี้นะเป็นศูนย์กลางการคมนาคมทางน้ำใหญ่แห่งหนึ่งในเส้นทางการท่องเที่ยวทางน้ำเลยที่เดียวก็ว่าได้ เส้นทางเดินเรือลังกาวี-ภูเก็ต ซึ่งนักท่องเที่ยวนิยมกันมากเปิดตัวตอนปี 2549 ก็เส้นทางนี้แหละ เริ่มจากเกาะลังกาวีที่มาเลเซีย จะมีเรือมาถึงเกาะหลีเปะ ต่อมาถึงเกาะบุโหลน แล้วก็มาพักที่เกาะมุกนี้แหละเป็นจุดครึ่งทาง จากนั้นก็ล่องเรือต่อไปยังเกาะไหง เกาะลันตา แล้วมาขึ้นเกาะภูเก็ต การเดินทางที่ว่านี่ไม่ต้องขึ้นบนแผ่นดินใหญ่เลยมีทั้งเรือสปีดโบท 45 ที่นั้ง และกำลังเปิดตัวเรือเฟอร์รี 117 ที่นั้งใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมงจากลังกาวี ถึงเกาะมุกแต่เส้นทางเดินเรือที่ว่าเนี้ย จะมีเฉพาะเดือนพฤศจิกายน ถึงประมาณปลายๆเดือนเมษายน เท่านนั้นครับ เห็นว่าในช่วงมรสุมไม่เหมาะจะเดินทาง (คราวหน้าต้องลองสักที) จากตัวเกาะมุกเองจะมีเรือแท็กซี่ (คนที่เกาะเค้าเรียกกัน) ให้บริการนักท่องเที่ยวที่จะไปตามเกาะต่างๆ รอบๆอย่างที่เรากำลังจะไปนี่แหละ จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 23:52:56

ความคิดเห็นที่ 57   เกือบ 9 โมงเช้านั้นแหละถึงจะได้ออกเรือเพราะพวกเรามัวแต่โอ้เอ้ พอมาถึงจุดแรกคือถ้ำมรกต น้ำก็ขึ้นจนเข้าไปไม่ได้เสียแล้ว เสียดายจัง คนเรือก็พยายามเอาใจพวกเราโดยใช้เศษขนมปัง มาล่อปลามาให้ดูส่วนใหญ่จะเป็นปลาเสือ น้องมอมเห็นเข้าก็ห้ามไว้ เพราะมันทำลายสภาพนิเวศตามธรรมชาติ (น้องเรือแท็กซี่ งงเลย?) ระหว่างล่องเรือต่อไปเกาะอื่น น้องมอม เธอก็เล่าให้ฟังว่า ไอ้เจ้าปลาเสือเนี่ยแหละเป็นตัวทำลายระบบนิเวศ เพราะมันเป็นปลาประเภทอันตพาล อยู่รวมกันเป็นฝูงคอยเกะกะระรานปลาเล็กปลาน้อยไปเรื่อย ถ้าเจ้าพวกน้อยู่แถวไหนเยอะๆ มักจะไม่ค่อยมีปลาอื่นๆอาศัยอยู่ (ออกแนวยึดพื้นที่) จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 23:55:43

ความคิดเห็นที่ 58   จากถ้ำมรกตเราก็ไปต่อกันที่เกาะเชือก เกาะม้าอันนี้ก็ไม่เท่าไรนะตัวหมีว่าไม่โดนอาจเป็นเพราะวันนี้คลื่มแรงเรือทุกลำต้องออ้มมาหลบลมหลังเกาะแล้วก็ลงเล่นน้ำกันอยู่แถวๆหลังเกาะม้านั้นแหละคนเยอะมากประมาณสวนสยามเลย ที่เห็นว่าน่าสนใจหน่อย ก็ตรงค้างคาวนีแหละ ไปเกาะนอนอยู่บนเกาะ (นึกว่าต้องอยู่ในถ้ำซะอีก) แล้วก็ที่สงสัยมากๆ คือมันหากินอย่างไร แถวนั้นก็ไม่ได้มีอะไรที่น่าจะกินได้ หรือจะบินไปหากินบนฝั่ง แล้วกลับมานอนที่นี่ หรือจะกินปลาแถวนี้ (ว้าช่างสงสัยไปไหมเนี้ย)แล้วอย่างนี้เรียกค้างคาวทะเลได้หรือเปล่า จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 00:01:16

ความคิดเห็นที่ 59   เกาะต่อมาประทับใจมากคือเกาะกระดาน น้ำมากจนมองเห็นพื้นได้เลย แบบว่าสามารถสน็อกเกิลล์ดูได้เลยแหมสวยอย่างกับในดีสคอฟเวอร์รี่ มีที่พักบนเกาะด้วย แต่ดูๆแล้วจะออกแนว อยู่กับธรรมชาติไม่ค่อยจะสะดวกสักเท่าไร จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 00:09:36

ความคิดเห็นที่ 60   รูปสวยมากเลยค่ะ  อยากกินติ่มซำบ้างจัง มีหลายอย่างด้วย จากคุณ : Red-Rose-14Feb เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 00:10:41

ความคิดเห็นที่ 61   พวกเราไม่ได้เล่นน้ำ ดำดูประการังหรอกครับวันนี้ เพราะคลื่นลมไม่อำนวยประการหนึ่งละ ลุงเมธีก็ไม่ค่อยชอบดำน้ำสักเท่าไหร่ สวนคู่หูตัวแสบเจ้าน้องมอมนั้นน่ามุ้ยบอกบุญไม่รับบอกว่าวันนี้ไม่สบายแบบไม่ต้องบอกก็ต้องรู้(งงไหมอ่ะ) เอาไม่เป็นไรไม่เล่นก้ไม่เล่นดูอย่างเดียวก็พอ ดีเหมือนกันไม่ได้เตรียมสะเบียงมา จะได้กลับไปกินข้าวเที่ยงบนเกาะแล้วนอนต่อสักงีบ แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 53 00:13:19 จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 00:12:23

ความคิดเห็นที่ 62   พอถึงเกาะก็ปาเข้าไปเที่ยวกว่า ลุงเมธี นะกะจะกินข้าวเที่ยงกินที่รีสอร์ตเลย แต่ทั้งตัวหมีกับน้องมอมนะเห็นว่ามันพแงไปหน่อย หากินที่อื่นไม่ดีกว่ารึ จะได้เปลี่ยนบรรยากาศ แล้วถ้าเป็นร้านเล็กน่าจะถูกกว่า เพราะที่นี่โค้กกระป๋องละ 50 บาท ในมินิมาร์ทขาย 25 บาท แพงหูดับเลย พวกเราเลยเดินออกมาหน้าหาดไปดูร้านอาหารเป็นเพิงใกล้ๆกับเชิงเขาที่เป็นจุดชมวิวของเกาะ อันนี้ตัวหมีแอบดูไว้ตั้งแต่เมื่อวานเย็นดูท่าทางน่าอร่อย และคิดว่าน่าจะถูก ตั้งใจดังนั้นเราก็เข้าไปลุยสั่งพวกอาหารจานเดียว ข้าวหมูกระเทียม ข้าวกระเพราไปตามเรื่องมีน้ำอัดลมด้วย รสชาติก็พอทนปรากฎเช็คบิลมา 500 กว่าบาท เล่นเอาสะดุ้งเลยมีอย่างที่ไหนข้าวกระเพราะวิญญาณกุ้ง 60 หมูกระเทียมไข่ดาว 70 น้ำกระป๋องละ 35 ส้มตำจานละ 70 บ้าไปแล้วพี่น้อง รู้สึกตัวเองโง่มากน้ำตารื้นเลยกินเสร็จก็ถ่ายรูปจากจุดชมวิวไว้เป็นที่ละลึก จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 00:22:51

ความคิดเห็นที่ 63   กลับถึงรีสอร์ทคุณอุ๊ มายืนยิ้มเผล่รออยู่หน้าเคาเตอร์ถามเราเสียงใสว่าจะไปเดินเล่นในหมู่บ้านไหมค่ะ ตัวหมียืนงงๆอยู่ด้วยความมึนของราคาอาหารมื้อพิเศษ (ไปทำไมฟะ หมู่บ้านที่ไหนก็เหมือนกัน) น้องมอมก็ตอบเสียงใส (ไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย) ไปค่ะเดินย่อยอาหารกัน ลุงเมธีก็ทำท่าทางกระตือรือล้นจะเดิน ชมเส้นทาง 3 กิโลเมตรผ่าเกาะ จนน่าหมั่นไส้(ไหนว่าพาตูมาพักผ่อนฟะ!) ส่วนตัวหมีนะอยากนอนให้ป้าๆ ที่รีสอร์ตนวดแขนนวดตัวให้กล้ามเนื้อผ่อนคลาย จิตใจได้พักผ่อนจะแย่อยู่แล้ว แต่อย่างว่าแหละเค้าไปกันเราชนส่วนน้อยก็ไปกะเค้าด้วย (เพื่อเจออะไรดีดี...ในหมู่บ้านบ้าง...อิอิ) จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 00:29:09

ความคิดเห็นที่ 64   เส้นทางเดินของเราก็ไม่ได้ลำบากลำบนอะไร เป็นทางเดินคอนกรีต 2 เลนเดินลัดเลาะผ่านสวนยาง ผ่านหมู่บ้าน ไปถึงจุดชมวิวอีกฟากหนึ่งของเกาะมุกซึ่งก็สวยดีครับ จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 00:36:51

ความคิดเห็นที่ 65   ระหว่างทางเดินตัวหมีตัวหมีพบว่าหมู่บ้านไม่ได้เหมือนกันทั้งหมด ความงดงามรื่นรมย์ของธรรมชาติ มองสองข้างทางมีป่ายางกำลังผลัดใบสีแดงสวยเลยไปเป็นหุบเขาทั้งหุบ เป็นสีแดงของใบแก่ สีเขียวสดของใบอ่อนแซมด้วยทิวเหลืองทองของใบแห้งราวภาพวาดของศิลปินใหญ่ที่สลัดสีสาดใส่พื้นป่า ตัวหมีไม่คิดว่าแค่ต้นยางจะผลัดใบธรรมชาติยังทำด้วยความละเอียดอ่อนสวยงามอย่างเหลือเชื่อ จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 00:42:54

ความคิดเห็นที่ 66   เดินเล่นเลาะไปตามทางพอมีเหงื่อ แต่ไม่เหนื่อยนะครับเพราะธรรมชาติสองข้างทางสวยสดใสอากาศก็เย็นสบายดี (อยู่ในกรุงเทพไม่ได้สัมผัสอย่างนี้มายนาน แล้ว) พอเราผ่านหน้าบ้านหลังหนึ่งตัวหมีเห็นคนปิ้งอะไรก็ไม่รู้คล้ายขี้หมาแต่ไม่มีกลิ่น มีแต่กลิ่นควันไม้โขมง ซึ่งสร้างความสงสัยให้ตัวหมีมากว่ามันคืออะไรพอลงถามคุณป้าเจ้าของบ้านก็ได้รับคำตอบแบบต้องสะท้อนใจว่านี้อย่างไรปลิงทะเลที่มาทำน้ำแดงขึ้นเหลาราคาแพงๆ นั้นละ ที่นี่ขายให้ราคากิโลกรรมละ 90-200 บาท(แบบปิ้งเอาน้ำออกแล้วนะครับ) ถูกมากๆ ตกใจเลย ไม่ใช่เพราะราคาที่ถูกนะครับ แต่เพราะกรรมวิธีการผลิตแบบบ้านๆ กับราคาที่ออกสู่ตลาดแพงล้ำค่ายิ่งกว่าทองคำ ซึ่งหลายๆคนรวมทั้งตัวหมีด้วยเข้าใจว่ามันเป็นวัตถุดิบนำเข้าจากต่างประเทศ (โง่มาตั้งนาน น้ำผืนเดียวกัน ปลิงมันก็อยู่ทุกที่นั้นแหละ) เรื่องปลิงทะเลเนี่ย! ตัวมีเคยถามกูรูแล้วว่าถึงหน้าตาจะสกปรก แต่เป็นสัตว์รักสะอาด ดูคล้ายหนอนนะ แต่เป็นสัตว์ประเภทเดียวกับดาวทะเลจะอยู่ในน้ำทะเลสะอาดเท่านั้นนะครับ นักวิทยาศาสตร์ชาวญี่ปุ่นพบว่า ในเนื้อปลิงทะเลนะมีมิวโคโปรตีน (mucoprotein) ปริมาณสูง ซึ่งมิวโคโปรตีนเนี้ยจะมีมีคอนดรอยติน ซัลฟุริค แอซิด (Chondroitin - sulfuric acid) ซึ่งจะมีอยู่ในคนหนุ่มสาว มากว่าในผู้สูงอายุยังพบว่า การที่กล้ามเนื้อไม่สามารถทำงานได้นั้นเพราะปริมาณของคอนดรอยติน ซัลฟุริค แอซิด ลดลง ดังนั้นการกินปลิงทะเลช่วยเรื่องโรคเก๊าได้มั่งครับ (ตกลงว่าพวกญี่ปุ่น นี่ชอบวิจัยเรื่องอะไรที่เป็นท่อน ยาวๆ นิ่มๆ แฮะ!) จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 00:49:56

ความคิดเห็นที่ 67   เดินไปท่ามกลางแดดที่แผดเผาจนเรือนร่างขาวอวบของตัวหมีกลายเป็นสีแทนไปแต่ความอวบยังคงอยู่ คอเริ่มแห้งมากๆ ดูๆจากสภาพน้องมอม กับลุงเมธีแล้วก็เข้าอาการเดียวกะตัวหมี ก็เลยอาศัยสถานะการสร้างวีรบุรุท อ้างความชอบธรรมแวะกินน้ำพักขาข้างทาง ร้านก็เป็นร้านขายของชำธรรมดานั้นแหละดูไปดูมาก็มาสะดุดตาที่มะขามดองในโหลวางอยู่ข้างๆขนมปัง กะน้ำแดง ตัวหมีถามพี่เจ้าของร้านแกบอกว่า จ้ำบ๊ะ เฮ้ยอยู่ๆจะมาโชว์ขาวๆอวบๆ ไม่เอาน่าเจ๊แก่แล้วน่า พี่เจ้าของร้านแกก็บอกว่าเอามะขามดองมาผสมน้ำแดงใส่ขนมปังเฉาก้วยกับน้ำแข็งราดด้วยนมข้นคนที่นี่เรียกว่าจ้ำบ๊ะครับ(แหมแปลกได้อีก) ตัวหมีนะเอาแค่น้ำมะขามดองก็พอแล้ว(แพ้นมวัว อะ!) จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 00:53:12

ความคิดเห็นที่ 68   พี่เจ้าของร้าเนี้ยะ แกมีของดีด้วยนะ เอาไว้ไล่หมาไล่แมวไปตามเรื่อง แต่นัยว่ากลัวบาปเลยลงยันต์ไว้ กันยิงโดนมันอะ (แหมใจจังบุญนะแม่คุณ!) จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 00:58:12

ความคิดเห็นที่ 69   กลับมาถึงรีสอร์ตซะที ถึงเวลาพักผ่อนแล้ว มีที่นวดตัวนวดเท้าด้วยตัวหมีไม่สนใจใครแล้วไปจองคิวนวดตัวที่ร้านไว้ 1 ชม. สบายมากๆเลย จบวันนี้กินข้าวเย็นแบบง่ายๆ เข้านอนแล้ว (พรุ่งนี้เจอกันอีกวันนะจ้ะทะเลสวย) จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 01:05:06

ความคิดเห็นที่ 70   ขอบคุณทุกคนครับ xebec คนช่างฝัน สาวข้างบ้าน เล็กทาโร่ อุ้ย (digimontamer) แมงปอบินเดี่ยว mann'black  AkuAki mightykeng mamyammy Red-Rose-14Feb ทุกคนเลยครับ พรุ่งนี้มีต่อเป็นวันสุดท้ายครับ จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 01:41:05

ความคิดเห็นที่ 71   ขอบคุณสำหรับรีวิวครับ จากคุณ : หมาดำปราณบุรี เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 11:59:26

ความคิดเห็นที่ 72   ตามมาดู ไม่เคยไปตรัง เลย เพราะ ไม่มีแอร์เอเชียบิน จากคุณ : tummeng_in เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 53 16:29:00

ความคิดเห็นที่ 73   หมาดำปราณบุรี tummeng_in ขอบคุณครับ จากคุณ : ตัวหมี เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 53 03:19:54