ทุกครั้งที่ลุงกลับมาบ้าน ลุงก็มีความสุขทุกครั้ง กินอิ่ม นอนหลับ ๆ แบบไม่ต้องระแวงอะไรเลย มันคงเป็นที่ๆลุงเกิดแล้วเติบโตมา
เรียนหนังสือก็นี่ที่ เริ่มจากโรงเรียนวัดใกล้ๆบ้าน ขยับเป็นโรงเรียนมัธยมต้นที่ปกติคนอื่นก็วิ่งไปเรียนในเมืองกันหมด
จนสุดท้ายสอบได้ที่โรงเรียนมัธยมปลายประจำจังหวัด...จนเข้ามหาวิทยาลัย......ลุงยังจำได้เสมอว่าแต่ก่อนริมน้ำบ้านลุง จะปลูกผักบุ้งจีนเต็มเลย
มันก้เป้นความสุขแบบบ้านๆที่ตอนนี้ก็ไม่มีแล้ว ในเมืองใหญ่ การแบ่งบันกันลุงยังเห็นได้เสมอที่นี่ครับ
แถวบ้านลุงก็มีวัดถึง 3 วัดเลยนะครับ ร่วมทั้งวัดที่ลุงเคยบวชเรียนด้วยแม้ตอนนี้ลุงก้ไม่ค่อยได้ใช้ชีวิตที่นี่
แต่กลับมากี่ครั้งก็มีความสุข.....แม่ลุงไม่ชอบ กรุงเทพ แม่ไม่ชอบหมู่บ้านจัดสรร เพราะข้างบ้านไม่รู้จักกัน มันต่างจากที่แม่เคยอยู่
แม่ลุงไม่ชอบบ้านตึกหลังใหญ่แต่ชอบบ้านไม้ใต้ถุนสูงที่คุ้นเคย
แม่ลุงชอบที่นี่มากแม่ลุงบอกเสมอว่าแม่ขอตายที่นี่นะ
ตอนนี้บ้านที่ลพบุรีก็มีแค่พ่อกับแม่ลุงเท่านั้นน้องชายคนเล็กของลุงฝึกงานเสร็จก็คงต้องเข้าเมืองหลวงเพื่อทำงานอีกคน ในบริษัทสายการบินแห่งชาติ
แต่ดูเหมือนว่าน้องชายลุงคงไม่อยากทำงานที่นั้นนัก............
เกือบจะ 30 ปีแล้วสินะที่ลุงมีความสุขมากๆกับบ้านหลังนี้ของลุง
ใครว่ามันคือบ้านนอก แต่มันคือที่ๆหล่อหลอมลุงมาจนเป็นลุงในทุกวันนี้
เติบโต มีหน้าที่การงานทุกอย่างก็จากบ้านหลังนี้
ลุงจะไม่มีทางทิ้งบ้านหลังนี้ไปได้......เพราะชีวิตลุงเริ่มจากที่นี่ครับ
ขอบคุณที่มาเยี่ยมชมรีวิวบ้านของลุงนะครับ
ด้วยความขอบคุณจากลุงแบกเป้ครับ