ความคิดเห็นที่ 1 ตามไปเที่ยวลาวใต้ด้วยครับ 3 ตอน ยังไม่เลิกสนุดเลยครับ ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันครับ จากคุณ : กบซีเนียร์ เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 18:54:56

ความคิดเห็นที่ 2 ไปน่ำเด้ออ้าย จากคุณ : Tree Rose เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 18:59:01

ความคิดเห็นที่ 3 ไปลาวใต้ ที่ประทับสุดก็ คือที่อุทยานบาเจียงนี้แหละ  อย่าเพิ่งเบื่อนะคะ เพราะยังอยากจะให้เห็นภาพสวยๆในอุทยานบาเจียง ภาพช้างปั้นในอุทยาน สวยงามมาก คุณวิมลบอกว่า ใช้ทีมงานปั้นจากเพาะช่าง จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 19:12:07

ความคิดเห็นที่ 4 ซุ้มทางเข้าไปเที่ยวชม หมู่บ้านชาวเขาเผ่าต่างๆ จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 19:17:04

ความคิดเห็นที่ 5 หอก๊วนหลังใหญ่ของเผ่าละแว ซึ่งคุณวิมลบอกว่า เจ้าเมืองพูวง หาช่างฝีมือมาปลูกให้อย่างสวยงาม  ซึ่งใช้เป็นพิพิธภัณฑ์เก็บรวมรวมงานฝีมือ พวกเครื่องจักรสานของแต่ละเผ่าหลายร้อยชิ้น จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 19:21:33

ความคิดเห็นที่ 6 ภายในหอก๊วนเผ่าละแว เต็มไปด้วยเครื่องจักรสานสวยงามมาก ซึ่งทำอย่างปราณีต และแข็งแรง จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 19:24:26

ความคิดเห็นที่ 7 โดยมีการแยกงานจักรสานของแต่ละเผ่าไว้ อย่างเป็นระเบียบ  สังเกตได้จากรูปของแต่เผ่าที่จัดวางไว้ จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 19:28:13

ความคิดเห็นที่ 8 พ่อเฒ่าชาวเผ่าละแว ออกมานั่งเล่นดนตรีให้พวกเราฟัง ไม่ได้เรียกร้องค่าตอบแทนใดๆ  ส่วนใหญ่นักท่องเที่ยวจะถ่ายรูปด้วย และให้รางวัล แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 54 20:40:40 จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 20:21:30

ความคิดเห็นที่ 9 พ่อเฒ่าหน้าตาเศร้า เพราะแม่เฒ่าเสียไปซะแล้ว  ดูหน้าคุณตาใกล้ๆ  จะเห็นหูของเขาที่ใส่อะไรขาวๆไว้ อันเบ้อเริ่ม  คุณวิมลบอกว่า เดิมชาวเผ่าละแว เขาจะใช้เข็มเจาะหู  โดยนำชานอ้อยหรือฝ้าย บี้เป็นเส้นกลมยาวๆ ร้อยเข้าไปในรูหูเพื่อซับเลือด เมื่อแห้งแล้ว จึงใส่ไม้ไผ่เล็กๆเข้าไป และเปลี่ยนขนาดขยายเพิ่มให้มันใหญ่ขึ้น  ต้องใช้เวลานานหลายปี จึงจะร้อยงาช้างขนาด 5 เซ็นติเมตรได้ ปัจจุบัน ส่วนใหญ่จะไม่มีงาช้างที่ติ่งหูแล้ว เพราะขายไปหมด  คุณวิมลบอกว่า พ่อเฒ่าแม่เฒ่า ที่อุทยานบาเจียงจะได้รับงาช้างปลอม ที่คุณวิมลหล่อจากเรซิ่นให้ใส่แทน จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 20:38:42

ความคิดเห็นที่ 10 นี่ก็อีกเผ่า แต่จำชื่อไม่ได้ซะแล้ว พ่อเฒ่านั่งเล่นดนตรี ส่วนแม่เฒ่านั่งสูบยาสูบ ให้พวกเราวิถีชีวิตของพวกเขา  บันไดขึ้นบ้านเขาทำจากไม้ท่อนเดียว มาบากเป็นขั้น บ้านเผ่านี้จะไม่สูงนัก บันไดจึงมีไม่กี่ขั้น แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 54 20:59:23 จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 20:54:17

ความคิดเห็นที่ 11 เผ่านี้จะขยันทอผ้า มาขายนักเที่ยว ผู้หญิงจะทอผ้า โดยใช้เท้ายันไม้ไว้ และใช้มือทอไปเรื่อยๆ  กว่าจะทำเสร็จ คงเมื่อยน่าดูทีเดียว จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 20:57:30

ความคิดเห็นที่ 12 แต่บ้านชนเผ่าแงะจะสูง บันไดจึงมีหลายขั้นมาก ลองเดินขึ้นไปแล้ว ก็หวาดเสียวพอดู  แถมยังไม่มีที่จับเลย จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 21:04:22

ความคิดเห็นที่ 13 ขึ้นไปดูบนบ้านของเขา จะเห็นเป็นที่โล่งๆ มีเตาวางไว้บนบ้าน มีที่นอนวางพับกองไว้ด้านนึง  บ้านของชนเผ่าที่นี่ เขาอยู่จริงๆ ไม่ได้ทำไว้เพื่อโชว์อย่างเดียว บ้านนี้เป็นบ้านของคุณหลอย ผู้พิการแขนลีบทั้ง 2 ข้าง ไม่สามารถยกแขนขึ้นได้เลย แต่ขอบอกว่า เขามีความจำเป็นเลิศ จำได้ทุกสิ่งทุกอย่าง ตั้งแต่ใครเป็นใคร มาเมื่อไหร่ ปีไหน เดือนไหน วันที่เท่าไหร่ และเวลาเท่าไหร่  แกจำได้หมด น่าทึ่งมากๆ  คุณหลอยจะเป็นผู้บรรยายให้นักท่องเที่ยวฟัง ถึงเรื่องราวของอุทยานแห่งนี้  สมเด็จพระเทพเสด็จมาวันที่เท่าไหร่ เดือนไหน เวลาเท่าไหร่  จำได้ทั้งหมดจริงๆ  แถมยังมีอารมณ์ขัน บอกว่า เขาเป็นคนเดียวที่ไม่ยกมือไหว้พระเทพของเรา  และคนดังคนอื่นๆที่มา เขาก็จำได้หมด  เดินกับพวกเราแป๊บเดียว จำชื่อได้แล้ว  เก่งจริงๆ  อยากเห็นหน้าแล้วล่ะซิ  รอก่อนเดี๋ยวให้ดู จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 21:18:31

ความคิดเห็นที่ 14 ี่บ้านนี้ก็เป็นอีกเผ่า  ชาวเผ่านี้จะสานเสื่อได้เก่งมาก ใช้ไม้ไผ่ทำได้แข็งแรงและสวยงามมากๆ  ในบ้านจะเป็นระดับ ไม่เหมือนบ้านเผ่าอื่น  เขาจะมีที่ไว้ทอเสื่อโดยเฉพาะ จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 21:24:55

ความคิดเห็นที่ 15 เคยไปแต่ร้านอาหาร เสียดายที่ไม่ได้ไปบ้านชนเผ่าค่ะ จากคุณ : เด็กดอย เจ้าแม่ปาเงิน เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 21:26:40

ความคิดเห็นที่ 16 นี่ก็อีกบ้านเผ่านึง ที่ลูกหลานชาวเผ่า จะเป็นพนักงานของอุทยานด้วย ตอนที่พวกเราไปถึง เด็กสาวๆพวกนี้จะเป็นคนยกที่นอน หมอน มุ้งไปที่ห้องพักของพวกเรา แล้วจัดการแขวนมุ้ง และทำที่นอนให้เรา  เพราะห้องพักทุกห้องจะไม่ตั้งที่นอน หมอน มุ้งไว้เลย จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 21:29:58

ความคิดเห็นที่ 17 น่าไปมากครับ  ขอบคุณที่พาไปเที่ยวครับ จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 21:43:06

ความคิดเห็นที่ 18 เดิมชาวเผ่าแงะ จะนิยมปลูกข้าวไกลบ้าน จึงนิยมปลูกเรือนเสาเดียวไว้ให้หนุ่มสาวพักค้างคืน เพราะกลับบ้านไม่ทัน  กรณีที่หนุ่มสาวเกิดขอบพอกัน จะนัดกันมาพบที่บ้านเสาเดียวในฤดูทำนา โดยทั้งฝ่ายชายและฝ่ายหญิงจะพาเพื่อนของตนเองมาด้วย เพื่อแนะนำให้รู้จักกัน โดยฝ่ายชายจะมาพร้อมของขวัญ เช่น ต่างหู กำไล หรือลูกปัดห้อยคอ มาให้ฝ่ายหญิง ฝ่ายหญิงจะเตรียมอาหารมาต้อนรับ แล้วขึ้นไปคุยกันบนบ้านเสาเดียว สามารถจับมือถือแขนได้ แต่ห้ามมีอะไรเกินเลยกว่านี้ จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 21:44:54

ความคิดเห็นที่ 19 รอติดตามรีวิวที่เหลืออยู่ครับ จากคุณ : Destiny-Boy เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 21:49:30

ความคิดเห็นที่ 20 สิ่งประดิษฐ์จากเศษไม้ ที่สามารถทำออกมาได้อย่างลงตัว และสวยงามมาก  แต่ขอบอกว่า คนอ้วนห้ามเข้าเด็ดขาด  เพราะผ่านไม่ได้แน่นอน จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 21:51:24

ความคิดเห็นที่ 21 มองจากด้านหลัง จะเห็นว่าเป็นเหมือนโพรงไม้ ที่ไม่น่าเชื่อว่าจะสามารถนำมาทำได้ จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 21:53:38

ความคิดเห็นที่ 22 เด็กๆมานั่งขายของ ริมทางเดินในอุทยาน นั่งกันเรียบร้อยมาก ใส่ผ้าซิ่นทุกคน บางคนขายผัก บางคนขายเมล็ดดอกทานตะวัน ไม่ตื้อวุ่นวายขายเหมือนบ้านเรา จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 22:07:57

ความคิดเห็นที่ 23 เด็กบางคนก็ขายมะม่วงป่าที่เก็บมาได้ บางคนก็ขายหน่อไม้ที่ขุดมาจากป่าในอุทยาน  สังเกตเด็กทุกคนนั่งพับเพียบทั้งหมดจริงๆ น่ารักมาก จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 22:11:21

ความคิดเห็นที่ 24 ภาพเก็บตก ภายในอุทยานบาเจียง  มุมชมน้ำตก จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 22:13:10

ความคิดเห็นที่ 25 ทางเดินเข้าไปร้านอาหาร ที่ดูเป็นช่องทางเดินที่สวยมาก จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 22:15:07

ความคิดเห็นที่ 26 อีกมุมหนึ่งของร้านอาหาร ที่ถ่ายจากด้านล่างตรงน้ำตกขึ้นไป จะเห็นความเป็นธรรมชาติแบบเต็มร้อย จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 22:19:01

ความคิดเห็นที่ 27 การจัดโต๊ะอาหารก็พิถีพิถันมาก  เพราะคุณวิมลเคยเปิดร้านอาหารประเทศที่เยอรมันมาก่อน จึงมีความใส่ใจมากในทุกรายละเอียด แต่อาหารไม่แพงเลย อร่อยและคุ้มค่ามาก จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 22:23:35

ความคิดเห็นที่ 30 ถอดรองเท้าแล้ว ขอให้เก็บที่ชั้นวาง เพราะกันคนอื่นใส่ผิด  และโดยส่วนตัว คิดว่าควรจะเก็บรองเท้าขึ้นชั้น เพราะคุณวิมลเธอมองไม่เห็น อาจเดินสะดุดหกล้มได้ จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 22:38:05

ความคิดเห็นที่ 31 ป้าย 3 ภาษาน่าอ่านเชียว จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 22:45:07

ความคิดเห็นที่ 32 ป้ายบอกทิศทางภายในอุทยาน  ส่วนใหญ่เป็นภาษาไทย จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 22:46:39

ความคิดเห็นที่ 33 เก้าอี้ที่สมเด็จพระเทพ เสด็จมาประทับที่นี่ จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 22:48:41

ความคิดเห็นที่ 34 หน้าต่างห้องนอนของพวกเรา เป็นแบบเรียบง่าย ไม่มีมุ้งลวด เวลานอนกางมุ้งนอน  แต่พวกเราไม่กางมุ้งเลย แต่ก็ไม่มียุง ภาพนี้ถ่ายจากด้านในห้อง จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 22:51:59

ความคิดเห็นที่ 35 ถ้ามองจากด้านนอก จะเห็นความเรียบง่ายจริงๆ จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 22:53:21

ความคิดเห็นที่ 36 อ่างล้างมือ ใกล้กับโต๊ะอาหาร  ที่พยายามตกแต่งด้วยเถาวัลย์ จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 23:09:52

ความคิดเห็นที่ 37 พนักงานกำลังเก็บผักที่ปลูกแบบไร้สารพิษ นำมาทำอาหาร จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 23:11:44

ความคิดเห็นที่ 38 ร้านอาหารในตอนกลางวัน ก็สวยงามไม่แพ้ยามค่ำเลยสักนิด  คนที่เดินใส่เสื้อสีเขียว คือคุณหลอย ผู้พิการสมองเลิศ ที่รักคุณวิมลอย่างที่สุด ช่วยดูแลทุกสิ่งทุกอย่าง จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 23:14:57

ความคิดเห็นที่ 39 โต๊ะอาหารเป็นไม้แผ่นเดียวขนาดใหญ่  และนั่งแบบหย่อนขาลงไป บนเสื่อที่ชนเผ่าสานอย่างสวยงาม จานชามถูกวางอย่างเป็นระเบียบ และสะอาดมากๆ ประดับด้วยไฟที่เป็นจักรสาน ฝีมือชนเผ่า จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 23:19:49

ความคิดเห็นที่ 40 ยืนคุย ซักถามเรื่องราวอุทยานบาเจียงจากคุณวิมล จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 23:23:22

ความคิดเห็นที่ 41 หนังสือประวัติของคุณวิมล และเรื่องราวความเป็นมา ของอุทยานบาเจียง และน้ำตกผาส้วม พวกเราอุดหนุนมา 2 เล่ม  อ่านแล้วชอบมาก สนุกและได้ความรู้มากมาย ได้เห็นถึงความยากลำบากของชีวิต และความพยายามของคุณวิมลอย่างแท้จริง  พออ่านจบ ทำให้อยากจะไปอีก ชื่อหนังสือ "เขาว่าข่อยบ้า" เพราะมีแต่คนบ้าเท่านั้นที่ทำได้แบบนี้ แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 54 23:29:57 จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 23:28:45

ความคิดเห็นที่ 42 ซื้อหนังสือเสร็จ ก็ไม่วายไปบังคับคนมองไม่เห็น เซ็นต์หนังสือให้อีก  พอคุณวิมลบอกว่าเซ็นต์ได้  เราก็จัดวางปากกา หนังสือตรงที่ต้องการให้เซ็นต์  และขอให้คุณวิมลช่วยเซ็นต์ให้เป็นที่ระลึก จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 23:35:04

ความคิดเห็นที่ 43 ธรรมชาติสวยมากค่ะ จากคุณ : เอื้องเหมย เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 23:55:00

ความคิดเห็นที่ 44 หลังจากอ่านหนังสือจบ ก็เลยขอตั้งชื่อ "คุณวิมล กิจบำรุง นักสู้ผู้ยิ่งใหญ่" เนื่องจาก"ลุงแบกเป้" แอบอยากรู้ว่าทำไมคุณวิมลตาบอด ก็เลยขอแอบบอกเล่าสักนิด คัดจากหนังสือของคุณวิมลว่า อุทยานบาเจียงของคุณวิมล เปิดกิจการ 5 ธ.ค. 2546 เปิดได้ 2 วัน คุณวิมลก็กลับกรุงเทพไปพักผ่อน หลังจากที่สร้างมา 7 ปีครึ่ง จนสำเร็จสมใจ มาอยู่กรุงเทพได้ 7 วัน แล้วเธอก็รู้สึกเวียนหัว จึงไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลพญาไท 2  หมอตรวจเจอเชื้อมาเลเรียในเลือด จึงบอกว่าให้นอนให้น้ำเกลือ 2 วันก็กลับบ้านได้ แต่พอให้น้ำเกลือได้ 2 ชั่วโมง เธอก็ชัก หมดสตินอนโคม่าไป 8 วัน ฟื้นขึ้นมาพูดไม่ได้ มีท่อใหญ่ 2 ท่ออยู่ในปาก คอข้างขวามีท่อเจาะอยู่ มีหน้ากากอ๊อกซิเจนครอบจมูก  มือทั้งสองถูกผูกเอาไว้กับเตียง ตาก็มองไม่เห็น ไตวาย ตับวาย และปอดบวม เบ้าตาลึกลงไปทั้งสองข้าง  แต่เธอมีใจสู้มากๆ  จนฝ่าฟันมาได้ จนถึงปัจจุบัน  อ่านเรื่องราวเธอแล้ว กลัวที่จะเข้าโรงพยาบาลไปตรวจสุขภาพเลยทีเดียว เพราะมีคนรู้จักหลายคน เพราะไปตรวจสุขภาพแล้วไม่ได้ออกจากโรงพยาบาล จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 00:07:19

ความคิดเห็นที่ 45 อุทยานน่าเที่ยวมากๆค่ะ   ขอบคุณสำหรับข้อมูล ขอส่งกำลังใจและขอบคุณคุณวิมล กิจบำรุงด้วยนะคะ   จากคุณ : สาวหน้าใส เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 01:49:12

ความคิดเห็นที่ 46 ชอบประวัติชีวิตของคุณวิมล กิจบำรุง มากๆ และชอบชีวิตชาวลาวมากๆที่ยังรักษาขนบธรรมเนียมได้ดีมากๆ ผมเคยถามผู้หญิงไทยบ้านเราต่างจังหวัดว่าทำใมไม่ไส่ผ้าถุง คำตอบที่ได้ คือ เขาตอบว่าอายครับเขาไม่ใส่กัน เฮ้อ...บ้านเราช่าง ตามกระแสวัฒนธรรมตะวันตกจริงๆ ภูมิใจชาวลาวที่ร่ำรวยวัฒนธรรมครับ จากคุณ : paipaiphuart เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 02:49:16

ความคิดเห็นที่ 47 ไปเที่ยวลาวด้วยคนครับ ๆ จากคุณ : ชานมชงเอง เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 07:29:00

ความคิดเห็นที่ 48 เห็นด้วยกับคุณ paipaiphuart ค่ะ ว่าชาวลาวร่ำรวยวัฒนธรรมจริงๆ ไปที่ไหนมีแต่คนนุ่งผ้าซิ่น  ซึ่งในบ้านเราหาแทบไม่ได้แล้ว และรัฐบาลเขาก็พยายามคงวัฒนธรรมของตัวเองไว้อวดชาวต่างชาติ มีบริษัทดังๆในบ้านเราหลายบริษัท พยายามเข้าไปขอจัดคอนเสิรต์  แต่รัฐบาลเขาไม่อนุญาตค่ะ  เพราะกลัวคนของเขาจะถูกกลืนชาติ แบบบ้านเราค่ะ ตอนนี้เด็กบ้านเราบ้าคลั่งนักร้องมาก วันก่อนไปรับลูกที่สนามบิน ประมาณ 4 ทุ่ม เจอเด็กวัยรุ่นเยอะมาก มารอรับนักร้อง ถือป้ายชื่อนักร้อง และส่งเสียงกรี๊ดกันสนั่นสนามบิน  ดูแล้วกลุ้มใจแทนพ่อแม่  เพราะสนามบินก็ไกล ดึกก็ดึก ยังอุตส่าห์ดั้นด้นไปรับนักร้อง  เฮ้อ...บ่นทำไมเนี่ย! ถ้ายังไม่เบื่อไปต่อภาค 5 ได้นะคะ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10705497/E10705497.html จากคุณ : ดา (kotchanut) เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 12:16:19

ความคิดเห็นที่ 49 น่าไปเที่ยวบ้างจังค่ะ ธรรมชาติและวัฒนธรรมของเค้ายังบริสุทธิ์ และงดงามนะคะ รอตามตอนต่อไปค่ะ :D จากคุณ : ลุงหนวด & ต้นอ้อ เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 20:24:44

ความคิดเห็นที่ 50 ประทับใจในอัตชีวประวัติของคุณวิมลจริงๆเลยครับ ขอบคุณครับที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆ จากคุณ : ลุงแบกเป้ เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 19:20:19