ความคิดเห็นที่ 1 |
|
คำนำ คัมซา...
คำนำ คัมซา... ขออภัยที่คำนำมาทีหลังเนื้อหาหลายๆตอน
หลายๆคนบอกว่า ชีวิตคือการเดินทาง
เชื่อว่าคำพูดนี้เพียงเพียงแค่อุปมาอุปมัยที่หมายถึงการใช้ชีวิตของคนเราต้องมีอุปสรรค ประมาณว่าชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไป หลายคนที่พูดจนถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่เคยได้ออกเดินทางจริงๆซักครั้งก็มี
แต่สำหรับผมแล้ว การเดินทางต่างหากที่คือชีวิต
ตั้งแต่ปีกกล้าขาแข็งพอความทรงจำของผมก็ถูกเติมเต็มด้วยด้วยประสบการณ์ท่องเที่ยวต่างๆนานา ต่างประเทศบ้าง ในประเทศบ้าง สบายบ้าง ลำบากบ้าง ไม่ต่างจากลูกนกที่เริ่มบินอกจากอ้อมอกแม่ จะมีต่างก็แค่ผมไม่มีปีก และผมยังต้องขอตังค์จากแม่อยู่
หลายๆครั้งการเดินทางของผมมักเจอกับอุปสรรคกับคำว่าไม่มีเวลาว่าง เพราะฉะนั้น เมื่อวันหยุดยาวๆมาถึง ผมจึงต้องพยายามรีบจับมันเอาไว้ หากปล่อยมันไปคงได้แต่เสียดาย
ครั้งนี้ก็เช่นกันปิดเทอมวนมาถึง ผมจึงขอตะครุบมันไว้ ไม่ต่างจากการจับปลาสองมือ
เพียงแต่สองมือของผม จับวันหยุดได้แค่แปดวัน กับเพื่อนอีกสองคน
ปกติเป็นคนไม่ชอบเที่ยวกับทัวร์อยู่แล้ว เพราะว่าคิดว่าการเที่ยวด้วยตัวเอง ดูจะได้อะไรที่มากกว่าเป็นไหนๆ
ผม กวาด โอ๊ต จึงเอาจมูกของเราไปสูดอากาศหนาวที่เกาหลี กลับมาพร้อมกับความประทับใจเต็มสองปอด น่าเสียดายที่เราสามคนแบ่งอากาศในปอดให้คนอื่นหายใจด้วยไม่ได้ ผมจึงได้แต่เก็บมาเล่า
เกาหลีของผม ไม่เหมือนกับเกาหลีที่เขียนอยู่ในหนังสือนำเที่ยว หรือนิยายเกาหลีที่อยู่ตามทีวีทั่วไป หรือแม้แต่เกาหลีของโอ๊ต หรือเกาหลีของกวาด ยังไงเกาหลีของผมก็แค่ดูคล้ายๆ แต่ไม่ได้ดูเหมือน
เพราะถ้าเหมือนในหนังสือ คงไม่ต้องเดินถือพาสปอร์ต
ไม่ว่าจะเป็น จูน ลุงพิการ พี่ปัณ ทุ่งดอกไม้สีเหลือง หรือครอบครัวคนไทยที่เจอที่เกสต์เฮาส์ ไม่มีซักอย่างที่อยู่ในแผนการเดินทางของเราในตอนเริ่มต้น
แล้วอะไรที่ทำให้เรามาเจอกัน
หรือว่าผมก็เป็นแค่คนดูคนหนึ่ง ที่เฝ้าดูนักแสดงต่างๆแสดงบทบาทต่างๆในชีวิตจริงออกมาให้ดู ทั้งจูน พี่ปัณ ลุงพิการต่างก็ใช้ชีวิตประจำวันของพวกเขาไป เพียงแค่มีผมไปเป็นแค่ตัวประกอบ ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ผมว่าตอนนี้ผมกำลังดูหนังเกาหลี
คงไม่แปลกถ้าคนเราจะเล่าเรื่องเกี่ยวกับหนังที่ประทับใจให้เพื่อนที่รู้จักฟังเหมือนที่ผมกำลังจะทำอยู่ในตอนนี้
เชิญฟังตามอัธยาศัย...
| จากคุณ |
:
skoat 
|
| เขียนเมื่อ |
:
26 ส.ค. 52 00:32:35
|
|
|
|
