|
จากปากคำให้การของหญิงสาวก่อนหน้านี้ เธอบอกว่าโรงเรียนเบญจมราชูทิศถือว่าเป็นโรงเรียนประจำจังหวัด เปิดสอนมาตั้งแต่เก่าแก่ พื้นที่กว้างขวาง นักเรียนหลายพันหลายชั้นเรียน สร้างคนให้ความรู้และหมอบเพื่อนดีๆ ให้เธอมากมาย
ผมเดินเข้าไปในโรงเรียน มีคนวิ่งออกกำลังกายอยู่บนถนนหลายคน ด้านซ้ายมือเป็นสนามฟุตบอล ตรงหน้าเป็นหอสูงตั้งอยู่บนเนิน เดินไปตามทาง บรรยากาศร่มรื่น ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ตั้งใจแค่จะส่งข้อความ แต่ก็เปลี่ยนใจเป็นโทรหาหญิงสาวที่แสนคิดถึง บอกเธอว่าตอนนี้กำลังอยู่ที่โรงเรียนเก่าของเธอ
พิม : เริ่มด้วยเสียงหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ไปจริงด้วย
ผม : มาจริงสิ เธออุสาห์แนะนำ
พิม : น่ารักจริงๆ ... แล้วนี่อยู่ตรงไหนล่ะ
ผม : ข้างสนามฟุตบอลน่ะ
แล้วเธอก็เริ่มเล่าถึงช่วงเวลาในความทรงจำให้ฟัง ม้านั่งริมสนามบอลที่เคยเป็นแหล่พบปะเพื่อนฝูงหลังเลิกเรียน ในสนามเธอเคยถือป้ายงานกีฬา น้ำเสียงเธอสดใส วันเวลารอบตัวผมราวกับเดินย้อนคืนสู่วันวาน ภาพเธอนั่งคุยกับเพื่อนอย่างสนุกสนานเด่นชัด เสียงหัวเราะดังมาผ่านมาทางโทรศัพท์ แววตาเป็นประกายในคู่นั้นจับจ้องมาที่ผมซึ่งนั่งอยู่ข้างเธอในอดีต เราสบตากันนิ่ง ทักทายกันด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็ต้องร่ำลากันเพราะเสียงของหญิงสาวในช่วงเวลาปัจจุบันเรียก ฟังอยู่รึเปล่าค่ะ
| จากคุณ |
:
มะยม (Mayom_X)  
|
| เขียนเมื่อ |
:
22 มิ.ย. 54 10:46:57
|
|
|
|
รักเที่ยว (หก)
