 |
[เซย์ฮันยอง ท่องเกาหลี] ตอนที่ 2"กลับตัวไม่ได้ ต้องไปให้ถึง"
|
|
หลังจากที่ได้ทีม และที่ ที่จะไปแล้วขั้นต่อไปของพวกคือ ต้องหาตั๋วเครื่องบิน
โชคดีอย่างมากที่ช่วงนั้นมีโปรโมชั่นของสายการบินไทย 16,ooo บาทเนท ไม่มีภาษีเพิ่ม ถือว่าเป็นราคาที่ดีมากๆสำหรับคนที่ไม่ได้เป็นลูกเป็นหลานพนักงานการบินไทยอย่างพวกเราๆ
เราจึงวางแผนว่าจะไปจองตั๋วเครื่องบินกันในเร็ววัน เพื่อเป็นหลักประกันว่าเราจะได้ไปเหยียบแผ่นดินเกาหลีกันจิงๆ
นี่ขนาดยังไม่ได้ทำอะไร พวกเราก้อตื่นเต้นกันใหญ่แล้ว กวาดและผม เดินเข้าไปร้านหนังสือ เลือกหยิบหนังสือท่องเที่ยวเกาหลีกันคนละเล่ม โดยวางแผนกันว่า ซื้อคนละเล่นแล้วแบ่งกันอ่าน
เราคิดว่าหนังสือสองเล่มนี้น่าจะเพียงพอต่อการให้เราใช้ชีวิตอยู่ในเกาหลีได้โดยไม่อดตายและได้กลับบ้าน
ผมได้หนังสือ เอะอะก็เที่ยวเกาหลี ส่วนกวาดได้ พี่วุฒิและพี่เคท
เมื่อกลับมาก็พบว่าโอ๊ตก้อซื้อหนังสือเกีย่วกับประเทศเกาหลีมาเช่นกัน แต่เป็นหนังสือเกี่ยวกับข้อมูลต่างๆของประเทศเกาหลี พวกอาชีพ เศรษฐกิจ การปกครอง
ผมถามโอ๊ตว่า เอ็งจะไปเปลี่ยนสัญชาติเป็นเกาหลีหรอ
แต่โอ๊ตตอบกลับมาว่า จะไปเที่ยวให้ถึงแก่นจริง ต้องศึกษาข้อมูลของประเทศของเค้าไปบ้าง
ก็จริง แต่ละคนก็ย่อมมีสไตล์การเที่ยวเป็นของตัวเอง
แต่แล้วพวกเราเริ่มต้นเช้าวันหนึ่งด้วยคำพูดทีเล่นทีจิงของปิยะ
เฮ้ย กรูไม่ไปเกาหลีแล้วนะ
ทีแรกทุกคนนึกว่าปิยะพูดเล่น และไม่ได้สนใจ จนมารู้อีกทีตอนจะไปซื้อตั๋วเครื่องบินว่าปิยะมันจะไม่ไปกับพวกเราจิงๆ
คนย่อมมีเหตุผลส่วนตัว แน่นอน ทริปนี้จึงเหลือเพื่อนร่วมทางกันแค่สามคนโดยที่หาเพิ่มให้เป็นสี่ไม่ได้
แต่ไม่เป็นไร เดินมาถึงขนาดนี่แล้ว จะหันหลังกลับได้ยังไง เราสามคน(ที่เหลือ) จึงมุ่งหน้าไปหาเอเจนซี่ พร้อมเลือกวันเดินทางไปและกลับ พร้อมกับยอมรับค่าใช้จ่ายที่อาจสูงขึ้นได้เพราะเดินทางกันสามคน
5 มีนาคือวันที่เราจะบินไป ส่วน 12 มีนาคือวันที่เราจะบินกลับ
วันไปและกลับจริงๆแล้วไม่ได้ถูกกำหนดโดยพวกเรา แต่ด้วยเหตุจำเป็นบางอย่างเราจึงอยู่เกาหลีเกินวันที่ 12 ไม่ได้ ส่วนก่อนวันที่5 นั้นไม้กวาดมีแผนจะอยู่ที่เวียดนามกับครอบครัว
โปรแกรมเที่ยวที่เราจะจัดทั้งหมดจึงต้องพยายามยัดลงให้ได้ในเวลาที่กำหนดไม่ว่าที่เที่ยวจะยาวเป็นหางว่าวแค่ไหน
สิริรวมแล้วนับได้แปดวันแบบไม่เต็ม ที่ว่าไม่เต็มเนื่องจากไฟลท์ที่เราบินไปนั้นเป็นไฟลท์เช้า เมื่อรวมเวลาบิน 6 ชมกับความต่างระหว่างเขตเวลาอีก 2 ชม ทำให้กว่าล้อเครื่องบินจะแตะแผ่นดินเกาหลีก้อปาเข้าไปเกือบสี่โมงเย็น เราจึงเสียเวลาเที่ยวเกือบหนึ่งวันเต็มๆ
แต่ไม่เป็นไร เพราะเมื่อเทียบกับราคาตั๋วแล้ว ถือว่าคุ้มค่าในการจ่ายเงิน
เราตัดสินใจจ่ายเงินค่าตั๋วเครื่องบินทั้งหมดพร้อมบุ๊ควันเดินทาง
ถึงตอนนี้ ผมหันมาพูดกับกวาดว่า เราถอยหลังไม่ได้แล้วนะเว้ย
ใช่สิ เพราะถึงตอนนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ตาม เราต้องนั่งเครื่องบินเพื่อไปกินกิมจิถึงเกาหลีแน่นอน
ยังไงๆเราก้อกลับตัวไม่ได้ จึงต้องไปให้ถึง
| จากคุณ |
:
skoat 
|
| เขียนเมื่อ |
:
26 ส.ค. 52 17:06:05
|
|
|
| |
