 |
ความคิดเห็นที่ 5 |
|
เคย... เมื่อนานมาแล้วครับ...
ไม่ใช่การซื้อทัวร์ครับ... แต่เป็นการเหมาเรือท่องเที่ยว ของหน่วยงานที่ภรรยาผมทำงานอยู่
จุดหมาย... ศูนย์ศิลปาชีพบางไทร
ไปกันแค่ครอบครัวในกอง (กองฯเดียว) แต่รวมกันก็เป็นร้อย... พูดตรงๆ ว่า ตอนนั้นเกรงใจเจ้านายของภรรยาครับ
ลูกสาว ตอนนั้นยังเล็กมากๆ น่าจะ 4-5 ขวบ, ภรรยาผม พร้อมด้วยตะกร้านมผง และเสื้อผ้า กับแพมเพอร์ส
และตัวผม พร้อมด้วยกล้อง(SLR แบบฟิล์ม) Nikon FM2 พร้อมเลน 3 ตัว
ที่วัดแสง, มอเตอร์ไดว์ (ลืมถอดเก็บอีกต่างหาก), ยังไม่รวมฟิลเตอร์ที่เรียงรายเป็นตับ
ก็รู้กันอยู่ พวกเล่นกล้อง บ้าหอบฟางขนาดไหน... ไม่พกร่มสะท้อนแฟลชก็บุญแล้ว
= = = = =
ทุกคนรอกันที่ท่าเรือแถวปิ่นเกล้า... แต่เรือที่มาถึง ทำเอาผมแทบตาค้าง...
ลำที่เข้ามา เป็นเรือดัดแปลงเล็กๆ แบบเรือแถวตลาดดอนหวาย หรือเรือพาเที่ยวแถวอยุธยาฯ แบบที่มีลูกกรงไม้รอบเรือนั่นหละ
ป๊าด..โธ่ว... เรือแบบนี้ ใช้วิ่งข้ามฟาก สัก 10 เที่ยว ก็ต้องจอดเรือถอดหัวเทียนมาขัดแล้ว...
พอเรือออก เกือบครึ่งหนึ่ง นั่งเล่นไพ่ 2 วง (ผู้หญิงล้วนๆ) ชนิดที่ผมนั่งเป็นหัวหลักหัวตอไปเลย...
หนึ่งในนั้น คือ เจ้านายของภรรยาครับ...
เอาหละ ไม่ว่ากัน
เรือวิ่งเอื่อยๆ นานโขทีเดียว เรือโดนเรือด่วน และเรืออื่นๆ แซงตลอด... ผมมองเวลา 10:30 น เรือเพิ่งจะถึงเกาะเกร็ด
คนเรือเลี้ยวพาวนรอบเกาะเกร็ด... ผมโวยวายขึ้นทันที หลังจากนั่งทนมานาน...
อ้าว... นี่มันไม่ใช่ทางไปศูนย์ศิลปาชีพบางไทรนี่ครับ
อ๋อ... ไปไม่ได้หรอกครับ เครื่องเรือไม่ค่อยดี เดี๋ยวผมพาเที่ยวเกาะเกร็ดแทน
ทุกคนเห็นอาการโกรธของผมแล้วครับตอนนี้... จึงไปบอกให้คนเรือพยายามพาไปเที่ยวที่ไหนแทนก็ได้
ปรากฏว่า ขับเลยขึ้นไปอีกหน่อย ไปจอดวัดไผ่ล้อมมั้งครับ ที่มีนกปากห่างเยอะๆ
ผมนั่งมันตรงศาลาท่าน้ำนั่นหละ... ไม่ขึ้นไปข้างในเลย... เสียอารมณ์มาก... ข้าวสักเม็ดผมก็ไม่แตะ
กลับลงเรือ ทุกคนก็รู้ว่าผมโกรธ แต่ก็ยังล้อมวงเล่นไพ่กันเหมือนเดิม...
สุดท้ายทนเห็นสีหน้าผมไม่ไหว... วงแตกครับ...
4 โมงเย็น พอเรือกลับถึงท่า... ตั้งแต่ ซี 8 ลงมายันซี 5 ต้องเข้ามารุมยกมือไหว้ขอโทษขอโพยผม กันเป็นการใหญ่
ผมก็รับไหว้ครับ... แต่ไม่เป็นผลหรอกครับ
ตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้... ผมไม่เคยเหยียบไปที่หน่วยงานของภรรยาผมอีกเลย... ถูกเชิญงานไหนก็ไม่ไป
แม้ ภรรยาผมต้องออกไปเป็นวิทยากรบรรยายตามต่างจังหวัด ก็ตัวใครตัวมันครับ...
โกรธ ชนิด ไม่เผาผีกันเลยหละ...
หนอยแน่ะ... ลูกสาวตัวเล็กๆ ที่ต้องอุ้ม ไหนจะตะกร้าสัมภาระ ไหนจะกระเป๋ากล้องที่หนักอึ้ง
ไหนจะเรือป๊อกแป๊กที่โดนต้ม แถมยังอุตส่าห์ทนนั่งมองวงไพ่ที่เล่นต่อหน้าต่อตาอีก...
แค้นครับ...
จากคุณ |
:
หมอนทองแท้
|
เขียนเมื่อ |
:
8 ก.พ. 53 11:57:25
|
|
|
|
 |