<< เรื่องเล่าจากชานชาลา ตอน ไม้หมอนเดียวกัน >>

สวัสดีค่ะ --

ขอแบ่งปันเรื่องเล่าในความทรงจำของตนเองที่โพสต์ไว้ที่ Facebook
อาจไม่ใช่บันทึกนักเดินทางที่จะนำเสนอภาพสวยๆ ของสถานที่ท่องเที่ยว
หรือภาพอาหารหน้าตาน่ากินแบบที่ยั่วน้ำลายคนอ่าน
แต่มันคือมุมมองเล็กๆ จากบันทึกของคนที่ได้เดินทาง
ที่อยากจะแบ่งปันความคิดและความรู้สึกให้ได้รับรู้ --

=)  

คืน 16 เมษายน เรานั่งรถไฟกลับมากรุงเทพ
เพราะไม่มีตั๋วที่สถานีนครฯ ก็เลยซื้อตั๋วรถสายไหนก็ได้ที่ ผ่านสถานีทุ่งสง
ได้รถด่วนพิเศษ สุไหงโก-ลก - กรุงเทพ เที่ยวเวลา 3 ทุ่มกว่าๆ
แต่รถเสียเวลาไปเกือบ 40 นาที
ก็เลยนั่งเล่น เดินเล่นอยู่บนชานชาลา
ระหว่างนั้น เราได้เห็นขบวนรถไฟ Eastern - Oriental Express ที่แสนจะหรูหรา
วิ่งเข้าสถานีมาช้าๆ
รถขบวนนี้เดินทางมาจากสิงคโปร์ ผ่านมาเลเซีย
โดยมีจุดหมายปลายทางอยู่ที่กรุงเทพ
มองลอดกระจกเข้าไป ได้เห็นแสงไฟสลัวๆ บนโต๊ะกินข้าว
ที่เราจินตนาการได้ว่ามันคงหรูหรา
สมราคาที่นักท่องเที่ยวจ่าย
ทุกคนแต่งตัวสวยงาม มีบริกรพร้อมดูแล
มีเตียงนอนหนานุ่มในห้องพักส่วน ตัวที่เย็นฉ่ำด้วยระบบปรับอากาศ
รถไฟขบวนนี้จอดอยู่พักนึงก่อนที่ จะเดินทางออกไป
ทิ้งไว้เพียงแสงไฟลิบๆของตู้สุดท้ายที่แสนจะโอ่อ่า

จากนั้นไม่นาน คนที่สถานีตะโกนกันว่า รถทหารจะมา
เราได้ยินแล้วก็ไม่แน่ใจ ว่าอะไรคือรถทหาร
สักพัก ก็ได้เห็นหัวรถจักรลากขบวนที่ไม่มีแสงไฟ
เข้ามาเทียบชานชาลา
ถ้าไม่มีไฟของสถานี เราคงไม่รู้เลยว่า
มันคือขบวนรถไฟที่บรรทุกยุทโธปกรณ์ของทหาร
รถจีเอ็มซี (รถยิมซี- แบบที่ลูกทหารอย่างเราเรียกติดปาก)
มากมายหลายคันจอดอยู่บนขบวนบรรทุก
และเราก็ได้เห็นว่า ไม่ใช่แค่รถที่อยู่บนนั้น
ชายฉกรรจ์ในชุดเครื่องแบบทหารจำนวนมาก
โดยสารมาด้วย บ้างก็นอนเปลที่ผูกใต้ท้องรถ
บ้างอยู่บนรถหรือนอนบนเตียงผ้าใบ..
เรายืนมองพวกเขาอย่างเงียบๆ
ยากจะเดาว่าผู้คนที่เดินอยู่บนชานชาลาคิดอย่างไรกับรถไฟขบวนนี้
จนมีทหารคนนึงเรียกแม่ค้าขายข้าวเหนียวไก่ย่างที่เดินอยู่แถวนั้น
หางตาเราทันเห็นว่า แม่กำลังเดินเข้าไปหา แล้วพวกเราก็ตามเข้าไปติดๆ
เสียงแม่บอกว่า ลูกอยากได้อะไรเลือกเลยนะ ป้าจ่ายให้ ดังแว่วมาให้ได้ยิน
มันเป็นสิ่งเล็กๆที่พวกเรา - คนที่อยู่ข้างหลัง
หยิบยื่นให้พวกเขา - คนที่อยู่แนวหน้าได้ในช่วงดึกดื่น
ข้าวเหนียวไก่ย่างรสชืดที่คงจะทำมานานแล้วอาจจะไม่ถูกปากนัก
แต่เราเชื่อว่าน้ำใจและความห่วงใยของคนไทยด้วยกัน
คงจะทำให้ทหารเหล่านั้นมีขวัญและกำลังใจในการเดินทางไปสู่จุดหมาย
เสียงทหารบนรถอีกตู้เรียกแม่ค้าอีกคน
ทำให้เรารีบหยิบเงินออกจากกระเป๋าให้น้องชายที่วิ่งเข้าไปหา
พร้อมเสนอตัวขอซื้ออาหารมื้อนั้นให้
น้องๆทหารยกมือไหว้ขอบคุณพ่อกับแม่
พร้อมกับเสียงแม่ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ
ตอนแรกพวกเขาไม่ได้บอกว่าจะไปไหน
แต่พอแม่บอกว่า -- ลุง (พ่อของเรา) เป็นอดีตอนุศาสนาจารย์*กองทัพภาคที่ 4
หลายๆคนเดินเข้ามายกมือไหว้
แล้วก็บอกว่ากำลังจะไป 3 จังหวัดชายแดน
คำอวยพรของพ่อกับแม่ยาวเหยียด เต็มเปี่ยมไปด้วยความปรารถนาดีอย่างจริงใจ
ขอให้แคล้วคลาดจากภยันอันตรายทั้งหลายทั้งปวง
ลุงพนักงานทำความสะอาดของสถานีตะโกนบอกว่า
รถจอดนาน ให้อาบน้ำกันก่อน
เราจึงได้เห็นทหารบางคนเดินไปอีกด้านของขบวนรถ
ซึ่งมีก๊อกน้ำขนาดใหญ่
ลุงพนักงานคนนั้นเดินเข้ามาคุยกับครอบครัวของเราว่า
มากันไกล ไปอีกไกล อยากให้อาบน้ำกันก่อน
บอกแล้วว่ารถจอดนาน ไม่รู้จะช่วยยังไง ทำได้แค่นี้แหล่ะ
แล้วก็เดินยิ้มๆ ออกไปบอกทหารตู้อื่นๆ

ไม่นานนัก ขบวนรถของเราเข้ามาสถานี
เราบอกลาทหารเหล่านั้น พร้อมอวยพรให้พวกเค้าโชคดี
10 กว่าปีที่จากบ้านมาอยู่กรุงเทพ
ขึ้นรถไฟกลับมาทีไรก็อดใจหายเล็กๆ ไม่ได้
ที่ต้องไกลกับครอบครัว
แต่ครั้งนี้ดูจะใจหายกับความรู้สึกอื่นมากกว่า
บนรางรถไฟที่ไม้หมอนเรียงรายขนานกันไปสุดลูกหูลูกตา
ที่วิ่งออกไปก่อนหน้าคือขบวนรถไฟหรูหราที่มีราคาตั๋วครึ่งแสน
วิ่งไปสู่เมืองหลวงของประเทศที่ ใครๆก็บอกว่าเป็นแดนศิวิไลซ์
ในขณะที่อีกขบวนล่องลงใต้ด้วยรางเส้นเดียวกัน
บรรทุกทหารหลายสิบชีวิตที่ต้องจากครอบครัวอันเป็นที่รัก
บ้านที่อบอุ่น ไปสู่ดินแดนที่ไม่เคยคุ้น กินอยู่หลับนอนตามอัตภาพ...
ไม่มีอาหารดีๆมาบริการ ไม่มีที่นอนนุ่มๆให้เอนหลัง...

ชั่วขณะหนึ่ง เราคิดถึงเพลง "รักกันไว้เถิด" ตรงประโยคที่ว่า
"ท้องถิ่นแหลมทอง เหมือนท้องของแม่ เกิดถิ่นเดียวกันแท้เหมือนแม่เดียวกันใช่ไหม"
แม้ไม่ใช่พี่น้องร่วมอุทร
แต่เราทั้งผองต่างเป็นคนไทยร่วมแผ่นดินแม่
เราได้แต่อวยพรให้พวกเค้าปลอดภัย เสร็จจากภารกิจเมื่อไหร่ จะได้กลับไปหาครอบครัว
รถไฟขบวนของเราเปิดหวูดเตรียมออกเดินทาง
เรามองไปที่ขบวนรถที่ยังจอดอยู่
ท่ามกลางความมืดของรัตติกาล
ได้แต่หวังว่าความรักและความปรารถนาดี
ที่พวกเรามีต่อเพื่อนร่วมชาติ
จะเป็นดวงไฟเล็กๆที่ให้ความหวังและพลังใจแก่พวกเขาเหล่านั้น --

อยากให้รู้ว่า -- คนที่อยู่แนวหลังยังเป็นกำลังใจให้เสมอ =)

จากคุณ	: ~ExTrA aLcaLiNe~
เขียนเมื่อ	: 2 พ.ค. 53 15:41:55

bookmark

เก็บเข้าคลังกระทู้

ส่งต่อกระทู้

พิมพ์

หน้าหลัก

กระทู้ก่อนหน้า

กระทู้ถัดไป