ที่นี่มีชื่อเต็มๆ ว่า "ศูนย์ศึกษาพรรณไม้ป่าสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์(สวนป่าสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์) ตั้งอยู่ที่หมู่ 3 ตำบลตะนาวศรี อยู่ห่างจาก สภ.อ. สวนผึ้งไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ประมาณ 26 กิโลเมตร เส้นทางเดินรถจากปากทางเป็นถนนราดยางอย่างดี บางจุดก็จะขึ้นเขา-ลงเขาบ้างแต่ก็ไม่ชันมากเพราะปุ๊กลุ๊กของฉันยังเอาอยู่ วิวสองข้างทางถ้าเป็นช่วงฤดูฝนหรือปลายฝนต้นหนาวคงสวยมาก แต่ยามนี้ต้นไม้แต่ละต้นพากันผลัดใบ ดูแล้วแห้งแล้งไปหมด ยังคิดเลยว่าป่าแห้งๆ แบบนี้ถ้าเกิดไฟป่าจะเป็นยังงัยกันหนอ ??? ฉันมองลำธารภาชีระหว่างขับรถผ่าน น้ำค่อนข้างจะแห้งผาก พวกเราสงสัยกันมากว่าที่แก่งส้มแมวจะมีน้ำไม๊นะ
ก่อนถึงบ้านห้วยม่วง พวกเราก็ขับเลี้ยวซ้ายเข้าแก่งส้มแมว เส้นทางต่อจากนี้ไปอีก2กิโลเมตรจะเป็นถนน คอนกรีตที่แคบมาก แต่นี่ก็ดีกว่าสมัยก่อนมาก เพราะจำได้ว่าครั้งแรกที่เคยมาถนนเส้นนี้ยังเป็นทางลูกรังอยู่เลย
บริเวณตะเข็บชายแดนไทย-พม่าเต็มไปด้วยทหาร พอถึงด่าน...เหล่าทหารหาญถามพวกเราว่า"มากันกี่คน" พร้อมกับสอดส่ายสายตานับจำนวนคนภายในรถ ส้มจี๊ดตอบไปว่า "มากัน 3 คนคะ" นี่คงกลัวว่าขา กลับเจ้าปุ๊กลุ๊กจะแอบพาใครขึ้นรถมาซะละมั๊งฉันแอบคิดในใจ เอ...แล้วข้างในน้ำเยอะไม๊คะ ทหารคนหนึ่งหันหน้ากลับมาไม่ตอบฉันซักคำได้แต่อมยิ้มเล็กน้อยแล้วก็ผยักหน้าให้ เอ..แล้วแบบนี้แปลว่ามีน้ำหรือไม่มีกันละ
ที่นี่มีที่จอดรถกว้างขวาง เสียค่าเสียหายไปคันละ 20 บาท
ส้มจี๊ด@สวนผึ้ง (ตอนที่ 6:จากห้วยน้ำรินต่อถึงแก่งส้มแมว)
