|
ผมต้องขึ้นเครื่องราว 13.30 ดังนั้นมีเวลาอีกพอสมควรที่จะเดินเล่นเย็นใจ ที่แรกที่ผมตั้งใจไปก็คือ หอพระพุธสิหิงค์ ซึ่งเมื่อไปถึงปรากฏว่า กำลังปิดซ่อมแซม ด้วยความที่ไม่รู้จะไปไหนก็เลยเดินต่อไปที่ศาลากลางจังหวัด ดูผู้คนมาใช้บริการ อ่านป้ายประกาศรับสมัครงาน สำรวจตัวอาคาร แวะเข้าห้องน้ำ ก่อนจะออกมานั่งเล่นอยู่ด้านหน้าพักใหญ่เพราะไรที่ไป
12/4/54 09:49 ศาลากลางจังหวัด ต่อด้วยไปรษณีย์
หลังจากพิมพ์ข้อความส่งไปเรียบร้อยก็เดินไปเรียกรถสองแถว ทีแรกว่าจะไปเขียนโปสการ์ดที่ไปรษณีย์ แต่ปรากฏว่าจำผิด เลยต้องหยุดตัวเองไว้ที่วัดพระมหาธาตุวรมหาวิหาร เข้าไปกราบลา ไปเดินวนตรงที่ขายของฝากแล้วก็กลับไปที่ทำการไปรษณีย์ใกล้ๆ ในเมือง
สถานที่ท่องเที่ยวแห่งสุดท้ายในจังหวังนครศรีธรรมราชก็คือ วัดมเหยงค์ ผมเข้าไปหลบแดดพักเหนื่อยอยู่ครู่ใหญ่ และแล้วหญิงสาวที่รอคอยก็โทรมา
พิม : อยู่ไหนแล้วคะ เราเสร็จธุระแล้วเดี๋ยวจะไปส่งที่สนามบิน
ผม : อยู่วัดมเหยค์ครับ
พิม : เธอนี่ชอบเข้าวัดจริงๆ นะ
ผม : ก็มันเย็นอะ แล้วจะให้เราไปหาหรือเธอจะมารับ
พิม : เธอมาดีกว่าตอนนี้เราอยู่ที่ธนาคารกรุงไทยสาขากะโรม มาถูกมั้ย
ผม : ไม่ถูก แต่พี่มอไซต์เค้าไปถูกแน่ เดี๋ยวเจอกันนะ
ใจจริงอยากจะบอกเธอไปว่า จากกรุงเทพมานครฯ เรายังมาได้ แค่หาธนาคารน่ะเรื่องเล็ก แต่กลัวจะหาว่าขี้อวดเกินไป จากนั้นผมก็วิ่งไปหามอไซต์รับจ้าง บอกจุดหมายที่ต้องการ กระโดดขึ้นซ้อน รู้สึกได้ว่าหัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ จุดหมายปลายของการเดินทางมานครศรีธรรมราช 4 วัน 3 คืนกำลังจะมาถึงในอีกไม่ช้า
คนเราออกเดินทางเพื่ออะไรกันนะ? จู่ๆ คำถามนี้ก็ปรากฏขึ้นมาในหัวของผม และก็เป็นตัวผมเองนี่ล่ะที่ครุ่นคิดหาคำตอบ เพื่อความสุข? เพื่อความสนุก? หรือไม่ก็เพื่อลืมเรื่องหนักหัว แต่เมื่อเปลี่ยนคำถามเป็น แล้วตัวผมเองล่ะออกเดินทางมาเพื่ออะไร? ผมก็ต้องยิ้มกว้างอย่างสบายใจ รู้สึกโชคดีที่มีคำตอบของคำถามนี้ให้กับตัวเอง บางครั้งคนเราก็ออกเดินทางด้วยเหตุผลง่ายๆ อย่างเช่น ความรัก
| จากคุณ |
:
มะยม (Mayom_X)  
|
| เขียนเมื่อ |
:
24 มิ.ย. 54 19:07:26
|
|
|
|
รักเที่ยว (จบ)
