ความคิดเห็นที่ 1 .. โดยส่วนตัว ผมก็ไม่แตกต่างจากนักเดินทางคนอื่น เมื่อตั้งใจแล้วว่า จะเดินทางไปท่องเที่ยวที่ไหนสักแห่ง หรือการมีภารกิจหน้าที่การงานให้ต้องเดินทางไปไหนก็ตาม ผมก็เริ่มต้นด้วยการ สืบค้นหาข้อมูลคร่าวๆ จนกระทั่งเห็นภาพรวมของสถานที่ ขั้นตอนถัดมา คือ เจาะลึก ลงรายละเอียดมากขึ้น ไม่ว่าจะหาเป้าหมายย่อย จัดตารางเวลา วางรูปแบบการเดินทาง และศึกษาข้อมูลเพิ่มเติมจากหลายสื่อ ... จนกระทั่งมีความมั่นใจ ว่าพร้อมลุย จากนั้น ผมก็เริ่มออกเดินทาง ไปเที่ยว หรือไปทำงาน ตามที่วางแผนไว้ ... สนุกสนาน ลัลล๊า ถ่ายรูป กลับมาเขียนบันทึกการเดินทาง ... จบ ถ้าการเดินทางแต่ละครั้ง เป็นไปตามกรอบ ตามแผนที่กำหนดเอาไว้เป๊ะๆ ไม่ผิดเพี้ยน ... แม้อาจนับว่า นั่นเป็นความสำเร็จ แต่ขณะเดียวกัน คงเป็นการเดินทางที่ขาดอรรถรสบางอย่างไป .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:17:50

ความคิดเห็นที่ 2 .. ด้วยเหตุนี้ ผมจึงพยายามเดินออกนอกกรอบ นอกแผน ที่ตนเองหรือคนอื่นวางเอาไว้บ้าง ซึ่งเป็นไปตามทฤษฎี หรือคำคม ที่ใครหลายคนกล่าวเอาไว้นั่นล่ะครับว่า “บางครั้ง จุดหมายปลายทาง ไม่สำคัญเท่าเรื่องราวระหว่างทาง” เพราะเรื่องราวระหว่างทางนี่แหละ แม้เป็นเพียงนักแสดงสมทบ แต่ก็สร้างสีสันน่าจดจำได้ไม่แพ้นักแสดงนำ และยังทำให้เรื่องราวการเดินทางมีรสชาติที่หลากหลายขึ้น ซึ่งผมเชื่ออีกเช่นกันว่า นักเดินทางทุกคนนั้น ล้วนมี “เรื่องราวเล็กๆระหว่างทาง” ... เพียงแต่เราจะสังเกตเห็น หรือจดลงไปในความทรงจำมากน้อยเพียงใดเท่านั้นเอง .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:18:28

ความคิดเห็นที่ 3 .. จุดหมายปลายทาง ๑ : บ้านม่อนม่วน ที่พักบูติคสไตล์ผสมผสานกับความเป็นล้านนาอย่าง “บ้านม่อนม่วน” นั้น คงเป็นที่รู้จักกันดีแล้ว สำหรับนักเดินทางผู้คร่ำหวอดในพื้นที่อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่ เพราะด้วยการตกแต่งที่นำเอาศิลปวัฒนธรรมทางภาคเหนือ มาผสมผสานกับกลิ่นอายแบบตะวันตกจางๆ ท่ามกลางความสดชื่นของธรรมชาติบนยอดดอย ก็ทำให้รีสอร์ทเล็กๆในเนื้อที่ของศูนย์พัฒนาโครงการหลวงหนองหอย กลายเป็นที่พักยอดนิยมของใครต่อใครหลายคน .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:19:05

ความคิดเห็นที่ 4 .. เรื่องเล็กระหว่างทาง ๑ : ฟักทองริมทาง ระหว่างการเดินทางไปบ้านม่อนม่วน ผมเดินทางผ่านเส้นทางแห่งเทือกเขาอันสลับซับซ้อนมาจากอำเภอรอบนอกของจังหวัดเชียงใหม่ และต้องใช้ถนนผ่านไปทางดอยอินทนนท์ ระหว่างสองข้างทางอันเขียวขจีในช่วงปลายฤดูฝน ทุกอย่างแลดูกลมกลืนกันไปทั้งหมดทั้งผืนดอย แต่เพียงชั่วขณะแวบสายตา ผมมองเห็นความเคลื่อนไหวบางอย่างอยู่ท่ามกลางพื้นที่สีเขียวบนไหล่เขา “คนงานในไร่ฟักทอง” นั่นเอง ทุกคนต่างขะมักเขม้นกับการลำเลียงฟักทองลูกโตจากไร่ คนละไม้คนละมือ ช่วยกันใส่ลงในตะกร้าสะพายหลัง ก่อนจะค่อยๆเดินแบกความหนักของผลฟักทองที่ในตะกร้าแต่ละใบไม่น่าจะต่ำกว่า 40-50 กิโลกรัม ... เดินค่อยๆ ช้าๆ ตามกันมาตามร่องทางเดินเล็กๆที่ยังชุ่มแฉะด้วยน้ำค้างยามเช้า ฟักทองขนาดยักษ์ นำมาจัดวางเรียงรายเป็นระเบียบบนรถกระบะที่รออยู่อีกริมฟากถนน เมื่อเหล่าคนงานมองเห็นคนแปลกหน้าแวะมาถ่ายรูป พวกเขาทำได้เพียงส่งรอยยิ้มมาให้ เพราะด้วยน้ำหนักของฟักทองด้านหลัง คงไม่อาจจะพูด หรือทักทายอะไรไปได้มากกว่านั้น แต่เมื่อการขนฟักทองเสร็จสิ้น คำทักทายถามไถ่ ก็พรั่งพรูออกมามากมาย ไม่ต่างจากรอยยิ้มเมื่อครู่ ... ซึ่งเป็น “มิตรภาพเล็กๆริมทาง” ที่ผมได้รับมาจากคนงานในไร่ฟักทองบนดอยอินทนนท์ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:20:01

ความคิดเห็นที่ 5 .. จุดหมายปลายทาง ๒ : มรดกโลกทางธรรมชาติ Wulong “Wulong” เมืองชนบทเล็กๆรอบนอกนครฉงชิ่ง เป็นเมืองสำคัญด้านการท่องเที่ยวอีกแห่งของประเทศจีน เพราะประกอบไปด้วยมรดกโลกทางธรรมชาติสุดตระการตา ทั้งป่าหิน สะพานโตรกผาธรรมชาติ น้ำตกงดงาม ถ้ำหินอันวิจิตร ปลายทางของผมที่เมือง Wulong ก็ไม่ต่างจากนักท่องเที่ยวรายอื่น ที่เลือกเดินทางไปสัมผัสความงามอันยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ และตามรอยไฮไลท์สำคัญ คือ สถานที่ซึ่งเป็นฉากถ่ายทำภาพยนตร์จีนเรื่อง “Curse of the Golden Flower” อันแสนโด่งดัง .. แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 55 01:21:04 จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:20:47

ความคิดเห็นที่ 6 .. เรื่องเล็กระหว่างทาง ๒ : ความงามสีขาว จากสถานีขนส่งประจำเมือง Wulong ผมเลือกความสะดวก และประหยัดเวลา (แต่ไม่ประหยัดงบในกระเป๋าเท่าไหร่) ด้วยการจ้าง Taxi ไปส่งจนถึงปลายทางรวดเดียว ระยะทางราว 20 กิโลเมตร จากสถานีขนส่งไปถึงศูนย์บริการนักท่องเที่ยว คดเคี้ยวไปตามไหล่เขาท่ามกลางหมอกหนาของปลายฤดูหนาว แต่แล้วสิ่งหนึ่งที่ผมสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงระหว่างทาง คือ “ละอองสีขาว” ที่เริ่มหนาตาขึ้นเรื่อยๆ ตามประสานักเดินทางบ้านๆจากเมืองร้อน ผมก็คิดไปว่า มันคงเป็นเกล็ดน้ำค้างแข็ง หรือแม่คะนิ้ง ณ เมืองจีน แน่ๆ แต่เมื่อเส้นทางสู่หุบเขา เริ่มสูงขึ้นไปเรื่อยๆ ผมจึงพบความจริงว่า สีขาวภายนอกรถ Taxi นั้น ... “หิมะกำลังโปรยปราย” ก่อนเดินทาง ผมศึกษาแผนที่ สภาพอากาศ รวมถึงรูปถ่ายของสถานที่ ... ก็มั่นใจว่า จุดหมายปลายทาง คือ พื้นที่สีเขียวของแมกไม้ แต่กลับกลายเป็นว่า ก่อนถึงปลายทาง ทุกอย่างกลับปกคลุมด้วยสีขาวโพลนอย่างที่เห็น อารมณ์ตอนนั้น ผมคงไม่ต่างจากบรรดานักท่องเที่ยวจากเมืองหนาว ที่มาเห็นน้ำทะเลสีคราม ฟ้าใสแจ๋ว ในบ้านเรา ... แต่ความตื่นเต้นของผมอาจมีมากกว่าหน่อย เพราะไม่ได้คิดมาก่อนว่าการเดินทางครั้งนั้น จะได้เจอกับหิมะแรกในชีวิต แอบคิดว่าอยากถอดเสื้อถ่ายรูปเป็นที่ระลึกเหมือนกัน แต่เกรงว่าสาวๆเมืองจีนจะหลงใหลไปมากกว่านี้ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:21:58

ความคิดเห็นที่ 7 .. จุดหมายปลายทาง ๓ : Kinkakuji (The Temple of Golden Pavilion) หนึ่งในสัญลักษณ์สำคัญคู่เมืองเกียวโต คือ Kinkakuji หรือ “วัดทอง” สถานที่ท่องเที่ยว ซึ่งผู้มาเยือนเมืองหลวงเก่าแทบทุกคนต้องแวะไปชม แม้ว่าก่อนเดินทางไปเยือนเกียวโต ผมเคยคิดนอกกรอบ อยากทำตัวแนวๆเหมือนกัน ว่าใครๆต่างก็ไปชมวัดทอง - วัดเงินกันทั้งนั้น น่าจะลองหาสถานที่อื่นๆที่ไม่ซ้ำใครบ้างดีกว่า แต่สุดท้ายแล้วก็ใจอ่อน (หรือเพราะเดินหลงไปแถวนั้นก็ไม่รู้) วัดทองจึงเป็นหนึ่งในจุดหมายปลายทางของการสำรวจเมืองเก่าฝั่งคันไซ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:22:54

ความคิดเห็นที่ 8 .. เรื่องเล็กระหว่างทาง ๓ : ความสุขรอบๆวัด ด้วยกรอบความคิดเดิมที่ผมจินตนาการเอาไว้ว่า การไปเยือนวัดทอง คงไม่มีอะไรไปมากกว่า แวะไปชื่นชม ยืนถ่ายภาพศาลาสีทองอร่ามสะท้อนผิวน้ำยามบ่าย ซื้อของที่ระลึก แล้วก็กลับ การเดินทางไปวัดทอง จึงเป็นจุดหมายที่ไม่คาดหวังอะไรมากนัก และตั้งใจจะเที่ยวคล้ายๆชะโงกทัวร์ไม่ให้เกินหนึ่งชั่วโมง แต่ทว่า สิ่งที่ตรึงให้ผมใช้เวลาอยู่ในบริเวณวัดเพิ่มขึ้น คือ บรรยากาศรอบๆตัว ที่ไม่ได้มีแค่ศาลากลางน้ำ แต่ยังเต็มไปด้วยสีสันของแมกไม้ที่กำลังเปลี่ยนแปลงก่อนเข้าสู่ฤดูหนาว เมื่อผนวกเข้ากับสายลมเย็นๆช่วงปลายพฤศจิกายน ก็ทำให้วัดที่มีนักท่องเที่ยวจำนวนมาก กลายเป็นพื้นที่เงียบสงบลงอย่างน่าประหลาด สำคัญที่สุด คือ บรรยากาศความสุขของผู้คนมากมายที่เดินทางมาเยือนวัดทอง ที่ผมมองแล้วก็รู้สึกเพลิดเพลิน พลอยมีความสุขไปกับคนเหล่านั้นด้วย เห็นคนอื่นยิ้มมีความสุข เราก็ย่อมสุขไปด้วย ... จริงมั๊ยครับ ? .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:23:33

ความคิดเห็นที่ 9 .. จุดหมายปลายทาง ๔ : บ้านควาย – ตลาดสามชุก หลายปีก่อน ... สมัยยังหนุ่ม(กว่านี้) สายงานของผมต้องคลุกคลีกับกิจกรรมของเหล่านิสิต นักศึกษาบ่อยครั้ง ครั้งหนึ่งผมมีโอกาสเดินทางไปเที่ยวชมวิถีชีวิตแบบไทยๆที่ “บ้านควาย กับ ตลาดสามชุก” จังหวัดสุพรรณบุรี โดยมีความพิเศษ คือ เป็นกิจกรรมที่ต้องนำกลุ่มนักศึกษาชาวต่างชาติที่มาจากฝั่งยุโรปไปเที่ยว .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:24:21

ความคิดเห็นที่ 10 .. เรื่องเล็กระหว่างทาง ๔ : อีเย็น ณ บ้านควาย นักศึกษาชาวยุโรป ดูจะตื่นเต้นกันพอสมควร เมื่อได้เห็นเด็กไทยไม่สวมเสื้อ นุ่งโจงกระเบน แถมด้วยทรงผมที่หาชมยาก แตกต่างจากเด็กๆในเมืองกรุงที่พวกเขาคุ้นตา “อ๋อ ... เป็นเด็กๆที่ทางบ้านควาย เค้าจ้างมาสร้างบรรยากาศให้เข้ากับพื้นที่น่ะ” ผมแจงเหล่านักศึกษาไปตามความน่าจะเป็น อีกสักพัก นักศึกษาเริ่มตื่นเต้นกันอีกรอบ เมื่อเห็นสาวชาวบ้านในทุ่งนา ดูโดดเด่นจนต้องมีทีมงานมาถ่ายทำ “ผมสายตาสั้นครับ” ... ดังนั้นจากระยะปลายนาไปถึงตำแหน่งที่แม่สาวชาวบ้านคนนั้นยืนอยู่ ผมไม่สามารถระบุได้ว่าแม่สาวชาวบ้านเป็นใคร “คงเป็นการถ่ายทำของทางบ้านควาย เพื่อนำไปโปรโมทด้านท่องเที่ยว” ผมคิดในใจ ก่อนจะคว้าเลนส์เทเล เปลี่ยนมาใส่กล้องแล้วซูมให้เห็นชัดๆว่าแม่สาวชาวบ้านที่ฝรั่งตื่นเต้นกันหน้าตาเป็นยังไง “อืมมม ... หน้าคุ้นๆมาก” แล้วผมก็ถึงบางอ้อในอีกไม่กี่วินาทีถัดมาว่า เธอ คือ อีเย็น หรือ “กบ สุวนันทน์” มาถ่ายทำละครเรื่องนางทาสนั่นเอง จะว่าไปแล้ว ... เผลอๆ พวกเด็กนักศึกษาฝรั่งอาจจะรู้ก่อนผมด้วยมั้ง !! .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:25:11

ความคิดเห็นที่ 11 .. จุดหมายปลายทาง ๕ : จังหวัดน่าน “น่าน” จังหวัดชื่อพยางค์เดียวที่หลบซ่อนอยู่ท่ามกลางขุนเขาแห่งล้านนาตะวันออก หลายคนเคยกังวลว่าจังหวัดที่เงียบสงบแห่งนี้จะสูญเสียอัตลักษณ์ เมื่อนักท่องเที่ยวพากันหลั่งไหลเข้ามาจำนวนมาก แต่เป็นความโชคดีที่ชาวน่าน “ค่อยๆปรับตัว” กับกระแสการท่องเที่ยวไปแบบช้าๆ ตามสไตล์ชาวน่าน และไม่พยายามเปลี่ยนแปลงวิถีความเป็นอยู่แบบเดิมจนขาดเสน่ห์ สำคัญกว่านั้น น่านเป็นจังหวัดที่มีพื้นที่ท่องเที่ยวกระจัดกระจายไปทุกอำเภอ ทำให้ความหนาแน่นของกองทัพนักเที่ยวจากต่างถิ่น ยังไม่ทำให้น่านบอบช้ำ แต่ยังฟื้นฟูสภาพคืนกลับมาได้ในแต่ละปี การไปเยือนเมืองล้านนาตะวันออกของผมในครั้งที่ 2 จึงรู้สึกว่า เมืองแห่งนี้ยังคงเปี่ยมด้วยเสน่ห์ เนิบช้า เนิ่นนาน นุ่มนวล แบบ “น่าน” เช่นเดิม .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:25:55

ความคิดเห็นที่ 12 .. จุดหมายปลายทาง ๕.๑ : ลอยกระทงเมืองน่าน การลอยกระทงครั้งสุดท้ายของผม คงต้องย้อนอดีตไปกว่า 10 ปี ตั้งแต่ยังเรียนมหาวิทยาลัย ไม่ใช่ไม่สนับสนุนประเพณีอันเป็นเอกลักษณ์ แต่ผมรู้สึกว่า หลายปีที่ผ่านมา คืนลอยกระทงช่างเป็นคืนอันแสนวุ่นวาย ต้องฟังเสียงดังจากประทัด พลุ และมีแก็งมอเตอร์ไซค์วัยรุ่นวิ่งว่อนกันค่อนคืน แต่มองดูแล้ววัยรุ่นก็สนุกสนานกันดีนี่นะ หรือเป็นเพราะผมเริ่มแก่ตัวก็ไม่รู้ ?!! แม้งานลอยกระทงปีที่ผ่านมา ผมก็ยังไม่ได้ลอยอยู่ดี ... เพียงแต่มีเป้าหมายใหม่ที่ช่วยกระตุ้นให้ออกไปมีส่วนร่วมกับกิจกรรมบ้าง คือ ออกไปเก็บภาพบรรยากาศเทศกาลลอยกระทงประจำเมืองน่าน .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:26:32

ความคิดเห็นที่ 13 .. เรื่องเล็กระหว่างทาง ๕.๑ : บรรยากาศลอยกระทงที่แตกต่าง แม้บรรยากาศเทศกาลลอยกระทงเมืองน่าน อาจไม่แตกต่างในแง่ของการจุดพลุ และประทัด ปึงปังๆกันทั้งคืน แต่สิ่งที่เพิ่มเติมเสน่ห์ของเมืองเล็กๆในภาคเหนือ คือ ความรู้สึกราวกับย้อนอดีตไปในงานลอยกระทงยุคก่อนๆ ความจริงแล้ว เมืองน่าน ก็เป็นงานลอยกระทงสมัยใหม่ ที่มีแสง สี เสียง ดนตรี งานออกร้าน และความอึกทึกคึกคัก ... แต่ความต่าง คือ คนที่มาร่วมงานส่วนใหญ่เป็นคนท้องถิ่น ที่ดูมีอัธยาศัยไมตรีที่ดี เป็นมิตร ขณะที่ร้านรวงที่ตั้งขายของ ก็เป็นบรรยากาศแบบต่างจังหวัด ซึ่งมีทั้งสินค้าพื้นเมืองและสินค้าทั่วๆไปให้เลือกสรร สิ่งสำคัญที่สุดอีกประการ คือ ไม่เห็นเด็กแว๊นซ์ แก็งมอเตอร์ไซค์ ที่รวมกลุ่มกันเพื่อประกาศศักดาเป็นเจ้าถนน นอกจากนี้ บรรยากาศอีกด้านที่ดูน่ารักน่าชม คือ การประกวดนางนพมาศ กับ การประกวดวงดนตรีเพลงลูกทุ่ง ซึ่งเป็นกิจกรรมจัดขึ้นที่เวทีริมแม่น้ำน่าน เมื่อผนวกกับสายลมหนาวช่วงปลายปี เสียงพูดคุยจากคนรอบๆข้างด้วยภาษาถิ่น ... เมืองน่าน ก็ทำให้ผมกลับมาหลงรักบรรยากาศงานลอยกระทงอีกครั้ง .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:27:20

ความคิดเห็นที่ 14 .. จุดหมายปลายทาง ๕.๒ : หมู่บ้านสันเจริญ อำเภอท่าวังผา เป็นอำเภอใหญ่อีกอำเภอหนึ่งของจังหวัดน่าน และความกว้างใหญ่ของพื้นที่ ก็ทำให้เต็มไปด้วยความหลากหลายจากชาติพันธุ์ของชนเผ่าต่างๆ หนึ่งในชนเผ่าพื้นเมืองที่สืบทอดประเพณี วัฒนธรรมดั้งเดิมมาช้านาน คือ ชนเผ่าเมี่ยน หรือเย้า ซึ่งยังคงรวมกลุ่มอาศัยกันเป็นชุมชนใหญ่ในหมู่บ้านสันเจริญ ห่างจากตัวอำเภอท่าวังผา ฝ่าเส้นทางคดเคี้ยวบนภูเขาออกไปอีกราว 30 กิโลเมตร ชาวบ้านที่นั่น ยึดอาชีพมีปลูกกาแฟเป็นหลัก และยังคงวิถีชีวิตแบบเดิมเอาไว้ในระดับหนึ่ง ... แต่ความเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัยนิยม ก็เป็นเรื่องยากที่จะเห็นขนบธรรมเนียมประเพณีดั้งเดิม หากไม่ใช่โอกาสสำคัญจริงๆ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:27:55

ความคิดเห็นที่ 15 .. เรื่องเล็กระหว่างทาง ๕.๒ : งานแต่งงานชาวเมี่ยน ก่อนเดินทางไปหมู่บ้านสันเจริญนั้น ผมทราบข้อมูลเบื้องต้นมาว่าเป็นหมู่บ้านที่ปลูกกาแฟ และเป็นชุมชนชาวเมี่ยน แค่นั้นจริงๆ แต่ในวันที่เดินทางไปเยือนชุมชนชาวเมี่ยน ก็พบว่าตัวเอง “โชคดีมาก” เพราะเป็นวันพิเศษของชาวสันเจริญ เนื่องจากในหมู่บ้านมีพิธีแต่งงานของหนุ่มสาวชาวเมี่ยนในช่วงวันนั้นพอดิบพอดี ชาวบ้านบอกกับผมว่า โดยปกติหากไม่ใช่โอกาสพิเศษ หรือวันสำคัญทางประเพณี ชาวเมี่ยนยุคปัจจุบันก็ไม่ค่อยมีใครแต่งกายด้วยชุดประจำเผ่า แต่ในวันที่ผมไปถึง เป็นวันที่เจ้าสาวต้องเดินทางไปบ้านเจ้าบ่าว เพื่อทำพิธีตามความเชื่อ และฝ่ายเจ้าบ่าวก็เป็นเจ้าภาพจัดเลี้ยงอาหารค่ำ ... ซึ่งแขกแปลกหน้าผู้มาเยือนอย่างผมก็ได้รับเกียรติจากเจ้าภาพให้ร่วมรับประทานอาหารไปด้วยกัน ผมจึงมีโอกาสได้ร่วมสัมผัสประเพณีวัฒนธรรมดั้งเดิมของชนเผ่าเมี่ยน และร่วมเป็นสักขีพยานความรักของคู่บ่าวสาวไปโดยปริยาย .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:28:34

ความคิดเห็นที่ 16 .. จุดหมายปลายทาง ๖ : ตลาดนัดชนเผ่ามาไซ ย่านชานเมืองไรโรบี ประเทศเคนย่า มีตลาดนัดเล็กๆ มีลักษณะเป็นลานกว้าง คล้ายลานเปิดท้ายขายของในบ้านเรา ตลาดนั้น คือ “ตลาดนัดมาไซ” ความจริงแล้ว ตลาดนัดมาไซที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ตั้งอยู่ในกลางเมืองไนโรบี ... แต่ผมไม่มีเวลามากพอ เพราะการไปเยือนเคนย่าของตนเอง เป็นการไปปฏิบัติภารกิจงานแบบปุปปับ จึงขอแวะเดินชมตลาดเล็กๆ ละแวกชานเมืองแก้ขัดไปก่อน ข้าวของที่พ่อค้าแม่ค้านำมาวางขายนั้น ทั้งหมดเป็นสินค้าพื้นเมืองที่มีเอกลักษณ์ โดยสนนราคาถือว่าไม่ถูก แต่ก็ไม่แพงจนรับไม่ได้ ข้อเท็จจริงอย่างหนึ่ง คือ พ่อค้าแม่ค้าที่นี่ เขี้ยวไม่ใช่เล่น เพราะ “ถ้าไม่ซื้อ” คุณก็ “ห้ามถ่ายรูป” ... ทำเอาผมต้องพยายามหามุมแอบถ่ายจนเมื่อยข้อมือ โดยไม่ให้เจ้าของร้านรู้ตัว .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:29:19

ความคิดเห็นที่ 17 .. เรื่องเล็กระหว่างทาง ๖ : ธรรมเนียมการถ่ายภาพแม่ค้า ถามว่า ถ้าเราไม่ซื้อแล้วไปถ่ายรูป จะเป็นอย่างไร ? คำตอบ คือ พ่อค้าแม่ค้าจะเดินมาหา ขอเช็ครูป และบอกให้ลบรูปนั้นทันที (ห้าวไหมล่ะครับ) อ่านแล้วดูน่ากลัว แต่ความจริงแล้ว บรรดาเจ้าของร้านจอมเขี้ยว ก็เดินมาพูดตามปกติ ไม่ถึงขั้นคุกคามอะไร แต่อาจมีน้ำเสียงที่ห้วน และฟังดูจริงจังสักหน่อย ในฐานะคนไทย ผมเชื่อว่า เราอาจไม่คุ้นเคยกับธรรมเนียมแบบนี้ เพราะพ่อค้าแม่ค้าไทย ถึงจะไม่ซื้อ แต่ถ้ามาขอถ่ายรูป ก็มักยินดี แถมด้วยรอยยิ้มอีกต่างหาก แต่ทว่าเมื่อเข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม ผมก็เรียนรู้ธรรมเนียมชาวเคนย่าไปแต่โดยดี จำขึ้นใจเอาไว้ว่า “ไม่ซื้อ ไม่ถ่าย” และถือเป็นการได้รู้จักกับความแตกต่างทางวัฒนธรรมเล็กๆน้อยๆของชาวแอฟริกันประเทศนี้ แต่ ... ถ้าซื้อของแล้ว ผมก็ขอถ่ายแบบจัดเต็มนะ !! ซึ่งก็เป็นไปตามคาดครับ เพราะเมื่อผมตกลงใจ ซื้อของที่ระลึกที่ร้านร้านหนึ่ง สัญญาณไฟเขียวในการถ่ายภาพก็สว่างปิ๊งขึ้นมาทันที แม่ค้าผิวงาม ยิ้มหวานเห็นฟันขาวจั๊ว ยินยอมให้ผมถ่ายภาพสินค้า ถ่ายภาพแม่ค้า ถ่ายรูปคู่ หรือจะให้แอ็คท่าแบบไหนก็ตามใจ ... เรียกว่า ถ่ายกันเกินค่าตัวของที่ระลึกที่เพิ่งซื้อไปเชียวล่ะ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:30:16

ความคิดเห็นที่ 18 .. จุดหมายปลายทาง ๗ : tita GALLERY tita แกลเลอรี่งานศิลป์ในอำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่ เป็นจุดแวะชมที่น่าสนใจสำหรับนักเดินทาง เพราะนอกจากสินค้าที่มีเอกลักษณ์แตกต่างจากที่เห็นทั่วไปในตัวเมืองเชียงใหม่แล้ว สถานที่แห่งนี้ยังจัดแสดงผลงานด้านศิลปะของศิลปินหรือนักศึกษาในท้องถิ่นอีกด้วย หรือหากใครอยากใช้เป็นจุดพักระหว่างการเดินทาง ก็นับเป็นตัวเลือกที่ดี เพราะในพื้นที่เดียวกัน เปิดเป็นร้านกาแฟวาวี ที่ผนวกเอาบรรยากาศแกลเลอรีงานศิลป์กับร้านกาแฟเข้าด้วยกัน ช่วยเติมพลังและผ่อนคลายกันได้แบบชิลๆ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:31:10

ความคิดเห็นที่ 19 .. เรื่องเล็กระหว่างทาง ๗ : น้ำขิง ผมไม่ได้หมายความว่า ถ้าแวะไปติตา หรือกาแฟวาวี แล้วต้องสั่ง “น้ำขิง” มาดื่มแก้ร้อนในหรอกนะครับ แต่ “น้ำขิง” เป็นชื่อของเจ้าแมวอ้วน สุดรักสุดหวงของคุณทิตยา ผู้จัดการติตา แกลเลอรี่ นั่นเอง ความน่ารักน่าเอ็นดูของน้ำขิง ยังทำให้เจ้าแมวตัวลาย เข้ากันได้ดีกับสุนัขภายในร้านทุกตัว เพราะถูกเลี้ยงด้วยกันมาตั้งแต่ยังแบเบาะ นอกจากนี้แขกไปใครมา ก็มักจะแวะเล่นกับน้ำขิงด้วยความเอ็นดู ซึ่งเจ้าแมวก็เป็นงาน มีลูกอ้อนกลับมาเสมอ น้ำขิง ยังเป็นสะพานเชื่อมโยงให้ผมรู้จักกับเพื่อนใหม่ระหว่างทาง ซึ่งเป็นสาวอเมริกันนามว่า “Lynnette” ที่มาเที่ยวเชียงใหม่เป็นแรมเดือน แบบนี้ต้องยกน้ำขิงให้เป็น “แมวเชื่อมมิตรภาพ ไทย- อเมริกัน” สินะ ? .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:31:56

ความคิดเห็นที่ 20 .. จุดหมายปลายทาง ๘ : ถนนนางงาม – ย่านเมืองเก่า จังหวัดสงขลา มีถนนเส้นหนึ่งชื่อ “ถนนนางงาม” ซึ่งเปรียบเป็นถนนสายวัฒนธรรมเก่าแก่ และยังเต็มไปด้วยของกินอร่อยขึ้นชื่อประจำอำเภอเมือง หากคนกรุงเคยเดินสำรวจบนถนนเจริญกรุง ละแวกเขตบางรัก ... บรรยากาศของถนนนางงามก็คล้ายๆกัน เพราะยังปรากฏบ้านเรือนเก่า สถาปัตยกรรมไทย - จีน-ยุโรป ผสมผสานเป็นเอกลักษณ์ที่มีเสน่ห์ ถนนสายนี้จึงเป็นความงดงามจากอดีตที่ยังมีให้เห็นในเมืองสงขลา และยังเป็นแหล่งเสาะหาของอร่อยที่นักชิมห้ามพลาดโดยเด็ดขาด .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:32:28

ความคิดเห็นที่ 21 .. เรื่องเล็กระหว่างทาง ๘ : คุณครูใจดี ขณะที่ผมเก็บภาพวิถีชีวิตยามเช้าบนถนนนางงาม พร้อมกับย่ำเท้าเดินสำรวจหาร้านอาหารอร่อยๆ ใกล้ๆกับศาลเจ้าพ่อหลักเมือง บริเวณนั้นมีโรงเรียนประถมแบบจีนตั้งอยู่ ซึ่งกำแพงรั้วที่เปิดเผยให้ใครที่เดินผ่านไปมา สามารถมองเข้าไปข้างในโรงเรียน ก็ทำให้ผมได้เห็นกิจกรรมยามเช้าของเด็กๆวัยกำลังซน เวลานั้นอาจเป็นคาบเรียนวิชาพละศึกษา หรือคาบกิจกรรมสันทนาการ คุณครูท่านหนึ่งนำเด็กๆมาออกกำลังกายด้วยกิจกรรมสนุกๆเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากเหล่านักเรียนตัวน้อยได้เป็นอย่างดี “เอ้า ... มีพี่เค้ามาถ่ายรูปโน้นแน่ะ” คุณครูพยายามกระตุ้นเด็กๆให้ยิ่งคึกคักกว่าเดิม ผมมองดูการทำงานของคุณครูท่านนี้ เห็นรอยยิ้ม และแววตาที่มองนักเรียนแล้ว รู้สึกว่าเด็กๆช่างโชคดีที่มีคุณครูผู้เอาใจใส่ คุณครูเล่นกับเด็กๆอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย วิ่งไปด้วย ตะโกนไปด้วย ให้ทุกๆคนรู้สึกครึกครื้นตลอดเวลา ความสุขที่เด็กๆได้จากโรงเรียน ย่อมหล่อหลอมให้พวกเขา “รัก” ที่จะไปเรียน และกล่อมเกลาทัศนคติดีๆต่อการศึกษาไปในตัว ขอบคุณนะครับ ... คุณครู .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:33:20

ความคิดเห็นที่ 22 .. จุดหมายปลายทาง ๙ : ถนนคนเดินหัวหิน ยามค่ำคืนของหัวหิน เมืองพักตากอากาศลำดับต้นๆอีกแห่งหนึ่ง คักคักด้วยแสงสีผู้คนร้านค้า บริเวณตลาดถนนคนเดินซึ่งปะปนไปด้วยกลิ่นอายที่เป็นเอกลักษณ์ของเมืองชายทะเลแห่งนี้ แม้ไม่ใช่ช่วงไฮซีซั่น หรือวันหยุดเสาร์อาทิตย์ก็ตาม หัวหิน ก็มีปริมาณนักท่องเที่ยวไม่ลดน้อยไปกว่ากันสักเท่าไหร่ โดยเฉพาะชาวต่างชาติที่เดินกันขวักไขว่อย่างเพลิดเพลิน .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:33:58

ความคิดเห็นที่ 23 .. เรื่องเล็กระหว่างทาง ๙ : ทักทายเจ้าถิ่น เวลาเราเดินเที่ยวชมตลาด ร้านค้า หรือถนนคนเดิน ในเมืองไทย ผมคิดว่าบ้านเรามีเอกลักษณ์น่ารักๆอย่างหนึ่ง คือ นักท่องเที่ยวสามารถขออนุญาตถ่ายภาพ แวะทักทาย พูดคุยกับพ่อค้าแม่ขายได้อย่างสนิทสนมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสังคมต่างจังหวัด หัวหินก็ไม่ต่างกัน แม้ผมจะไม่ได้อุดหนุนสินค้า หรือแวะกินอาหารครบทุกร้าน แต่ก็ได้รับรอยยิ้ม และอัธยาศัยไมตรีจากสองข้างทางอย่างอบอุ่น สิ่งเหล่านี้ เป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ ที่จะทำให้ “ความทรงจำ” ระหว่างตัวเรากับสถานที่แห่งนั้น มีความชัดเจน และคุ้นเคยกันมากขึ้น กว่าการเดินจ้ำพรวดๆผ่านไปอย่างผิวเผิน ผมเชื่อว่า การทักทายด้วยคำพูด หรือรอยยิ้ม เป็นใบเบิกทางให้เกิดมิตรภาพได้ง่ายที่สุด แม้ว่าเราเป็นคนแปลกหน้าเพิ่งเดินทางมาครั้งแรกก็ตาม ไม่เว้นแม้กระทั่ง กรณีที่ไม่สามารถสื่อสารกันได้ด้วยภาษา ... แต่บางครั้งแค่มองตาก็รู้ใจ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:34:40

ความคิดเห็นที่ 24 แก้ไขรูปซ้ำ แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 55 01:38:13 แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 55 01:37:52 จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:37:15

ความคิดเห็นที่ 25 .. จุดหมายปลายทาง ๑๐ : ฮ่องกง จุดหมายปลายทางอันดับต้นๆที่นักท่องเที่ยวชาวไทย ใช้ประเดิมในการประทับตราบนหน้าหนังสือเดินทาง หนึ่งในนั้น ย่อมมี “ฮ่องกง” อยู่ด้วยแน่นอน ด้วยความครบครัน สะดวกสบาย ปลอดภัย และเดินทางไปง่ายไม่ยุ่งยาก ทั้งยังมีความต่างทางวัฒนธรรมผสมผสานให้คนไทยรู้สึกว่าไปถึงเมืองนอกแล้วจริงๆ ก็ทำให้เขตปกครองพิเศษของจีนแห่งนี้ ได้รับความนิยมเสมอไม่เสื่อมคลาย .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:39:07

ความคิดเห็นที่ 26 .. เรื่องเล็กระหว่างทาง ๑๐ : คนไทยในห้องน้ำ โดยปกติแล้ว ด้วยอารมณ์อยากเป็นส่วนตัวในต่างแดน ผมไม่ค่อยจะทักทายคนไทยด้วยกันนัก (และก็ไม่มีใครเข้ามาทักผมเช่นกัน เพราะหน้าตาระบุสัญชาติที่แน่นอนไม่ได้ ... ฮา) แต่ก็ไม่ได้หยิ่งจนไม่พูดกับใครนะครับ แต่ผมมันคนประเภทโลกส่วนตัวสูงมากไปหน่อย และเหตุผลที่บางครั้งไม่ค่อยคุยกับคนไทยที่มาเที่ยวในต่างประเทศ เพราะมักเจอในลักษณะมากันเป็นกลุ่มใหญ่ มาเป็นครอบครัว แล้วพูดเสียงดังโขมงโฉงเฉง แถมเคยเจอบางรายพูดจาดูถูกประเทศนั้นๆซะอีก อย่างไรก็ตาม หากอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องเข้าไปให้ความช่วยเหลือแก่กัน หรืออารมณ์ดีเป็นพิเศษ ผมก็มักเป็นฝ่ายเริ่มต้นเดินเข้าไปทักทายสวัสดีก่อน สำหรับการไปฮ่องกงครั้งล่าสุด อาจมีความแตกต่างบ้างเพราะมีคนในครอบครัวร่วมเดินทางไปด้วย ดังนั้นไม่ต้องคาดเดาหน้าตาว่าสัญชาติไหน เพราะใครที่ผ่านไปมาก็คงได้ยินภาษาที่เราสื่อสารกัน และทราบว่าเป็นคนไทย วันหนึ่ง ผมพูดคุยภาษาไทยในห้องน้ำ แล้วพนักงานทำความสะอาดก็ทักขึ้นมาว่า “มาเที่ยวกันเหรอครับ ?” นาทีนั้น ผมรู้สึกปลาบปลื้มระคนดีใจ เพราะคนที่เข้ามาทักทายนั้น เป็นชาวไทยที่มาทำงานในต่างแดน อารมณ์จึงแตกต่างจากเจอนักท่องเที่ยว พนักงานท่านนี้ ทักทายพูดคุยเป็นอย่างดี บอกเล่าชีวิตการทำงานไปจนเล่าประวัติว่า บ้านเกิดอยู่จังหวัดไหน เพราะเขาเองก็ไม่ค่อยได้เจอนักท่องเที่ยวชาวไทยโดยบังเอิญบ่อยครั้งนัก การพูดคุยกันครั้งนั้น เป็นมิตรภาพเล็กๆที่ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เพราะคล้ายกับเราได้เติมเต็มบางอย่างให้แก่พนักงานคนนั้น ... ท่ามกลางเมืองเหงาๆอย่างฮ่องกง .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:39:58

ความคิดเห็นที่ 27 .. จุดหมายปลายทาง ๑๑ : ฉงชิ่ง ฉงชิ่ง  1 ใน 4 เทศบาลนครของสาธารณรัฐประชาชนจีนที่กำลังเติบโตจากความเจริญทางเศรษฐกิจ ความน่าสนใจของฉงชิ่ง นอกจากความเจริญแบบยุคสมัยใหม่ที่กำลังเข้ามาเปลี่ยนแปลงให้เกิดเป็นความสะดวกสบายมากกว่าเดิมแล้ว ยังมี “วิถีชีวิตแบบชาวจีน” ให้นักท่องเที่ยวได้สัมผัส รวมทั้ง สถานที่ท่องเที่ยวท่องเที่ยวที่มีเอกลักษณ์แบบชาวจีน หรือมรดกโลกในเมืองรอบนอก ที่ได้รับการดูแลรักษาให้เป็นจุดหมายปลายทางที่น่าไปเยือน .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:40:30

ความคิดเห็นที่ 28 .. เรื่องเล็กระหว่างทาง ๑๑ : ทัศคติและการเรียนรู้ ผมไม่ปฏิเสธครับว่า ก่อนหน้าที่จะเดินทางไปเยือนประเทศจีน ระดับความสนใจที่อยากไปท่องเที่ยวในประเทศนี้ นับว่าอยู่ในระดับน้อย ด้วยทัศคติที่คิดเสมอว่า คนจีนชอบพูดจาเสียงดัง(มาก) คนจีนชอบถ่มน้ำลายในที่สาธารณะ สภาพส้วมจีนที่เกินพรรณนา หรือการเดินทางคงไม่สะดวกสบายแบบฮ่องกง สิ่งทั้งหมดที่กล่าวมา ... ผมก็ได้เจอในฉงชิ่งนั่นแหละ (ฮา) แต่ทั้งหมดที่เจอ กลับเป็นเพียงส่วนน้อย และเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยมาก (เช่น ห้องน้ำสกปรก ผมเจอมาแค่ที่เดียว) เพราะสิ่งสำคัญที่ได้รับมากกว่า คือ ประสบการณ์ชีวิต และการเปลี่ยนแปลงทัศคติที่มีต่อชาวจีนแผ่นดินใหญ่ กลับกลายมาเป็นแง่บวก สิ่งละอันพันละน้อยที่ได้จากการเดินทาง ทำให้ผม “เรียนรู้และเข้าใจ” ในความแตกต่างของประเทศต่างๆ ซึ่งหากไม่มีโอกาสได้สัมผัสด้วยตัวเอง เราก็อาจมองในแง่ลบอยู่ร่ำไป ชาวจีน ช่วยตอกย้ำให้ผมซาบซึ้งกับความแตกต่างด้านวัฒนธรรม ประเพณี ภาษา อาหารการกิน ความคิด ค่านิยม ว่าความต่างนี่แหละ ... ที่เป็น “เสน่ห์ของโลกสีฟ้าใบนี้” .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:41:32

ความคิดเห็นที่ 29 .. เรื่องเล็กๆระหว่างการเดินทางของผม ขอจบลงเพียงเท่านี้ครับ แต่เพื่อนสมาชิกแต่ละท่านที่แวะเข้ามาอ่าน ลองเล่าสู่กันฟังเรื่อง “จุดหมายปลายทาง” กับ “เรื่องเล็กระหว่างทาง” แลกเปลี่ยนกันได้นะครับ จะได้ร่วมกันแบ่งปันข้อคิด หรือประสบการณ์ที่ดีในการเดินทางไปด้วยกัน .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:43:35

ความคิดเห็นที่ 30 ง่ะ มาไม่ทันอะ คุณป๊อกลงรีวิวไวมากจนปาดไม่ทันเสมอ ขอมาจองที่นั่งเมนต์แรก + กิฟแรกก่อนนะครับ เดี๋ยวจะรีบมาอ่านให้จบแบบเรื่อยๆมาเรียงๆตามสไตล์ความเรียงของคุณป๊อกคับ จากคุณ : Coffee Blended เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:55:49

ความคิดเห็นที่ 31 ได้อ่านรีวิว น้าป๊อกกี้ ก่อนนอน มีเรื่องราวให้อมยิ้มเสมอ ลีลาการเขียนยังพริ้วใหวดุจสายน้ำเช่นเคย แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 55 02:37:24 จากคุณ : tummeng_in เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 02:35:20

ความคิดเห็นที่ 32   ได้มาอ่านบันทึกนักเดินทางของคุณPOGGHI  แบบสดๆ ร้อนๆ     “จุดหมายปลายทาง”   ที่หลากหลายมุมมองที่แตกต่าง    ขอบคุณค่ะ   จุดหมายปลายทาง......ในการเดินทางท่องเที่ยวของครอบครัวบี  ณ ปัจจุบัน  อยากไปเที่ยวหลายๆ  ที่ที่ตั้งใจ    แต่...คงเป็นไปได้ยาก    เพราะติด สามพี่น้อง   เป็นตังเม    พวกเค้าก็ติดเรา   จึง.............เลือกที่จะเดินทาง  ไปยังจุดหมายปลายทาง  ที่แต่ละสถานที่ท่องเที่ยว  และที่พัก  เปิดใจรับ     ค่ะ     เพียงเท่านี้ก็..........................สุขใจ    ไม่มาก  ไม่มายอะไร      จากคุณ : DOGHALL เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 02:43:12

ความคิดเห็นที่ 33 ตามเข้ามาอ่านเรื่องเล็ก..ระหว่างทางครับ จากคุณ : เจ้าชายแวมไพร์ เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 03:51:23

ความคิดเห็นที่ 34 เริ่มต้นเช้าวันทำงานกับกระทู้ดีๆ หิมะแรกของป๊อกกี้สวยจริงๆค่ะ เห็นรูปของนครฉงชิ่ง คงทำให้เที่ยวบิน BKK-CKG ของแอร์เอเชีย มีเสน่ห์ขึ้นทันควัน จากคุณ : เจ้าแก้วพิสดาร ณ เมืองปาย เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 04:02:09

ความคิดเห็นที่ 35 แวะมาปาดจองที่ก่อนจ้า   เดี๋ยวมาอ่านอย่างละเอียด... จากคุณ : ป้าฟู เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 04:12:41

ความคิดเห็นที่ 36  ยอดเยี่ยมที่สุดเลยค่ะ   จากคุณ : สาวหน้าใส เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 06:01:24

ความคิดเห็นที่ 37 จุดหมายปลายทาง ของผม คงเป็นการ เที่ยวไปเรื่อยๆ ได้เปิด โลกใหม่ๆครับ อย่างที่ผมเคยบอกพี่ป๊อกกี้ ไม่รู้พี่จำได้ไหม ผมอยากไปเที่ยวเมืองไทยให้ครบทุกมุม พยายามไปในที่ๆไม่ค่อยมีคนไป เอาความสวยและมุมมองต่างๆมาส่งให้เพื่อนๆได้ชม  จุดหมายเล็กๆ ของผม ไม่รู้จะ จบลงตอนไหน แต่ผมก็ตื่นเต้นทุกครั้ง ที่ได้เจอ เป้าหมายใหม่ๆ   ปล.จุดหมายผมกับพี่ ยังคงเป็น พารากอนที่เดิม 5555 จากคุณ : ikhong เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 07:09:43

ความคิดเห็นที่ 38 “บางครั้ง จุดหมายปลายทาง ไม่สำคัญเท่าเรื่องราวระหว่างทาง” เห็นประโยคนี้ของน้าป๊อกกี้ แล้วกลับย้อนมามองตัวเอง ทุกครั้งเรื่องราวระหว่างการเดินทาง ทำให้การเดินทางสมบูรณ์แบบ และมีความสุขมากขึ้นเหมือนกัน  น้าป๊อกกี้เล่าเรื่องราวระหว่างการเดินทางได้เพลินดีครับ ถ่ายทอดออกมาจนทำให้ผมเห็นการเดินทางที่เปี่ยมไปด้วยความสุข ที่สำคัญทำให้ผมมีความสุขที่ได้อ่านครับ จากคุณ : ม่วงมหากาฬ เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 07:10:26

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณเรื่องราว การเดินทางดีๆๆครับ   ผมว่า พี่สุดยอดแล้วล่ะ  สำหรับจุดหมาย. จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 07:23:03

ความคิดเห็นที่ 40 รับสมัครพนักงานเพิ่มมั๊ยครับ.... อยากไปทำงานคลุกคลีกับกิจกรรมของนักศึกษาด้วยคน.... จากคุณ : LVP@HEART เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 07:57:50

ความคิดเห็นที่ 41 บทบรรยายให้ความรู้สึกดี ภาพสวยงามเช่นเคยครับ ว่าแต่เดี๋ยวจะมีฉงชิ่งเต็มรูปแบบมั้ยครับ รอชมนะครับ จากคุณ : inint&anant เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 07:57:51

ความคิดเห็นที่ 42 ยิ่งเราเดินทางไปจุดหมายปลายทางด้วยความ "รวดเร็ว" มากเท่าใด เราจะพลาดรายละเอียดรอบตัว หรือเรื่องราวในระหว่างเส้นทางนั้นมากที่สุด -_-" แต่ถ้ายิ่งเราเดินทางไปจุดมุ่งหมายปลายทางด้วยความ "ช้า" มากเท่าใด เราจะพบความประหลาดใจ กับสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวเราในเส้นทางมากที่สุด ^_^ ยิ่งช้า...ยิ่งมี.......เรื่องราวดีๆ...................... ^_^ จากคุณ : SkyBox เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 08:10:48

ความคิดเห็นที่ 43 งดงามมากเลยครับ จากคุณ : Paksabuy เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 08:15:01

ความคิดเห็นที่ 44 อ่านเพลินจังค่ะ เราว่าคนที่จะเห็นและสัมผัสกับเรื่องเล็กๆ สวยงามระหว่างทาง ต้องมีสายตาที่ช่างสังเกต และหัวใจที่อ่อนโยนนะ มาทักทายและให้กิฟค่ะคุณป็อกกี้ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 08:18:50

ความคิดเห็นที่ 45 สวยค่ะ ชอบมาก จากคุณ : Still Alive เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 08:24:10

ความคิดเห็นที่ 46  ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ        ไม่เคยผิดหวังเลยกับหนุ่มติสท์มาดเซอร์คนนี้         เรื่องเล็ก ๆ ระหว่างทาง ทำรีวิวออกมาได้ยิ่งใหญ่สวยงามมาก.....        จากคุณ : กบจูเนียร์ เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 08:24:48

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณสำหรับความเรียงเนื้อเรื่องดีๆ รูปสวยๆ ค่ะคุณป๊อกกี้ อยากดูรีวิวของฉงชิ่งแบบเต็มๆ จังเลย จากคุณ : ย้ำคิดย้ำฝัน เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 08:31:06

ความคิดเห็นที่ 48 ระหว่างเดินทาง...ไม่ใช่มุ่งไปที่จุดหมายกันแค่อย่างเดียว แต่เรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นระหว่างเดินทางนั้นเป็นเรื่องที่สนุกและน่าจดจำเสมอ เรื่องบางเรื่องยังเล่ายังขำกันจนทุกวันนี้  ... นึกถึงทีไรก็สุขใจทุกที ขอบคุณสำหรับความเรียงดีดีแบบนี้จ้ะ จากคุณ : หมูอ้วนจอมพลัง เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 08:52:27

ความคิดเห็นที่ 49 กดโหวตให้เลยครับประทับใจมาก จากคุณ : Destiny-Boy เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 09:11:08

ความคิดเห็นที่ 50 เรื่องเล็ก ๆ แต่มันคือความสุขที่ใหญ่มาก อยากเดินทางแล้ววุ้ย จากคุณ : ชานมชงเอง เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 09:13:32

ความคิดเห็นที่ 51 งดงามทั้งภาพถ่าย และความเรียง สำหรับผม บางครั้ง จุดหมายปลายทางใช่จะสำคัญเสมอไป ระหว่างทาง ก็ใช่ว่าจะสร้างความทรงจำที่สวยงามเสมอไป อย่ามัวสนใจปลายทาง และแวะเกี่ยวความทรงระหว่างทาง จนลืม "ผู้ร่วมทาง" นะครับ ผู้ร่วมทางนี่แหละ จุดเริ่มต้นของการสร้างความทรงจำระหว่างทางจนถึงปลายทางเลยล่ะครับ ^___^ ขอบคุณความเรียงดี ๆ ของคุณป๊อกกี้นะครับ ฮี่ๆ จากคุณ : chartchy เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 09:15:54

ความคิดเห็นที่ 52 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดี ระหว่างทางค่ะ จากคุณ : nuunit (เด็กหญิงหลังดอย) เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 09:29:47

ความคิดเห็นที่ 53 อ่านกระทู้นี้แล้ว .. อิ่มมากครับ ^^ จากคุณ : แมลงภู่บนหูกระต่าย เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 09:45:10

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณสำหรับรีวิว ภาพสวยๆพร้อมเรื่องราวน่ารักๆ จากคุณ : armearn เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 09:57:22

ความคิดเห็นที่ 55 ให้ Give ไปแบบออมมือนิดหน่อยเพราะกำลังจะหมดเกลี้ยงตั้งแต่กลางเดือน   จริงๆประทับใจมากกว่านั้นเยอะค่ะ จากคุณ : ลอร่า อิงกัลส์ ~* เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 10:11:34

ความคิดเห็นที่ 56 อรรถรส แห่ง การเดินทาง จริงๆๆ จากคุณ : Sugarbean เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 10:11:43

ความคิดเห็นที่ 57 อ่านเพลิดอ่านเพลินอีกแล้วครับ เห็นด้วยในหลายๆเรื่องอย่างเมืองน่านนั้นใช่เลยผมเพิ่งกลับมาจากน่านช่วงที่ไปยิ่งชอบครับเพราะนักท่องเที่ยวแบบแสงสีไม่มีเลยมีแต่ชาวบ้านน่ารักเป็นอย่างยิ่ง ไปมา2รอบแล้วยิ่งไปยิ่งชอบครับ ขอบคุณทีแบ่งปันนะจ๊ะ จากคุณ : 1twenty2 เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 10:20:01

ความคิดเห็นที่ 58 ไม่เคยรู้มาก่อนว่า “Wulong” เมืองชนบทเล็กๆรอบนอกนครฉงชิ่ง จะสวยงามได้ขนาดนี้ น่าไปมากกกก จากคุณ : คนของเมื่อวาน เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 10:27:22

ความคิดเห็นที่ 59 จุดหมายในการท่องเที่ยวของผมก็คล้ายๆคุณ POGGHI ครับ คือความทรงจำระหว่างเดินทาง ทั้งดีและไม่ค่อยดีจนถึงต้องลุ้นจนตัวโก่ง รวมไปถึงการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าต่างๆ เราจะไปถึงจุดหมายนั้นๆสำเร็จลุล่วงตามที่วางแผนไว้ไม๊ แต่พอผ่านเหตุการณ์เหล่านั้นไปแล้ว ก็ทำให้เรารู้สึกดีและภาคภูมิใจที่เราสามารถแก้ปัญหาต่างๆให้ผ่านไปได้ ขอบคุณสำหรับความเรียงดีๆของคุณ POGGHI ด้วยครับ จากคุณ : Koon Shy_Tour Dee เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 10:28:08

ความคิดเห็นที่ 60 ขอบคุณครับบสำหรับเรื่องราวดีๆ................... จากคุณ : สายลมแห่งวิงค์ เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 10:28:09

ความคิดเห็นที่ 61 เรื่องเล็กที่เปี่ยมไปด้วยความรุ้สึกอันยิ่งใหญ่ ขอบคุณค่ะ ที่มีอะไรดีดีมาให้เราดูอย่างสม่ำเสมอ :) จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 10:34:31

ความคิดเห็นที่ 62 ชอบตอนฟักทองริมทางจังค่ะ บ่อยครั้งมากที่เราประทับใจเรื่องราวระหว่างทางมากกว่าจุดหมายปลายทาง ขอบคุณสำหรับรีวิวดีๆนะคะ^____^ จากคุณ : สามแซ่ เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 10:36:06

ความคิดเห็นที่ 63 หายไปนานมากเลยน้าป๊อก  กลับมาก็กลมกล่อม รสมือการปรุงไม่ตกเลยนะจ๊ะ ทุกครั้งที่ย่างก้าว เดินทางไปยังที่แปลกใหม่ ก็อดไม่ได้ ที่จะสังเกตเรื่องราวระหว่างทาง... แบบเรื่อยๆ ไม่เร่งรีบ ซึ่งบางทีก็งดงามไม่ต่างกับเป้าหมายที่ตั้งใจไปยลเลยสักครั้ง และเป็นเหตุผลที่อยากเดินทางคนเดียว เพื่อเสพย์ทุกอย่างตาม ไม่ต้องเกรงใจ เพื่อนผู้ร่วมทาง หากเรารักจะพักตรงไหน ตามใจตัวเอง... ติสเหมือนกัน แต่น้องๆ น้าป๊อกนะฮับ อิอิ ทุกอย่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในการเดินทาง มันคือสีสัน และผงชูรส  ที่ทำให้เราจดจำ ทริปนั้นๆ ได้แม่นยำขึ้นเนาะ ชอบประโยคนี้มากเลยจ้า "บางครั้งจุดหมายปลายทาง ไม่สำคัญเท่าเรื่องราวระหว่างทาง”   จากคุณ : hollaneung เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 10:47:17

ความคิดเห็นที่ 64 ...เฮ้อ..เรื่องเล็กอย่างเดียวคืออยากกินป็อกกี้ในรุป คห.29 อ่ะ... จากคุณ : ถนนสายนี้เปรี้ยว เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 11:02:41

ความคิดเห็นที่ 65 อร๊ายยยย น้องน้ำขิงน่าร๊ากกกกกกก หน้าไม่ตรูดเหมือนแมวที่บ้านเราด้วย -_- จะบอกว่าเป็นคอนเซ็ปต์ที่ตรงใจเราที่สุดเลยค่ะ เพราะบางทีเราประทับใจกับโปรแกรมแถม หรือคั่นรายการมากกว่าโปรแกรมหลักซะอีก ที่ประทับใจจ๊อดสุดคือเมื่อ 5 ปีที่แล้ว เรายกเลิกการไป Siena แล้วเปลี่ยนไปดูปาร์ม่าทีมรักเราเตะเกมสุดท้ายของฤดูกาลแทน ยังรู้สึกดีใจถึงทุกวันนี้ที่ได้ไป เพราะมันเป็นเกมที่ถ้าปาร์ม่าแพ้ ทีมอาจตกชั้นได้ แต่สุดท้ายทีมชนะ แล้วบรรยากาศในสนามและตัวเมืองปาร์ม่าก็สุดยอดมากๆ ชาวเมืองชื่นมื่น ทั้งยิ้มทั้งกอดกันให้นัวไปหมด แถมเมืองปาร์ม่าเองก็สวยกว่าที่คิดไว้มาก แล้วอาหารก็อร่อยสุโค่ยอีก กรี๊ดดดด พูดแล้วหิว T^T แต่เนื่องจากวันลามีจำกัด และด้วยด้วยความงก + โลภ เราเลยไม่สามารถจัดโปรแกรมเที่ยวแบบหลวมๆๆได้ ซึ่งจริงๆเป็นสิ่งที่อยากทำมาก ประเภทเที่ยวโรม 1 อาทิตย์ เปรู 2 อาทิตย์ ++ เพราะเราเชื่อว่าเราจะต้องได้เจออะไรเจ๋งๆที่ซ่อนอยู่ แต่ไม่ค่อยมีใครได้เจอบ้างล่ะน่า จากคุณ : ha-meow เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 11:19:10

ความคิดเห็นที่ 66 รู้สึกอิ่มที่ได้อ่านค่ะ  ขอบคุณ จากคุณ : ม่านบาหลี เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 11:32:20

ความคิดเห็นที่ 67 ขอบคุณกับรีวิวดีๆครับ จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 11:48:11

ความคิดเห็นที่ 68 ตามมาอ่านซึบซับเรื่องราวการเดินทาง ตามแบบฉบับคุณป๊อกกี้ครับ จากคุณ : BANBONDOI เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 11:49:19

ความคิดเห็นที่ 69 เหมือนได้ย่อตัวลงก้มผูกเชือกรองเท้า นอกจากได้ผ่อนแรงแข้งขา ยังได้เห็นดอกไม้ใบหญ้า ก้อนหินดินกรวดใกล้ตามากขึ้น บางทีหากเดินมองด้วยระดับสายตาที่จ้องแต่ปลายทาง อาจมองไม่เห็นแมลงสีสวยตัวเล็กๆที่เกาะกิ่งใบหญ้าริมทางก็ได้ จากคุณ : taepuis เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 11:53:18

ความคิดเห็นที่ 70 ชื่นชอบเรื่องเล็กระหว่างทางของป๊อกกี้มากกกกกกกก นี่คือข้อดีที่สุดของการเดินทางคนเดียว เราสามารถเก็บเกี่ยวสิ่งต่างๆรอบด้านในอารมณ์ที่ละเมียดละไม ไม่ต้องเร่งรีบทำเวลาตามกำหนดไกด์     จากคุณ : เตี้ยอ้วนชวนไถล เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 12:07:37

ความคิดเห็นที่ 71 ตามมาชมเรื่องเล็ก แต่สวยงามด้วยคนค่ะ รูปสวยจัง จากคุณ : คนช่างฝัน สาวข้างบ้าน เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 12:22:30

ความคิดเห็นที่ 72 พี่โผ๊มมมมมคร๊าบบบบบบบบบบบ พี่โผมมมมมมมมมมมมมเอ๊งงงงงงง   จากคุณ : ladydunce เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 12:35:51

ความคิดเห็นที่ 73 ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ เยี่ยมมาก จากคุณ : SuPerHyPerOverUltraGLUE เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 12:39:40

ความคิดเห็นที่ 74 รูปสวยตลอดเลยค่ะ เรื่องราวก็ดี กำลังนั่งละเลียดอ่าน แต่ใจนึงก็อยากคอมเม้นก่อนที่จะเป็นความเห็นที่หลายร้อย อิอิ  คิดถึงภาพสวยๆค่ะ ^^ จากคุณ : คิโนะคุนิยะ เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 12:44:24

ความคิดเห็นที่ 75 เยี่ยมทั้งรูปและเรื่องราว... อยากไปถ่ายรูปแม่ค้าผิวสีบ้างจัง... จากคุณ : MedicinePath เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 13:10:21

ความคิดเห็นที่ 76 เป็นหัวข้อที่ดีมากๆ ค่ะ เพราะในหลายๆ ทริปที่ไปเที่ยว เมื่อกลับมาแล้ว กลายเป้นว่าจำเรื่องเล็กๆ ริมทางเหล่านี้ได้มากกว่าเรื่องหลักอีกค่ะ แถมบางเรื่องเหล่านี้ บางทีไม่ต้องพึ่งภาพถ่ายให้ต้องเตือนความจำด้วยค่ะ จากคุณ : ดอยสูง เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 13:33:39

ความคิดเห็นที่ 77 .... ผมเป็นอีกคนที่ใส่ใจและสนใจเรื่องราวเล็กน้อยตามรายทาง เพียงแต่เป็นพวกความจำสั้น หลายคราก็เลยลืมๆไปบ้าง เคยคิดจะพกสมุดเล่มเล็กๆ ไว้คอยจดเม็ดทรายเล็กๆในหาดทรายอันกว้างใหญ่แบบนี้ แต่ก็ลืมทูกที ... กลับมาบ้าน ... นั่งดูรูปจึงพอจะพอจำความได้ แต่ทริปไหนผ่านไปนานๆก็ลืมอีกละ 55+ เลยเป็นเหตุผลที่รีวิวผมดองนาน นานเพราะใช้เวลานึกเรื่องราว จากคุณ : the Sixth Floor เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 14:23:51

ความคิดเห็นที่ 78 มาเก็บเกี่ยวเรื่องเล็กๆๆด้วยคน เป็นรีวิวที่ช่วยให้วันร้อนๆๆเย็นลงได้จริงๆๆ แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 55 14:39:43 จากคุณ : แม่จีน-ไทไท (GT2007) เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 14:34:45

ความคิดเห็นที่ 79 ประทับใจในสำนวน  เห็นด้วยกับความคิด บางครั้งความประทับใจไม่ได้อยู่ที่จุดหมายปลายทาง แต่เป็นความทรงจำระหว่างทางต่างหาก ด้วยความรู้สึกนี้ทำให้กลายเป็นคนเที่ยวช้า ค่อยๆเก็บความประทับใจรายทาง ดื่มด่ำและสัมผัสให้เต็มที่ เที่ยวแต่ทริปจึงได้น้อยเมืองเพราะมัวละเลียดรายทางนี่แหละ คิดเหมือนคุณ sky box  ยิ่งช้า...ยิ่งมีเรื่องราวดีๆ จากคุณ : น้ำตาลกะข้าวตัง เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 15:21:01

ความคิดเห็นที่ 80 เมื่อเช้านี้มีลางสังหรณ์นิดๆ เหมือนว่าวันนี้จะได้อ่านความเรียงดีๆ จากคุณป๊อกกี้ ...แม่นจังเลยเรา...อิอิ .. ถ้าอย่างนั้นขอแบ่งปันเรื่องเล็กระหว่างทางของเค้า ให้คุณป๊อกกี้ได้อ่านบ้างนะคะ เช้าวันนั้น จุดหมายปลายทางก็เหมือนกับทุกวัน คือ ไปหาซื้ออาหารสดที่ "ตลาดสด" ประจำจังหวัด ซึ่งการไปจ่ายตลาดทุกเช้า ดูเป็นเรื่องธรรมดาและออกจะดูน่าเบื่อในบางที แต่ในเช้าวันนั้น กลับเป็นการไปจ่ายตลาดที่ไม่ธรรมดา และยังคงประทับใจจนถึงทุกวันนี้.... วันนั้น มีคุณป้าที่เป็นขอทานตาบอดท่านหนึ่ง ที่คนในตลาดจะพบเจอเพราะคุณป้ามาเดินอยู่ในย่านนี้เป็นประจำทุกวัน เค้าเองก็ได้เจอกับคุณป้าแทบทุกวัน ได้หยิบยื่นเงินให้กับคุณป้าบ้างตามโอกาสจะอำนวย หากแต่วันนั้นภาพที่เห็นกลับไม่ชินตา  เพราะว่าคุณป้ากำลังจะข้ามถนนไปฝั่งตรงข้าม รถราที่วิ่งกันขวักไขว่ ผู้คนที่เบียดเสียดกันเยอะแยะมากมาย "แล้วคุณป้าจะข้ามไปได้อย่างไร" นั่นคือคำถามที่ผุดขึ้นมาในใจ และสิ่งทำออกมาโดยไม่ทันได้คิดอะไรมากมาย คือการเดินเข้าไปจูงแขนคุณป้าและพาข้ามถนนอย่างปลอดภัย สิ่งที่ได้รับจากคุณป้า (ซึ่งท่านก็คงไม่ทันได้รู้ว่าใครคือคนที่จูงข้ามมา) คือ รอยยิ้มแสดงความขอบคุณอย่างจริงใจ โดยไม่ต้องเอ่ยคำพูดใดๆ ... และนี่คือเรื่องเล็กระหว่างทาง (ไปตลาด) ที่ยังอิ่มเอมใจ และยังไม่ลืมจนถึงทุกวันนี้ค่ะ ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันเรื่องราวดีๆ ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจให้เสมอนะคะคุณป๊อกกี้ จากคุณ : Yai Klong_Tour Rai เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 15:27:13

ความคิดเห็นที่ 81 .. เมื่อเช้าแวะมาแล้วรอบนึง แต่แปะโป้งไว้ก่อน .. พอเขียนบันทึกฯ ของตัวเองเสร็จ ถึงได้มีเวลามานั่งละเลียดความเรียงชิ้นนี้ ด้วยความ .. ละเมียดละไม คงไม่ต้องชมแล้วเน๊อะ .. เพราะก็คงได้แต่คำเดิม ๆ เอาความรู้สึกที่มีต่อเรื่องเล็ก ๆ ระหว่างทางมาแชร์กันดีกว่า . . . ทุกการเดินทางสำหรับทิ .. ในบางครั้ง .. แทบจะไม่คำนึงถึงจุดหมายปลายทาง แต่กลับมีความสุึข .. สนุกสนานอยู่กับเรื่องราวตามรายทาง ไม่ว่าจะเป็นผู้คน สิ่งของ สถานที่ หรือแม้แต่ความทรงจำ สถานที่ .. บางสถานที่อาจจะเป็นสถานที่เดิม ๆ แต่ผู้คนและเรื่องราวที่เกิดขึ้นมันอาจไม่เหมือนเดิม และมันยังสร้างความทรงจำใหม่ ๆ ที่อาจจะดี หรือ แย่กว่าเดิม เพียงแค่เราไม่ยึดติด .. ปล่อยให้มันเป็นไปตามสภาวะความเป็นจริง เราก็จะมองเห็น .. ความสุข .. ได้ง่ายขึ้นจากเรื่องราวระหว่างทาง. ขอบคุณสำหรับงานดี ๆ ที่มีมาให้อ่านกันเรื่อย ๆ นะคะ ..  :) .. จากคุณ : ทิ .. (Ka - Ti) เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 15:39:58

ความคิดเห็นที่ 82 เข้ามาอ่านเรื่องราวการเดินทางของป๊อกกี้ป้าก็มีความสุขแล้วล่ะ   ... นับเป็นช่วงเวลาสั้นๆที่ดีที่สุดสำหรับป้า ในวันจันทร์นี้ทีเดียว  ... ขอบคุณมากๆ จากคุณ : ป้าเกษ (inhouse) เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 16:06:51

ความคิดเห็นที่ 83 บางครั้งไปเที่ยวแล้วเรื่องที่เราคิดถึงและยิ้มได้เสมอ มักเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างทางเช่นกันค่ะ ^______________________________________^ จากคุณ : ZhuZhuJoopJoop เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 16:20:27

ความคิดเห็นที่ 84 สำหรับตัวผมเอง จุดหมายของการเดินทาง ยังคงสำคัญที่สุดเสมอ แต่เรื่องราวระหว่างการเดินทาง ก็ทำให้การเดินทางไปยังจุดหมาย มีเสน่ห์และสีสันมากยิ่งขึ้น แม้บางครั้ง อาจจะเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กๆ จากคนบางคนที่เราอาจจะได้เห็นเค้าแค่ครั้งเดียวในชีวิต แต่ก็เป็นสิ่งที่เติมเต็มความรู้สึกอิ่มเอิบให้กับการเดินทางครั้งนั้นได้มากมายทีเดียว จากคุณ : David_kop เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 16:49:23

ความคิดเห็นที่ 85 ขอบคุณPOGGHIมากๆ สำหรับเรื่องราวดีๆ ขอบอกว่าถ้าเปิดมาเจอความเรียงของPOGGHI ม้านิดจะอ่านช้าๆทุกตัวอักษร ดื่มด่ำและจินตนาการตามไปด้วย เป็นความเรียงที่สร้างความสุขจริงๆค่ะ ขอบคุณนะคะ แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 55 17:04:19 จากคุณ : ม้านิด เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 17:03:33

ความคิดเห็นที่ 86 ถึงจะเป็นเรื่องเล็กๆของ POGGHI ก็เหอะ .....แต่มัน" ใหญ่ " เบ่อเริ่มสำหรับ สิบล้อ จริงๆ  .... ตอนแรกสิบล้ออ่าน คห.1 ปั๊บ ..จัดกิฟท์ไปเลย 1 ดอก พออ่านต่อ คห.2 - 3 - 4 ...เฮ้ยย..ต้องเบรคเม้าท์่ก่อน...วิ่งกลับไปเช็คกิฟท์ที่ตัวเองเหลืออยู่เท่าไหร่ แค่ 2-3 กิฟท์ มันไม่พอสำหรับคุณพี่แล้วละ เรื่องเล็กๆอย่างนี้ แต่ใช้เวลานานหลายปีนะพี่ ถ้าไม่ละเอียด ช่างจด ช่างจำ และใจเย็น.... ทำไม่ได้แน่ๆ  สำหรับสิบล้อ...เป็นรายละเอียดที่ให้ความสุขเกินตัวมากเลยคะ  ขอบคุณคะ จากคุณ : สิบล้อชอบเที่ยว เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 17:03:50

ความคิดเห็นที่ 87 ตามมาชมแบบเพลินๆ ขอบคุณสำหรับภาพสวยๆ นะคะ จากคุณ : เช้าวันใหม่กับใจดวงเดิม เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 17:14:58

ความคิดเห็นที่ 88 ขอบคุณรีวิวสวยๆ ข้อความน่าอ่านนะคะ คุณป็อกกี้ จากคุณ : YCL&ZXT เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 17:30:09