ความคิดเห็นที่ 1 กินข้าวเสร็จ เดินลงมารอรถที่ลอบบี้ เมื่อวานเราแจ้งพนักงานโรงแรมให้จองรถไว้ให้แล้วค่ะ เช้านี้เลยเดินมาถามอีกทีกันพลาด แล้วก็พลาดจริงๆ เพราะคนที่รับเรื่องไว้ออกเวรไปแล้วและไม่ได้จองรถไว้ให้ งานเข้าเลยทีนี้ ทางโรงแรมก็เลยรีบโทรหารถให้ แต่วันนี้เป็นวันอังคาร ตามที่เล่าไว้ในตอนแรกว่าเป็นวัน ‘no vehicle day’ หรือ car free day ค่ะ คงหารถยากหน่อย ในที่สุดหลังจากรอมาเกือบชั่วโมง ก็ได้รถแท๊กซี่มาคันนึง เค้าเรียกราคา 2,000 งุลตรัม (ประมาณ 1,200 บาท) เป็นราคาเหมาทั้งวัน เนื่องจากว่าต้องไปส่งและรอรับกลับ รู้สึกแพงไปหน่อย แต่มันสายแล้ว ไม่มีทางเลือกอ่ะค่ะ --------------- ระยะทางจากโรงแรมไปวัดทักซังประมาณ 14 ก.ม ขับรถขึ้นไปทางทิศเหนือ ตามแม่น้ำไป ผ่านวัดคิชู ที่เรามากันเมื่อสองวันก่อน แต่ทางไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ใช้เวลาเกือบ 40 นาทีได้ จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:38:41

ความคิดเห็นที่ 2 ระหว่างนั่งรถแท๊กซี่ไป ก็คุยกับคนขับรถไปเรื่อยเปื่อย เค้าก็เล่าให้ฟังว่า คนที่นี่ส่วนใหญ่เรียนภาษาอังกฤษกับครูอินเดีย สำเนียงก็เลยจะออกไปทางแขกๆ ไม่เป็นไรจะสำเนียงอะไร ขอให้สื่อสารกันได้ก็พอ พอถึงทางขึ้นวัดทักซัง เราแลกเบอร์โทรศัพท์มือถือกับคนขับรถไว้ เพราะไม่รู้ว่าจะใช้เวลาปีนเขากันนานแค่ไหน โชคดีที่เพื่อนคนภูฏานช่วยเป็นธุระจัดการซื้อซิมมือถือไว้ให้เราไว้ใช้ระหว่างอยู่ที่นี่ เพราะโดยปรกติแล้วนักท่องเที่ยวจะซื้อเองไม่ได้ค่ะ เราเตรียมขนม น้ำ ยานวด หมวก เสื้อกันฝน ใส่เป้มาพร้อมตามคำแนะนำของเพื่อน ตอนนี้พร้อมแล้วลุยเลยค่ะ -------------- ใกล้ๆทางขึ้น มีธงภาวนาแบบปักอยู่ (ธงภาวนามีสองแบบ คือแบบปักและแบบแขวน) เรายกมือไหว้ขอให้ขึ้นไปไหว้พระได้โดยปลอดภัย แบบว่ามาเองไม่มีไกด์นำอ่ะ จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:40:07

ความคิดเห็นที่ 3 ถ้าเรามาแต่เช้า จะมีม้าให้บริการนักท่องเที่่ยวขึ้นไปประมาณครึ่งทาง แต่เรามาถึงนี่สายโด่ง ไม่เหลือม้าซักตัว คงต้องพึ่งสองขาของตัวเองล่ะค่ะ ทางขึ้นจะมีชาวบ้านมาตั้งร้านขายของที่ระลึก ชาวบ้านเค้าตัดไม้ท่อนเล็กๆ มาทำเป็นไม้เท้าขาย สำหรับคนที่ปีนเขาไม่เก่ง (เช่นเราเป็นต้น) ซื้อติดมือไปซักอันนึงก็ดีค่ะ ไว้ช่วยพยุงตัวตอนขึ้นที่ชันๆ ราคาอันละ 50 งุลตรัม ----------------- ทางเดินขึ้นช่วงแรกๆ เป็นพื้นราบ เดินสบายๆ จากภาพนี้จะเห็นตัววัดเป็นจุดเล็กๆ อยู่บนภูเขากลางภาพ จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:41:11

ความคิดเห็นที่ 4 ขึ้นมาได้นิดนึง เราจะเจอธงภาวนาแบบแขวนและ ศาลากงล้อภาวนาพลังน้ำตั้งคร่อมลำธารอยู่   ต้องบอกว่าชาวพุทธในภูฏานนี่ มีศรัทธาในศาสนาแก่กล้าไม่แพ้ชาวพุทธใดในโลก สัญลักษณ์ทางศาสนาได้ผสมกลมกลืนเข้ากับวิถีชีวิตของผู้คนที่นี่ เราจึงเห็นสัญลักษณ์เหล่านี้ได้ทั่วๆ ไป แม้แต่ทางเดินขึ้นเขาสูงชันแบบนี้ จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:42:26

ความคิดเห็นที่ 5 เดินเลยศาลากงล้อภาวนาขึ้นมาอีกนิดนึง เราจะเจอทางแยกเล็กๆ เอาละซิ ไปทางไหนดีละเนี่ย บังเอิญเห็นไกด์ภูฏานพาลูกทัวร์ชาวญี่ปุ่นเดินขึ้นไปทางแยกซ้ายมือ เราก็เลยเดินตามไป มารู้ทีหลังว่า ทางแยกขวามือนี่เป็นทางสำหรับม้าเดิน ซึ่งทางจะกว้างกว่า และลื่นถ้าฝนตก ส่วนซ้ายมือเป็นทางคนเดินค่ะ ทางจะแคบกว่า ---------------- ทางเดินลัดเลาะไปตามไหล่เขา จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:43:11

ความคิดเห็นที่ 6 ทางเดินเริ่มชันขึ้นเรื่อยๆ เราแวะพักเป็นระยะๆ เมื่อเช้าตอนออกมาอากาศเย็นๆ แต่ตอนนี้เริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ จนต้องถอดเสื้อคลุมออกทีละตัว เห็นครอบครัวชาวภูฏาน มีเด็กเล็กๆ สองสามคน เดินแซงหน้าเราไป อายเด็กไม๊เนี่ย เราเดินชะเง้อ ชะแง้มองไปข้างหน้า คนขับรถแท๊กซี่บอกเราว่า จะมีจุดพักอยู่กลางทาง มีร้านอาหารและจุดชมวิวด้วย ----------------------- เดินลัดเลาะไปตามป่าสน บางช่วงก็เป็นป่าโปร่งๆ มองเห็นตัววัดอยู่บนหน้าผาลิบๆ จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:44:41

ความคิดเห็นที่ 7 ตามหน้าผา จะมีรูปวาดและตัวอักษรกำกับอยู่ อ่านไม่ออกว่าหมายถึงอะไร แต่อย่างน้อยก็ทำให้เราใจชื้นว่า มาถูกทางแล้ว จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:45:53

ความคิดเห็นที่ 8 ด้วยอัตราเร่งเท่าเต่าคลาน เรามาถึงจุดพักครึ่่งทางตอนเที่ยงพอดี ที่จุดพักนี้จะมีร้านอาหารซึ่งจะเปิดบริการช่วงบ่ายโมง และมีอาหารว่างและเครื่องดื่มบริการสำหรับนักท่องเที่ยวที่มาแวะพัก เราสั่งกาแฟมากินกับขนมปัง นั่งดูวิวทิวทัศน์ไปเรื่อยเปื่อย ถึงอากาศจะไม่ค่อยร้อน แต่ด้วยอยู่บนที่สูง ทำให้แดดแรงมากค่ะ นี่ถ้าไม่ทาครีมกันแดดมานี่ มีหวังโดนแดดเผาเกรียมแน่ ------------------ ขนมขบเคี้ยว ลูกอม หมากฝรั่งหวานๆ ช่วยท่านได้ เวลาปืนเขาเหนื่อยๆ ที่สำคัญเก็บขยะลงมาทิ้งด้วยนะคะ จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:47:51

ความคิดเห็นที่ 9 เราเดินไปจ่ายค่ากาแฟกับเจ้าหน้าที่ เค้าทำหน้างงๆ บอกว่าไม่ต้องจ่ายเพราะทางทัวร์จะจ่ายให้ เราต้องอธิบายให้ฟังว่าอิชั้นไม่ได้มากะทัวร์ ช่วยกรุณาเก็บตังค์ด้วยเถอะ แบบว่าตั้งใจมาทำบุญ ไม่อยากชักดาบ สรุปจ่ายไป 170 งุลตรัมบวกทิปอีก 30 ค่ะ น้ำดื่มที่เตรียมมาหมดเกลี้ยงเลย เราถามเจ้าหน้าที่ว่าจะซื้อน้ำได้ตรงไหน เค้าก็พาเราเดินไปเติมน้ำจากก๊อกที่อยู่ใกล้ๆ พร้อมบอกว่า เป็นน้ำจากลำธารบนภูเขานี้ กินได้สบายใจ หายห่วง ลองชิมดูแล้ว อืม สดชื่นแจ่มใส เย็นชื่นใจแบบธรรมชาติดี -------------- จุดแวะพักชมวิว จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:49:57

ความคิดเห็นที่ 10 ได้เวลาไปต่อแล้วค่ะ ตอนเราเดินขึ้นนี่ สวนกับนักท่องเที่ยวที่เดินลงมาหลายกลุ่มเหมือนกัน เค้ากลับกันแว้ว ส่วนอิชั้นยังไปไม่ถึงไหนเลย --------------- เก็บภาพดอกไม้ กุ๊กกิ๊กนิดนึง ฟ้าใสขนาดเห็นใยแมงมุมที่เกาะอยู่กับดอกไม้เลยทีเดียว จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:51:34

ความคิดเห็นที่ 11 วัดตักซังหรือที่รู้จักกันดีว่า Tiger’s Nest นี้มีเรื่องเล่าเป็นตำนานย้อนหลังไปไกลถึง สมัยศตวรรษที่ 8 ว่ามีพระอรหันต์องค์หนึ่งชื่อ ครูรินโปเช (Guru Rinpoche) บางตำนานก็เรียกชื่อท่านเป็นภาษาบาลีว่า ปทุมสมภพ (Padmasambhava) ขี่นางเสือมาจากทิเบต มาลงตรงเชิงเขาและจำศีลภาวนาอยู่ในถ้ำตรงนี้ ต่อมาก็เลยเรียกสถานที่นี้ว่า ตักซัง หรือ แปลเป็นไทยว่า รังเสือ ครูรินโปเชได้นำศาสนาพุทธนิกายวัชรยาน บางคนอาจจะเรียกว่า ตันตระ มาเผยแผ่ในภูฏานจนประสบความสำเร็จ เป็นที่นับถืออย่างมาก ถ้าเราอ่านประวัติศาสตร์ลึกๆ ลงไป จะพบว่าพระจากทิเบตไม่ได้สอนศาสนาเพียงอย่างเดียว แต่ยังเป็นศูนย์รวมจิตใจและเป็นผู้นำชาวบ้านให้ลุกขึ้นมาต่อสู้กับผู้รุกรานและรวบรวมบ้านเมืองให้เป็นปึกแผ่นรวมทั้งวางรากฐานการปกครองและบริหารบ้านเมืองด้วยค่ะ ------------ เดินที่นี่ไม่มีหลงค่ะ เพราะมีทิวธงภาวนานำทางไปตลอด แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 55 15:18:06 จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:58:51

ความคิดเห็นที่ 12 ในช่วงศตวรรษที่ 14 มีการก่อสร้างวิหารหลังแรกขึ้น แต่ปัจจุบันสูญหายไป เหลือแต่ร่องรอยภาพเขียนบนแนวผา ช่วงที่อยู่เหนือตัววิหารประธานขึ้นไปปรากฎให้เห็น ในศตวรรษที่ 16 มีการสร้างวัดขึ้นมาใหม่ในบริเวณนี้และมีการบูรณะซ่อมแซมมาเป็นระยะ แต่โชคร้ายที่มาเกิดไฟไหม้ใหญ่ในปีค.ศ. 1998 ทำให้ภาพเขียนและงานประติมากรรมบางส่วนเสียหายไป แต่หลังจากนั้น ประชาชนกับรัฐบาลก็ร่วมแรงร่วมใจกันสร้างวัดตักซังขึ้นมาใหม่ เราเดินขึ้นมาตัวเปล่า เรายังเหนื่อยเลยค่ะ อดคิดถึงการขนย้ายวัสดุก่อสร้างขึ้นมาบนนี้แล้ว ต้องยกย่องในความพยายามของผู้สร้างจริงๆค่ะ ---------------- เดินขึ้นมาเรื่อยๆ แวะพักหอบบ้าง ไรบ้าง จนขึ้นมาเห็นหินกองนี้ มีผ้าผูกอยู่ ไม่รู้ผูกไว้เพื่ออะไร แต่ที่แน่ๆ ใกล้ถึงวัดแล้วค่ะ แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 55 15:18:55 จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:00:15

ความคิดเห็นที่ 13 วิวตรงนี้สวยมาก เพราะเห็นตัววัดได้ชัดเจน เราก็เลยหยุดปักหลักถ่ายรูปอยู่ มีไกด์ภูฏานเดินผ่านมา เค้าก็ทักทายและเตือนว่า วัดจะปิดช่วงพักกลางวัน ตั้งแต่บ่ายโมงถึงบ่ายสอง ถ้าไม่อยากเสียเวลารอ ให้รีบขึ้นไป กรี๊ส ได้ยินอย่างนี้ รีบโกยแนบเลยค่ะ เรายืนอยู่ตรงนี้เหมือนเห็นตัววัดอยู่ใกล้ๆ แต่จริงๆ ไม่ใกล้เลยค่ะ เพราะต้องเดินลงบันไดชันๆ ไป กว่าจะขึ้นไปถึงหน้าวัดได้ บ่ายโมงพอดีเป๊ะ จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:02:25

ความคิดเห็นที่ 14 มาถึงทางเข้าติดเวลาพักกลางวันของเจ้าหน้าที่พอดีเลย ทำอะไรไม่ได้ ก็ต้องร้องเพลงรออย่างเดียว ช่วงระหว่างนั่งรอ เราเดินลงมาถ่ายรูปซุ้มประตูทางเข้า ซึ่งเป็นสีทองอร่าม ดูสวยงามสมกับเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:03:25

ความคิดเห็นที่ 15 พอเริ่มไม่มีอะไรทำ เราก็ควักเสบียงกรังทั้งหลายแหล่ที่ติดตัวมานั่งกินเล่นไปพลางๆ เราเห็นครอบครัวชาวภูฏานที่เดินแซงเรามาเมื่อเช้า เดินลงบันไดไป เค้าคงไหว้พระเสร็จกันแล้ว เดินไวกันจิงๆ เห็นแล้วอายเด็กเลยค่ะ กินขนมหมด เริ่มไม่มีอะไรทำ ก็ลองเดินไปคุยกับเจ้าหน้าที่ เห็นเค้ายกนาฬิกาขึ้นมาดู พร้อมบอกเราว่า เค้ากำลังหุงข้าวกลางวันกินอยู่ จะปล่อยให้เราขึ้นไปก็ได้ เพราะไม่อยากให้รอนาน เราเกรงใจเจ้าหน้าที่ค่ะ ก็เลยขอรออยู่หน้าประตูดีกว่า ก็นั่งคุยสัพเพเหระกันไป เจ้าหน้าที่ชี้ให้เราดูแพะภูเขา ที่ออกมาหากินอยู่บนหน้าผาลิบๆ เรามองไม่เห็นค่ะ ต้องเอากล้องพร้อมเลนส์ซูมออกมาส่องดู หนุกหนานกันใหญ่ -------------- ระหว่างทางเดินขึ้นวัด จะผ่านน้ำตกนี้ค่ะ น้ำตกไหลแรงมาก เป็นละอองฟุ้งไปทั่ว เราต้องหลบมาหามุมถ่ายรูปไกลๆ เพราะกลัวน้ำเข้าเลนส์ จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:05:04

ความคิดเห็นที่ 16 พอใกล้ๆบ่ายสอง เจ้าหน้าที่ให้เราเอากระเป๋าไปฝากไว้ในห้องเก็บของ นำติดตัวไปได้เฉพาะของมีค่าพวกกระเป๋าตังค์ เจ้าหน้าที่ถามหาไกด์ทัวร์ของเรา พอเราบอกว่าไม่มีไกด์มาด้วย เพราะมาทำงานแลยแวะมาไหว้พระ เค้าก็ทำหน้าแปลกใจ รู้สึกเป็นนักท่องเที่ยวที่น่าสงสารยังไงไม่รู้เนอะ มาแบบเดี่ยวๆ ไม่มีไกด์เนี่ย -------------------- ระหว่างรอ แอบเก็บภาพเจ้าหน้าที่ในวัดทำงานไปพลางๆ จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:06:08

ความคิดเห็นที่ 17 เจ้าหน้าที่พาเราเดินเข้าไปข้างใน มีพระลามะที่ประจำอยู่ในวัด ออกมาเปิดประตูให้เราเข้าไปชมตัววิหาร พอรู้ว่าเราไม่มีไกด์มาด้วย ก็เลยอธิบายให้เราฟังคร่าวๆ ถึงที่มาที่ไปและสถานที่สำคัญภายในวัด พระลามะองค์นี้ท่านยังอายุน้อยอยู่เลยค่ะ จะเรียกหลวงพี่ก็กระไรอยู่ พูดภาษาอังกฤษชัดเจน ชี้ให้เราดูสถานที่สำคัญที่สุดของวัดทักซัง คือ ตัวถ้ำซึ่งมีประตูหุ้มแผ่นทองแดงปิดไว้ และจะเปิดให้คนเข้าชมกันแค่ปีละครั้ง ในเดือนห้า ตามปฏิทินของภูฏาน ตามผนังก็มีภาพวาดคำสอนของท่านครูรินโปเชและรูปบุคคลสำคัญทางศาสนาประดับอยู่ มีภาพนึงเป็นรูปลูกศิษย์ของท่านครูรินโปเช มีทั้งหมด 25 คน อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมต้อง 25 คน จะมากหรือน้อยกว่านี้ได้ไม๊ แอบคิดว่าภูฏานเค้าอาจมีเลขมงคลเหมือนบ้านเรา พระลามะท่านก็อธิบายแบบติดตลกให้ฟังว่า ก็สมัยก่อนคนมันน้อยนะสีกา หาลูกศิษย์ได้ 25 คนนี่ก็ถือว่าเยอะแล้วนะ ----------------- ที่นี่ไม่อนุญาตให้ถ่ายรูปภายในวัด เลยได้แต่รูปบันไดมา จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:08:11

ความคิดเห็นที่ 18 เหนือจากถ้ำตักซังขึ้นไป จะมีหมู่วิหารอยู่อีกสามหลังชื่อคล้ายๆกันไปหมด คือ วิหารตักซังอูเก็นซีมอ สร้างขึ้นเป็นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1408 ถูกเพลิงไหม้ไปและก็สร้างใหม่อีกครั้งในปี ค.ศ. 1958 หลังที่สองคือวิหารตักซังเออเซกัง สร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1646 และวิหารตักซังซังโดเปลรี สร้างขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1853 เดินท่องชื่ออยู่ ออกมาก็ลืมไปหมดแล้วว่าหลังไหนเป็นหลังไหน ถ่ายรูปก็ไม่ได้ด้วยซิ ---------------- ก่อนเดินลง ขอเก็บภาพอีกรอบกับสถานที่ที่จาริกแสวงบุญที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของชาวภูฏาน ตลอดจนเข้าถึงได้ยากที่สุดอีกด้วย รู้สึกดีใจที่วันนี้เรายังมีร่างกายแข็งแร็ง สามารถเดินขึ้นมาถึงที่ ได้เห็นสถานที่นี้ด้วยตาของตนเอง จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:09:49

ความคิดเห็นที่ 19 สามโมงแล้วค่ะ ได้เวลาเดินลงเขาก่อนที่ฝนจะมา จริงๆแล้วเนินเขาใกล้ๆ กันก็ยังมีวิหารอื่นๆ อีกหลายหลังให้แวะชม แต่เวลาไม่พอ เราก็เลยไม่ได้แวะ ----------------- ทางเดินเลียบเชิงเขา ประดับด้วยธงภาวนาตลอดเส้นทาง จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:10:40

ความคิดเห็นที่ 20 ก้มหน้าก้มตาเดินลง จนมาถึงจุดพักระหว่างทาง ที่เราแวะกันตอนขาขึ้น ใกล้ๆ กันจะเป็นจุดชมวิว พร้อมกับมีกงล้อภาวนาขนาดใหญ่และขนาดเล็กตั้งเรียงรายอยู่ เราแวะนั่งพัก จิบน้ำเปล่า รอบตัวเงียบสงัด บ่ายมากแล้ว นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ก็คงลงจากเขาไปกันหมดแล้ว จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:11:26

ความคิดเห็นที่ 21 นั่งเอ้อระเหยกันอยู่ได้พักนึง เผลอแป๊ปเดียว เมฆฝนดำทะมึนเริ่มก่อตัวมา นั่งต่อไม่ได้แล้วค่ะ  ต้องรีบเดินลงกันแล้ว ลงมาถึงข้างล่างนี่ก็ปาเข้าไปห้าโมงเย็นพอดี ความเร็วในการเดินนี่เต่ายังอายเลยค่ะ เราให้รถแท๊กซี่มาส่งเรากินข้าวในเมือง และรอรับกลับไปโรงแรม พร้อมกับนัดให้มารับเราตอนเช้าวันรุ่งขึ้น เพราะขี้เกียจรบกวนเจ้าหน้าของโรงแรมให้โทรจองรถให้ ถึงห้องอาบน้ำอาบท่าเสร็จก็หลับใหลไม่ได้สติ จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:13:25

ความคิดเห็นที่ 22 เวลาผ่านไปไวมาก แทบไม่รู้ตัวเลยว่าอยู่มาเจ็ดวันละ เที่ยวเพลินจนรู้สึกไม่อยากกลับบ้านซะงั้น ใครเป็นเหมือนเรามั่งเนี่ย  เที่ยวบินจากพาโรกลับกรุงเทพ จะออกสายๆ ประมาณ 11 โมงค่ะ เราก็เลยรีบตื่นแต่เช้า ลงมาเดินเล่นถ่ายรูปในโรงแรมและบริเวณรอบๆ ประเทศภูฏานเปิดประเทศรับนักท่องเที่ยวครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. 2517 แต่ด้วยนโยบายของทางรัฐบาลในด้านการรักษาสิ่งแวดล้อม จึงไม่อนุญาตให้นักท่องเที่ยวเดินทางในประเทศโดยลำพัง มาที่นี่จึงไม่แปลกใจเลยถ้าเราจะไม่ได้เห็นนักท่องเที่ยวแบบ backpacker เดินอยู่ตามถนน นักท่องเที่ยวที่สนใจมาเที่ยวภูฏาน ต้องดำเนินการซื้อทัวร์ผ่าน ทัวร์เอเจ้นท์ ไม่ว่าจะเป็นบริษัททัวร์ท้องถิ่นหรืออินเตอร์ ซื้อแล้วก็ต้องจัดการจ่ายค่าทัวร์ให้เสร็จสรรพก่อนจึงจะได้รับการอนุมัติวีซ่า ---------------- ห้องพักในโรงแรมทาชิ นัมเก เป็นตึกสองชั้น หน้าตึกมีต้นแอปเปิ้ลออกลูกดกมากมาย จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:16:26

ความคิดเห็นที่ 23 เรามักได้ยินกันมาบ่อยๆ ว่านักท่องเที่ยวต้องจ่ายค่าภาษีท่องเที่ยววันละ 200 ดอลลาร์ ต่อคนต่อคืน จริงๆแล้วก็คือค่าแพ็คเก็จทัวร์ค่ะ เพราะราคานี้รวมค่าอาหาร ที่พัก ไกด์ท้องถิ่น ค่าภาษี ค่ารถรับส่งและเดินทางภายในประเทศ ถ้าเป็นทัวร์แค้มปิ้งก็จะรวมค่าอุปกรณ์แค้มปิ้งด้วย 200 ดอลลาร์เป็นราคาช่วงหน้าโลว์ค่ะ (ม.ค ก.พ มิ.ย ก.ค ส.ค และ ธ.ค) ถ้าช่วงไฮล์ราคาก็กระโดดขึ้นไปเป็น 250 (มี.ค เม.ย พ.ค ก.ย ต.ค และ พ.ย)   โดยส่วนตัวแล้วคิดว่า เป็นนโยบายที่ช่วยคัดกรองนักท่องเที่ยวได้ระดับนึง ไม่รู้ว่าเค้าจะรักษานโยบายนี้ไปได้นานแค่ไหน --------------------- เราก็ยังวนเวียนอยู่กับกิ่งแอปเปิ้ลอยู่ แบบว่าที่บ้านไม่มีให้ดู แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 55 15:22:28 จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:19:55

ความคิดเห็นที่ 24 เดินออกมาดูสวนผลไม้รอบๆ โรงแรมบ้างค่ะ แอบไปส่องรั้วโรงเรียนใกล้ๆ เก็บภาพนักเรียนตัวน้อยๆ ในชุดประจำชาติซึ่งถือเป็นชุดนักเรียนไปในตัว คนส่วนใหญ่จะใส่ชุดประจำชาติในวันทำงาน แต่วันเสาร์ อาทิตย์เค้าก็ใส่เสื้อผ้าตามสมัยนิยม ในเมืองทิมพู เราจะเห็นหนุ่มสาวหลายคนแต่งตัวสวยงามตามสมัย วัฒนธรรมตะวันตกนี่ช่างน่าอัศจรรย์ใจเสียนี่กระไร ไหลบ่าข้ามน้ำ ข้ามทะเล ข้ามภูเขาไปได้ทุกที่ จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:21:46

ความคิดเห็นที่ 25 ภูมิประเทศอันสวยงาม รอยยิ้มและน้ำใจของคนที่นี่เป็นสิ่งประทับใจที่เราเก็บกลับมา   ไม่รู้ว่าอีก 5 หรือ 10 ปีข้างหน้า ประเทศนี้จะเปลี่ยนแปลงไปในทางไหน -------------- คุณยายใจดีแจกแอปเปิ้ลให้กิน ระหว่างเดินชมสวน จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:23:10

ความคิดเห็นที่ 26 สายมากแล้วค่ะ เราเดินกลับมาที่ห้อง ลากกระเป๋าลงไปเช็คเอาท์ พนักงานโรงแรมที่นี่อัธยาศัยดี  เราก็เลยให้ทิปกันไปคนละเล็กละน้อย รถแท๊กซึ่มารับตรงเวลา ลากกระเป๋าขึ้นรถตรงดิ่งไปสนามบินซึ่งอยู่คนละฝั่งแม่น้ำกับตัวโรงแรม  นั่งรถข้ามสะพานแป๊บเดียวก็ถึงแล้ว ไม่รู้จะมีโอกาสกลับมาเยี่ยมเยือนอีกหรือไม่ ไม่รู้ว่าอนาคตของภูฏานจะเปลี่ยนไปแค่ไหน แต่เราจะเก็บภาพความประทับใจเหล่านี้ไว้ในความทรงจำ   ลาภูฏาน เมืองในม่านเมฆ กันด้วยภาพนี้ ขอให้เพื่อนๆ ชาวบลูมีความสุขกับการท่องเที่ยวค่ะ จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:27:00

ความคิดเห็นที่ 27 ตามมาชมตอน 2 จากคุณ : tonhok เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:31:14

ความคิดเห็นที่ 28 tonhok --- ขอบคุณที่ติดตามค่ะ จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:45:52

ความคิดเห็นที่ 29 ตามมามตอนที่ 2 ค่ะ^^ จากคุณ : เด็กดอย เจ้าแม่ปาเงิน เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 23:28:35

ความคิดเห็นที่ 30 เด็กดอย เจ้าแม่ปาเงิน --- ขอบคุณค่ะ จบแล้วค่ะ อยากอยู่เที่ยวต่อ  แต่กลัวเจ้านายไล่ออก 555 จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 00:02:18

ความคิดเห็นที่ 31 ตามมาดูจากตอนที่แล้วค่ะ สวยมากๆ ^^ จากคุณ : narawen เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 03:45:35

ความคิดเห็นที่ 32 ตามมาเหมือนกันต่ะ.    คิดว่าถ้ามีเวลาจะหาโอกาสไปเยือนบ้าง. แต่ไม่รู้ว่าจะเดินขึ้นวัดนี้ไหวหรือเปล่า เริ่มชราภาพ จากคุณ : fatcoco เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 03:59:01

ความคิดเห็นที่ 33 ตามมาจากตอนแรกค่ะ ภาพสวยมาก ขอบคุณสำหรับรีวิว จากคุณ : เด็กศิลป์ (Artiste) เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 06:57:36

ความคิดเห็นที่ 34 ภาพสวยมากค่ะ   เป็นประเทศที่อยากไปเช่นกันค่ะ  แต่ กลัวว่าสังขารจะไม่ให้ ขอตามไปเที่ยวในกระทู้ นะคะ จากคุณ : ข้าวเหนียว-ส้มตำ-ปลาเผา เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 07:16:26

ความคิดเห็นที่ 35 สวยงาม   ขอบคุณที่พาไปเที่่ยวครับ   จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 10:07:19

ความคิดเห็นที่ 36 อยากไปมาก   แต่สังขารไม่น่าไหวค่ะ ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ จากคุณ : หมูอ้วนจอมพลัง เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 11:51:59

ความคิดเห็นที่ 37 เดินเก่งจังค่ะ  ^__^ ชอบจังกระทู้นี้  ขอโหวตนะคะ มาเพิ่มว่า...ที่จริงกระทู้ที่ไปทำงาน  แล้วที่ทำงานออกตังค์ให้นี่  เราว่าไม่น่าเป็น SR. เลยนะคะ เพราะสถานประกอบได้ตังค์และไม่มีส่วนอะไรด้วย แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 11:58:49 จากคุณ : แม่ซากานะ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 11:57:16

ความคิดเห็นที่ 38 ตามมาชมต่อค่ะ น่าไปที่สุดเลย จากคุณ : Tree Rose เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 12:09:08

ความคิดเห็นที่ 39 แต่ละสถานที่ดูสงบยอกเย็นดีจริงๆเลย จากคุณ : คนบางรัก เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:56:04

ความคิดเห็นที่ 40 ขอบคุณสำหรับรีวิวครับ จากคุณ : karn.cop 1 เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 16:29:19

ความคิดเห็นที่ 41 narawen --- ขอบคุณค่ะ fatcoco --- เดินไปเรื่อยๆ เมื่อยก็พัก แบบเรา ใช้เวลาทั้งวันเลยค่ะ เด็กศิลป์ (Artiste) --- ขอบคุณที่ติดตามค่ะ ข้าวเหนียว-ส้มตำ-ปลาเผา --- จริงๆ แล้ว มีที่เที่ยวแบบไม่ต้องปีนเขาเยอะค่ะ อย่างที่พูนาคาซอง ซึ่งเป็นที่จัดพระราชพิธีราชาภิเษกสมรสของสมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี ก็สวยมากค่ะ แต่เวลาไม่พอ เราก็เลยไม่ได้ไป เล็กทาโร่ --- ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ หมูอ้วนจอมพลัง --- ขอบคุณค่ะ แม่ซากานะ --- ว้าวๆๆ ดีใจจังค่ะที่ชอบ เหตุผลเรื่อง SR นี้ก็น่าคิดเนอะ  ไม่ค่อยได้เขียนรีวิวเลยไม่รู้เราเข้าใจผิดรึป่าว Tree Rose / karn.cop 1 --- ขอบคุณที่แวะมาชมค่ะ คนบางรัก --- ใช่แว้วค่ะ สงบมาก ใครอกหักไม่แนะนำให้มา เดี๋ยวจะเหงาไปกันใหญ่ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 19:56:49 จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 19:55:09

ความคิดเห็นที่ 42 ตามมาเที่ยวต่อครับ น่าอิจฉา จขกท จัง ได้ไปเที่ยวพร้อมทำงานไปด้วย จากคุณ : Traveller Among Mountains เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 23:19:51

ความคิดเห็นที่ 43 แต่ละสถานที่้ดูสงบดูมีมยนขลังมากครับ จากคุณ : Destiny-Boy เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 10:08:02

ความคิดเห็นที่ 44 คุณเรือนขวัญคะ กำลังจะได้ไปภูฏานอยู่เรย ขอบคุนมากๆสำหรับรีวิว มีเรื่องอยากถามเกี่ยวกับการใช้โทรศัพท์ที่โน่น ใช้ยังงัย หรือว่าพอจะมีwifiให้ใช้บ้างรึป่าวคะ จากคุณ : khunminky เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 10:54:13 A:58.11.250.103 X: TicketID:378594

ความคิดเห็นที่ 45 Traveller Among Mountains --ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนค่ะ Destiny-Boy -- ช่ายแล้วค่ะ เงียบมาก แต่ไม่รู้ว่าช่วงไฮจะเงียบแบบนี้หรือป่าว khunminky --โรงแรมแรก (โอลาทัง) ที่เราพักมี wifi ที่ลอบบี้และห้องประชุม แต่ช้ามากค่ะ โรงแรมที่สองไม่มี wifi แต่จะมี คอมในbusiness centre ให้ใช้ (เสียค่าบริการ) เราลองใช้มือถือโทรออก (ใช้โรมมิ่ง) แต่ใช้ได้ตอนอยู่ที่สนามบิน ตอนเดินทางใช้ไม่ได้ค่ะ พอดีเพื่อนร่วมงานช่วยซื้อซิมมือถือให้ ปรกติเค้าไม่ให้ชาวต่างชาติซื้อซิมเองค่ะ ถ้าไปกับทัวร์ลองปรึกษาไกด์ดูนะคะ เค้าอาจจะช่วยซื้อให้ได้ ขอให้เที่ยวให้สนุกค่ะ จากคุณ : เรือนขวัญ เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 21:05:26

ความคิดเห็นที่ 46 ขอบคุนมากๆนะคะ คุนเรือนขวัญ จากคุณ : khunminky เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 12:54:08 A:58.11.243.26 X: TicketID:378594