Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
::::: .. จิตสำนึก กับ ข้าวมันไก่ติดหนังพร้อมเครื่องในพิเศษ .. ::::: vote ติดต่อทีมงาน

..



:: บันทึกการเดินทาง ::
วันพฤหัสบดีที่ 12 พฤษภาคม 2554
เวลา 19.00 น.
ณ ฟู้ดคอร์ท  สถานีขนส่งหมอชิต




วันนี้มีเรื่องเล่าจากการเดินทางอีกครั้ง
หลังจากที่ครั้งก่อนเล่าเรื่อง ARL อันลือลั่นที่สถานีหัวหมาก
อาทิตย์ที่แล้วฉันเองก็ได้หยุด 5 วันเหมือนชาวบ้านชาวเมืองบางส่วน
หลังจากที่นั่งคิดนอนคิดอยู่นานว่าจะกลับเชียงใหม่ดีหรือไม่
เพราะว่าเพิ่งจะกลับลงมาเมื่อวันจันทร์ที่ 8
แต่ก็เห็นว่าได้หยดตั้ง 5 วันกลับเชียงใหม่ก็แล้วกัน
ดีกว่ามาเดินแกว่งทำตัวพอง .. พองอยู่ในบางกอก


ฮ่าฮ่าฮ่า  ฮ่าฮ่าฮ่า  ฮ่าฮ่าฮ่า


หลังจากนั่ง ๆ นอน ๆ ยืน ๆ เดิน ๆ คิดอยู่ 10 วินาที
ก็ตัดสินใจจองตั๋ว .. ฮิโซอย่างเราก็ต้องจองตั๋วรถทัวร์เท่านั้น
เพราะว่ากลับบ่อยมากจนหมดตรูดแล้ว
( แถมคราวก่อนตกเครื่องอีกตะหาก .. ฮ่าฮ่าฮ่า )
จองผ่านไทยรูทเรียบร้อยไปรับตั๋ววันเดินทางได้เลย


พอถึงวันเดินทางค่ำวันพฤหัสที่ 12 วันฝนถล่มกรุง
รถติดระห่ำ  แต่เข็ดจากการตกเครื่องคราวก่อน
ครั้งนี้เลยมาทันไม่ตกรถให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอีก
มาถึงมีเวลาเหลือเกือบชั่วโมง  แวะไปเอาตั๋วที่ช่องจำหน่าย
เจ้าหน้าที่บอกให้ขึ้นไปเอาที่ช่องจำหน่ายชั้น 3
ปกติไม่เคนต้องไปถึงชั้นบนก็เดินขึ้นไปแบบ งง .. งง


วันที่ฉันเดินทางจัดว่าเป็นวันที่มีผู้คนเดินทางมาก
ไม่ได้น้อยไปกว่าช่วงสงกรานต์หรือปีใหม่เลย
อาจเป็นเพราะว่าหยุดติดต่อกัน 5 วันก็เป็นได้
หลังจากรับตั๋วเรียบร้อย  สายตาฉันก็สอดส่ายหาของกิน
เดินไปไม่ไกลก็เจอกับฟู้ดคอร์ทหรือศูนย์อาหาร
ฉันก็เลยคิดว่าจะหาอะไรรองท้องเบา .. เบา
ด้วยข้าวมันไก่ หรือ ข้าวขาหมูสักหนึ่งจาน
ฉันเดินไปแลกคูปองและเดินดูตามร้านอาหาร
ซึ่งร้านอาหารมีอยู่ประมาณ 5 – 6 ร้าน
หลังจากตัดสินใจเลือกได้ข้าวมันไก่ติดหนัง
พร้อมเครื่องในพิเศษ 1 จาน  ฉันก็เดินมาหาโต๊ะนั่ง


มือหนึ่งฉันถือจานข้าวมันไก่ติดหนังอย่างหวงแหน
อีกมือหนึ่งกำช้อนส้อม 1 คู่ไว้ในมือที่ชื้นเหงื่อ
สองขาก้าวเดิน ซ้าย ขวา ซ้าย ขวา ซ้าย ขวา
วนซ้าย 3 รอบ วนขวา 3 รอบ วนไปวนมาอีก 3 รอบ
ฉันเดินวนอยู่รอบศูนย์อาหารประมาณ 10 นาที
เป็น 10 นาทีที่ไม่มีผู้คนกล้าสบตาฉัน
ให้ตายเถอะ .. ฉันหาโต๊ะนั่งกินข้าวไม่ได้
เพราะว่าทุกโต๊ะถูกจับจองจากผู้คนที่มานั่งคอย
คอยพ่อ คอยแม่ คอยลูก คอยหลาน คอยเหลน
คอนแฟน  คอยสามี คอยภรรยา ( ของคนอื่น )
คอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย


ในมือล้วนมีกิจกรรมหลากหลายไม่ว่าจะอ่านหนังสือ
ฟังเพลง เล่นบีบี เล่นโน้ตบุ๊ก เล่นหมากเก็บ เล่นตั้งเต เล่นตี่จับ
( เฮ้ย ๆ ๆ ๆ ไม่ใช่แล้วเว้ย .. หยอกเย้า )
มีเป็นส่วนน้อยมากที่กำลังนั่งรับประทานอาหาร
ตามจุดประสงค์หลักของการใช้สถานที่แห่งนี้


ฉันยืนมองด้วยอาหารนิ่ง  อึ้ง  ทึ่ง  เสียว
( จะเสียวทำไมฟะ .. แค่ไม่มีที่กินข้าว )
และถอนหายใจออกมาดัง ๆ ..

" เฮ้อออออ .. !! "

ส่ายหัวน้อย ๆ พอดูน่ารักน่าใคร่
ฉันยืนนิ่งและสายตามองไปที่
ข้าวมันไก่ติดหนังพร้อมเครื่องในพิเศษ
ความพยายามบังเกิดกับฉัน
ก่อนที่หนังไก่จะตากลมนานเกินไปจนแห้ง
ฉันเดินตรงไปที่เก้าอี้ที่ถูกจับจองไว้ด้วยกระเป๋าและข้าวของ


"ตรงนี้มีคนนั่งมั้ยคะ"
"มีครับ"
"ตรงนี้มีคนนั่งมั้ยคะ"
"มีครับ"
"ตรงนี้มีคนนั่งมั้ยคะ"
"มีครับ"
"ตรงนี้มีคนนั่งมั้ยคะ"
"มีครับ"


ฉันหิ้วจานข้าวมันไก่ติดหนังพร้อมเครื่องในพิเศษ
เดินไปเดินมาในฟู้ดคอร์ทอยู่ประมาณ 20 นาที
เหลือบมองนาฬิกาถ้าไม่กินตอนนี้ก็อาจจะไปขึ้นรถไม่ทัน
ฉันตัดสินใจ "ยืนกิน" ใช่ค่ะ "ยืนกิน"
ยืนกินท่ามกลางสายตาที่หลบลู่ลงพื้น
ของผู้คนที่นั่งกันอยู่บนเก้าอี้ของฟู้ดคอร์ท


ทั้ง ๆ ที่ทางผู้ให้บริการก็มีประกาศออกมาตลอดเวลา
ว่าให้เอื้อเฟื้อที่นั่งแก่ผู้เข้ามารับประทานอาหาร
ทานเสร็จแล้วช่วยลุกเพื่อแบ่งปัน
แต่เหมือนว่าไม่มีผู้ใดในที่แห่งนี้ได้ยินเสียงประกาศนี้เลย
สิ่งเดียวที่หายไปในที่แห่งนี้ ก็คือ


" จิตสำนึก "


จิตสำนึกที่ฉันจำได้ว่าคุณครูอนุบาล 2/3 เคยบอกฉันว่า
"หนูต้องเป็นคนมีน้ำใจ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กับคนอื่นนะลูก"

คุณครูชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4/7 บอกกับฉันว่า
"จิตสำนึกเป็นของมีค่า ควรรักษาไว้ให้อยู่กับตัวตลอดไป"


จิตสำนึกของแต่ละคน
ขึ้นอยู่กับการถูกหล่อหลอมจากประสบการณ์
ที่ผ่านการสั่งสมมาด้วยการศึกษา
การปลูกฝังมาแต่เยาว์วัย  
ซึ่งจริง ๆ แล้วจิตสำนึกของคนแต่ละคน
น่าจะแยกเรื่องถูกหรือไม่ถูกได้อย่างชัดเจน  
โดยการแยกแยะนั้นทำได้ด้วยเหตุและผลของการกระทำนั้น ๆ


ฉันก็แค่คิดว่าถ้าเรามีจิตสำนึกกันมากขึ้น
สังคมของเราก็คงน่าอยู่มากขึ้นกว่านี้
คงไม่มีข่าวขโมยยาง ขโมยปลา ขโมยน้ำมัน
หรือขโมยแม้กระทั่งทรัพย์สินของผู้ประสบอุบัติเหตุ
เพราะขนาดเรื่องเล็ก ๆ เพียงแค่นี้เรายังทำกันไม่ได้
ก็ไม่ต้องหวังว่าเรื่องใหญ่ ๆ จะทำได้เช่นกัน


จิตสำนึกของคนเรา ไม่ใช่จะมาปลูกมาสอนกันได้ง่าย ๆ
เมื่อโตเกินกว่าจะแก้ไข ก็ต้องปลูกฝังกันมาตั้งแต่เด็ก
ซึ่งพร้อมจะรับสิ่งดี ๆ เข้าสู่จิตสำนึกของเขา
เด็กจะเกิดจิตสำนึกที่ดีได้ ก็ต้องมีตัวอย่างที่ดีให้ดูด้วย


.
.
.


" คุณผู้ใหญ่ทั้งหลาย ..
ถ้าจะเริ่มเป็นตัวอย่างที่ดีให้เด็กในวันนี้ก็คงไม่สาย "



..

จากคุณ : Ka - Ti
เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 14:08:32




[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่] [กติกามารยาท] [Help & FAQ] 
ความคิดเห็น :
  PANTIP Toys
จัดรูปแบบ :
ไฟล์ประกอบ :
  Help
ชื่อ :
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com