...เพลานั้นผมรู้สึกอยากไปไหนไกลๆ และไกลให้มากพอที่ระยะความห่าง ณ จุดนั้นไม่มีใครรู้จักผม เพียงหวังว่าบรรยากาศรอบข้างจะทำให้ผมลืมและกลับมาทบทวนเรื่องราวมากมายอย่างมีสติ กระทั่งเวลาที่ตัวเองต้องแสดงบทบาทและหน้าที่ความรับผิดชอบกับงานที่ได้รับมอบหมายชิ้นหนึ่งเข้ามาถึงในระยะที่แทบจะเรียกได้ว่า เส้นยาแดงผ่าแปด
เคยคิดกันมั๊ยคับว่าทำไมต้องผ่าที่แปดแล้วทำไมต้องเป็นยาแดง...
...มาถึง จุดนั้นเองที่ทำให้ผมคิดตัดสินใจทำอะไรบางอย่างไปโดยไม่สนคำทัดทานของคนรอบข้างแม้แต่น้อย ทว่ามันความคิด ณ จุดนั้นกลายมาเป็น วิกฤตแห่งฝัน บนเส้นทาง สายแสงดาว ที่ช่วยเติมพลังขับเคลื่อนในหัวใจ เหมือนยาวิเศษที่เข้ามาขีดข่วนเนื้อสมองให้เกิดเป็นริ้วแห่งรอยหยัก จนทำให้ผมได้มานั่งเขียนบันทึกช่วงเวลาของนักเดินทางที่ไร้จุดหมายแบบผม อีกครั้ง ณ ขณะนี้ ภายหลังจากที่ได้กระหน่ำความคิดสร้างสรรค์ที่ได้ผ่านกระบวนการไตร่ตรองบนพื้นฐานของความเป็นจริงออกมาเป็นโครงการวิจัย ที่พร้อมจะลงมือทำด้วยความเต็มใจไม่ใช่เพียงหน้าที่...อย่ากระนั้นเลยมาฟังเรื่องราวของ เส้นทางสายแสงดาว กันดีกว่าครับ...
แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 54 02:28:20
แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 54 02:28:01
แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 54 02:27:16
แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 54 02:26:40
แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 54 02:24:23
...(^_^) "ณ จุดแห่งฝัน บนเส้นทางสายแสงดาว" (^_^)...
