|
ขามาคุณไกด์บอกว่าให้เดินตามแนวสันทรายคะ เราก็ปฏิบัติตามด้วยดี แต่ขากลับปัญหาเกิด เมื่อเราเดินมาได้ระยะหนึ่งกลับมองไม่เห็นสันทราย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการหักเหของแสงหรือเปล่า
เราจึงเดินช้าลง เริ่มกลัวนิด ๆ เนื่องจากว่ายน้ำไม่แข็งและไม่มีชูชีพติดตัวมาด้วย แต่ยังเห็นคนเดินข้ามมาอยู่ ก็เลยเอาเค้าเป็นหลักเดินไปหา
และเมื่อเดินไปได้ประมาณสองในสามส่วนของทางเดินก็ไม่มีคนเดินข้ามมาอีก ซวยแล้ว เราคิดในใจ เพราะตอนนี้ระดับน้ำทะแลประมาณอกเราแล้ว เราหันกลับไปมองแฟน เร่งเค้าให้เดินมาหาจะได้เดินไปพร้อมกัน (คุณแฟนว่ายน้ำเป็น)
เดิน ๆ ไป น้ำเริ่มสูงขึ้นเรื่อย จนขาไม่ถึงแต่เราพยายามเขย่งเท้าเอา จนคุณแฟนหันมาทำหน้าตกใจบอกว่าเค้าขาไม่ถึงแล้ว
เรารีบเกาะแฟนเอาไว้แล้วบอกว่างั้นว่ายกลับไปเลยแล้วกัน เพราะเห็นว่าไม่ไกลมากนัก แต่คุณแฟนสิ สติแตกกลัวเราจมน้ำร้องตะโกนให้คนช่วยใหญ่เลย ร้องไปก็ว่ายน้ำตามเรามาเรื่อย ทั้งภาษาไทย ภาษาอังกฤษ แต่คนคงแปลกใจว่าร้องทำมัยเพราะเห็นเราสองคนไม่ได้เป็นอาไรยังว่ายน้ำปร๋ออยู่ จึงไม่มีใครลงมาช่วย
จนเหลืออีกประมาณร้อยเมตรได้คุณแฟนก็บอกว่าขาถึงแล้ว เราเลยหยุดว่ายน้ำแล้วเดินขึ้นฝั่งไป เฮ้อ เกือบไปแล้ว เกือบเอาชีวิตมาทิ้งที่ทะเลแหวกซะแล้ว
ครั้งนี้เราจะจำไว้ว่าคราวหน้าถ้าออกห่างจากเกาะต้องมีชูชีพติดตัวไปด้วยจะดีที่สุด
เป็นอุทาหรณ์สอนใจให้เพื่อน ๆ ที่ต้องเดินทางทางน้ำนะคะ อย่าลืมมีชูชีพติดตัวไว้ตลอดจะได้ปลอดภัยคะ
แก้ไขเมื่อ 13 มิ.ย. 54 00:51:12
| จากคุณ |
:
nunidka   
|
| เขียนเมื่อ |
:
13 มิ.ย. 54 00:50:35
|
|
|
|
รีวิวภาคต่อของ Krabi in my memory คะ{แตกประเด็นจาก E10669942}
