ความคิดเห็นที่ 1   -สุสานดร.ซุน ยัต เซ็น (ซุนจงซานหลิง)- กลับมาเรื่องเที่ยวกันต่อดีกว่า หลังจากชมหมิงเซี่ยวหลิงเสร็จเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็ขึ้นรถเมล์ เดินต่อมายังสุสานดร.ซุน พวกเราเคยไปเยี่ยมเยียนบ้านของดร.ซุนที่เซี่ยงไฮ้มาแล้ว ได้ความว่าแกคงแต่งบ้านเก่งมาก ไม่ทราบผู้อ่านทุกท่านยังพอจำกันได้มั้ยยยย จากความประทับใจในตัวดร. (ที่ว่าแกเป็นบิดาจีนยุคใหม่นะคะ ไม่ใช่แกแต่งบ้านเก่งนา) พวกเราจึงตามมาเยี่ยมเยียนดร.กันถึงสุสาน ความจริงจื่อจินซานนี้ เป็นภูเขาสำคัญลูกหนึ่ง ท่าทางว่าฮวงจุ้ยคงดี และคงศักดิ์สิทธิ์มานาน เคยได้ยินมาว่า สุสานของจักรพรรดิเหลือง พระราชาของจีนยุคก่อนประวัติศาสตร์ ก็อยู่ที่ภูเขาลูกนี้ (แต่ไม่รู้ตรงไหน) สุสานของซุนกวนแห่งง่อก๊ก ก็อยู่ในภูเขาลูกนี้เช่นกัน แต่ไม่รู้ว่าตรงไหนแน่ (ว่ากันว่าอยู่ในบริเวณของหมิงเซี่ยวหลิงน่ะแหละ) ถ้าเราเชื่อตามตำนานเหล่านี้ แสดงว่าเขาลูกนี้มีพระราชาอย่างน้อย 3 องค์หลับใหลอยู่ การที่ชาวจีนเชิญศพดร.ซุน มาฝังไว้ที่นี่ แสดงให้เห็นว่าพวกเขาเคารพให้เกียรติ ดร.อย่างสูง ...หรือในทางตรงข้าม คือพวกเขาต้องการแสดงว่า จักรพรรดิและสามัญชนไม่แตกต่างกัน ประเทศนี้ไม่มีกษัตริย์อีกแล้ว?? (หรือเราคิดมากไปเอง อีกแล้ว) มาเริ่มกันเลยดีกว่า รถเมล์พาเรามาส่งตรงทางเข้าสุสาน สุสานแห่งนี้ดูครึกครื้นมาก มีร้านรวงมากมายตั้งอยู่สองข้างของทางเข้า วันนั้นมีเด็กมาทัศนศึกษาด้วย พวกเราเลยรีบเดินหนีเด็ก พุ่งตรงเข้าสุสานกันไปก่อน ตั๋วชุดที่ซื้อมาจากหมิงเซี่ยวหลิงนั้นใช้ได้ เราเข้าได้เลย พอเข้าไปเสร็จ รู้สึกหิวเล็กๆ เลยหาอะไรในเพิงขายของสำหรับนักท่องเที่ยวกินกัน ในที่สุดก็ได้ไส้กรอกราคา 2.5y ไส้กรอกนี้เหมือนถูกทำขึ้นจากเศษหมูผสมแป้ง แล้วเอาไปคลุกน้ำมัน รู้สึกคล้ายหาวิญญาณหมูไม่ได้จากในนั้น อย่างไรก็ตาม ทุกท่านคงจินตนาการว่ารสชาติมันแย่มาก แต่เปล่าเลยพี่น้อง!! รสชาติมันอร่อยมวากกกก(สังเกต ว) คล้ายๆ กับเวลาเราอยากกินมาม่ามากกว่าข้าว ถึงมันจะไร้ประโยชน์ผงชูรสแยะ แต่มันก็ได้ใจและแซบอีหลี สรุปว่าไส้กรอกเศษหมูนี้ อร่อยน่าลอง recommend! เข้าใจว่าไส้กรอกนี้ มีขายตามเพิงขายของในสถานที่ท่องเที่ยวทุกแห่ง เฮ้อ ของไร้ประโยชน์ขายแพง แต่อร่อย ----- เอารูปทางเข้าไปแก้กระหายก่อนนะคะ ดันลืมถ่ายรูปไส้กรอกมา สังเกตป้าย มันเขียนว่า "เทียนเซี่ยเหวยกง" แปลว่า หนึ่งในใต้หล้าคือประชาชน (..มั้ง) แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 53 15:14:04 จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 15:11:57

ความคิดเห็นที่ 2   เริ่มออกเดินทางอีกครั้ง จากตรงนี้เราก็เดินไปเรื่อยๆ เป็นทางเดินยาวๆ สักพักก็จะเจอซุ้มประตู พอออกจากซุ้มประตูก็จะเจอบันไดสูงชันตระการตามากกกกกกกกก โอ้วววว ข้าวเที่ยงยังไม่ได้กิน นี่มาให้ปีนบันไดอีกแล้ว โอยจะเป็นลม ขณะที่เรากำลังบ่นอดแอดกันอยู่นั้น ทริปอาม่าแสวงบุญก็ปีนบันไดตัวลอยผ่านไปเรื่อยๆ ใครที่เคยไปจีนคงรู้ ว่าผู้อาวุโสชาวจีนนั้นโหดขนาดไหน ถึงจะบ่นไปสักนิด แต่เราก็ปีนบันไดกันมาได้ จนถึงชั้นบนสุดในเวลาไม่นานนัก ปลายสุดของบันไดนั้น คือที่พักแห่งสุดท้ายของบิดาแห่งจีนยุคใหม่ ---------- เพื่อนเราบอกว่า ถ้ามีมันติดอยู่ในรูป ให้หาหัวแมวน่ารักๆ มาใส่ให้ที แต่หาไม่ทันว่ะ เอาแบบแบบนี้ไปก่อน จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 15:19:30

ความคิดเห็นที่ 3   ด้านหน้าของตึกที่เป็นที่ฝังศพ มีอักษรสีทอง เขียนถึงข้อความลึกซึ้งกินใจอะไรบางอย่าง (ซึ่งเราจำไม่ค่อยได้อีกแล้ว ย้าากกกก) ประกอบด้วยสามคำ ความหมายได้ประมาณว่า ปวงชน, สิทธิมนุษยชน, ...(จำไม่ได้) โฮฮฮฮฮ หนูขอโทษที่จำไม่ได้ค่ะ พอเดินเข้าไปในตึกดังกล่าว เราจะเจอโถงสูงๆ มีรูปปั้นของดร.ซุน ยัต เซ็น ตั้งอยู่  ดูสง่างามมาก ในขณะนั้น เรารู้สึกได้ชัด ว่าผู้คนยืนชมด้วยความเงียบและความเคารพ ---------- จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 15:22:24

ความคิดเห็นที่ 4   เมื่อเดินต่อเข้าไปอีก เราพบห้องเล็กๆ ที่ปลายสุด ห้องมีลักษณะเป็นวงกลม ใหญ่พอควร และสูงมาก เพดานวาดเป็นลวดลายธงชาติของจีนที่นำโดยดร.ซุน ยัต เซ็น  มองกลับมาด้านล่าง พื้นห้องเจาะเป็นหลุมขนาดค่อนข้างใหญ่ ภายในมีหลุมศพสร้างจากหินอ่อนสีขาววางสงบนิ่งอยู่ --------- ธงชาติด้านบน จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 15:25:02

ความคิดเห็นที่ 5   ห้องนี้อยู่ในบรรยากาศที่สงบ ผู้คนล้วนสำรวมยิ่งกว่าภายนอก หลุมใหญ่ที่ไว้โลงศพนี้ ไม่มีเศษเหรียญหยวนเหมาใดๆ ตกลงไปเลย ที่ตั้งข้อสังเกตนี้ก็เพราะ โดยปกติแล้วตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ชาวจีนชอบที่จะโยนเหรียญต่างๆ หรือแม้แต่ธนบัตรลงไปในหลุม, บ่อ, สระน้ำ ที่สำคัญๆ ของสถานที่นั้น ยิ่งสำคัญก็ยิ่งอยากจะโยนลงไป แม้ว่าทางการจะห้ามก็ตาม แต่สำหรับหลุมที่วางโลงศพนี้ แม้จะมีลักษณะที่เรียกได้ว่ายั่วยวนให้โยนเหรียญลงไป แต่กลับไม่มีแม้เศษเหรียญเล็กๆ ถูกโยนลงไปเลย จะว่ามีทหารเฝ้ายามอยู่หรือก็ไม่ เรารู้สึกได้ถึงกลิ่นอายของความเคารพนับถือ จากชาวจีนที่อยู่ในบริเวณนั้น พูดซะดูซึ้ง แต่อยู่ๆ เราก็นึกสงสัยขึ้นมาจนได้ว่า แล้วถ้า...เอ่อ...เราโยนเหรียญลงไปล่ะ จะเกิดอะไรขึ้น..... ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พูดตามตรงว่าอยากลองจริงๆ ค่ะ แต่รู้สึกไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง แต่เอ๊ะ ก็อยากลองง่ะ ยั้งตัวเองไม่อยู่แล้ววววว ในที่สุดเพื่อนก็ลากเรา และเราก็ลากตัวเองออกจากห้องนั้นมาได้ ก่อนจะเกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้น (ไม่ควรเลียนแบบ) ------------ สถานที่หลับใหลสุดท้ายของบิดาแห่งจีนยุคใหม่ทั้งประเทศค่ะ จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 15:29:32

ความคิดเห็นที่ 6   อย่างไรก็ตาม เรายังมีข้อสงสัยติดใจอยู่ค่ะ โดยปกติคนที่มีสุสานใหญ่โตขนาดนี้ ก็มีแต่พวกราชวงศ์ในอดีตเท่านั้น ซึ่งเขาจะเซ่นไหว้บรรพบุรุษกันใหญ่โตอย่างไรก็คงไม่ลำบาก แต่ทีนี้เรา(หมายถึงคนจีน)เอาดร.ซุนมาฝังแบบนี้ ครอบครัวท่านแม้จะเป็นผู้มีอันจะกิน(เดาเอา เพราะลูกหลานท่านก็น่าจะมีความรู้สูง คงทำงานดีๆ ทั้งนั้น ได้ยินว่าอยู่ต่างประเทศ) แล้วแบบนี้เวลาลูกหลานจะมาเซ่นไหว้ท่านจะไม่ลำบากเหรอ คิดภาพตอนไปเชงเม้ง เราก็ต้องหอบอะไรพะรุงพะรัง ทั้งของเซ่น ของไหว้ กระดาษเงินทอง บลาๆๆๆ แล้วงี้จะทำไงอ่ะ = =;;; รัฐบาลจะให้ไปตั้งไหว้ตรงไหนกัน แต่จริงๆ แล้ว คงมีพื้นที่สำหรับสักการะ ดร.ซุน เป็นพิเศษอยู่แล้ว แต่นี่เราขอคิดแบบชาวบ้านๆ ดูสักหน่อย วิวที่มองจากปลายสุดของบันได ที่ตั้งของรูปปั้นและหลุมศพ สวยงามมากค่ะ เห็นวิวทิวทัศน์ชัดเจน และวันนั้นแดดก็จ้าได้ที่เสียด้วย หลังจากสุสานดร. เราพากันมากินข้าวที่บริเวณทางเข้าสุสานนั่นเอง ที่นี่อาหารแพงมาก =*= แถมไม่ค่อยอร่อย ชริๆ จากนั้นก็ไปต่อกันที่วัด หลิงกู่ซื่อ ------- วิวเมื่อมองลงมา จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 15:33:18

ความคิดเห็นที่ 7   -วัดหลิงกู่ซื่อ- วัดหลิงกู่ซื่อ ค่าเข้าไม่เสียอีกแล้ว เพราะใช้ตั๋วดังกล่าว นั่งรถเมล์ต่อจากสุสานดร.ซุน ต่อไปอีกนิด ก็จะถึงวัดหลิงกู่ซื่อ วัดแห่งนี้เป็นสุดสายรถเมล์ทุกสาย จึงไม่ต้องกลัวจะหลง พอลงปุ๊บก็ต้องเดินต่อไปอีกระยะหนึ่ง จุดแรกที่น่าสนใจ เรียกว่า Beamless hall แรกสุดพอได้ยินชื่อนี้ เรางงว่าชื่ออะไรของมัน Beamless = ไร้รัศมี คือจะบอกว่าชีวิตนี้เป็นอนัตตาอะไรแบบนี้เรอะ คิดไปถึงโน่น แต่จริงๆ แล้ว Beam คำนี้แปลว่าคานอะไรสักอย่าง ประมาณว่าเป็นส่วนประกอบในการรับแรงกระจายแรงของสิ่งก่อสร้าง ซึ่งหอแห่งนี้ถูกสร้างโดยไม่มีคานดังกล่าว (ฮ่าๆๆ) หอแห่งนี้แรกสร้างในสมัยราชวงศ์หมิง ต่อมาในยุคเปลี่ยนแปลงการปกครอง เมื่อดร.ซุนตั้งสาธารณรัฐจีน โดยมีนานกิงเป็นเมืองหลวง หอแห่งนี้ก็ถูกใช้เพื่อทำกิจกรรมสาธารณประโยชน์หลายอย่าง หอแห่งนี้ดูภายนอกหน้าตาคล้ายหอจีนทั่วไป ที่ดูแตกต่างคือมันสร้างด้วยอิฐเทาๆ  พอเข้าไปในหอ เพดานของหอไม่มีคานตามชื่อจริงๆ เป็นเพดานโค้งๆ ทั้งหมดล้วนสร้างด้วยอิฐ ที่แปลกอีกอย่างคือ หอจีนทั่วไป เมื่อเข้ามาก็จะเป็นโถงใหญ่ๆ แต่หอนี้เมื่อเข้าไป กลับกลายเป็นทางเดินตามยาว มีทางต่อทะลุไปยังโถงเล็กๆ อีกที --------- นี่คือทางเดินยาวที่ว่า สังเกตว่าไม่มีคาน และเป็นอิฐโดยตลอด แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 53 15:37:47 จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 15:36:08

ความคิดเห็นที่ 8   ตรงบริเวณทางเดินตามยาวนั้น เป็นที่จัดแสดงหุ่นปั้น แสดงชีวประวัติของดร.ซุน ยัต เซ็น  เดินต่อไปยังโถงเล็กๆ มีคล้ายเวทีเล็กๆ ตั้งอยู่ เขาว่าที่นี่เคยเป็นศูนย์บัญชาการของพรรคก๊กมินตั๋ง คงใช้เวทีนี้ในการปราศรัยทำนองนั้น ด้านหลังของหอเป็นทางเดินตามยาวเช่นกัน มีหนังสือตั้งแสดงยุบยับ ซึ่งแน่นอนว่าเราอ่านไม่ออกและเดินผ่านไป (ฮ่าๆๆๆ) พอเดินออกมา เราก็มองหอคอยสูงๆ อยู่เบื้องหน้า อย่างไรก็ตาม มันดันมีกำแพงมาขวางกั้นไว้ ชิส์ เราเลยต้องเดินหาทางอ้อมกำแพง เดินๆๆๆ พออ้อมไปอ้อมมา ก็ดันไปเจอตัววัดหลิงกู่ซื่อซะนี่ ความจริงแล้ว บริเวณโดยรอบนี้ ทั้งหอที่เล่าไป ทั้งหอคอยที่เราเห็น และพื้นที่รอบๆ นี้ เป็นของวัดหลิงกู่ซื่อ แต่ไม่ใช่วัดหลิงกู่ซื่อ (เอ๊ะ งงมั้ยเนี่ย) ตัววัดหลิงกู่ซื่อนั้นอยู่ในบริเวณเดียวกันนี้ล่ะค่ะ มีรั้วรอบของชิด และใครจะเข้าก็ต้องจ่ายเงินเพิ่มเติม -------- เวทีที่ว่า จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 15:41:24

ความคิดเห็นที่ 9   เราตัดสินใจจ่ายเงินเพิ่มเติมเข้าไป 5y ตัววัดหลิงกู่ซื่อนี้ เป็นวัดที่ดูสมัยใหม่สักหน่อยแล้ว อ่านจากป้าย เขาว่ามันย้ายมาจากอีกที่หนึ่ง(ซึ่งก็อยู่ในบริเวณใกล้ๆ นี้) ตัววัดตรงนี้จึงเป็นวัดสร้างใหม่แล้ว  และอย่างที่ทุกท่านคาดไว้คือมันก็ไม่ค่อยมีอะไรดูอ่าค่ะ (ในแง่โบราณสถาน/วัตถุนะ) อย่างไรก็ตาม ในความที่มันยังเป็นวัดที่ปฏิบัติหน้าที่ของวัดอยู่ เราเลยได้เห็นอะไรที่แปลกตากว่าวัดท่องเที่ยวอื่นๆ เช่น เดินไปเจอกองหนังสือที่เพิ่งจัดพิมพ์ใหม่ คล้ายๆ พวกหนังสือสวดมนตร์ของไทยเรา ที่จะแจกให้ผู้มาทำบุญ  เดินไปเจอยายนั่งพับกระดาษไหว้เจ้า นอกจากนี้ยังมีภาพเจ้าอาวาสไปเยี่ยมเยียนวัดต่างประเทศ เห็นมีภาพว่าวัดบวรฯของเราด้วย เนื่องจากขณะอยู่ในวัดนี้ ที่บ้านเพื่อนเราโทรมา ดังนั้นมันเลยงดถ่ายรูปเพราะไม่มีมือ โฮๆๆๆ จากนั้นเราก็เดินกลับมาหาจุดมุ่งหมายเดิม คือหอคอยดังกล่าว หอคอยนี้ชื่อเหมือนวัด ชื่อหอคอยหลิงกู่ถ่า คราวนี้หาไม่ยากแล้ว ระหว่างทางผ่านร้านอาหารเจด้วย แต่กินแล้วเลยไม่ได้แวะ หอคอยแห่งนี้สร้างขึ้นในสมัยก๊กมินตั๋ง เนื่องจากพอเข้าไปดูใกล้ๆ ไม่ค่อยมีอะไร คิดว่าคงเป็นจุดชมวิว เราเลยไม่ขึ้นไปกัน (แต่ไม่แน่อาจมีอะไรกันได้ อันนี้ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ) จากนั้นเราก็กลับที่พักกัน และเย็นนั้นก็ไปเดินตลาดคนเดินกัน ------- หลิงกู่ถ่า จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 15:44:25

ความคิดเห็นที่ 10   -สถานที่สอบจอหงวน- ถนนคนเดินที่อยู่ใกล้กับที่พักเรานั้น มีโบราณสถานน่าสนใจหลายแห่ง หนึ่งในนั้นคือ "สถานที่สอบจอหงวนระดับเขต" แต่...ทุกท่านอย่าเพิ่งจินตนาการถึงสถานที่สอบใหญ่โตโอฬาร เนื่องจากพื้นที่ส่วนใหญ่ของสนามสอบนั้น ถูกทำลายไปแล้ว เหลือเพียงแต่กำแพงกับห้องนิดๆ หน่อยๆ (จริงๆ) เท่านั้น อย่างไรก็ตาม เขาจัดสัดส่วนได้ค่อนข้างดี และน่าสนใจ พอเข้าไปปุ๊บ ก็จะเจอโมเดลจำลองสนามสอบในอดีต ซึ่งดูกว้างขวางแออัดมากกกกก (ไม่รู้จะชมหรือจะอะไรดี) คือมันดูกินพื้นที่กว้างใหญ่มากค่ะ แต่ในพื้นที่นั้นเต็มไปด้วยห้องเล็กๆ จำนวนมหาศาล ผู้เข้าสอบหนึ่งคน จะกินนอนอยู่ในห้องหนึ่งห้อง ลองจินตนาการดูว่าจะมีผู้เข้าสอบกี่คน แล้วห้องจะเยอะขนาดไหน!!! เดินต่อมาอีกนิด ก็เจอตึกจีนเล็กๆ ภายในจัดเป็นนิทรรศการเล่าประวัติการสอบจอหงวน ว่ามีมานานขนาดไหน พัฒนามาอย่างไร มีวิธีการสอบอย่างไร บลาๆ ขอบอกว่าน่าสนใจมาก นั่นเพราะระบบนี้ เป็นกลไกสำคัญที่ทำให้จีนพัฒนาเจริญรุ่งเรืองเหนือประเทศรอบด้าน ในยุคหลัง การสอบจอหงวนเริ่มสกปรกขึ้น เริ่มมีการทุจริต ลอกข้อสอบ พกโพย กรรมการรับใต้โต๊ะ พร้อมๆ กับที่จีนเริ่มก้าวช้าลงเรื่อยๆ เห็นได้ชัดว่าการคัดคนเข้าทำงานในระบบราชการมีความสำคัญมาก พอคัคคนไม่ดีเข้าไป ประเทศย่อมล่มจมเป็นธรรมดา นึกถึงสมัยตัวเองสอบเข้ามหาวิทยาลัย (กร๊ากกก) ตอนนั้นกำลังจะเริ่มสอบภาษาอังกฤษค่ะ ผู้ชายที่นั่งข้างหลังเรา อยู่ๆ ก็สะกิด (ตอนนั้นยังไม่แจกข้อสอบ) เขาพูดกับเราว่า "เธอๆ เราขอลอกข้อสอบได้ไหม" ช็อคไปเลยตอนนั้น เขาบอกอีกว่า ขอร้องเถอะ ไม่งั้นเขาตายแน่ เขาบอกให้เรานั่งเฉยๆ ก็ได้ เขาจะพยายามลอกเอง แต่เราก็ไม่ยอมค่ะ เพราะเราก็ทำไม่ได้เหมือนกัน ย้ากกกกก ไม่ช่ายยยยย (จริงๆ ใช่) เพราะเราคิดว่า นี่มันเป็นเรื่องที่ไม่แค่กำหนดชีวิตเราเท่านั้น แต่มันกำหนดชีวิตเพื่อนๆ ร่วมอายุของเราเป็นหมื่นๆ คน ถ้าเราให้คนคนนี้ลอก แม้เค้าจะน่าสงสารหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่เท่ากับเราทรยศคนเป็นหมื่นคนด้วยเช่นกัน เราก็เลยไม่ให้ลอก (แต่จริงๆ ถ้าเกิดกระทาชายนายนั้น รู้ว่าเราได้คะแนนอังกฤษเท่าไหร่ คงรู้สึกดีใจที่ไม่ลอก ฮ่าๆๆๆๆ) ว่าแต่ผู้ชายคนนั้นกล้าขอลอกขนาดนี้ หรือจริงๆ การสอบพวกนี้คนเขาลอกกันเยอะแล้วเราไม่รู้เองหว่า.... ที่ว่ามามันเป็นการสอบใหญ่ แต่การสอบยิบย่อยในโรงเรียน สมัยนี้คนลอกกันเป็นเบือ นึกๆ ดูแล้วก็ให้อนาถใจ....(แต่เราไม่ลอกนะ จริงๆ นา) ออกทะเลอีกแว้ววว ------- เพื่อนเราลืมเอากล้องไปอ่าค่ะ เลยไม่มีรูป โฮกกกกกกกกก เอาไปดูแก้ขัดก่อน จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 15:48:04

ความคิดเห็นที่ 11   ในห้องนั้นเขามีจัดแสดงวิธีการโกงข้อสอบด้วยค่ะ น่าสนใจมาก เช่นว่าแอบเอาโพยอันจิ๋วเข้าไป แล้วเอาแว่นส่องหรืออะไรบ้างล่ะ กลเม็ดเด็ดพรายมากมาย แน่นอน ถ้าลอกโหด กฎการสอบก็ต้องโหดตาม มีการกำหนดเป๊ะๆๆๆ ว่าเสื้อผ้าที่ใส่เข้าสอบต้องไม่หนาเกินเท่าไหร่ อาหารที่นำเข้าไปต้องเป็นขนมอะไร หนาไม่เกินเท่าไหร่ อุปกรณ์ที่ใช้ต้องอย่างนั้นอย่างนี้ โหดมากกกกกกก เขาให้เอาของกินเข้าไปได้ด้วย นั่นเพราะการสอบยาวนานหลายวัน ไม่กินอะไรจะตายซะก่อน แต่ทั้งอย่างนั้น หนุ่มๆ ผู้เข้าสอบบางคนก็ยังล้มหมอนนอนเสื่อ ทีนี้มาดูห้องสอบกันบ้าง ทางด้านข้างของตึกจีนดังกล่าว จะมีห้องสอบที่ยังพอเหลือซากอยู่ ลักษณะเป็นห้องเล็กๆ เรียงติดๆ กัน สองด้านของผนังนั้นเซาะเป็นร่องสำหรับให้สอดไม้กระดานเข้าไปได้ โดยร่องนี้มีสองระดับ หากจะทำเป็นที่นั่งกับโต๊ะ ก็เอาไม้กระดานอันหนึ่งสอดระดับต่ำ อีกอันสอดระดับสูง หากต้องการที่นอน ก็สอดระดับต่ำทั้งคู่ ทางการเขาบูรณะและหาหุ่นมาตั้งเป็นลักษณะท่าทางต่างๆ แถมเขียนเรื่องราวให้ด้วย เช่น ห้องนี้ หุ่นเป็นคนหนุ่มท่าทางเจ้าสำราญ ก็เขียนเรื่องให้ว่า หนุ่มเจ้าสำราญโดนพ่อแม่บังคับให้มาสอบ เซ็งจริงๆ  อีกห้องเป็นชายแก่ ชายแก่ตั้งปณิธาน หากสอบไม่ติดรับราชการ จะไม่ยอมตายแน่ อะไรแบบนี้ สถานที่สอบจอหงวนนี้ ค่อนข้างเล็ก แต่ให้ข้อมูลเยอะและดีมาก น่าสนใจ เป็นสถานที่ที่ไม่ควรพลาดเลยล่ะค่ะ ปิดดึกด้วย ตั้ง 4ทุ่มแน่ะ (ใช้เวลาชมประมาณ 1  ชั่วโมงก็จบถ้วนกระบวนความแล้ว) ---------- พักสายตาอีกรูป จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 15:51:45

ความคิดเห็นที่ 12   พักกระทู้ก่อน ฮ่าๆๆๆ เดี๋ยวดึกๆ จะมาต่อนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามกระทู้มาอย่างเหนียวแน่น ตอบกระทู้ก่อน คุณเม่นแคระ (Aggie boy)>> ขอบคุณค่าที่ติดตามเป็นประจำ เราจำคุณเม่นแคระได้เหมือนกัน ชื่อน่ารักมาก คุณCivict2003>> อย่าลืมมาตามต่อนะคะ รับปากกันแล้ว ฮ่าๆๆ คุณThreeInOne>> ใช่ค่า คุณตาแกน่ารักมาก >< เราเพิ่งส่งเมล์ไปหาแกเมื่อคืนนี้เอง ไม่รู้แกตอบมารึยัง คุณTroll>> ขอบพระคุณที่ติดตามชมค่า คุณmusquare>> ขอบคุณมากค่าา อย่าลืมติดตามต่อด้วย มีอะไรติชมได้ค่ะ คุณคนพเนจร>> โอ้วว ไปเที่ยวมาเหรอคะ ไปไหนมาาา เรื่องของคุณชายชาวจีนที่ชอบร้องเพลงเหรอคะ ฮ่าๆๆๆๆ ที่ซีหูเราโชคดีไม่ค่อยเจอแฮะ แต่เคยเจอที่อื่นเหมือนกันค่ะ เราชมสวนอยู่ดีๆ ร้องเพลงซะจนเสียอารมณ์ เดี๋ยวเราร้องแข่งแล้วลุงจะหนาว คุณก่วยก๊วยตาลสด>> โอ้ววว ได้รับกิฟท์ครั้งแรก ฮ่าๆๆๆ (account มือถือไม่เคยได้กิฟท์เลย ฮือๆ) แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 53 16:01:13 แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 53 15:59:47 จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 15:58:43

ความคิดเห็นที่ 13   ติดตามอยากใจจดใจจ่อ จากคุณ : bonmoovo เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 20:22:07

ความคิดเห็นที่ 14   ติดตามชมอย่างต่อเนื่องครับ ได้ความรู้เรื่องจีนๆเยอะเลยครับ ขอเสริมเรื่องของ ดร.ซุนยัดเซน ครับ ตามความเห็น 3 อักษรจีนสีทองน่าจะเป็น 三民主义 คนไทยเรียกว่า ลัทธิไตรราษฏร์ หรือไตรประชา 1 民族 (ประชาชาติ ประเทศชาติเป็นของประชาชน) 2 民權 (ประชาสิทธิ ประชาชนมีสิทธิ์ในการปกครอง) 3 民生 (ประชาชีพ ประชาชนเป็นเจ้าของปัจจัยการผลิต) ออกแนวสังคมนิยมประชาธิปไตย จากคุณ : กิ่งก้ามปู เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 22:33:00

ความคิดเห็นที่ 15   หนุกหนานมาก รีบไปรีบมาค่ะ ได้ความรู้อีกต่างหาก ขอบคุณมากคะ จากคุณ : เม่นแคระ (Aggie boy) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 16:23:30

ความคิดเห็นที่ 16   ตอกหมุดไว้ก่อน จากคุณ : MAILAKPAGKEELAN เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 01:59:17

ความคิดเห็นที่ 17   หายหัวไปหลายวันมาก สืบเนื่องจากเราติดภารกิจด่วน ต้องไปรับรองเพื่อนชาวญี่ปุ่นที่เคยช่วยเหลือกันมาค่า ขออภัยที่ทำให้รอนะคะ ก่อนอื่นขอบอกก่อนเลย วันนี้อาจปวดตาหน่อยค่ะ เพราะเราหารูปมาประกอบยากมาก เพื่อนเรามันถ่ายรูปน้อยจนแทบไม่ถ่ายอะไรเลย!!!  อย่างรูปไปหมิงเซี่ยวหลิง 4-5 รูป ที่เอามาลงให้ทุกท่านดูนี่คือหมดแม็กแล้วค่ะ มันมีแค่นั้นจริงๆ พระเจ้า!! ไปเที่ยวหมิงเซี่ยวหลิงถ่ายมาแค่เนี้ยยยยย อ่ะ ดังนั้นถ้าปวดตา ขอให้โทษเพื่อนเราแต่เพียงผู้เดียว สามารถก่นด่าได้ตามสะดวกในกระทู้นี้เลย เพราะเจ้าตัวตามอ่านอยู่ มาต่อกันดีกว่า -ศาลขงจื๊อ(ฟู่จื่อเมี่ยว)- ศาลขงจื๊อนี้ คงไม่ต้องบอกว่าสร้างมาเพื่อใคร ที่นี่สร้างขึ้นในสมัยซ้อง เมื่อ 1500 ปีก่อน ตามประวัติเล่าว่าใช้เป็นโรงเรียนเผยแพร่คำสอน  และเป็นสถานที่สำหรับสักการะขงจื๊อด้วย ที่เห็นในปัจจุบันนี้เป็นตึกใหม่ เพิ่งสร้างสมัยชิง ของเดิมนั้นผ่านการซ่อมแล้วพัง ซ่อมแล้วพังมานับครั้งไม่ถ้วน ที่นี่ปิดดึกเช่นกัน พอเดินเข้าไปปุ๊บ เราจะเจอลานขนาดกระทัดรัด สองข้างมีรูปปั้นศิษย์คนสำคัญของขงจื๊อ ปลายสุดเป็นรูปปั้นของขงจืี๊อซึ่งใหญ่ที่สุดในจีน เข้าไปอีกจะเจอโถง สองข้างผนังเป็นมุกแกะสลักประวัติของขงจื๊อ พอเดินทะลุออกไป จะเป็นลานโล่งอีกครั้ง ลานโล่งแห่งนี้มีหินแกะสลักเล่าถึงเหตุการณ์สำคัญของขงจื๊อ รวมทั้งมีบ่อน้ำซึ่งนัยว่าเคยเกิดเหตุประหลาดอะไรสักอย่าง (ช่วยมากเลยตรู) ช่วงที่เราไปเขาเตรียมจัดงานตรุษจีนกันอยู่ บนลานเลยมีสิงสาราสัตว์ ทำจากโครงลวดและกระดาษแก้วเต็มไปหมด ดูน่ารักดี โถงสุดท้ายอยู่ต่อจากลานโล่ง เป็นโถงสำหรับฟังดนตรี จะดูก็ต้องเสียตังค์ เผอิญช่วงที่เราไปนั้น มีวัยรุ่นกลุ่มใหญ่ขอขึ้นไปแสดงเอง ดูกันเองหรือไงนี้ เลยได้ดูฟรี ใช้เวลาดูศาลของจืี๊อไม่เกินครึ่งชั่วโมงค่ะ ค่อนข้างเล็กเหมือนกัน จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 14:38:44

ความคิดเห็นที่ 18   -ตลาดคนเดิน- พูดถึงมาตลอด ทุกคนคงอยากเห็น ไม่ได้เห็นหรอกค่าาา เพราะเพื่อนเรามันไม่ถ่ายมาอีกแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ แต่ตลาดคนเดินที่นี่ไม่เหมือนที่อื่น สองข้างทางล้วนเต็มไปด้วยร้านขายของแบรนด์เนม!!!! ไม่ว่าจะเป็น ไนกี้...เย้ยยย ไม่ช่าย มันคือร้านหลี่x, ร้านlacoste....เย้ย ไม่ช่ายยย ร้านจระเข้จีนต่างหาก มุขนี้หลายท่านอาจไม่เข้าใจ คือว่า หากท่านไปจีนนั้น ท่านอาจจะเห็น เฮ้ยยย นั่นร้าน lacoste นี่นา แหมเปิดเป็นช็อปกลางกรุงซะหรูเชียว แต่...เอ๊ะ เออ...ทำไมปากจระเข้มันดูมนๆ หันหน้าคนละทางอย่างนั้นล่ะ อ้าววว นั้นร้านไนกี้นี่นา โหหหห ออกซีซั่นใหม่แล้วเหรอ น่าซื้อจัง เอ...แต่ทำไม เครื่องหมายติ๊กถูกมันดู อืมมม เหมือนจะกลับหัวอย่างนั้นล่ะ เอ่อ ถูกแล้วค่ะ ที่จีนนั้นมีแบรนด์หลายแห่งที่มีเครื่องหมายการค้า สไตล์ของร้าน และอาจจะถึงสินค้าเลยด้วย ที่ดูเหมือนกับแบรนด์เมืองนอกมาก ที่สำคัญมันเปิดเป็นช็อปถูกกฎหมาย ค้าขายเป็นล่ำเป็นสัน บางที่เรายังเห็นร้านหลี่x ตั้งคู่กับไนกี้เลยด้วยซ้ำ โอววว แม่เจ้า แยกไม่ออก อันไหนจริงอันไหนก็อป งง ป.ล. ตอนแรกไม่เซ็นเซอร์ แต่เอ๊ะ เพื่อความปลอดภัย ----- รูปด้านหน้าของศาลขงจื๊อ พักสายตา จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 14:42:38

ความคิดเห็นที่ 19   -Nanjing massacre by Japanese invader museum- (พิพิธภัณฑ์ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์) ถ้าหากเลือกไปได้เพียงสถานที่เดียวในนานกิง เราขอเลือกที่นี่ ...พิพิธภัณฑ์ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ พิพิธภัณฑ์แห่งนี้ ต้องนั่งรถเมล์ไป พอลงจากรถเมล์ เราก็จะเจอกับกำแพงอิฐสีเทา ยาวสุดลูกหูลูกตา นั่นคือกำแพงพิพิธัณฑ์ บริเวณทางเข้านั้น มีรูปปั้นแสดงเรื่องราวความโหดร้ายของสงครามอยู่หลายรูป ที่ประทับใจเราที่สุด คงเป็นรูปมารดานอนเสียชีวิต โดยมีทารกน้อยพยายามตะเกียกตะกายดูดนมของเธอ ด้านในของกำแพงอิฐสีเทา คือลานกรวดกว้างสุดลูกหูลูกตา บนลานกรวดนี้มีตึกสีเทาดำ 2-3 แห่ง คือส่วนของพิพิธภัณฑ์ที่เปิดให้ชมนั่นเอง เพียงเดินเข้ามา เราก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันอันมหาศาล วันนั้นฝนตกปรอยๆ ท้องฟ้าขมุกขมัว ในช่วงเช้าเรารู้สึกสบายใจและร่าเริงเป็นปกติ แต่เมื่อเข้าเขตพิพิธภัณฑ์นี้ เพียงก้าวเข้ามาหลังกำแพงสีเทา เรากลับรู้สึกคล้ายหายใจไม่ออก อาจเพราะบรรยากาศโดยรอบที่อึมครึม หรืออาจเพราะวิธีการจัดตกแต่งชั้นยอด ที่เล่นกับอารมณ์ของผู้ชม หรืออาจเพราะอื่นใดก็แล้วแต่ หลายท่านที่เคยไปพิพิธภัณฑ์นี้บอกไว้ว่า มันหดหู่เหลือเกิน เราเดินเข้าตึกพิพิธภัณฑ์ตามลูกศรชี้ พอเดินเข้าไป ต้องฝากกระเป๋าก่อน ค่าฝากกระเป๋าประมาณ 5y แรกสุดเมื่อเดินเข้าไป เราจะอยู่ในห้องมืด มีเพียงดวงไฟที่คล้ายดวงดาวบนพื้น ในสุดเป็นจอฉายภาพของผู้เสียชีวิต โดยภาพจะวนไปเรื่อยๆ แน่นอนว่าพิพิธภัณฑ์นี้พูดถึงเหตุการณ์ในช่วงสงครามจีน-ญี่ปุ่น โดยมีแผ่นป้ายเล่าเหตุการณ์ตั้งแต่เริ่มแรกโดยคร่าวๆ มีการจัดแสดงเครื่องมือเครื่องใช้ของทหารญี่ปุ่นที่หลงเหลืออยู่ มีภาพของผู้บัญชาการของทั้งจีนและญี่ปุ่น โดยเล่าถึงประวัติ หน้าที่ และสิ่งที่พวกเขาทำ รวมไปถึงจุดสุดท้ายของพวกเขา สังเกตว่าคำบรรยาย บางครั้งคล้ายจะประชดประชันอยู่สักหน่อย ผู้บัญชาการที่มีส่วนเกี่ยวข้อง กับคดีสังหารชาวจีนนับแสน ทั้งคดีข่มขืนอีกหลายหมื่น บางคนหลุดจากศาลอาชญากรสงครามท่ามกลางความกังขา บางคนได้รับเหรียญกล้าหาญจากจักรพรรดิ นอกจากพวกข้าวของเครื่องใช้แล้ว ยังมีโปสการ์ดฉลองชัยชนะที่มีเหนือนานกิงจัดแสดง ที่เราว่าแปลกตาที่สุด คงเป็นเกมกระดานสำหรับเด็กในญี่ปุ่น มีลักษณะให้เด็กๆ แข่งกันยึดเมืองนานกิง นี่คือโถงช่วงแรกของพิพิธภัณฑ์ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ -------- บนกางเขน ระบุวันเวลาอันน่าสะพรึงกลัวไว้ จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 14:49:04

ความคิดเห็นที่ 20   เมื่อออกจากโถงแรก เราจะเข้าสู่โถงช่วงที่สอง ส่วนที่สองนี้จัดแสดงเรื่องราวในช่วงที่ญี่ปุ่นได้ชัย และเร่ิมทำการสังหารโหดชาวจีน เริ่มแรกสุด ทหารญี่ปุ่นได้รับคำสั่งให้ตามหาทหารจีนที่หนีตาย และสังหารให้สิ้น แต่เพราะพวกทหารปลอมตัวกลับเป็นชาวบ้าน ทหารญี่ปุ่นจึงได้รับคำสั่งให้สังหารผู้ชายชาวจีนทุกคน อย่าได้เหลือ ทว่า...อยู่ๆ คำสั่งก็เปลี่ยนแปลงไป คำสั่งสุดท้ายคือ "จงสังหารชนชาติจีนให้สิ้น ทั้งทหาร ชายจีน ผู้หญิง และเด็ก ทำอย่างไรก็ได้ให้ชาวจีนตกอยู่ในความหวาดผวาที่สุดในชีวิต" ทางพิพิธภัณฑ์ได้จัดแสดงคำสัมภาษณ์ และเรื่องเล่าจากผู้รอดชีวิต ว่าพวกเขาได้เจออะไรบ้าง ทั้งในรูปแบบอักษร และภาพเคลื่อนไหว บ้างก็เล่าถึงเหตุการณ์สังหารหมู่ทหารจีนที่ยอมแพ้และปลดอาวุธ พวกเขานำทหารจีนมานั่งเรียงกันเป็นแถวๆ แล้วก็ยิงทีละแถว พอแถวนึงล้มลงตายหมด ก็ลากออกไปโยนทิ้ง ทหารจีนคนหนึ่งเล่าว่า เขาหวาดผวาที่สุดในชีิวิต เพื่อนๆ ที่นั่งอยู่แถวหน้าล้มลงทีละแถว เวลาของเขาใกล้มาถึงแล้วเช่นกัน หลังจากนั้นเขาก็รู้สึกวาบ และล้มลง เขาฟื้นขึ้นมาอีกครั้งในหลุมซึ่งพวกญี่ปุ่นลากศพทหารมาโยนทิ้ง เขาพยายามตะเกียกตะกายหาทางออก โชคดีมีคนหาปลาอยู่แถวนั้น และช่วยเขาไว้ บ้างก็เป็นเรื่องเล่าจากชาวบ้าน พวกเขาพยายามหนีออกจากนานกิง ไปยังเขตปลอดภัย ทว่าพวกทหารมาดักรอเขา เราเข้าใจว่าพวกเขาหนีออกไปทางเรือ แต่ทหารมาดักรอที่ริมฝั่งน้ำ ทำให้ชาวบ้านไม่มีทางหนีเลย เมื่อเรือถึงฝั่ง พวกทหารก็ยิงทันที จึงมีศพกองเต็มไปหมด บริเวณริมฝั่ง ชาวบ้านที่รอดมา เล่าว่าเขาและน้องชายตัดสินใจกระโดดลงน้ำ พวกญี่ปุ่นพยายามยิงเขาทันที โชคดีเขารอดมาได้ แต่เขาไม่ได้เจอน้องชายอีกเลย พ่อของเขาพยายามตามหาน้องชาย แม้จนทุกวันนี้ ไม่ว่าจะไปที่ไหน พ่อก็ยังมองหาน้องอยู่เสมอ เรื่องเล่าจากทหารและชาวบ้านเหล่านี้มีจำนวนมหาศาล อ่านไม่หวาดไม่ไหวเลยค่ะ ที่เล่าไปเป็นเพียงตัวอย่างหนึ่งเท่านั้น นอกจากเรื่องการดักสังหารแล้ว ยังมีเรื่องระเบิด ฯลฯ ซึ่งล้วนแต่น่าหวาดผวา ถัดจากเรื่องเล่า เราจะพบกับภาพ ภาพเหล่านี้เป็นภาพที่ทหารญี่ปุ่นถ่ายไว้ดูเล่น เช่น ภาพที่นำหัวชาวจีนมาเสียบไว้ตามรั้วค่าย เพื่อตกแต่งให้รั้วสวยงาม เราเดินผ่านห้องนี้ออกไปด้วยใจอันหดหู่ --------- จำนวนผู้เสียชีวิต จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 14:56:52

ความคิดเห็นที่ 21   ส่วนต่อไป เล่าถึงการข่มขืน เราจำตัวเลขไม่ได้ จำได้แต่ว่าอยู่ในหลักหลายหมื่น ทั้งข่มขืนเดี่ยว และข่มขืนหมู่ เช่นเดียวกับส่วนที่แล้ว ส่วนนี้จะมีผู้หญิงที่ถูกข่มขืนแต่รอดชีวิตมาเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง เราคิดว่าพวกเธอคงจะแค้นใจมาก จึงสามารถออกมาเล่าเรื่องที่ว่านี้ได้ นอกจากคนเล่าเรื่องแล้ว ก็ยังมีภาพเล่าเรื่อง ภาพเหล่านี้พวกทหารญี่ปุ่นถ่ายไว้อีกเช่นกัน มีตั้งแต่ภาพผู้หญิงจีน หลังโดนพวกทหารญี่ปุ่นรุมข่มขืน ภาพหญิงแก่ที่โดนทหารญี่ปุ่นทำอนาจารอยู่ และภาพหญิงท้องแก่ หลังถูกข่มขืน ทหารญี่ปุ่นก็ใช้มีดกรีด จนเครื่องในของเธอทะลักออกมา หลังจากส่วนนี้เราจะผ่อนคลายขึ้น ส่วนต่อไปเขาจะพูดถึงเขตปลอดภัยในนานกิง เริ่มจากชาวต่างประเทศ ที่อาศัยอยู่ในนานกิงในฐานะต่างๆ มาร่วมมือกันสร้างเขตปลอดภัยขึ้น โดยร้องไปยังนานาชาติ ให้รับรองสถานที่นี้ ช่วงแรกทหารญี่ปุ่นจึงไม่กล้าเข้ามา อย่างไรก็ตามในช่วงหลัง ก็ยังเกิดคดีข่มขืนบ่อยครั้งในเขตปลอดภัย มีรูปปั้นชาวต่างประเทศที่ช่วยกันก่อตั้งเขตปลอดภัยดังกล่าวอยู่ในพิพิธภัณฑ์ด้วย โดยมีคำสรรเสริญว่า ความดีของท่าน เราไม่มีวันลืม ส่วนถัดไปเป็นการจัดแสดงคำสัมภาษณ์ของทหารญี่ปุ่น ที่เคยปฏิบัติงานในสงครามครั้งนี้ ซึ่งเป็นจุดที่น่าสนใจมาก ทหารหลายคนเล่าถึงเหตุการณ์ในชีวิตของเขา เพื่อนทหารบางคนกลายเป็นคนวิกลจริต ในขณะที่ตัวของเขาไม่สามารถลืมเหตุการณ์เหล่านั้นได้ เขาทำอะไรลงไป เขาเป็นอาชญากร เขาไม่สามารถหลับสนิทได้อีกเลยหลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น ภาพมันวนเวียนไปมา รู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลา ---------- ทางพิพิธภัณฑ์และองค์กรที่เกี่ยวข้อง ยังต้องการข้อมูลเชิงบุคคลเพิ่มอยู่เรื่อยๆ หากผู้ใดมีบันทึก หรือรู้จักกับผู้รอดชีวิต สามารถแจ้งมายังพิพิธภัณฑ์ได้ นี่คือชั้นหนังสือเก็บข้อมูล จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 15:05:58

ความคิดเห็นที่ 22   ส่วนถัดไปเป็นการจัดแสดงพิเศษ ช่วงที่เราไปมีการจัดแสดงเกี่ยวกับcomfort room กล่าวคือเป็นซ่องโสเภณีสำหรับทหารญี่ปุ่น ป้องกันมิให้ทหารญี่ปุ่นไปข่มขืนหญิงชาวบ้าน เพราะทางญี่ปุ่นเกรงจะทำให้ปกครองชาวบ้านลำบาก เช่นเดิม คือจะมีเรื่องเล่าจากหญิงที่เคยทำงานในนี้มาก่อน โดยมากก็เป็นชาวบ้านนั่นเอง แต่โดนจับมา พวกเธอเล่าว่าทำงานแทบไม่ได้พัก มันราวกับนรก สถานที่ทำงานนั้นแทบไม่มีแสงลอดเข้ามา หลายคนหลังสงครามผ่านพัน กลับมีปัญหาทางสายตาอย่างหนัก พวกเธอได้รับสารอะไรบางอย่าง สำหรับสวนล้างฆ่าเชื้อโรคด้วย หญิงส่วนใหญ่หลังออกมาได้ แม้ได้แต่งงาน แต่ก็ไม่สามารถมีลูกได้ ก่อนจะเดินออกไป จะมีห้องห้องหนึ่ง มีเสียงนาฬิกาดัง ติ๊ก...ติ๊ก...ติ๊ก  เมื่อครบ 12 ครั้ง จะมีเสียงน้ำหยดลงมาหนึ่งครั้ง จำนวนศพที่สังเวยไปในสงครามครั้งนี้ หารด้วยระยะเวลา จะได้ออกมาว่า ทุกๆ 12 วินาที จะมีคนเสียชีวิต 1 คน พิพิธภัณฑ์แห่งนี้จัดแสดงสามภาษา คือ จีน อังกฤษ และ...ญี่ปุ่น แรกสุด เราเข้าใจว่า มันเป็นการประชดประชันรึเปล่า แต่หลังจากได้ชมพิพิธภัณฑ์ไปเรื่อยๆ เราเข้าใจลางๆ ว่า มีองค์กรที่ทำงานศึกษาเกี่ยวกับสงครามครั้งนี้โดยเฉพาะ โดยทำหน้าที่หาข้อมูล และนำมาจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ จุดประสงค์มิใช่เพื่อสร้างความแตกแยก หรือแม้แต่สร้างความชอบทำ หาคนทำผิด แต่เพื่อเป็นอุทาหรณ์สอนใจ มิให้ใครเอาเป็นแบบอย่างอีก เมื่อเดินออกมา เราก็พบกับลานกรวดเช่นเดิม ทีนี้ต้องเดินลึกเข้าไปอีก จะพบกับลานกว้างๆ อ่านป้ายแล้วงงนิดหน่อย แต่ภายหลัง เราเข้าใจว่า มันคือสถานที่ทิ้งศพแห่งหนึ่งของทหารญี่ปุ่น ประมาณการได้ว่ามีนับหมื่นศพ ------- ลานกว้าง ภายใต้นี้มีนับหมื่นชีวิตหลับใหลอยู่ จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 15:10:53

ความคิดเห็นที่ 23   เราเดินเข้าไปในห้องกระจกเล็กๆ ห้องแห่งนี้ขุดลงไปใต้ดินเล็กน้อย พอให้เห็นว่ามีโครงกระดูกทับถมกันอยู่ในนั้น การจัดแสดงเช่นนี้นับว่าชาญฉลาดมาก เราเห็นชั้นดินด้านล่าง และเห็นบนดินควบคู่กันไป จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 15:16:05

ความคิดเห็นที่ 24   เดินถัดไปอีก จะเป็นตึกสีทะมึนเล็กๆ จัดแสดงสิ่งที่ขุดพบ ตั้งแต่โครงกระดูก ไปจนถึงพวกเงินเหรียญ ก่อนจะถึงทางออก มีจุดสำหรับวางพู่ไว้อาลัย มีเด็กนักเรียนนำนกกระเรียนร้อยเป็นพวงมาวางไว้ด้วย จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 15:19:55

ความคิดเห็นที่ 25   พอเราเดินทะลุออกมาก็ต้องตกใจ มันคืนลานกว้าง ปูด้วยแกรนิตสีดำ มีเสาแกรนิตสีดำล้อม โดยวางเรียง ห่างกันเป็นระยะ ปลายสุดของลาน เป็นแท่นสำหรับเซ่นไหว้วิญญาณผู้เสียชีวิต ด้านหน้าของแท่นมีกองไฟซึ่งจะลุกโชติช่วงตลอดเวลา ทุกท่านสามารถนำเครื่องเซ่นไหว้ไปให้แก่ผู้เสียชีวิตได้ จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 15:23:12

ความคิดเห็นที่ 26   เดินต่อไปตามทาง จะพบกับห้องมืดสลัวๆ มีดวงไฟล้อมรอบเราไว้ ปลายทางมีแผ่นป้าย เขียนไว้ดังนี้ Let the white bones fall into sleep Let the grievance souls rest peacefully Turn the slaughtering sword to the cast of a warning bell Turn the names of the departed to be engraved in history Let the children no longer face with the fear Let the mother no longer shed their tears Let war be distant from all mankind Let peace be spread fully to the world ขอกระดูกขาวจงหลับใหล ขอวิญญาณที่ได้รับความอยุติธรรม จงพักผ่อนอย่างสงบ ขออาวุธสังหารจงกลายเป็นระฆังงาม ขอจารึกนามผู้ล่วงลับบนประวัติศาสตร์ ขอเด็กน้อยจงอย่าเผชิญความหวาดผวาอีกต่อไป ขอมารดาจงอย่าต้องเช็ดน้ำตาอีกต่อไป ขอสงครามจงห่างไกล ขอความสงบจงมีทั่วทั้งโลกา (ไม่รู้มีคนไทยเอามาแต่งเป็นกลอนจริงๆ จังๆ รึยัง ทนอ่านแบบคุณภาพต่ำจากเราไปก่อนนะคะ) ตรงนี้เรารู้สึกรื้นขึ้นมาที่คอ คล้ายอยากจะร้องไห้ (เว่อร์ไปมั้ยเนี่ย) จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 15:41:50

ความคิดเห็นที่ 27   พอเดินทะลุออกมา เราก็พบกับอนุสาวรีย์ เป็นมารดากับบุตรและนกพิราบขาว ก่อนหน้านี้เรารู้สึกถึงบรรยากาศกดดันที่อยู่รอบด้าน แต่เมื่อเดินออกมาพบอนุสาวรีย์ เรากลับผ่อนคลาย ความรู้สึกจากที่เคยหดหู่จนแทบอยากจะวิ่งหนีไป กลับเป็นตื้นตันใจ จุดนี้ก็ต้องขอชมสถาปนิกที่ออกแบบพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ด้วย เพราะทั้งการออกแบบอาคารสถานที การจัดวางเรื่องราว รวมถึงทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนชักนำอารมณ์ของผู้ชมให้คล้อยตามขึ้นลงได้อย่างน่าทึ่ง เราเชื่อว่าสถาปนิกคงจะปล่อยฝีมือจนถึงที่สุด เพื่องานชิ้นนี้ และกับอนุสรสถานแห่งนี้ หากใครได้มีโอกาสผ่านนานกิง หากมีเวลาสักนิด เราก็อยากให้แวะชมค่ะ แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 53 16:51:11 จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 15:44:47

ความคิดเห็นที่ 28   ตอนนี้ก็จบแล้วค่า พรุ่งนี้จะขึ้นกระทู้ใหม่ "คืนนั้นบนรถไฟ" อย่าลืมติดตามชมนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามชมค่ะ จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 15:46:58

ความคิดเห็นที่ 29   อ่านไปยิ้มไป อ่านไปสะอื้นไป ชื่นชมความตั้งใจ ทั้งผู้เขียนและเพื่อนรวมเดินทางคะ จากคุณ : เม่นแคระ (Aggie boy) เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 22:34:37

ความคิดเห็นที่ 30   โอ้วว   อ่านจนปวดตาเลยท่านเอ้ ว่าแต่ข้าน้อยถ่ายรูปไว้เเค่นี้เองจริงหรอเนี่ยย!! ขออนุญาตแก้ตัวที่ไม่ได้ถ่ายรูปเก็บไว้เยอะๆ เพราะอากาศข้างนอกกระเป๋าที่เอาไว้ซุกมือซีดๆมันหน๊าวหนาวซะจนไม่อยากจะล้วงกล้องออกมาถ่ายรูปบ่อยๆ-/\-" วันที่ไปพิพิธภัณฑ์นี้ฝนตก มือนึงถือร่มสิบหยวนที่ถ้าโดนลมแล้วคงพลิกกลับหัวแน่ๆ ส่วนอีกมือก้มีกล้องห้อยพะรุงพะรังจริงๆ แก้ตัวด้วยทริปถ้ดไป-ลั่วหยางแล้วกัน ถ่ายรูปไว้เยอะพอสมควร ขอหน้าแมวงามๆด้วยนะท่านเอ้55 จากคุณ : punos667 (punos667) เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 53 00:44:34

ความคิดเห็นที่ 31   55555 อารมณ์ดีทั้งคู่จริงๆ 27 วันมีวันไหนงัดแข้งกันเปล่าคะ จิบกาแฟรออยู่ค่ะ จากคุณ : เม่นแคระ (Aggie boy) เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 53 09:03:12

ความคิดเห็นที่ 32   ชอบมาก ตอนนานกิง ขอบอก จากคุณ : MAILAKPAGKEELAN เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 53 02:00:06

ความคิดเห็นที่ 33   ตอนใหม่มายัง หายไปนานแล้วนะ จากคุณ : MAILAKPAGKEELAN เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 12:29:26

ความคิดเห็นที่ 34   ^ เหวออออ มาแล้วค่าๆๆๆ สดๆร้อนๆ ตอนที่ 9 คืนนั้นบนรถไฟไร้ที่นั่ง http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E8990841/E8990841.html จากคุณ : aey_omu เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 53 16:40:17

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณครับมาอ่านก่อนไป จากคุณ : livelife เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 55 00:32:53