ความคิดเห็นที่ 1   .. “ริมน้ำปัตตานี” พระจันทร์ที่ลอยเด่นอยู่เหนือแม่น้ำปัตตานี ส่องแสงสว่างนวลตาชัดเจนกว่าทุกวัน คงเป็นเพราะวันนั้น พระจันทร์โคจรเข้ามาใกล้โลกมากที่สุดอีกครั้งหนึ่ง จึงปรากฏตัวออกมาทักทายตั้งแต่เวลาแสงอาทิตย์ยังฉาบท้องฟ้าเป็นสีส้มจาง . ผมนั่งเล่น ชมบรรยากาศริมแม่น้ำปัตตานียามเย็น ที่แลดูเงียบสงบ กลุ่มวัยรุ่นจับกลุ่มนั่งคุยกัน บ้างมาก็มาเป็นคู่ดูน่ารักดี ส่วนผู้ใหญ่บางคนก็ใช้บาทวิถีริมน้ำเป็นพื้นที่เดินออกกำลังกาย .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 03:35:14

ความคิดเห็นที่ 2   .. แม่น้ำที่มีต้นกำเนิดจากเทือกเขาสันกาลาคีรี ไหลผ่านลงสู่จังหวัดยะลา มาถึงใจกลางเมืองปัตตานี ซึ่งเป็นสุดสายปลายน้ำก่อนออกไปสู่อ่าวไทย ... จึงเปรียบเป็นเส้นเลือดใหญ่หล่อเลี้ยงชีวิตของพี่น้องจังหวัดชายแดนใต้ ทั้งภาคเกษตรกรรม และการประมง . บนผืนน้ำที่เงียบสงบ มีความเคลื่อนไหวเป็นระยะๆ นานๆครั้งก็จะมีเรือหางยางรับจ้างล่องผ่านไปมา บางครั้งก็เป็นเรือขนาดเล็กของชาวบ้าน และหากเป็นช่วงใกล้เทศกาลแข่งเรือยาวประเพณี เราก็จะได้เห็นบรรดาเหล่าฝีพายลงสนามฝึกซ้อม . . สายน้ำไหลเอื่อยเบื้องหน้า สายลมที่พัดเบาๆ กับวิถีชีวิตริมแม่น้ำ เป็นบรรยากาศสบายๆ ที่ผมนั่งปล่อยอารมณ์ลอยไปโดยไม่สนใจเวลา .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 03:37:15

ความคิดเห็นที่ 3   .. “มัสยิดกลาง” สถานที่สำคัญแห่งหนึ่งที่ผู้มาเยือนเมืองปัตตานีต้องแวะชม คือ “มัสยิดกลาง จังหวัดปัตตานี” หรือที่ชาวบ้านเรียกกันสั้นๆว่า “มัสยิดกลาง” สถานที่ประกอบศาสนกิจของพี่น้องชาวมุสลิมแห่งนี้ นับเป็นมัสยิดอีกแห่งที่มีความสวยงามติดอันดับต้นๆของประเทศไทย ศาสนสถานประจำเมือง ริเริ่มที่จะก่อสร้างขึ้นในรัฐบาลยุค 2497 จากนั้นได้ใช้ระยะเวลาในการก่อสร้างราว 9 ปี จนกระทั่งวันที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2506 พี่น้องมุสลิมปัตตานี ก็มีมัสยิดซึ่งศูนย์รวมในการประกอบพิธีกรรมทางศาสนาอันสวยงามไม่แพ้ที่ใด . ความงดงามของสถาปัตยกรรมของมัสยิดกลาง ไม่ได้สงวนไว้เพียงแค่พี่น้องชาวมุสลิมเท่านั้น แต่เปิดโอกาสให้คนทุกเชื้อชาติ ทุกศาสนา แวะเข้ามาเยี่ยมชมได้ (เพียงแต่ในทุกวันศุกร์ อาจจะไม่สะดวกนัก เพราะจะมีพิธีละหมาดใหญ่ประจำสัปดาห์) แต่ผู้มาเยือนก็ต้องพึงรู้ธรรมเนียมปฏิบัติของการเข้าชม เช่น แต่งกายสุภาพ , ไม่ไปทำอะไรที่เป็นการรบกวนต่อการละหมาด หรือปฏิบัติตนไม่เหมาะสมกับศาสนสถาน เป็นต้น .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 03:38:34

ความคิดเห็นที่ 4   .. ผมเดินทางฝ่าแดดร้อนๆยามบ่าย แวะไปชมความงดงามของมัสยิดกลาง จังหวัดปัตตานี และมีโอกาสได้พูดคุยกับพี่น้องชาวมุสลิมที่นั่น ซึ่งพบว่าไม่เพียงมีแค่ชาวมุสลิมในพื้นที่เท่านั้น แต่บางส่วนก็เดินทางมาจากจังหวัดใกล้เคียง เพื่อแวะมาละหมาดที่นี่ ชาวบ้านบอกผมว่า มัสยิดกลางแห่งนี้ แบ่งพื้นที่การละหมาดของชาย และหญิงเอาไว้อย่างเป็นสัดส่วน ผู้ชายจะเข้าไปละหมาดทางฝั่งขวา ส่วนผู้หญิงไปฝั่งซ้าย และก่อนการละหมาด ยังต้องชำระล้างร่างกาย ล้างหน้า ล้างมือ ให้สะอาด ก่อนเข้าสู่พิธีกรรมทางศาสนา . . ในเวลาที่ผมไปนั้น เป็นจังหวะของการละหมาดช่วงบ่ายพอดี ... ผมไม่ได้เข้าไปถ่ายภาพด้านใน ด้วยกลัวว่าเสียงชัตเตอร์ของกล้อง DSLR มันจะดังรบกวนสมาธิคนอื่น จึงเดินเก็บภาพความงามไปรอบๆเท่านั้น หากมองโดยผิวเผิน รูปทรงสถาปัตยกรรมที่ดูยิ่งใหญ่อลังการ อาจไม่ใช่สิ่งปลูกสร้างที่คุ้นตาชาวไทยนัก จนอาจนึกว่า ไปถ่ายมาจากประเทศอื่น แต่ตัวอักษรภาษาไทย คำว่า “มัสยิดกลาง จังหวัดปัตตานี” และธงชาติไทยผืนใหญ่ด้านบน คงช่วยย้ำต่อผู้มาเยือนแล้วว่า สถานที่ซึ่งมีสถาปัตยกรรมอันงดงามเบื้องหน้านี้ ตั้งอยู่ที่ประเทศใด .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 03:39:53

ความคิดเห็นที่ 5   .. “เขตรั้วสีบลู” สถานที่อีกแห่งในจังหวัดปัตตานี ซึ่งแม้ไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยวหลัก แต่ก็น่าลองแวะเวียนเข้าไปชม คือ “มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี” หรือ “ม.อ.ปัตตานี” . หลายคนมีข้อสงสัยว่า ทำไมมหาวิทยาลัยแห่งนี้ จึงไม่ใช้อักษรย่อว่า ม.ส. ? คำตอบ คือ คำว่า สงขลานครินทร์ มาจาก “กรมหลวงสงขลานครินทร์” ซึ่งเป็นพระนามฐานันดรศักดิ์ ของ “สมเด็จพระมหิตลาธิเบศร อดุลยเดชวิกรม พระบรมราชชนก”จึงเป็นที่มาของอักษรย่อมหาวิทยาลัย “ม.อ.” . . สำหรับ ม.อ.ปัตตานี นับเป็นจุดเริ่มต้นของมหาวิทยาลัยอันดับ 1 ในภาคใต้ แต่ด้วยสภาพภูมิศาสตร์ที่มีพื้นที่ติดกับทะเล (ไม่เหมาะเครื่องไม้เครื่องมือด้านวิศวกรรมในขณะนั้น) รวมทั้งสภาพเศรษฐกิจ และการเติบโตของเมือง ทำให้มหาวิทยาลัยต้องย้ายศูนย์กลางการบริหาร และคณะสำคัญๆไปอยู่ที่ อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา . . ปัจจุบัน ม.อ.ปัตตานี เปิดสอนทั้งหมด 6 คณะ กับอีก 1 วิทยาลัย และยังมีโครงการจัดตั้งคณะใหม่ๆเพิ่มขึ้นในอนาคต แต่สถานการณ์ความรุนแรงที่ยังเป็นข่าวให้คนต่างพื้นที่หวาดวิตก คงปฏิเสธไม่ได้ว่า มีส่วนทำให้ความหลากหลายของนักศึกษาในรั้วแห่งนี้ลดน้อยลงไปมาก ... นักศึกษาส่วนใหญ่ จึงมักเป็นเด็กในพื้นที่จังหวัดชายแดน หรือเด็กภาคใต้ ขณะที่เด็กซึ่งมาจากต่างภาคต่างพื้นที่ มักเลือกเรียนในวิทยาเขตอื่นๆแทน อย่างไรก็ตาม ม.อ.ปัตตานี ในอดีต ก็ผลิตลูกศิษย์ลูกหาออกมาเป็นบุคคลดังในแวดวงสังคมพอสมควร อาทิเช่น รัฐมนตรีในรัฐบาลชุดปัจจุบัน 2 ท่าน (ไปสืบกันเอาเองนะครับ อิอิ) , สุทธิพงษ์ ธรรมวุฒิ นายใหญ่แห่งทีวีบูรพา และ วงศ์ทนง ชัยณรงค์สิงห์ ผู้ก่อตั้ง a day เป็นต้น .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 03:41:48

ความคิดเห็นที่ 6   .. “หมู่บ้านชาวประมง” ไกลจาก ม.อ.ปัตตานี ไปเพียงไม่กี่กิโลเมตร มีถนนสายรองมุ่งตรงสู่หมู่บ้านที่มีชื่อว่า “รูสะมิแล” . หมู่บ้านชายทะเล ราวกับหลบซ่อนจากความเจริญของตัวเมืองปัตตานี ... ถนนสายเล็กๆนั้น ไม่มี 7-11 ไม่มีร้านเกมส์หรืออินเทอร์เน็ต และนานๆครั้ง จึงมีรถราวิ่งผ่านไปมาสักคัน ชาวบ้านรูสะมิแล ส่วนใหญ่มีวิถีชีวิตเรียบง่าย ประกอบอาชีพประมงพื้นบ้าน และเกษตรกรรม . . ผมเดินทางไปถึงหมู่บ้านในช่วงบ่าย แดดร้อนจัดที่สาดส่องมาเต็มที่ เหมือนเป็นเครื่องช่วยไล่ให้ชาวบ้าน หลบพักผ่อนกันอยู่ตามบ้านเรือน มากกว่าจะออกมาข้างนอก ผมยืนมองเรือประมงขนาดเล็กที่แน่นิ่งอยู่ริมฝั่งซึ่งกลายเป็นทะเลโคลนไปแล้ว ... คงจะต้องรอให้ถึงเวลาน้ำขึ้น วิถีชีวิตของชาวประมงจึงจะเริ่มต้นอีกครั้ง ท่ามกลางอากาศร้อนจัด ราวกับไม่มีความเคลื่อนไหวใด มีเพียงสายลมแรงที่พัดเอาผมยาวๆของผม มาปิดหน้าปิดตาตัวเอง (- _ -)” .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 03:43:03

ความคิดเห็นที่ 7   มากระโดดไปด้วยจ้า  แต่ว่ากิฟท์หมดแล้วค่ะ ให้ ช่วยกดเก็บเข้าคลังกระทู้ไว้แล้วนะคะ   พรุ่งนี้มาดูต่อ  ง่วงจังเลยค่า จากคุณ : สาวหน้าใส เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 03:43:36

ความคิดเห็นที่ 8   .. แต่ท่ามกลางความอบอ้าว ผมเห็นความเคลื่อนไหวบางอย่างอยู่ในทะเลโคลน สิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆหน้าตาน่ารักน่าชังอย่าง “ปลาตีน” กำลังเกลือกกลิ้งไปมาอยู่บนพื้นผิวโคลนอุ่นๆ ปลาชนิดนี้มีครีบอกที่ทรงพลัง สามารถใช้ดันตัวเองให้พุ่งกระโจนไปข้างหน้า รวมทั้งยังใช้ปีนต้นไม้ ซึ่งครีบอกสารพัดประโยชน์ที่ทำหน้าที่คล้ายเท้านี่เอง จึงเป็นที่มาของชื่อน่ารักๆอย่าง ปลาตีน . ผมสังเกตปริมาณปลาตีนในบริเวณนั้น พบว่ายังมีอยู่จำนวนมาก ทั้งตัวเล็กตัวใหญ่ ซึ่งน่าจะเป็นเครื่องบอกได้ว่า ระบบนิเวศน์ของหมู่บ้านเล็กๆแห่งนี้ ยังเอื้อต่อการดำรงอยู่ของสิ่งมีชีวิตริมฝั่ง .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 03:44:27

ความคิดเห็นที่ 9   .. หลังจากเพลินอยู่กับการมองดูปลาตีนกระโดดไปกระโดดมาอยู่บนปลักโคลน (รวมทั้งการแกล้งให้มันตกใจเล่นอีกนิดหน่อย แหะๆ ) ผมจึงเดินสำรวจไปอีกฟากหนึ่งของหมู่บ้าน . . ความเงียบสงบเมื่อครู่ ถูกทำลายลงด้วยเสียงหัวเราะของเด็กสองคน เด็กชายมุสลิมลูกหลานชาวประมงสองคนเพิ่งเลิกเรียน และกำลังสนุกอยู่กับการปล่อยว่าวขึ้นไปบนฟ้า เด็กๆไม่ได้เล่นว่าวอย่างที่เราเห็นกันตามท้องสนามหลวง แต่เป็นการปล่อยว่าวให้พุ่งสูงเฉยๆ เพราะด้วยลมที่พัดแรงมาก ฉุดว่าวให้พุ่งทะยานขึ้นไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะดิ่งลงมาปักบนพื้นอย่างแรงจนน่าหวาดเสียว (กลัวว่ามันจะปักลงบนหัวใครคนใดคนหนึ่ง ... ไม่เด็กสองคนนั้น ก็หัวผมนี่แหละ) .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 03:45:55

ความคิดเห็นที่ 10   .. ผมมองดู เด็กๆเล่นสนุกสนานไปกับว่าวประดิษฐ์เอง ... เห็นแล้วนึกถึงบางฉากของวรรณกรรม และภาพยนตร์ชื่อก้องอย่าง “The Kite Runner” โดยเฉพาะทิวทัศน์แปลกตาที่หาไม่ได้ง่ายนัก ยิ่งให้อารมณ์ราวกับว่า เด็กทั้งสอง คือ ตัวละครที่กำลังโลดแล่นอยู่ในฉากภาพยนตร์ต่างประเทศสักเรื่อง . . แม้หมู่บ้านรูสะมิแล ไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยวของจังหวัดปัตตานี มีเพียงบ้านเรือนโทรมๆ เรือหาปลาเก่าๆจอดริมฝั่ง กับวิถีชีวิตห่างไกลความเจริญ แต่ผมก็มองเห็นความสวยงามของหมู่บ้านชาวประมงแห่งนี้ ผืนดินแห้ง แตกระแหง เพราะอากาศร้อนจัดหลังจากน้ำลง ทอดยาวกว้างไกลไปสุดลูกหูลูกตาโดยมีผืนฟ้าครามเข้มโอบล้อม ไกลออกไปสุดเส้นขอบฟ้า คือ อ่าวไทย ... ทะเลซึ่งคอยหล่อเลี้ยงชีวิต นี่แหละ “บ้านของชาวประมง” .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 03:47:16

ความคิดเห็นที่ 11   .. “รอยยิ้มของลูกเรือต่างด้าว” สถานการณ์ความรุนแรง อาจทำให้สภาพเศรษฐกิจของเมืองปัตตานีซบเซาลงไป แต่ทว่าฟันเฟืองขนาดใหญ่ที่ขับเคลื่อนให้จังหวัดชายแดนใต้แห่งนี้ยังเดินหน้าต่อไปได้ คือ “อุตสาหกรรมการประมง” ขึ้นชื่อว่า อุตสาหกรรมประมง ย่อมต่างจากการประมงพื้นบ้านของชาวบ้านแบบลิบลับ เพราะอะไรๆก็ดูขยายใหญ่โตไปหมด ทั้งการลงทุน ขนาดเรือ อุปกรณ์เครื่องไม้เครื่องมือ จำนวนแรงงาน รวมถึงมูลค่าทางเศรษฐกิจ . ข้อมูลบ่งชี้ความสำคัญของอุตสาหกรรมประมงในจังหวัดปัตตานี คือ ตัวเลขผลิตภัณฑ์มวลรวมจังหวัด หรือ GPP ... มีสัดส่วนของการประมงมาเป็นอันดับหนึ่ง .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 03:48:09

ความคิดเห็นที่ 12   .. ส่วนใหญ่ อุตสาหกรรมการประมงเต็มรูปแบบนั้น มักใช้ลูกเรือเป็นชาวต่างด้าวแทบทั้งหมด โดยเฉพาะแรงงานจากประเทศเพื่อนบ้านสุดที่รัก อย่างกัมพูชา และพม่า เพราะสู้งานหนัก แถมยังมีค่าจ้างถูกกว่าแรงงานชาวไทย ส่วนคนไทยที่มีส่วนร่วมอยู่บนเรือประมงบ้างนั้น คือ ตำแหน่งใหญ่อย่างไต้ก๋ง หรือคนขับเรือ หากจะมีแรงงานชาวไทยที่เป็นลูกเรือบ้าง ก็คงนับเป็นส่วนน้อย .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 03:49:03

ความคิดเห็นที่ 13   .. ผมเคยมีประสบการณ์แวะไปชมเรือประมงครั้งแรกเมื่อต้นปี 52 ที่เกาะลันตา จังหวัดกระบี่ ซึ่งครั้งนั้นเป็นเรือประมงขนาดกลางที่มีสมาชิกบนเรือเพียง 4-5 คน แต่สำหรับการมาเยือนปัตตานี ผมได้สัมผัสกับบรรยากาศเรือประมงขนาดใหญ่ขึ้น จากที่ประมาณคร่าวๆด้วยสายตา น่าจะมีลูกเรือไม่ต่ำกว่า 20 ชีวิต (หนุ่มผิวเข้ม ล่ำๆ แมนๆ เต็มลำเรือเลยนะเธอ !!) . . “พี่ชา” ไต้ก๋งชาวประจวบคีรีขันธ์ เล่าให้ผมฟังว่า ลูกเรือทั้งหมดเป็นแรงงานชาวกัมพูชา ซึ่งในยามบ่ายวันนั้น เหล่าคนเรือแวะเข้ามาจอดพักผ่อนเอาแรง เตรียมอุปกรณ์ เตรียมเสบียง ก่อนจะออกไปสู้น้ำสู้ฟ้ากลางมหาสมุทรในอีกไม่กี่วันถัดไป ผมคิดว่า การที่ใครสักคน จะคุมคนงานต่างชาติวัยฉกรรจ์ ในบรรยากาศการทำงานอันแสนเหน็ดเหนื่อยท่ามกลางชีวิตที่มีแต่ผืนน้ำและแผ่นฟ้านั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายที่ทุกคนจะทำได้ แต่ทว่า สำหรับผู้มีประสบการณ์ทำงานอยู่กับทะเลมากว่า 30 ปี คงเป็นเครื่องพิสูจน์ได้ดีว่า พี่ชา มีความเป็นชาวเรือเข้มข้นแค่ไหน ... จึงไม่น่าแปลกที่ลูกเรือต่างด้าวทุกคน ต่างให้ความเคารพ และเชื่อฟัง ไต้ก๋งคนนี้อย่างเต็มใจ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 03:50:13

ความคิดเห็นที่ 14   .. ผมขึ้นไปบนเรือในวันนั้น เป็นจังหวะสำคัญพอดิบพอดี นั่นคือ การจ่ายค่าแรงให้กับลูกเรือ . พี่ชา เรียกชื่อลูกเรือต่างด้าวแต่ละคน ซึ่งค่อยๆทยอยต่อแถวมารับค่าจ้างอย่างว่าง่าย และสุดจะนอบน้อม ขณะจ่ายเงิน พี่ชาก็พูดเตือนไปพลาง ให้บรรดาลูกเรือทั้งหลายระมัดระวังในการใช้จ่าย “หมดแล้วหมดเลยนะ จำให้ดี” นาทีนั้น นับเป็นอีกช่วงเวลาแห่งความสุขสำหรับชาวเรืออย่างแท้จริง แต่ละคนมีใบหน้ายิ้มแย้ม เมื่อตนเองได้ค่าตอบแทนจากความเหน็ดเหนื่อยที่ผ่านมา ผมสังเกตหลายคนเพิ่งอาบน้ำเสร็จ หวีผมเรียบแปล้ พร้อมจะออกไปตะลอนเที่ยวในยามเย็น ขณะที่ริมฝั่งมีสาวๆอีกกลุ่ม มายืนรอแฟนหนุ่ม เพื่อที่จะได้ใช้เวลาในวันพักผ่อนร่วมกัน .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 03:51:39

ความคิดเห็นที่ 15   .. “360 องศา สะพานปลาปัตตานี” บรรยากาศบนเรือประมง ซึ่งจอดพักอยู่ใจกลางเมืองริมแม่น้ำปัตตานี เป็นบรรยากาศของการพักผ่อนเติมเรี่ยวแรงของชาวเรือ แต่ไกลออกไปจากตัวเมือง ผ่านสายน้ำล่องตรงไปสู่อ่าวไทย หรือขับรถอ้อมถนนเส้นใหญ่ไปอีกฝั่งเมือง ที่นั่น คือ “สะพานปลาปัตตานี” ซึ่งเป็นสถานที่ที่จะได้เห็นบรรยากาศการทำงานเต็มรูปแบบ จากบรรดาชาวเรือที่เพิ่งกลับเข้าฝั่ง . . ในเมืองที่อุตสาหกรรมการประมง คือ รายได้หลักของจังหวัด คงเดาได้ไม่ยากเลยว่า บริเวณท่าเทียบเรือที่นำปลามาขึ้นฝั่งนั้นจะมีความคึกคักมากเพียงใด .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 03:54:20

ความคิดเห็นที่ 16   .. ความจริงแล้ว ชีวิตในสะพานปลาแต่ละแห่ง ไม่เพียงแค่ที่ปัตตานี ... คงมีความคึกคักวุ่นวายมากที่สุดในช่วงเวลาเช้ามืด ก่อนพระอาทิตย์ขึ้น . แต่ผมเลือกเดินทางไปเก็บความเคลื่อนไหวของสะพานปลาในช่วงบ่ายแก่ๆ เนื่องจากเหตุผลเรื่องความสะดวกในการเดินทาง รวมทั้งอยากได้ภาพวิถีชีวิตที่มีแสงแดดมาสร้างองค์ประกอบสวยๆในภาพ (คนขี้เกียจตื่นเช้า ก็หาข้ออ้างไปเรื่อยล่ะครับ ... ฮา) .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 03:55:20

ความคิดเห็นที่ 17   .. อย่างไรก็ดี บรรยากาศยามบ่ายของสะพานปลาปัตตานี ก็มีความคึกคักไม่น้อยเช่นกัน เรือประมงขนาดใหญ่หลายลำเพิ่งจะเข้ามาจอดเทียบท่า แรงงานชาวต่างด้าว เริ่มทยอยขนอุปกรณ์ต่างๆลงมาชำระล้าง ชีวิตริมท่าเรือสะพานปลาที่เงียบๆในช่วงหลังเที่ยง เริ่มเคลื่อนไหวคึกคักอีกครั้ง .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 03:56:33

ความคิดเห็นที่ 18   .. เมื่อเรือเทียบท่าได้ไม่นาน การทำงานสำคัญก็เริ่มขึ้น ปลาที่จับได้ จะถูกตักขึ้นมาจากห้องทำความเย็น ก่อนจะนำมาใส่ไว้ในตะกร้า หรือในลังพลาสติก จากนั้นก็ค่อยๆลำเลียงลงไปให้กับคนงานริมฝั่งเพื่อคัดแยกประเภทต่อไป .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 03:58:00

ความคิดเห็นที่ 19   .. สัญชาติของคนงานที่สะพานปลา ไม่ได้แตกต่างไปจากลูกเรือประมงริมแม่น้ำปัตตานีแต่อย่างใด โดยกลุ่มหลักยังคงเป็นแรงงานชาวกัมพูชา และพม่า ส่วนแรงงานชาวไทยมักจะทำหน้าที่ในส่วนอื่น หรือไม่ก็เป็นเจ้าของกิจการ แต่หน้าที่หนึ่ง ซึ่งเป็นตำแหน่งงานที่ขยายโอกาสแก่คนท้องถิ่น คือ การคัดแยกประเภทปลา โดยงานประเภทนี้ไม่จำเป็นต้องใช้แรงงานหนักมากมาย แต่ต้องอาศัยความชำนาญในการคัดแยก . . ผมสังเกตเห็นกลุ่มแรงงานสตรีชาวมุสลิม หยิบปลาขึ้นมาจากลังปุ๊ป ก็จับโยนใส่อีกลัง แบ่งประเภทได้อย่างรวดเร็ว ... ขณะที่ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้าน(การกิน)ปลา อย่างผม ดูไม่ออกว่า ปลาแต่ละตัวที่จับโยนๆลงไปนั้น มีความแตกต่างกันยังไง .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 03:59:25

ความคิดเห็นที่ 20   .. หน้าที่การคัดแยกประเภทปลา ไม่เพียงแต่มีแรงงานเป็นคนในพื้นที่เท่านั้น แต่ยังมีแรงงานต่างด้าวอย่างสาวๆชาวพม่า มาทำหน้าที่นี้อีกด้วย . ผมสังเกตถึงความน่ารักของแรงงานสาวพม่าได้อย่างหนึ่ง คือ สาวๆแต่ละคนจะทาแป้งสีเหลืองๆ หน้าตาผ่องใส ก่อนที่จะเริ่มงาน ... คงเป็นนัยว่า งานจะเหน็ดจะเหนื่อยยังไง ชั้นก็ขอสวยไว้ก่อน . . ผมเก็บภาพการทำงานของสาวๆประเทศเพื่อนบ้านได้ไม่นาน ก็ได้รับรอยยิ้มหวานๆเป็นการตอบแทน อืมมม ... ถึงสาวไทยจะไม่ค่อยมอง แต่ก็คงมีเสน่ห์ต่อสาวพม่าเหมือนกันนะนี่เรา .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:00:42

ความคิดเห็นที่ 21   .. ปลามาตรฐานทั่วไป เช่น ปลาทู ปลาโอ หรือปลาขนาดเล็ก จะถูกลำเลียงไปคัดแยกตามปกติ แต่ผมสังเกตว่า หากเป็นปลาที่มีตัวขนาดใหญ่ (หรือใหญ่มาก) ก็จะถูกคัดออกมาเพื่อชั่งกิโล คิดราคาค่าตัวกันตรงนั้นเลย .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:02:09

ความคิดเห็นที่ 22   .. ปลาทู ที่เราเห็นๆกันตามตลาด หรือซื้อกินจากร้านข้าวแกง หลายคนอาจคิดว่าตัวก็เล็ก แถมราคาแพงอีกต่างหาก ... แต่สำหรับสะพานปลา ซึ่งเป็นจุดพักแรกเมื่อปลาขึ้นฝั่ง ปลาทูซึ่งผมมองว่าตัวก็ไม่เล็กเท่าไหร่ กลับถูกแบ่งประเภทออกมาเป็นปลาขนาดเล็กเสียอย่างนั้น อยากรู้จัง ว่าปลาทูตัวใหญ่ๆไปอยู่ไหนกันหมดนะ ไม่เคยได้กินสักที (- - )“ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:02:51

ความคิดเห็นที่ 23   .. ปลาอีกชนิดหนึ่งที่มูลค่าลดลงไปในทันทีที่ขึ้นฝั่ง เรียกว่า “ปลาท้องแตก” จริงๆแล้ว ปลาท้องแตก ก็คือ ปลาทั่วไปได้ทุกประเภท แต่ที่มาของชื่อ มาจากการขนส่งที่บางครั้งอาจกระทบกระแทกจนทำให้ปลาบางตัวท้องแตก ไม่สมประกอบ ชิ้นส่วนหลุดขาด หรือมีสภาพไม่สวยสมบูรณ์ ปลาท้องแตกจะถูกแยกไปอีกประเภทหนึ่ง โดยมีราคาลดลงไปจากเดิม และปลาท้องแตกแทบทั้งหมดมักจะถูกนำไปแปรรูป มากกว่าจะไปวางขายเป็นตัวๆเหมือนปลาชนิดอื่น ส่วนเศษซากชิ้นส่วนของปลา ที่เกิดจากความผิดพลาดในการขนส่งนั้น ยังสามารถนำไปใช้ประโยชน์ด้วยการส่งไปโรงงานปลาป่น นำไปเลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่ได้ต่อไป .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:04:07

ความคิดเห็นที่ 24   .. ปลาสดจากทะเล ที่แยกประเภทเรียบร้อยแล้ว ส่วนหนึ่งจะนำมาแช่แข็ง และรีบนำขึ้นรถขนส่งต่อไปยังโรงงานทันที โดยมีโรงงานทั้งในจังหวัดปัตตานี รวมถึงจังหวัดใกล้เคียงมารับซื้อ . สำหรับจังหวัดปัตตานี นับว่าเป็นแหล่งที่ตั้งสำคัญของโรงงานแปรรูปผลิตภัณฑ์จากทะเลในระดับประเทศ และไม่เพียงแค่การแปรรูปเพื่อบริโภคภายในเท่านั้น แต่ยังส่งออกไปจำหน่ายประเทศเพื่อนบ้าน สร้างมูลค่าทางเศรษฐกิจต่อปีเป็นจำนวนเงินนับหมื่นล้านบาท โรงงานอุตสาหกรรมแปรรูปผลิตภัณฑ์แห่งหนึ่ง ซึ่งเชื่อว่าชาวไทยทุกคนคุ้นเคย ... ก็มีสาขาตั้งอยู่ในจังหวัดปัตตานี นั่นคือ ผลิตภัณฑ์ “Three Lady Cooks” (ใช้ชื่อภาษาอังกฤษให้งงกันเล่นๆ ... ชื่อภาษาไทย ก็คือ “ปลากระป๋องตราสามแม่ครัว” นั่นเอง) .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:05:54

ความคิดเห็นที่ 25   .. ปลาอีกจำนวนหนึ่ง ที่ไม่ได้ถูกส่งตรงไปยังโรงงานอุตสาหกรรม จะถูกนำมาแบ่งขายให้พ่อค้าแม่ค้าคนกลาง ที่เดินทางมาเลือกซื้อกันถึงท่าเรือ . แม้ในสายตาของคนนอกวงการอย่างผม มองว่าปริมาณปลาที่มาจากเรือแต่ละลำนั้น มีจำนวนมากมายมหาศาลแล้ว แต่เจ้าของแพปลาท่านหนึ่ง บอกให้ผมทราบเป็นความรู้ใหม่ว่า “นี่ยังถือว่าน้อยนะครับ เพราะช่วงนี้เป็นคืนเดือนหงาย ปลาไม่ค่อยมี ถ้าเป็นคืนเดือนมืดปลาถึงจะเยอะ บางครั้งได้มาเต็มลำเรือ ได้เงินเป็นแสนเลยล่ะครับ” .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:07:38

ความคิดเห็นที่ 26   .. ผมใช้เวลาก่อนที่แสงอาทิตย์ของวันจะลาลับไปอีกครั้ง เก็บตกบรรยากาศรอบๆสะพานปลา . ไม่ไกลจากบริเวณที่เรือใหญ่เทียบท่า มีเรือหางยาวรับจ้างขนาดเล็ก จอดรอคอยผู้ใช้บริการ โดยเรือรับจ้างประเภทนี้ จะพาลูกค้าท่องเที่ยว ล่องแม่น้ำปัตตานี ทวนกระแสน้ำเข้าไปในตัวเมือง ก่อนจะกลับมายังจุดเดิม ลูกค้าส่วนใหญ่ที่ผมเห็นก็เป็นบรรดาแรงงานชาวต่างด้าว ที่อาศัยช่วงพักผ่อนระหว่างวัน นั่งเรือกันไปเป็นกลุ่ม หรือบางคนก็เดินทางกันไปเป็นคู่ ดูสวีทหวานแหววกันไปอีกแบบ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:08:31

ความคิดเห็นที่ 27   .. การเดินทางท่องเที่ยวของผมแต่ละครั้ง มักมีดวงสมพงษ์กับการได้ถ่ายภาพสัตว์เลี้ยงน่ารักจากสถานที่ต่างๆเสมอๆ ไม่ว่าจะขึ้นเหนือเที่ยวดอย ลงใต้เที่ยวทะเล ไม่เว้นแม้กระทั่งการเดินทางมายังสะพานปลา ซึ่งเป็นสถานที่ที่ไม่น่าจะมีสัตว์เลี้ยงตัวไหนมาเดินเพ่นพ่านได้ . แต่สำหรับเจ้ารูปหล่อตัวนี้ คงเป็นกรณีพิเศษ เจ้ารูปหล่อไม่ได้มาเพ่นพ่านอยู่ริมฝั่ง หรือถูกใครมาปล่อยทิ้งเอาไว้ ... หากแต่มันคือหนึ่งในสมาชิกลูกเรือ ของเรือประมงลำหนึ่ง . ผมเองไม่อาจคาดเดาถึงตำแหน่งประจำเรือของมันได้ แต่เห็นคนงานหลายคนดูจะมีความสุข และรอยยิ้มกับการมีสมาชิกตัวนี้วิ่งไปวิ่งมาอยู่บนเรือ ... เป็นไปได้ไหมว่า ลูกเรือตัวนี้ อาจมีตำแหน่งเป็นนักกิจกรรมสันทนาการ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:09:32

ความคิดเห็นที่ 28   .. การเดินทางมาที่สะพานปลาปัตตานี คงไม่ใช่ตารางการท่องเที่ยวซึ่งต้องบรรจุไว้เมื่อมาเยือนเมืองปัตตานีแน่ๆ เพราะสะพานปลาปัตตานี ไม่ใช่พื้นที่หรูหรา ไม่ได้เป็นตลาดปลาระดับโลกอย่าง ตลาดปลาซึคิจิ (Tsukiji) ในโตเกียว ที่จะได้มีการบริหารจัดการอย่างเป็นระบบเพื่อรองรับกับการเป็นสถานที่ท่องเที่ยวได้ . ด้วยสภาพโทรมๆที่ไม่น่าดู ไร้สีสัน ไร้การตกแต่ง บางส่วนของพื้นที่เต็มไปด้วยขยะกระจัดกระจาย กลิ่นคาวปลาที่คละคลุ้งจนแสบจมูก การทำงานหนักของแรงงานชาวต่างด้าวที่ไม่ได้แต่งตัวสวยๆงามๆชวนมอง ... บรรยากาศเหล่านี้ เป็นคำถามว่า ทำไม ผมจึงเดินทางไปสะพานปลาปัตตานี . อาจจะตอบแบบพระเอกหนังไทยไปหน่อย แต่ผมก็รู้สึกจริงๆว่า ... บรรยากาศเหล่านั้น คือ ความงดงามที่ไม่ต้องปรุงแต่งของวิถีชีวิตในเมืองเล็กๆแห่งนี้ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:10:52

ความคิดเห็นที่ 29   .. เรือประมงขนาดใหญ่ที่เพิ่งจะเทียบท่าเอาปลาลงฝั่งเมื่อยามบ่าย เพียงระยะเวลาไม่กี่ชั่วโมงก็เคลื่อนกลับไปสู่ผืนน้ำอีกครั้ง ผมไม่แน่ใจว่า บรรดาลูกเรือจะได้หยุดพักผ่อนก่อน หรือว่าจะต้องกลับไปเริ่มงานครั้งใหม่ในทะเลกว้าง แต่ในแววตา พร้อมสีหน้าเปื้อนยิ้มจากบนเรือคล้ายบ่งบอกว่า พวกเขายังมีความสุขกับการทำงาน . เรือใหญ่ค่อยๆเคลื่อนออกไปช้าๆ ขณะที่ผมยืนเก็บภาพจากบริเวณท่าเรือ คนบนเรือ กับ คนริมฝั่ง กำลังสื่อสารกันด้วยรอยยิ้ม วิถีชีวิตของชาวสะพานปลายังดำเนินไป ตราบเท่าที่ลมหายใจแห่งความสมดุลของธรรมชาติยังคงอยู่ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:11:45

ความคิดเห็นที่ 30   .. “สำรวจตลาด” จังหวัดปัตตานี เป็น 1 ใน 5 จังหวัดที่มีชายแดนใกล้กับประเทศมาเลเซีย จึงเป็นเรื่องปกติที่จะมีสินค้าจากประเทศเพื่อนบ้าน มาวางขายปะปนอยู่กับสินค้าคุ้นหน้าคุ้นตาทั่วไป นับเป็นข้อได้เปรียบของพี่น้องชายแดนใต้ ที่มีสินค้าหน้าตาแปลกๆ แตกต่างจากเดิมๆมาให้ลองเลือกใช้ดูบ้าง อย่างเช่น ครีมอาบน้ำ และแชมพูนมแพะ เป็นต้น .. แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 53 10:24:29 จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:12:40

ความคิดเห็นที่ 31   .. เมื่อพูดถึง แพะ ... ในตัวเมืองปัตตานี ชาวบ้านนิยมเลี้ยงสัตว์อย่างแกะ หรือแพะ ไว้จำนวนไม่น้อย แม้เกษตรกรบางกลุ่ม ทำเป็นฟาร์มปศุสัตว์อย่างเป็นสัดส่วน แต่การเลี้ยงแพะ เลี้ยงแกะพื้นบ้าน แบบครัวเรือนก็ยังมีให้เห็นได้ทั่วไป . แกะ หรือแพะ เหล่านี้ ชาวบ้านมักไม่เข้มงวด และปล่อยให้เดินออกหากินไปตามถนนหนทาง กลายเป็นสิ่งที่ผู้ขับขี่ยวดยานพาหนะต้องเพิ่มความระมัดระวังให้มากขึ้น เพราะ “แกะ – แพะ” พวกนี้ ไม่นิยมเส้นทางของสัตว์ประเภทอื่น พวกมันจึงไม่ยอมข้าม “ทางม้าลาย” .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:14:09

ความคิดเห็นที่ 32   .. ปลายธันวา ปี 52 มีเหตุการณ์ลอบวางระเบิดในตัวเมืองปัตตานี บริเวณหน้าร้านขายบะหมี่เกี๊ยว ข้าวหมูแดง เคราะห์ดีที่อานุภาพระเบิดไม่รุนแรง จึงมีเพียงแค่ผู้บาดเจ็บไปคนละเล็กละน้อย หากวิเคราะห์แบบผิวเผิน ผู้ก่อการร้ายนอกศาสนา (ผมไม่ขอนับคนประเภทนี้ว่านับถือศาสนาใด) คงต้องการสร้างสถานการณ์เหตุร้ายในทุกพื้นที่ที่มีชาวพุทธอยู่อาศัย แต่ข้อเท็จจริงอย่างหนึ่งที่ต้องนำมาพิจารณา คือ ร้านที่โดนระเบิดนั้น มีเจ้าหน้าที่อาสาสมัครทหารพรานเข้าไปทานอยู่ด้วย จึงกลายเป็นว่า ร้านขายข้าวหมูแดง ซึ่งตั้งขายมานมนานหลายปี และไม่ใช่จุดยุทธศาสตร์ใด ต้องพลอยได้รับผลกระทบจากความรุนแรง . แม้ผมไม่มีโอกาสแวะไปร้านดังกล่าว แต่ก็ได้ไปทานข้าวหมูแดงอีกร้านหนึ่งใกล้ตลาดกลางเมือง ... (หมูแดง หมูกรอบ น้ำราดรสเด็ดนั้น มีราคาย่อมเยาชนิดที่หาไม่ได้ในกรุงเทพ) แน่นอนว่า ข่าวการระเบิดหน้าร้านอื่น เมื่อปลายปีก่อน คงส่งผลกระทบต่อสภาพจิตใจของผู้ขายร้านนี้ไม่น้อยเช่นกัน ... แต่ในเมื่อร้านนี้ คือ อาชีพเลี้ยงครอบครัว เสียงระเบิดครั้งนั้น จึงไม่อาจหยุดวิถีเลี้ยงชีพของพวกเขาได้ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:15:05

ความคิดเห็นที่ 33   .. ไม่ต่างจากบรรยากาศของตลาดใจกลางเมือง ที่ชาวปัตตานีทุกคนรู้จักกันในนาม “ตลาดโต้รุ่ง” ตลาดแห่งนี้ เป็นศูนย์กลางการค้าขายสำคัญมากที่สุดแห่งหนึ่งในตัวเมืองปัตตานี โดยนอกจากจะมีร้านค้าต่างๆในบริเวณนี้เป็นจำนวนมากแล้ว ลานกว้างในเวลากลางวันยังเป็นตลาดสด และเปลี่ยนเป็นตลาดขายอาหารในช่วงเย็นจนถึงดึก ซึ่งมีทั้งชาวพุทธ และชาวมุสลิม ออกมาจับจ่าย ไม่ได้แบ่งแยกว่าเป็นตลาดของคนศาสนาใด พื้นที่ลานกว้างตรงนั้น ราวกับเป็นดินแดนแห่งสันติภาพและความสุข ที่ทุกคนต่างมาเติมเรี่ยวแรง มาจับจ่ายใช้สอย มาพูดคุยพบเจอเพื่อนฝูง มาหาซื้อของอร่อยๆกลับไปฝากใครสักคนที่รออยู่ที่บ้าน . . แต่ทว่าในคืน 30 เมษายน ปี 50 เสียงระเบิดกึกก้องกัมปนาทบริเวณหน้าตลาดโต้รุ่ง ฝีมือจากคนนอกศาสนา ก็สร้างความอกสั่นขวัญแขวนให้กับทุกคน และหนึ่งในเหยื่อเหตุการณ์ครั้งนั้น คือ นักศึกษาจาก ม.อ.ปัตตานี ผู้เดินทางมาไกลจากเชียงใหม่ เด็กหนุ่มอนาคตไกลจากต่างถิ่น ต้องมาจบชีวิตลง ณ สถานที่แห่งนี้ ... ผมคงไม่ต้องบรรยายว่า พี่น้องชาวปัตตานีเอง จะรู้สึกเสียใจไปกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากน้อยแค่ไหน และมันส่งผลกระทบต่อสภาพจิตใจของผู้ทำมาหากินบริเวณนั้นอย่างไร . เหตุการณ์ความสูญเสียดังกล่าว ส่งผลให้มีมาตรการรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดมากขึ้นในพื้นที่สาธารณะ นอกจากกล้องวงจรปิด และทหารที่ต้องประจำการในจุดล่อแหลมแล้ว รถมอเตอร์ไซค์ทุกคัน ต้องไปจอดริมเกาะกลางถนน แทนการจอดประชิดริมบาทวิถีเช่นเดิม ขณะเดียวกันต้องเปิดเบาะเอาไว้เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ และง่ายต่อการตรวจสอบ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:16:42

ความคิดเห็นที่ 34   .. อย่างไรก็ตาม ในคืนที่ผมเดินทางไปตลาดโต้รุ่ง ... เป็นช่วงเวลาที่ผ่านเหตุการณ์อันน่าสลดมาแล้วเกือบ 3 ปี บรรยากาศของตลาดแห่งนี้ ดูมีสีสัน คึกคัก ไม่เงียบเหงาอย่างที่คิด ร้านก๋วยเตี๋ยวชื่อดังเชื้อสายจีน มีคนยืนออรอคิวกันอย่างเนืองแน่น ร้านอาหารตามสั่งมีลูกค้าเบียดเสียดจนแคบไปถนัดตา ขณะที่ร้านอาหารมุสลิม ก็มีลูกค้าเดินซื้อกันขวักไขว่ . . ผมคิดว่า แม้เหตุการณ์ความรุนแรงในอดีต อาจเป็นบาดแผลในจิตใจของชาวปัตตานี และอาจยังเต็มไปด้วยความวิตกกังวลถึงเหตุร้าย ซึ่งไม่รู้ว่าจะเกิดขึ้นอีกเมื่อใด แต่ทุกชีวิต คล้ายกับต้องปรับสภาพจิตใจให้ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น เพราะการทำมาค้าขายโดยสุจริต คือ วิถีชีวิตของพวกเขาเหล่านี้ ... หากจิตใจยังเข้มแข็ง ร่างกายยังมีเรี่ยวแรง ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:18:03

ความคิดเห็นที่ 35   .. ตลาดอีกแห่งหนึ่งในตัวเมืองปัตตานี เรียกว่า “ตลาดมะกรูด” ตลาดเล็กๆแห่งนี้ไม่ไกลจากที่ตั้งของหน่วยงานราชการสำคัญ โดยเป็นตลาดสดในเวลากลางวัน ถึงช่วงเย็น เมื่อเรามองแล้ว ตลาดมะกรูด ก็ไม่ได้แตกต่างจากตลาดสดแห่งอื่นในประเทศไทย ที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คน ท่ามกลางบรรยากาศของความเป็นแหล่งซื้อขายแลกเปลี่ยน .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:18:48

ความคิดเห็นที่ 36   .. แต่ในความเหมือน ก็มีความแตกต่าง ด้วยสถานการณ์อันไม่ปกติ ที่เกิดจากคนนอกรีต นอกศาสนา ... ตลาดมะกรูด จึงไม่ต่างจากตลาดโต้รุ่ง ที่ต้องมีเจ้าหน้าที่มาคอยตรวจตราความปลอดภัยให้กับพี่น้องประชาชน ฝั่งตรงข้ามตลาดมะกรูด มีกองกำลังผสม 3 ฝ่าย ได้แก่ ตำรวจ ทหาร และอาสาสมัครทหารพราน ยืนประจำการอยู่ 3 จุด คอยระแวดระวังภัย และสังเกตความผิดปกติที่อาจจะเกิดขึ้น .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:19:36

ความคิดเห็นที่ 37   .. เหล่าทหารกล้าที่มายืนประจำการอยู่ ณ จุดนั้น เป็นทหารหนุ่ม 3 นาย เดินทางไกลมาจากจังหวัดอุดรธานี ขณะที่กองกำลังอีก 2 ส่วน เป็นคนในพื้นที่ปัตตานี กองกำลังผสม 3 ฝ่าย ที่แต่ละคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่ก็มาร่วมแรงร่วมใจ ร่วมมือกันในการปกป้องความสงบสุขให้กับผืนแผ่นดิน . . ขณะที่เวลาค่อยๆเดินไปเรื่อย และแสงอาทิตย์กำลังจะลับฟ้าลาหายไปอีกวัน แต่แววตาของความมุ่งมั่นในการทำหน้าที่ของทหารทุกนายยังไม่เปลี่ยนแปลง . . ช่วงเวลานั้น ผมอาจจะตกอยู่ในภวังค์ หรือคิดไปเองว่า ... บางส่วนในเนื้อหาของเพลง “ราตรีสวัสดิ์”** ราวกับดังก้องอยู่ในหูชัดเจนกว่าทุกครั้ง **เพลงราตรีสวัสดิ์ โดยศิลปิน ฟักกลิ้ง ฮีโร่ และ ธีร์ ไชยเดช http://www.youtube.com/watch?v=JFCooDPQZns .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:20:41

ความคิดเห็นที่ 38   .. “ศาลเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยว” ใครที่รู้จักปัตตานีผ่านเพียงแค่ข่าวสถานการณ์ความรุนแรงจากสื่อหลัก อาจนึกไปว่า จังหวัดชายแดนใต้แห่งนี้ เป็นวัฒนธรรมเชิงเดี่ยว หรือเป็นจังหวัดที่มีแต่คนนับถือศาสนาอิสลาม ... แต่ในความเป็นจริง ปัตตานีเป็นเมืองที่มีการผสมผสานวัฒนธรรมเห็นได้เด่นชัด ทั้งวัดวาอาราม และชุมชนชาวคริสต์ . รวมถึง “ศาลเจ้าเล่งจูเกียง” หรือ “ศาลเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยว” ซึ่งเป็นสถานที่สำคัญอีกแห่ง ที่บ่งบอกความหลากหลายทางวัฒนธรรมของเมืองปัตตานี ศาลเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยว ตั้งอยู่ย่านเก่าแก่ กลางเมืองปัตตานี ซึ่งบางคนอาจเข้าใจผิดว่า เป็นสถานที่เดียวกันกับ ‘สุสานเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยว’ บริเวณมัสยิดกรือเซะ ที่เคยเกิดเหตุการณ์รุนแรงเมื่อหลายปีก่อน สำหรับศาลเจ้าเก่าแก่กลางเมือง เป็นดั่งศูนย์รวมแห่งความเชื่อ ความศักดิ์สิทธิ์ของชาวไทยเชื้อสายจีน ตลอดจนประเทศเพื่อนบ้าน แม้ทุกวันนี้จะเงียบเหงาไปบ้างตามสภาพเศรษฐกิจ และผลกระทบจากสถานการณ์ความไม่สงบ แต่ความศรัทธาก็ไม่เคยจางหาย . โดยในแต่ละปี จะมีการจัดงานสมโภชฯ สร้างเป็นจุดขาย และเทศกาลท่องเที่ยวประจำปีของจังหวัด โดยเฉพาะในปีนี้ จังหวัดปัตตานีมีการจัดงานครั้งยิ่งใหญ่ ที่เรียกว่า “เทศกาลสมโภชเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยว 130 ปี และมหกรรมท่องเที่ยวปัตตานี 2553” ระหว่างวันที่ 24 กุมภาพันธ์ – 3 มีนาคม .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:22:18

ความคิดเห็นที่ 39   .. งานสมโภชเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยว เป็นงานใหญ่ประจำปีของจังหวัดปัตตานี น่าเสียดายที่ผมเดินทางไปไม่ตรงช่วงเวลานั้น แต่ก็พอจะเริ่มเห็นบรรยากาศของการเตรียมพร้อมบ้างแล้ว เช่น การเริ่มตกแต่งสถานที่ ทาสีใหม่ และมีกลุ่มชาวไทยเชื้อสายจีนมาซ้อมการแสดง . งานสมโภชอันยิ่งใหญ่ ไม่เพียงแค่ชาวไทยเชื้อสายจีนจะมาร่วมงานเท่านั้น แต่ยังเป็นการผสมผสานวัฒนธรรมทั้งพุทธ และอิสลาม ไว้ในกิจกรรมต่างๆที่พอสามารถมาร่วมจัดด้วยกันได้ เช่น เทศกาลอาหาร การจำหน่ายผลิตภัณฑ์ชาวบ้าน และการแสดงศิลปวัฒนธรรม เป็นต้น . เหล่านี้ ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของความสันติสุข ความสมานฉันท์ของคนเมืองปัตตานีส่วนใหญ่ ที่แม้จะต่างความเชื่อ ต่างศาสนา แต่ก็ได้อาศัยอยู่ร่วมบนผืนแผ่นดินเดียวกัน .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:23:23

ความคิดเห็นที่ 40   .. “ความสุขไม่แบ่งแยก” ถัดจากศาลเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยวไปไม่กี่ร้อยเมตร เป็นสถานที่ตั้งของ “วัดนิกรชนาราม” หรือ “วัดหัวตลาด” ซึ่งความจริงแล้ว ไม่ได้อยู่ในตารางการแวะชมของผมมาก่อน แต่ด้วยสีสันสดใส สะดุดตา กับเสียงเพลง สะกิดหู ก็เป็นแรงดึงดูด ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะต้องลองแวะเข้าไปเก็บบรรยากาศความสุขเหล่านั้น .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:24:07

ความคิดเห็นที่ 41   .. แม้บรรยากาศของความสุข ยังไม่คึกคักมากนัก แต่ผมก็ได้ทราบคำตอบจากชาวบ้านแถวนั้นว่า เครื่องเล่นต่างๆ นำมาจัดตั้งเอาไว้ล่วงหน้า เพื่อรองานเทศกาลสมโภชฯ ที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่กี่สัปดาห์ ... ซึ่งหากถึงวันนั้น มหกรรมวันเด็กย่อยๆคงเกิดขึ้นที่ลานวัดแห่งนี้ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:24:53

ความคิดเห็นที่ 42   .. แสงไฟนีออนหลากสีสันของเครื่องเล่นชนิดต่างๆ เคล้าเสียงเพลงลูกทุ่งสมัยใหม่จังหวะคึกคักที่ดังกระหึ่ม ล้วนเป็นความสุขเรียบง่าย เหมือนกับชีวิตของคนต่างจังหวัดทั่วไป เครื่องเล่นแบบงานวัดที่เรายังพอเห็นได้ตามต่างจังหวัด ไม่ว่าจะเป็น ม้าหมุน ชิงช้าสวรรค์ สไลเดอร์ลมยาง ฯลฯ ต่างขับเคลื่อนไปตามจังหวะ สร้างรอยยิ้ม เสียงหัวเราะให้กับเด็กๆทั้งพุทธ และมุสลิม . . สีสันแห่งความสุขกลางลานวัดที่กำลังหมุนวน ... ทุกคนต่างได้รับไปร่วมกัน โดยไม่มีเส้นกั้นแบ่งแยกศาสนา .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:25:45

ความคิดเห็นที่ 43   .. “ชีวิตที่เป็นไป ในเมืองปัตตานี” จังหวัดปัตตานี เป็นหนึ่งในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ซึ่งเกิดเหตุการณ์ความไม่สงบบ่อยครั้ง แต่แก่นแท้ของความเป็นเมืองปัตตานี คือ ความสันติสุขของการอยู่ร่วมกันของคนทุกเชื้อชาติ ทุกศาสนา . . ผมเชื่อว่า ชาวปัตตานีส่วนใหญ่ ไม่แตกต่างจากคนไทยทั่วไป ที่อยากเห็นความสงบสุขของผืนแผ่นดินเกิด เพียงแต่ด้วยบริบทโครงสร้างของปัญหา มันอาจซับซ้อนเกินกว่าที่จะแก้ไขได้ในระยะเวลาอันสั้น อย่างไรก็ตาม แม้ยังไม่มีคำตอบว่า ปัญหาจะสิ้นสุดลงเมื่อใด ... แต่ชาวเมืองแห่งนี้ก็ยังคงหมุนวงล้อของชีวิตให้เคลื่อนต่อไปบนดินแดนที่พวกเขาเติบโต .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:27:00

ความคิดเห็นที่ 44   .. หากวันใดไม่เกิดเหตุการณ์ความรุนแรง จังหวัดเล็กๆชายแดนใต้แห่งนี้ ก็เป็นพื้นที่แห่งความสงบไม่ต่างจากจังหวัดอื่นของประเทศ แม้กลุ่มก่อการร้ายนอกศาสนา พยายามสร้างสถานการณ์ เพื่อวัตถุประสงค์ใดก็ตาม แต่ผมเชื่อมั่นอย่างยิ่งว่า พี่น้องชาวปัตตานี จะไม่ยอมให้ใครมาทำลายความสงบสุขของบ้านเมืองเก่าแก่ที่มีมาช้านานเป็นแน่ . . ภาพของเมืองปัตตานีวันนี้ อาจกระจัดกระจายไปด้วยเจ้าหน้าที่ทหาร อาวุธยุทโธปกรณ์ หรือด่านตรวจ แต่สำหรับชาวเมือง คงไม่ได้มองว่าเป็นความแปลกแตกต่างอีกแล้ว ตรงกันข้าม บรรดาเจ้าหน้าที่ผู้เสียสละ ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งในวิถีชีวิตของผู้คนที่นี่ คงไม่มีเจ้าหน้าที่รายใด อยากทำร้ายพี่น้องประชาชนผู้บริสุทธิ์ เฉกเช่นเดียวกันกับพี่น้องชาวปัตตานีผู้รักสันติ ก็ไม่มีเหตุผลที่จะรังเกียจ หรือไม่ไว้ใจเหล่าทหารผู้เสียสละเหล่านั้น . . ทุกชีวิตที่ก้าวเดิน จึงไม่ต่างกับวัฒนธรรมอันหลากหลาย แต่สุดท้าย ก็สามารถหลอมรวมร่วมกันเป็นส่วนหนึ่งของเมืองปัตตานี .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:28:13

ความคิดเห็นที่ 45   .. ในวันที่พระจันทร์ลอยเด่น ส่องแสงนวลเหนือแม่น้ำปัตตานี ขณะเวลาแสงอาทิตย์ยังฉาบท้องฟ้าเป็นสีส้มจาง ผมยืนอยู่ริมฝั่ง มองความเป็นไปของชีวิตเมืองสงบๆแห่งนี้ . เสียงประกาศจากลำโพงหน่วยงานราชการ บอกเวลา 18 นาฬิกา ชาวเมืองปัตตานีหยุดยืนตรง รถบนถนนหยุดวิ่ง เสียงเพลงชาติไทย ดังก้องกังวานไปทั่วบริเวณ “ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย เป็นประชารัฐ ไผทของไทยทุกส่วน.....” . . ผมมองไปบนสะพานเดชานุชิต ใจกลางเมืองปัตตานี ธงชาติไทย และธงเฉลิมพระเกียรติ ปลิวไสว อยู่เหนือพระบรมฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว บรรยากาศที่ได้สัมผัสในนาทีนั้น ช่วยตอกย้ำว่า ... ผมกำลังยืนมองชีวิต และความเคลื่อนไหวที่เป็นไปในดินแดนปลายด้ามขวาน อันเป็นส่วนหนึ่งของผืนแผ่นดินที่เรียกว่า “ประเทศไทย” -จบบริบูรณ์- .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:29:25

ความคิดเห็นที่ 46   .. ขอบคุณ พี่สาวหน้าใส สุดสวยประจำ BP ที่แวะมาทักทายกันก่อนนอนครับ ขอบคุณ คุณเจ้าแก้วพิสดาร ณ เมืองปาย สำหรับ give แรกในกระทู้ (ตั้งกระทู้ดึกๆ ค่อนเช้าทีไร ได้เจอกันทุกทีเลยเนอะครับ อิอิ) .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:32:41

ความคิดเห็นที่ 47   ทำให้ซาบซึ้งแต่เช้ามืดเลยน่ะคะ ทุกหน้าร้อนเพื่อนรุ่นน้องจะลงไปเยี่ยมญาติที่เบตง เคยถามเสมอว่าเป็นยังไง การเดินทาง การใช้ชีวิตแถวนั้น มันก็จะบอกว่าปกติ คนแถวนั้นอยู่อย่างปกติ เข้านอนเร็ว ไม่ออกไปไหนตอนเช้ามืดและตอนค่ำ เมื่อไหร่ปลายสุดด้ามขวานของเราจะสงบซะที จากคุณ : เจ้าแก้วพิสดาร ณ เมืองปาย เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:38:56

ความคิดเห็นที่ 48   ภาพสวยมากครับ ดูแล้วน่าไปเยือนซักครั้งเหมือนกันนะครับ จากคุณ : - (Autumn 0215) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:39:06

ความคิดเห็นที่ 49   มาชมภาพสวยๆ ของคุณป๊อกกี้เช่นเคยค่ะ คุณป๊อกกี้เล่าเรื่องด้วยภาพได้ดีมากๆเลยค่ะ เสมือนกับว่าได้ไปด้วยตัวเองเลย จากคุณ : NSY เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:55:21

ความคิดเห็นที่ 50   ภาพสวย บรรยาศเลิศ จริงๆ ยกนิ้ว จากคุณ : คนสองภาค เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 04:57:21

ความคิดเห็นที่ 51   ขอบคุณPOGGHI สำหรับภาพสวยๆ และได้ทำให้รู้ความเคลื่อนไหวของปัตตานีนะครับ ขอบพระคุณท่านทหารและตำรวจตะแวนชายแดน ผู้กล้าหาญที่เสียสละความสะดวกสบายมาดูแลรักษาประเทศ ขอบคุณมากครับ จากคุณ : lovin's sea เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 05:00:27

ความคิดเห็นที่ 52   สุดยอดมากๆครับ ขออนุญาตโหวตนะครับผม จากคุณ : นมขาวเย็น เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 05:11:55

ความคิดเห็นที่ 53   ขอบคุณค่ะ....ฝากส่งกำลังใจให้พี่น้องและผู้พิทักษ์ชาติไทยทุกคนที่ปัตตานีค่ะ...ขอให้ความสงบสุขกลับคืนมาเร็วๆ นะคะ... จากคุณ : ป้าฟู เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 05:39:04

ความคิดเห็นที่ 54   เห็นภาพชีวิตหลายๆภาพ นึกขอบคุณบรรพบุรุษของตัวเอง จากคุณ : marzo เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 06:18:46

ความคิดเห็นที่ 55   สวัสดีคุณ POGGHI ค่ะ เล่าเรื่องประกอบภาพได้ความหมายลึกซึ้ง  และเข้าถึงคนในพื้นที่ ได้อย่างเยี่ยมมากค่ะ จากคุณ : ExtraOrdinary Girl เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 06:22:33

ความคิดเห็นที่ 56   เฮ้อ  เห็นภาพแล้ว  รู้สึก อยากกลับบ้าน ค่ะ เคยไปอยู่มาหลายปี  ชอบวิถีชีวิตที่นั่นมาก คิดถึงจัง.... ฝีมือถ่ายภาพ  ขั้นเทพเลยค่ะ  สวยมั่กๆ จากคุณ : min-mis เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 07:01:44

ความคิดเห็นที่ 57   อ่ะ....เจ๋งเหมือนเดิม จากคุณ : หลานยายจุล เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 07:03:33

ความคิดเห็นที่ 58   ยอดเยี่ยมทั้ง ภาพและคำบรรยายเช่นเคยครับ ... น้านี่รีวิวทีไร มายามดึกทุกทีเลยนะ นอนดึกได้ใจดีจัง... จากคุณ : the Sixth Floor เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 07:19:22

ความคิดเห็นที่ 59   เป็นกำลังใจให้ รั้วของชาติครับ ขอให้ปลอดภัยทุกท่านครับ จากคุณ : ม่วงมหากาฬ เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 07:22:19

ความคิดเห็นที่ 60   คห. 17  ชอบรอยยิ้มแบบนี้จังเลยค่ะ   คห. 27  คุงน้องหมาเก่งนิ  เราเดินลงเรือประมงห้านาทีก็แหวะแล้ว ทัศนาแว้บ ๆ  ได้แค่นี้ ขอลาออกไปผจญภัยในท้องถนนต่อก่อนนะคะ   วันนี้จะต้องบากบั่นไปนครปฐม  (ยังเห็นภาพรถติดเมื่อวานอยู่เลย) จากคุณ : ป้าทุยบ้านทุ่ง เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 07:36:19

ความคิดเห็นที่ 61   เข้ามาลงชื่อก่อน เดี๋ยวกลับไปอ่านเรื่องพร้อมชมรูปสวยๆ นะครับ จากคุณ : Yukung เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 07:38:45

ความคิดเห็นที่ 62   เรื่องเล่า+ภาพ น่าติดตามเหมือนเคยครับ จากคุณ : One Light One Shadow เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 07:41:52

ความคิดเห็นที่ 63   เคยไปตรวจงานที่ปัตตานีอยู่ 5 วัน เป็นอะไรที่ทรมานใจ พ่อ กะ แม่ มาก แต่สุดท้ายก็กลับมาได้อย่างปลอดภัย ถ้ามีโอกาสก้อยากกลับไปเที่ยวอย่างหวาด หวาด อีกครั้ง ขอบคุณที่ เอาวิถีชีวิตคนปัตตานีมาให้ชมนะคะ POGGHI จากคุณ : น้องวินนี่ เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 07:42:12

ความคิดเห็นที่ 64   ทุกตัวอักษรรวมทั้งภาพยังคงต้องตั้งใจอ่านเกือบทุกบรรทัดเหมือนเคย อ่านไปก็แอบขนลุกไป เพราะคงหาชมภาพและงานเขียนเกี่ยวกับวิถีชีวิตของคน ปัตตานี จากที่อื่นได้ยาก วันหลังอย่าลืมรีวิวนราธิวาส กับยะลาด้วยน่ะค่ะ จะได้ครบ 3 จังหวัด หุ หุ จากคุณ : Dsmile เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 07:54:03

ความคิดเห็นที่ 65   เป็นผลงานดีๆที่น่าติดตามอีกชิ้นครับ จากคุณ : แมงปอบินเดี่ยว เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 08:03:51

ความคิดเห็นที่ 66   มาเที่ยววิถีชาวบ้านด้วยคนนะคะ จากคุณ : ยูโด เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 08:08:50

ความคิดเห็นที่ 67    พี่ชาย กิ๊ฟ หมดแล้ว เน้อ แฮะ ๆ ๆ แอบไปเที่ยว ปัตตานี ไม่ชวน นะ คิคิ ขอบคุณครับสำหรับ  ภาพสวย ๆ กับวิถีชีวิตชายแดนใต้ แจ่มครับพี่          ให้ไอติม 3 แท่ง เลย อิอิ จากคุณ : นายฟ้าใส เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 08:10:30

ความคิดเห็นที่ 68   หวัดดีครับพี่ป๊อกกี้ เนื้องเรื่องพี่ป๊อกกี้ เยี่ยมเหมือนเดิมครับ เรื่องสะพาน ปลา ผมว่า พี่ ขี้เกียจตื่นแน่ๆๆ 555+ เลยไป ซะ สายขนาดนั้น เรื่องปัตตานี ก็ยังทำให้ผมชอบและถ้ามีโอกาส ยังอยากไปที่นี่เลย ครับ ขอบคุณ รีวิวสวยๆ นะครับ จากคุณ : ikhong เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 08:11:48

ความคิดเห็นที่ 69   ชอบรีวิวของคุณป๊อกกี้มากค่ะ ทุกภาพมันมีเรื่องราวและอารมณ์ให้ชวนติดตามจริงๆ ขอบคุณสำหรับรีวิวดีดี...รูปภาพสวยๆ ที่นำมาฝากกันนะคะ   @^_^@ จากคุณ : CX gal เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 08:25:40

ความคิดเห็นที่ 70   ยอดเยี่ยมอีกเช่นเคยค่ะ แอบสงสัยว่าอะไรเป็นแรงบันดาลใจไปเดินเล่นที่ปัตตานีคะ ถ่ายทอดบรรยากาศสะพานปลาได้อารมณ์เหมือนไปเดินอยู่ด้วยเลย ^_* จากคุณ : วายร้ายสีชมพู เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 08:27:37

ความคิดเห็นที่ 71   เข้ามาชมความเป็นไปในเมืองปัตตานีด้วยคนค่ะ วิถีชีวิตน่าสนใจไม่น้อย ประกอบกับเรื่องราวคำบรรยายและรูปภาพ สมกับเป็นพี่ป็อกกี้จริงๆ ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ จากคุณ : แมวน้อยใส่ทูพีช เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 08:31:11

ความคิดเห็นที่ 72   ภาพถ่ายเล่าเรื่องราวเยื่ยมมาก ๆ ครับ เป็นสถานที่ ที่น่าถ่ายภาพแห่งหนึ่ง แต่ผมยังไม่กล้าพอ คุณป๊อกกี้แน่มาก จากคุณ : รักษ์ธรรม เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 08:40:58

ความคิดเห็นที่ 73   ภาพมีเรื่องราวในตัวเอง+บรรยายได้ดีมากๆ ชื่นชมผลงานของคุณป็อกกี้ทุกอันเลยจริงๆ     เป็นกำลังใจให้ทั้งทหารและทุกคนในพื้นที่ด้วยค่ะ จากคุณ : ZhuZhuJoopJoop เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 08:43:09

ความคิดเห็นที่ 74   ถ้าไม่เห็นทหารในรูป #36 ก็ดูเหมือนบ้านเมืองปกติทั่วไปเลย จากคุณ : areewan เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 08:51:10

ความคิดเห็นที่ 75   ขอบคุณสำหรับรีวิวเมืองปัตตานีในแง่มุมอันละเมียดละไมตามสไตล์คุณป๊อกกี้ด้วยนะคะ จากคุณ : adangrawi เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 09:01:48

ความคิดเห็นที่ 76   มาลงชื่อครับ อารมณ์ศิลปินเช่นเคย จากคุณ : ประธานชมรมคนมีแฟนน่ารัก เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 09:03:51

ความคิดเห็นที่ 77   เห็นศาลเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยว ทุกครั้งน้ำตาจะไหลออกมาทุกครั้ง สมัยที่พ่อผมยังมีชีวิตอยู่ พ่อต้องไปที่ศาลเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยว ทุกปีตอนที่มีงานและบ้างครั้งผมก็ติดตามพ่อไปด้วย ตั้งพ่อเสียไป ไม่เคยได้ไปไหว้ ศาลเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยว เลย จากคุณ : PADOYAO เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 09:03:58

ความคิดเห็นที่ 78   อยากให้เหตุการณ์สงบโดยเร็ว พวกทหารจะได้กลับบ้านกลับช่องกันสักที และนักท่องเที่ยวจะได้กลับมาเยอะๆ หง่ะ... ขอบคุณ ป็อกกี้ ที่นำภาพสวยๆและวิถีชิวิตของปัตตานีมาให้ชม คร้าบบบบ จากคุณ : @สองล้อรอคนซ้อน@ เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 09:04:10

ความคิดเห็นที่ 79   เข้ามาชมวิถีชีวิตเมืองปัตตานีค่ะ  ขอบคุณนะคะ จากคุณ : วิปครีมรสมะนาว เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 09:06:51

ความคิดเห็นที่ 80   อิอิ.. จากคุณ : ว่านน้ำ เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 09:10:20

ความคิดเห็นที่ 81   ขอบคุณภาพสวยๆ นะคะ ทำให้เห็น วิถี การเป็นอยู่ ของชาวปัตตานี ในอีกแง่มุม นึง ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ลอดช่องแตงไทย เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 09:18:35

ความคิดเห็นที่ 82   มาบอกว่าชอบรีวิวของPOGGHIมาก ยิ่งรีวิวนี้ชอบเป็นพิเศษ เพราะคนที่บ้านกำลังอยากไปปัตตานีอยู่พอดี ขอบคุณสำหรับข้อมูลและภาพสวยๆค่ะ จากคุณ : ม้านิด เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 09:20:47

ความคิดเห็นที่ 83   ยอดเยี่ยมทั้งรูปภาพและคำบรรยาย จริงๆค่ะ จากคุณ : บ้านนี้มีสุข เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 09:22:21

ความคิดเห็นที่ 84   ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีดีค่า กิ๊ฟสุดท้ายของเดือนให้ป้อกกี้ไปเลย จากคุณ : หมูอ้วนจอมพลัง เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 09:23:12

ความคิดเห็นที่ 85   ลงชื่อไว้ก่อนครับ รีวิวคุณ POGGHI อ่านแบบ skim or scan ไม่ได้ เพราะต้องอ่านแบบนึกภาพตามไปด้วย จากคุณ : TheKop78 เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 09:24:20

ความคิดเห็นที่ 86   ก่อนหน้าที่จะได้ไปเที่ยวโตเกียวกับคุณป็อกกี้เราไม่เคยได้รู้จักสถานที่อื่นๆผ่านมุมมองของคุณป็อกกี้มาก่อนเลยนะ   วันนี้ได้เห็นโดยเฉพาะเป็นปัตตานี   เมืองที่เคยเกือบได้ไปอยู่ที่นั่นตั้ง 4 ปีแล้วก็ตัดสินใจไม่ไป     แต่ความรู้สึกอะไรบางอย่างยังต่อติดเวลาได้ยินชื่อนี้มาตลอด ... ดีใจ...  โดยเฉพาะเมื่อได้คุณป็อกกี้เป็นคนพาเที่ยวค่ะ   จากคุณ : ลอร่า อิงกัลส์ ~* เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 09:29:36

ความคิดเห็นที่ 87   สวยงามครับ สุดๆไปเลย ขอบคุณสำหรับความงดงาม แห่งจังหวัด ที่หลายคนก็อยากไปเยือน ^_^ จากคุณ : เข้ามางงนิดนึง เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 09:36:08

ความคิดเห็นที่ 88   ภาพสวยมาก แต่ทำใจไปเที่ยวไม่ลงจริงๆ จากคุณ : บุรี เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 09:36:08