ความคิดเห็นที่ 1 ทางทางผ่านปากน้ำโพ ของคืนวันที่ 6 ภุมภาพันธ์ 2554  ยังมีการตรุษจีน ประทับไฟสวยงาม แวะกดรูปมาดู 2-3รูป  เอามาฝากเพื่อนๆๆชาวพันทริปกัน   ได้แวะพักรถพักคนหน่อย  มีความรู้สึกออกจก ง่วงล่ะ ง่วงไม่ขับนะครับ.....ช่วยลดอุบัติเหตได้. จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 12:47:20

ความคิดเห็นที่ 2 มาสว่างที่ อ. เวียงสา จ.น่าน    ใครๆๆก็รีวิวเมื่องน่านเมื่องน่าอยู่กัน  ผมก็แอบรีวิวบ่อยๆๆ   ทริปนี้ขอผ่าน มุ่งหน้าสู่อ. บ่อเกลือครับผ่าน  อช.ภูคา มีเวลานิดหน่อยคงได้ชมดอกไม้บนภูคากัน   ปล. ถนนก่อนถึง อำเภอเด่นชัย กำลังก่อสร้างใครเดินทางกลางคืนต้องเพิ่มความระมัดระวังเพิ่มขึ้นนะครับ จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 12:51:59

ความคิดเห็นที่ 3 ป้ายบอกทางระหว่างทาง ไป อ.ปัว   บ้านนี้คงมีศิลปินอยู่แน่เลย  น่ารักมากๆๆ จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 12:53:20

ความคิดเห็นที่ 4 บน อช.ภูคา ลานดูเดือน มีดอกพญาเสือโคร่งให้เห็นบาง แต่ดอกโรยไปแยอะมากแล้วแต่ที่สังเกตุได้ว่า ข้างบนภูคาอากาศเย็นสบายกว่าในเมืองเป็นเพราะที่นี้คงสูงกว่าและมีต้นไม้ปกคุมอยู่มาก จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 12:54:19

ความคิดเห็นที่ 5 น่าน แวะมาชมต่อด้วยคน จากคุณ : ตระเวนเที่ยว เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 12:57:13

ความคิดเห็นที่ 6 ตามไปเที่ยวด้วยคนนะครับ ต้องสวยและสนุกแน่ๆ^^ จากคุณ : Wini2524 เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 12:59:09

ความคิดเห็นที่ 7 มีเงินทองกองโตๆๆ  จะมีความสุขได้ไง  ถ้าชีวิตไม่ได้เดินทาง ชอบนิยามบทนี้ ของน้องชายเอมากครับ ตามไปด้วยครับ กิฟหมดติดไว้ก่อนนะครับ จากคุณ : ม่วงมหากาฬ เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:02:21

ความคิดเห็นที่ 8   คุณ : ตระเวนเที่ยว     ไปครับเดินทางไปกันครับ  ท่องเที่ยวไปเรื่อยๆๆ    คุณ : Wini2524     ขอบคุณครับ   เมืองเล้กๆๆในหุบเขา  เงียบๆๆส่วนตัวผมชอบ. ดอกไม้ยังมีให้  ชมบาง ปีนี้ดอกไม้  บานไม้พร้อมกันเลย. จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:03:39

ความคิดเห็นที่ 9    สวัสดีครับพี่ม่วงครับ  ทมีคนบอกว่า  งานหนักไม่เคยฆ่าใคร แต่มันจะทำให้ตายช้าๆๆและทรมาร...เขาว่าไง   เขาขู่ผมป่าว. จะเห็นได้ว่ามีทั้งดอกอยู่แต่มีใบอ่อนแตกขึ้นมาแล้วจริงๆๆดอกต้องร่วงแล้วใบอ่อนถึงแตกออก นี้แสดงว่าอากาศมีการเปลี่ยนแปลงใบก่อนเลยแตกออกมา   ผิดถูกอย่างไร   ช่วยบอกด้วยนะครับ แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 54 13:53:37 แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 54 13:08:27 จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:05:48

ความคิดเห็นที่ 10 แม่บ่นนิดหน่อย ขับรถกลางคืน  เดินทางไกลบ่อยๆๆ แต่ในใจเรามีดอกไม้อยู่เสมอ........ จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:07:45

ความคิดเห็นที่ 11 ผมขอนำสู่ อ. บ่อเกลือ  เส้นทางเข้าหมู่บ้านที่ผมจะเดินทางไป   คิดถึงแม่ขึ้นมาทันที่ เด็กๆๆแม่เคยเล่าเรื่อง  หมู่บ้านในนิทาน   ตอนเด็กๆๆก็ตื่นตาตื่นใจ แต่ตอนนี้ผมได้เห็นและสัมผัส “เมืองในหุบเขาหมู่บ้านในทิทาน “     ถนนหนทางไม่ดีเท่าไร   ขับเต่าฟ้ามา  กินฝุ่นอิ่มเลยล่ะ... ทำไม  ของพี่ม่วงไม่มีผีเสื้อ..ล่ะ   กลุ้มใจแทน... จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:10:39

ความคิดเห็นที่ 12 ที่มีน้ำใสๆไหลผ่าน  มีผู้คนยิ้มแย้มเป็นมิตร อยู่ในอ้อมกอดของหุบเขาล้อมหมู่บ้าน มีเสียงนกร้องเพลงให้ฟัง มีวิถีชีวิตที่เรียบง่าย มีการใช้ชีวิตที่เพียงพอ นี้ละ “เมืองในหุบเขา หมู่บ้านในนิทาน” ของผม   อากาศแถมเย็นสบายทั้งวัน    ดีนะ ไม่ต้องเปิดแอร์ จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:12:12

ความคิดเห็นที่ 13 ตามไปด้วย .. จากคุณ : คมครับ เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:12:55

ความคิดเห็นที่ 14 ไปด้วยคนครับ จากคุณ : chartchy เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:14:05

ความคิดเห็นที่ 15 เดินทางไกลอยู่ ไม่สามารถบอกพิกัดให้ทราบได้ ว่า “เมืองในหุบเขาหมู่บ้านในทิทาน “    เห็นไกลๆๆโน้นแล้ว จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:14:28

ความคิดเห็นที่ 16 สวยมากครับ  ตามไปเที่ยวด้วยอีกครั้งครับคุณเอ จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:15:35

ความคิดเห็นที่ 17 ตามไปน่านด้วยคนนะครับ บรรยากาศดีจังเลย สวยมากๆๆๆๆ ครับ จากคุณ : นายโอเลี้ยง (ปลาหมึกน้อยกับนายโอเลี้ยง) เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:18:26

ความคิดเห็นที่ 18 ชอบจัง บรรยากาศดี จากคุณ : จินฮอน เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:20:38

ความคิดเห็นที่ 19    คุณ : คมครับ    เชิญครับเดินทางแบบสบายๆๆกับชีวิตที่เดินช้าๆๆครับ    คุณ : chartchy    ยินดีครับ.    คุณ : เล็กทาโร่      ขอบคุณคุณเล้กครับ  ตามมาเที่ยวทุกครั้งที่ รีวิว จะถึงแล้ว  เดินผ่านน้ำมาเดินขึ้นเนินอีกนิดนะ. จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:20:54

ความคิดเห็นที่ 20    คุณ : นายโอเลี้ยง (ปลาหมึกน้อยกับนายโอเลี้ยง)     บรรยายกาสดีมากครับ  ในหมู่บ้านในนิทานนี้...    คุณ : จินฮอน      ขอบคุณครับที่ชอบ... จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:22:37

ความคิดเห็นที่ 21 ยังไม่เสร็จเลย  บ้านในฝัน ในหมู่บ้านในนิทาน. ต้องมีศาลา  ริมน้ำให้เธอนั่งเขียนหนังสือ นอนอ่านหนังสือและฟังเพลงที่เธอชอบ.... จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:24:38

ความคิดเห็นที่ 22 อยากชวนเธอมานั่งดูอะไรบนนี้เพลินๆๆ มีศาลาให้เธอนั่งอ่านหนังสือนั่งเขียนหนังสือที่เธออยากขีดๆๆเขียนๆๆ   นั่งฟังเพลงที่เธอชอบ  เหนื่อยหนักก็เอา  เท้าลงไปแช่น้ำเย็นๆให้ใจเราเย็นๆ จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:27:01

ความคิดเห็นที่ 23 ที่นี้ไม่ศิวิไล  แบบที่คิด  มีคนหนึ่งบอกว่า    “ความเงียบสงบ ก็ต้องแลกด้วยคงามเงียบเหงา” จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:27:52

ความคิดเห็นที่ 24 ช่วงนี้ก็นี้เลย   ที่ซุกหัวนอนผม กลางวันอากาศสบายๆๆ แต่กลางคืนทำให้ผมสะท้านกับความหนาวเหน็บของความหนาวเย็น บอกแล้ว  ไม่ศิวิไล อย่างที่คิด. จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:29:20

ความคิดเห็นที่ 25 ได้อยู่ใกล้ๆๆต้นไม้ที่เราชอบ อยู่ในที่ที่มีแต่ความรักความเข้าใจ คงพออยู่ได้มัง จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:30:43

ความคิดเห็นที่ 26 เย็นแล้ว  แสงแบบนี้สวยพระอาทิตย์ตกดิน  ต้องสวยแน่ๆๆ  ผมไปรอชมพระอาทิตย์ตกดินดีก่า จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:31:23

ความคิดเห็นที่ 27 อาคิรา  แปลว่าพระอาทิตย์  เป็นภาษาไทยโบราณ   สาวเจ้าผู้หนึ่งบอกผม    แต่วันนี้พระอาทิตย์ตกที่ภูคา  สวยมากๆๆ  ในบางครั้งพระอาทิตย์กำลังตกทำให้ใจผมเหงาๆๆอย่างไงบอกไม่ถูกนะ แต่ก็วันหนึ่งที่ผ่านไปแบบมีความสุขในใจ. จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:33:45

ความคิดเห็นที่ 28 ยามเช้า เด้กนักเรียนจะเดินไปขึ้นรถ จุดนัดผมรถโรงเรียนมารับไปโรงเรียน   เด็กๆๆจะยกมือไหว้ผู้คนที่พบเจอ  เด็กๆๆที่นี้น่ารัก    ผมแทบไม่เคยเห็นแบบนี้ในสังคมเมืองใหญ่ๆๆเลย   นี้ล่ะ..หมู่บ้านในนิทาน.. จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:35:14

ความคิดเห็นที่ 29 ความน่ารักและความสดใสที่บันทึกไว้ จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:36:00

ความคิดเห็นที่ 30 "เมืองในหุบเขาหมู่บ้านในนิทาน"  ของผม จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:36:47

ความคิดเห็นที่ 31 อยากกอดเมืองในหุบเขา อยากกอดหมู่บ้านในนิทาน อยากกอดธรรมชาติ จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:37:44

ความคิดเห็นที่ 32 พาไปเดินเล่นๆๆข้ามไปอีกฝั่งหนึ่งของหมู่บ้าน จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:39:13

ความคิดเห็นที่ 33 เกาะล้อไปด้วยจ๊ะ   คห. 28 น่ารักจัง  อยากให้อยู่คู่กับทุกๆสังคมไทยตลอดไป --- จากคุณ : ยายแก่สีม่วง เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:39:17

ความคิดเห็นที่ 34 ถ่า่ยรูปสวยจัง ทำให้คิดถึงตอนที่คุณแฟนพาไปเที่ยวน่านเลย จากคุณ : chat1977 เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:39:28

ความคิดเห็นที่ 35 สวยมากมาย ยังกับปายเมื่อก่อน จากคุณ : apotheker เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:42:28

ความคิดเห็นที่ 36     คุณ : ยายแก่สีม่วง   ไม่เคยเห็นในสังคมเมืองใหญ่ๆๆครับ..     คุณ : chat1977    ขอบคุณครับ ที่ชอบ.. สะพานแขวนประจำหมู่บ้าน จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:42:37

ความคิดเห็นที่ 37 ตามมาเที่ยวด้วยคนค่ะ ถ่ายรูปสวยถูกใจจริงๆเอากิ๊ฟไปเลยค่ะ จากคุณ : ซาลาเปายามเช้า เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:43:19

ความคิดเห็นที่ 38 ตามมาแอบดูบ้านนิทานของ ชายเอ จากคุณ : mongnoi เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:44:13

ความคิดเห็นที่ 39     คุณ : apotheker    เสียดายปายครับ  กลายเป็นที่ คนใส่เสื้อหนาวๆๆหลากสีสรรค์มาบืนโชว์กัน  ( ในสายตาผมนะครับ  ต้องขออภัยแบบแรงๆๆ ถ้าไม่ถูกใจผู้อื่น)      คุณ : ซาลาเปายามเช้า     ขอบคุณครับ  สำหรับกิ๊ฟ. “ จากภูมิปัญญาแผ่นดิน สู่การทำกินที่พอเพียง”     ที่ท่องเที่ยว ไม่ไกลมากจากที่ หมู่บ้านในนิทาน จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:46:57

ความคิดเห็นที่ 40 ชอบเมืองน่านมากเหมือนกันไปกี่ทีก็ไม่มีเบื่อไปซ้ำๆๆๆ ตอนนี้หลงรักซะแล้ว ขอบคุณจขกทคั่บภาพสวยมาก จากคุณ : Polnat เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:49:00

ความคิดเห็นที่ 41 รู้สึกเย็นใจอย่างบอกไม่ถูก น่าไปจัง จากคุณ : Amecchi เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:49:11

ความคิดเห็นที่ 42 “ ..เมื่อกาลผ่านมา 10 ปี ความเปลี่ยนแปลงของประเทศมีมากขึ้นอย่างที่เราเห็นได้ชัด ๆ ที่เห็นเป็นตัวเลข อาจจะดูง่าย ๆ เช่น เรื่องเศรษฐกิจ การขยายตัวทางด้านเศรษฐกิจ การเจริญขึ้นของธุรกิจ เป็นต้น ถึงแม้ว่าแหล่งปฏิบัติงานของเราจะอยู่ไกล แต่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะได้รับผลกระทบ ซึ่งไม่ใช่เป็นผลกระทบที่ไม่ดีเสมอไป เป็นผลกระทบทั้งดีและไม่ดี จึงเป็นเหตุให้คิดว่า จะมีอะไรทำเพิ่มเติมในส่วนของเราได้ กับบุคคลในความอารักขาดูแลของเรา คือด้านของความรู้ความสามารถ การศึกษา เมื่อบ้านเมืองเจริญก้าวหน้ามากขึ้นก็เป็นโอกาสให้บุคคลต่าง ๆ ได้สามารถพัฒนาตัวเอง และสร้างฐานะให้ดียิ่งขึ้น บ้านเมือง เหตุการณ์เปิดโอกาสให้มีความก้าวหน้า แต่เราต้องกลับมาย้อนคิดดูว่าบุคคลในความอารักขาของเรานั้น สามารถที่จะพัฒนาก้าวหน้าไปตามโอกาสที่เปิดให้หรือเปล่า ยกตัวอย่าง เช่น ตอนนี้มีการขยายทางด้านการงานขึ้นหลาย ๆ อย่าง หลาย ๆ อาชีพ คนของเราพร้อมหรือยังที่จะสร้างฐานะที่มั่งคง มั่งคั่งขึ้นจากโอกาสหรือตำแหน่งงานที่เปิดขึ้น หรือว่าจะกลายเป็นบุคคลที่ได้รับผลกระทบในทางเสีย คือเสียโอกาสต่าง ๆ ซึ่งมีอยู่เคยอยู่อย่างสงบในหมู่บ้านของตัวเอง ทำงานไป ก๊อก ๆ แก๊ก ๆ ที่ดินต่าง ๆ อาจหลุดมือไป หรือว่าอาจจะมีคนที่เขาอยู่ในระบบที่ใหม่กว่าเข้ามาใช้อิทธิพลบางประการ  คนของเราพร้อมหรือยัง ..ส่วนนักเรียนอีกส่วนหนึ่งนั้น เราที่ทำงานอยู่ก็คงจะรู้จักเด็กและเห็นได้ชัด ๆ ว่าบุคคล หรือเด็กเหล่านี้ จะเป็นด้วยสติปัญญาและการเตรียมความพร้อมตั้งแต่เล็กมาก็ตาม ฐานะทางเศรษฐกิจหรือว่าฐานะทางการเมืองและสังคมไม่เปิดโอกาสแน่ ๆ ให้เขาได้ไปศึกษาต่อในระดับมัธยม หรืออย่างน้อยในช่วงนี้ไม่ทันกาล ก็อยากให้อะไรกับเขา เป็นส่วนเพิ่มเติมเข้ามา แม้อาจจะเล็กน้อย แต่ก็ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ คือเรื่องของการฝึกฝนให้กระทำอาชีพได้ ..” พระราชดำรัส สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เนื่องในโอกาสทรงเป็นประธานปิดการประชุมสัมมนาครูใหญ่โรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดน ณ ศาลาดุสิดาลัย สวนจิตรลดา   ทรงพระเจริญ... จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:49:12

ความคิดเห็นที่ 43    คุณ : mongnoi   คงเป็นความฝันของผมคนเดียวมังครับ.    คุณ : Polnat     ส่วนตัวชอบเดินทาง  ผมชอบที่นี้มาก  เมืองน่าน    คุณ : Amecchi    ครับเย็นใจมากๆๆ  จากวิ่งเร็วเป็นเดิยช้าๆๆครับ จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:52:03

ความคิดเห็นที่ 44 ผลผลิตทางการเกษตร ได้ถูกแปรรูปให้เพิ่มราคาทางการเกษตร  ใครเดินทางไปแวะอุดหนุนหน่อยนะครับ  เราคนไทยต้องช่วยกัน.. จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:53:08

ความคิดเห็นที่ 45 มีสถานที่แนะนำอีกที่ครับ ไม่ไกลจาก อ.บ่อเกลือมากนะ มีวัดร้างโบราณแห่งหนึ่ง เพียงขับรถออกจาก อ.บ่อเกลือมา 3-4 กม.ได้วัดจะอยู่ทางขวามือ ให้สังเกตุว่ามีหลังคา สังกะสีเปิดโล่ง 3ด้านมีผนังเป็นกำแพง1ด้านติดถนน จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:54:51

ความคิดเห็นที่ 46 มีภาพเขียนที่ผนังด้านหลังองค์พระด้วย  ผมดูด้วยสายตา คงเป็นรูปต้นไม้ครับ มีต้นและก็ใบเขียวๆ จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:55:28

ความคิดเห็นที่ 47 เห็นแล้วน่าอยู่จัง วิถีชีวิต แบบเรียบง่าย นักเรียนน่ารักจัง น้องชายเอถ่ายทอดอารมณ์ได้เยี่ยมเลยครับ อยากไปอยู่หมู่บ้านในฝันในนิทานนี่จัง จากคุณ : ม่วงมหากาฬ เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:56:59

ความคิดเห็นที่ 48 ลายสีที่ฐานองค์พระ  ขอตัวนิดนะครับผมชอบเดินดูงานสถาปัตยกรรม ใครๆๆก็ว่าธรรม  เดินเข้าวัดเป็นว่าเล่น...จริงๆๆไปดูงานงานสถาปัตยกรรม จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:57:20

ความคิดเห็นที่ 49     ขอบคุณพี่ม่วงอีกครั้งครับ...ผมถือว่าเป็นการแบ่งปันความสุขครับ. . ยังเห็นแนวของคานคอดินของโบถ์อยู่ ส่วนหลังคาชาวบ้านคงทำชั่วคราวไว้ จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 13:59:23

ความคิดเห็นที่ 50 อยู่ในหมู่บ้านในนิทาน บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปใส่ผักเขียวๆๆมีลูกชิ้นก็ถือว่า  โอเคแล้ว  ครับ  กินง่ายอยู่ง่าย อาหารดีๆๆไม่ได้ตกถึงท้องซะเท่าไร   อิ่มพุงปลิ้น.....เลยยยยย. จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:01:00

ความคิดเห็นที่ 51 ดอกเสี้ยวดอกขาว จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:02:13

ความคิดเห็นที่ 52 ภาพถ่ายสวยจัง  อยากไปเที่ยวอย่างนี้บ้าง   ขอบคุณสำหรับรีวิวนะค่ะ จากคุณ : บูตะ กะ กิมจิ เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:02:46

ความคิดเห็นที่ 53 ลา เมืองน่าน เมืองในหุบเขาและหมู่บ้านในนิทานครับ ต้องมาที่นี้อีก  งานความฝันเรายังไม่เสร็จ.. ดอกไม้ประจำจังหวัด ตาก, น่าน ชื่อดอกไม้ ดอกเสี้ยวดอกขาว ชื่อสามัญ Orchid Tree, Purple Bauhinia ชื่อวิทยาศาสตร์ Bauhinia variegata L. วงศ์ LEGUMINOSAE ชื่ออื่น เสี้ยวป่าดอกขาว ลักษณะทั่วไป ต้นสูง 5–10 เมตร ผลัดใบ เรือนยอดกลม ใบเดี่ยวค่อนข้างกลม ปลายและโคนใบเว้า คล้ายใบแฝดติดกัน ใต้ใบมีขน ออกดอกเป็นช่อที่ซอกใบและปลายกิ่ง 6–10 ดอก มี 5 กลีบคล้ายดอกกล้ายไม้มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ออกดอกตลอดปี ดอกดกช่วง เดือนพฤศจิกายน–มีนาคม ผลเป็นฝักแบน เมื่อแก่จะแตกเป็น 2 ซีก การขยายพันธุ์ เพาะเมล็ด สภาพที่เหมาะสม เติบโตได้ดีในดินที่ระบายน้ำดี ความชื้นสูง แสงแดดจัด ถิ่นกำเนิด อินเดีย, มาเลเซีย แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 54 14:07:46 จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:03:52

ความคิดเห็นที่ 54  คุณ : บูตะ กะ กิมจิ   แค่เปิดใจให้กว้าง  หัวใจ พร้อมเดินทาง สู่โลกกว้างของเรา ครับ      มีเวลาเหลือ แวะมาเชียงใหม่ ผ่านลำปางแวะวัดพรธาตุลำปางหลวงหน่อย มีใครสังเกตุไหมว่า   ทางเดินขึ้นมีนาคซ้ายขวา  นาคตัวขวามือมีเกล็ด ส่วนตัวด้ายซ้ายมือเรา จะไม่มีเกล็ด จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:06:40

ความคิดเห็นที่ 55 โอ๊ย บรรยากาศ  ได้ใจ "หลงรัก"  บ้านหลังนี้จัง จากคุณ : boublekao เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:08:08

ความคิดเห็นที่ 56 วัดพระธาตุลำปางหลวง ตั้งอยู่ในเขตตำบลลำปางหลวง อำเภอเกาะคา จังหวัดลำปาง อยู่ห่างจากตัวเมืองลำปางไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ประมาณ ๑๘ กิโลเมตร ตัววัดตั้งอยู่บนเนินสูง มีการจัดวางผัง และส่วนประกอบของวัดสมบูรณ์แบบที่สุด มีสิ่งก่อสร้าง และสถาปัตยกรรมต่าง ๆ บริเวณพุทธาวาสประกอบด้วย องค์พระธาตุลำปางหลวง เป็นประธาน มีบันไดนาคนำขึ้นไปสู่ซุ้มประตูโขง ถัดซุ้มประตูโขงขึ้นไปเป็น วิหารหลวง มีคนรีวิวแยอะมากแล้ว  ผมถ่ายรุปมุมมองให้ชมนิดหน่อยนะ. จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:09:06

ความคิดเห็นที่ 57   คุณ : boublekao   ขอบคุรครับที่ชอบ บ้านในนิทานของผม.. พระธาตุลำปางหลวงมี วิหาร 5หลังครับ   วิหารน้ำแต้ม วิหารน้ำแต้ม เป็นวิหารบริวารตั้งอยู่ทางทิศเหนือขององค์พระธาตุเจดีย์ เป็นวิหารเครื่องไม้สี่เหลี่ยมผืนผ้า รูปร่างและสัดส่วนงดงาม ภายในคอสองมีภาพเขียนสีโบราณที่เก่าแก่ เป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปสำริด ขนาดหน้าตักกว้าง ๔๕ นิ้ว กำลังปิดซ่อมแซมครับ แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 54 03:18:35 จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:10:59

ความคิดเห็นที่ 58 ผมเดินชมงานสถาปัตยกรรมลานนาบ่อยๆๆ  มีอะไรซ่อนอยู่ในงานมากมาย  สังเกตุเถอะครับถ้าได้แวะ มีอะไรมากมายที่ เราหลายๆๆคนมองข้ามไป จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:11:50

ความคิดเห็นที่ 59 วันและเวลาผ่านไป  อะไรก็เปลี่ยนแปลง จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:12:47

ความคิดเห็นที่ 60  คห 44 เห็น แล้ว อยากกิน แกงส้มจัง ขอบคุณ นะจ๊ะ ท่านชายเอ จากคุณ : แม่จีน-ไท (GT2007) เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:13:04

ความคิดเห็นที่ 61   ดีเหมือนกันครับ มีแต่ผักมีปลา ผมก็ชอบๆๆ  พุดแล้วหิวเลย.. จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:15:02

ความคิดเห็นที่ 62 งานไม้เกะสลัก  ซ่อนอยู่บนเสา.. จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:16:11

ความคิดเห็นที่ 63 ชิ้นนี้อยู่ข้างเสาทางเข้าวิหารหลวง จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:16:59

ความคิดเห็นที่ 64 จริงๆๆ  แล้วอยากเข้ามาวัดไหล่หินมากกว่าได้ข่าวว่าซ่อมแซมเสร็จไปแล้ว เลยอยากมาเดินชมและถ่ายรูปเก็บเอาไว้ครับ  ไม่ได้มาที่นี้เกือบๆๆ 2ปีแล้ว ซุ้มประตู่วัดไหล่หิน      วัดไหล่หินแก้วช้างยืน หรือ วัดเสลารัตนปัพพตาราม มีพระวิหารเก่าแก่ฝีมือช่างเชียงตุง เป็นศิลปะแบบล้านนาไทย มีลวดลายงดงามทั้งหลังโดยเฉพาะส่วนหน้าบันและซุ้มประตูที่ มีการก่ออิฐถือปูน ซึ่งส่วนมากจะเป็นรูปปั้นสัตว์ศิลปะล้านนา จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:21:39

ความคิดเห็นที่ 65 "วัดไหล่หินหลวง" อำเภอเกาะคา อารามเก่าแก่สำคัญของเมืองลำปาง    วัดไหล่หินหลวง หรือ วัดเสลารัตนปัพพตาราม วัดสำคัญเก่าแก่ของจังหวัดลำปางที่มีอายุหลายร้อยปี จากหลักฐานทางด้านโบราณ จารึกและตำนานต่างๆ ได้กล่าวถึงวัดไหล่หินในอดีตว่าเป็นวัดที่มีความสำคัญทางศาสนา มีหลักฐานว่าในปี พ.ศ.2181 วัดไหล่หินสมัยนั้นยังเป็นอารามเล็กๆ มีพระภิกษุสามเณรมาอาศัยบวชเรียนเป็นจำนวนมาก ในตำนานการสร้างวัดได้กล่าวอ้างถึง "พระมหาป่า" หลายรูปซึ่งเป็นเจ้าอาวาสที่ถือธุดงควัตรเป็นหลักปฏิบัติในการสืบทอดพระศาสนา แต่มีพระมหาป่ารูปหนึ่งที่ชาวบ้านให้ความเคารพศรัทธาคือ "พระมหาป่าเกสร ปัญโญ" (ครูบาศีลธรรมเจ้า) จากคำบอกเล่าที่ได้เรียบเรียงไว้ในหนังสือประวัติวัดไหล่หินหลวงที่ทางวัดได้จัดพิมพ์ กล่าวไว้ตอนหนึ่งว่า "ท่านพระมหาเกสรปัญโญเป็นพระนักปฏิบัติ นักศึกษาศาสนธรรมคำสั่งสอนอันยืงยง ท่านมีความรู้แตกฉานสามารถเขียนและแต่งธรรมได้วันละมากๆ เล่ากันว่าจารวันหนึ่งได้มูลเหล็กจารเต็มกะลามะพร้าว ซึ่งหาใครเสมอเหมือนมิได้เลย นอกจากนี้ท่านได้ประพฤติปฏิบัติสมณธรรมอย่างจริงจัง โดยปฏิบัติอยู่ที่ถ้ำฮางฮุ้งจนจิตเป็นสมาธิได้ญาณสมาบัติอภินิหารเป็นอัจฉริยะ.." ด้วยจริยวัตรของท่านจึงทำให้มีผู้คนเลื่อมใสศรัทธา ไม่เพียงแต่คนในท้องถิ่นแต่ได้เลื่องลือไปถึงถิ่นอื่นๆ จนถึงเมืองเชียงตุง ซึ่งตามประวัติกล่าวว่าเจ้าฟ้าเมืองเชียงตุงได้มาสร้างวิหารที่วัดไหล่หินหลวง ต่อมาภายหลังเจ้าบุญวาทย์วงศ์มานิต ได้มาสร้างโบสถ์รวมทั้งผู้คนจากในชุมชนและที่อื่นๆ ได้เข้ามาบูรณะปฏิสังขรณ์วัดไหล่หินให้มีสภาพสมบูรณ์ ความสำคัญของวัดไหล่หินนอกเหนือจากเป็นวัดสำคัญเก่าแก่ของจังหวัดลำปางแล้วนั้น ยังเป็นสถานที่เก็บคัมภีร์โบราณที่ผู้คนทั้งในและนอกชุมชนเข้ามาศึกษาและคัดลอกกัน ปัจจุบันคัมภีร์ส่วนหนึ่งที่ชำรุดเสียหายไป แต่ยังมีบางส่วนที่คงสภาพดีและได้เก็บรักษาไว้ในโรงธรรมของวัด คัมภีร์โบราณของวัดเป็นหลักฐานสำคัญทางประวัติศาสตร์และศาสนาที่แสดงให้เห็นความสำคัญของวัดไหล่หินในฐานะที่เป็นแหล่งศึกษาพระธรรมในสมัยโบราณ พบว่ามีเอกสารโบราณที่มีอายุเก่ากว่า 700 ปีเศษ จารเป็นภาษาบาลี ตัวอักษรล้านนา ซึ่งจารไว้เมื่อปี จ.ศ.601 (พ.ศ.1782 ชื่อคัมภีร์ "สกาวกณณี" มีทั้งสิ้น 7 ผูก จำนวน 364 หน้า) ในวัดไหล่หินยังมีโบราณสำคัญต่างๆ มากมาย อาทิ วิหารโถง โบสถ์ เจดีย์ ซุ้มประตูโขงและโรงธรรม ซึ่งนับเป็นโบราณสถานสำคัญทั้งในด้านความเก่าแก่และมีคุณค่าทางด้านศิลปะที่แสดงออกถึงความสามารถในเชิงช่าง การสร้างสรรค์ความงามในด้านโครงสร้างสถาปัตยกรรมและการประดับตกแต่งตามคติความเชื่อและการใช้ประโยชน์ของชุมชน วิหารโถง เป็นวิหารแบบล้านนาขนาดเล็ก ขนาดกว้าง 5 เมตร ยาว 9 เมตร ภายในประดิษฐานพระพุทธรูปประธาน การประดับตกแต่งวิหารมีการประดับทั้งภายในและภายนอกเป็นภาพและลวดลายต่างๆ เช่น ภาพเขียนสี เป็นภาพเขียนด้วยสีฝุ่นบนแผ่นไม้ที่บริเวณส่วนบนของโครงสร้างหลังคาเป็นภาพพระพุทธรูปประทับยืน ภาพลายคำ เป็นภาพที่ทำด้วยเทคนิคการพิมพ์เป็นลวดลายลงบนพื้นสีทอง ลายประดับบนวิหารนี้ทำเป็นลายพันธุ์พฤกษา ลายเครือเถา ลายช่อดอกไม้ ลายดอกบัวและกลีบบัว นอกจากนั้นก็มีภาพบุคคลเช่น ภาพพระพุทธเจ้า ภาพเทวดา นางฟ้า และภาพสัตว์หลากหลายชนิด ตาม ประวัติการสร้างวิหารหลังนี้มีบันทึกไว้บนแผ่นไม้ที่ท้องขื่อในวิหารกล่าวว่า ในปี จ.ศ.1045 (พ.ศ.2226) พระมหาป่าเกสร ปัญโญ เป็นประธานพร้อมด้วยเจ้าฟ้าเมืองเชียงตุงและศิษยานุศิษย์ได้สร้างวิหารนี้ขึ้นในปีกดไก๊ เดือน 5 เป็งไทยเต่าสง้า จากรูปทรงสันนิษฐานว่าคงมีการปฏิสังขรณ์ให้คงอยู่ในสภาพเดิมมาหลายยุคหลายสมัย เนื่องจากชาวบ้านสมัยนั้นมีความเชื่อเกี่ยวกับข้อห้ามในการรื้อถอนอาคารสิ่งก่อสร้างทางศาสนา หากผู้ใดละเมิดจะพบกับความหายนะ จึงทำให้วิหารหลังนี้ได้รับการอนุรักษ์ตลอดมา ปัจจุบันกรมศิลปากรได้ขึ้นทะเบียนโบราณสถานวิหารหลังนี้ไว้เมื่อวันที่ 14 ตุลาคม 2523 ซุ้มประตูโขง เป็นซุ้มประตูบริเวณด้านหน้าวิหาร ลักษณะเป็นซุ้มทรงปราสาทสกุลช่างลำปาง ตกแต่งด้วยลายปูนปั้นที่ตัวอาคารเป็นลายบัวคอเสื้อ ลายประจำยามและลายบัวเชิงล่าง ชั้นหลังคาตกแต่งปูนปั้นด้วยลายพญานาค รูปหงส์ ตัวเหงาและลายพันธุ์พฤกษา ด้านข้างประตูทั้งสองมีรูปกินนรีแบบนูนต่ำประดับอยู่ ส่วนหน้าบันทำเป็นลายปูนปั้นแบบนูนต่ำตกแต่งด้วยภาพเขียนสี ลักษณะเด่นของซุ้มประตูโขงวัดไหล่หินที่แปลกกว่าวัดอื่นก็คือ การประดับชั้นหลังคาด้วยรูปสัตว์ที่ทำด้วยดินเผาเคลือบ โบสถ์ ตั้งอยู่ในเขตพุทธาวาส เป็นโบสถ์ขนาดเล็กแบบเปิดโล่งกว้าง 3 เมตรยาว 5 เมตร หันหน้าไปทางทิศตะวันตก    พระอุตตะมะอาราธิบดีและเจ้าบุญวาทย์วงศ์มานิต เจ้าผู้ครองนครลำปางองค์สุดท้าย เป็นประธานในการก่อสร้างเมื่อ พ.ศ.2459 รูปแบบของสถาปัตยกรรมแบบยุคหลังสร้างเป็นอาคารโถงมีผนังกั้นด้านหลัง มีราวลูกกรงไม้กั้นเตี้ย ๆ ล้อมรอบ พื้นยกสูงเล็กน้อย หน้าบันเป็นลายแกะสลักกระจกสีส่วนของค้ำยันเป็น "นาคตัน" หลังคามุมด้วยกระเบื้องเคลือบ ชายคาประดับด้วยไม้ฉลุลายซึ่งเป็นรูปแบบที่นิยมกันทั่วไปในเมืองลำปางขณะนั้น โรงธรรม เป็นอาคารที่อยู่ในเขตสังฆาวาสใกล้ประตูทางเข้าทิศเหนือ พระอุตตะมะอารามะธิบดี พร้อมด้วยหนานมณีวรรณ หนานวงศ์ พญาศรีวิเลิศและพญาแสนต้าร่วมกันสร้างในปี จ.ศ.1281 (พ.ศ.2462) แต่เดิมใช้เป็นกุฏิ ปัจจุบันใช้เป็นที่เก็บรักษาคัมภีร์โบราณ โรงธรรมหลังนี้สร้างขึ้นตามแบบแผนกุฏิเก่าของวัดพระธาตุลำปางหลวง ซึ่งมีจารึกบนแผ่นไม้ว่าสร้างในปี พ.ศ.2027 นับว่าเป็นอาคารที่สร้างตามแบบกุฏิโบราณของล้านนา วัดไหล่หินหลวง นับว่าเป็นโบราณสถานที่ยังคงใช้ประกอบพิธีทางศาสนาอยู่ในปัจจุบัน และเป็นวัดสำคัญที่เก่าแก่ที่สุดแห่งหนึ่งของจังหวัดลำปาง   ทุกวันจะมีนักท่องเที่ยวเดินทางมาชมความสวยงามของศิลปกรรมล้านนาและคุณค่าทางประวัติศาสตร์ที่วัดแห่งนี้เป็นจำนวนมาก หากมีโอกาสผ่านไปยังอำเภอเกาะคา ลองแวะมาชมความสวยงามของวัดแห่งนี้ดู เอกสารประกอบ วัดเสลารัตนปัพพตาราม (วัดไหล่หินหลวง) เรียบเรียงโดยสามเณรดวงจันทร์ ครุขยัน จักรพงษ์ คำบุญเรือง ข้อมูลจาก http://chumchontai.com/webboardAnswer.php?w_id=00052 วิธีการเดินทาง จากอำเภอเกาะคา ให้ใช้ทางหลวงหมายเลข 1034 ไปทางห้างฉัตร ประมาณกิโลเมตรกว่าๆ จะพบสามแยกให้เลี้ยวซ้ายไปประมาณสองกิโลเมตร จะเห็นวัดไหล่หินอยู่ซ้ายมือ จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:23:23

ความคิดเห็นที่ 66 ได้ทำการซ่อมแซม  มา1ปีกว่าๆๆแล้ว  วัดไหล่หินผมเคยมาแล้ว 3ครั้งครั้งนี้ครั้งที่4  ที่ได้เห็นครั้งนี้ จะได้เห็นว่าปั้นลมไม่เหมือยเดิม ผมเข้าใจว่าคงได้การซ่อมแซมมาแล้วก่อนหน้านี้แต่  ผู้ซ่อมแซมได้ ประสมประสาน งานสถาปัตย์กรรมของลานกับทางภาคกลางเข้าด้วยกัน  ที่ผมถ่ายรูปครั้งนี้คือเป็นงานของลานนาเต็มๆๆไม่มีเจือปน จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:24:39

ความคิดเห็นที่ 67 ไป  ค้นรูปในเน็ตมา  รุปนี้ปั่นลมก่อนซ่อมแซม  จะมีศิลป์ทางภาคกลางมาผสมประมาน  คือมีศิลป์ บ้าแก้ว( ท่านผู้ใหญ่ ท่านหนึ่งเรียกอย่างนี้ ) เข้ามาด้วย ต้องยกเคคิตให้เจ้าของรูปนี้นะครับ  ไม่ทราบว่าใครถ่ายไว้จริงๆๆเลยไม่ได้ออกนาม  แต่ผมก็ขอขอบพระคุณอย่างสูง  ณ.ที่นี้ด้วย จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:31:01

ความคิดเห็นที่ 68 การอ่านรีวิวของใครคนนึง มันทำให้เราได้รัีบรู้ว่าเค้าเป็นคนยังไง (หรือว่ารู้สึกไปเองหว่า 555) เคยไปที่บ่อเกลือ มาเหมือนกันค่ะ ชอบวิถีชีวิตของเค้า แบบเรียบ ๆ เมืองเค้าดูเงียบสงบดี ที่สุด ชอบไปรษณีย์บ่อเกลือ น่ารักมากเลยค่ะ จากคุณ : umi_chan_2 เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:31:36

ความคิดเห็นที่ 69 ภาพเขียน  ที่หัวเสาในวิหาร ..  เล้กๆๆน้อย  นี้คือเสห์การเดินทาง ได้ชมอะไรไปเรื่อยๆๆ  แบบเย้นๆๆใจหลังจากการทำงาน ที่หนักมา จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:33:00

ความคิดเห็นที่ 70    คุณ : umi_chan_2  ขอบคุณครับแวะมาชม  หามาให้ผมอ่านบางดิ. ตัวนี้น่าเรียกว่า  “ตัวมอม หรือ สิงห์มอม ผู้เฝ้าศาสนสถาน “ สัตว์ประเภทหนึ่งที่คอยเฝ้าอยู่หน้าวิหารหรือศาสนสถาน ซึ่งมีลักษณะแปลกตา ไม่ใคร่ได้เห็นกันบ่อยนัก ส่วนใหญ่จะพบตามบันไดวัดหรือศาสนสถานแถบทางเหนือ โดยปั้นจากปูน หรือแกะด้วยไม้ บางครั้งยังพบเป็นภาพจิตรกรรมตามฝาผนัง หรือทำเป็นลายปูนปั้นในวัดบางแห่ง ซึ่งเราเรียกว่า "มอม" ลักษณะของ "มอม" จะดูไม่ค่อยเหมือนสัตว์ที่เรารู้จักกันทั่วไป บางแห่งทำเป็นรูปแมวผสมสิงโต บางแห่งทำหน้าตาคล้ายสุนัขพันธุ์ปักกิ่ง หรือมีกระทั่งหางเป็นปลาโลมา ลำตัวเป็นเกล็ดตะปุ่มตะป่ำคล้ายหนังกิ้งก่า ซึ่งอาจสรุปได้ว่า มอมเป็นสัตว์ในจินตนาการซึ่งผสมจากสัตว์ต่างๆ มีสี่ขา เข้าใจว่าได้รับอิทธิพลทางด้านศิลปะจากจีน ก่อนที่จะมาผสมผสานกับศิลปะพื้นเมือง พจนานุกรมล้านนาบางฉบับให้ความหมายไว้ว่า มอมเป็นสัตว์ผสมระหว่างสิงโตกับลิง มีแขนยาวคล้ายค่าง บางทีเรียกเสือดำ ซึ่งเสือดำนั้นเข้าใจว่าเป็นสัตว์ต่างชนิดกันกับ "มอม" ที่เฝ้าวัด ตัว "มอม" จะปรากฏบทบาทเบื้องแรกในตำนานทางเหนือเกี่ยวกับการขอฝน โดยทำหน้าที่เป็นพาหนะของเทวบุตรองค์หนึ่ง ชื่อ เทพปัชชุนนเทวบุตร ซึ่งเป็นเทพเจ้าแห่งเมฆและฝน ปรากฏในคัมภีร์มหาสมัยสูตร ระบุว่า เป็นเทพในสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา โดยเป็นเทวะบริวารของพระวรุณ ในคราวที่แคว้นโกศลเกิดความกันดาร พระพุทธองค์ทรงเปล่งพุทธโองการให้ปรชันยะเทวบุตรหรือปัชชุนนเทวบุตร นำฝนให้มาตก หรือในมัจฉาชาดก เมื่อพระพุทธองค์เสวยพระชาติเป็นมัจฉา เทพองค์นี้ก็มีบทบาททำให้ฝนตกลงมา แม้แต่องค์อัครสาวกพระอานนท์ยังเคยเสวยชาติเป็นปัชชุนนเทวบุตร ดังนั้น ชาวล้านนาจึงมีประเพณีขอฝนโดยนำตัวมอมที่แกะสลักจากไม้นำขึ้นเสลี่ยงแห่ขอฝน แล้วใช้น้ำสาดให้ตัวมอมเปียกชื้นอยู่ตลอดเวลา ซึ่งเป็นพิธีกรรมเพื่อความอุดมสมบูรณ์ สมัยก่อนตามวัดทางเหนือจะแกะตัวมอมจากไม้ตั้งแต่ขนาดเล็กจนถึงขนาดเท่าแมว แล้วลงรักทาด้วยชาดแดงอย่างสวยงาม ซึ่งการแห่มอมดังกล่าวอาจเป็นต้นเค้าของการแห่นางแมว เนื่องจากแมวมีลักษณะใกล้เคียงกับมอมมาก และภายหลังก็หามอมที่แกะเพื่อใช้ในพิธีขอฝนยากขึ้นทุกที เพราะคนไม่ค่อยรู้จัก ตัวมอม ยังปรากฏในลายสักตามต้นขาและท้องของกลุ่มลาวพุงดำ ที่กระจายตัวอยู่ทางตอนเหนือของไทย โดยเชื่อว่าจะทำให้เกิดความน่าเกรงขามแก่ผู้อื่น และยังปรากฏเป็นงานปั้นปูนในภาคอีสาน โดยคนอีสานจะเรียกว่า "สิงห์มอม" โดยมีความเชื่อว่า มอมเป็นสัตว์ที่ทรงฤทธานุภาพ แข็งแรง ทรงกำลังมหาศาล เป็นเหตุให้ลืมตัว เมื่อลงมายังมนุษยโลกก็แสดงอำนาจไปทั่ว กิเลสดังกล่าวทำให้มอมไม่สามารถกลับขึ้นไปยังสวรรค์อันเป็นที่สถิตของเทวบุตรได้ เทพปัชชุนนะจึงสั่งให้มาเฝ้าพุทธสถานเพื่อรับฟังพระธรรมคำสอนเป็นเนืองนิจ จนกว่าจะละกิเลสคือความทะนงตน และเข้าใจในพระธรรมจึงจะกลับไปสถิตเป็นเทพพาหนะบนวิมานชั้นฟ้าต่อไป ขณะที่อยู่ในโลกมนุษย์ มอมก็พยายามสร้างประโยชน์สุขให้กับมนุษยโลก เพื่อเพิ่มบุญเพิ่มกุศลโดยเป็นตัวกลางเพื่อขอให้ฝนฟ้าตกต้องตามฤดูกาล ในบ้านเราจะพบตัวมอมได้หลายแห่ง เช่น ที่วิหารและหอมณเฑียรธรรม วัดบุพพาราม จ.เชียงใหม่, หน้าวิหารด้านหลังองค์พระธาตุ วัดพระธาตุดอยสุเทพ จ.เชียงใหม่ หรือบนลายปิดทองล่องชาดของวิหารลายคำ วัดพระสิงห์ จ.เชียงใหม่ บางแห่งเป็นรูปเทวบุตรเหยียบบนตัวมอม ซึ่งล้วนแล้วแต่มีเอกลักษณ์แตกต่างกันไป ที่สำคัญคือ ยังมีคนสับสนคิดว่า "ตัวมอม" เป็นสัตว์ชนิดเดียวกับตัวมกรหรือเหรา ที่เฝ้าอยู่ตรงราวบันไดศาสนสถาน แต่จริงๆ แล้ว เป็นสัตว์ในจินตนาการต่างชนิด ต่างประเภท และมีศิลปะต่างกันอย่างเห็นได้ชัดครับผม ออกตัวนิดนะครับ  ผมไม่มีความรู้เท่าไร  หาอ่านไปเรื่อยๆๆ  ผิดถูกประการใด  ชี้แนะด้วยจะขอบพระคุณอย่างสูง จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:35:40

ความคิดเห็นที่ 71 ขอบคุณที่พาไปเที่ยวนะคะ จากคุณ : น้ำแข็งเย็นใจ เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:37:05

ความคิดเห็นที่ 72 องศ์พระธาตุ.. ด้านหลังพระวิหาร จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:37:16

ความคิดเห็นที่ 73     คุณ : น้ำแข็งเย็นใจ    ขอบคุณครับที่แวะมาชมรีวิว จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:38:50

ความคิดเห็นที่ 74 .  แบบจำลอง  อายุกว่า 200ปีในพิพิธภัณฑในวัดไหล่หิน คงจำลองก่อนซ่อมแซมก่อนหน้าครั้งนี้ จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:39:35

ความคิดเห็นที่ 75 สำนวนของ คุณ ชายเอ ทุ่งรังสิต มันโดนไปหมดเลยค่ะ 555 จากคุณ : umi_chan_2 เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:39:43

ความคิดเห็นที่ 76 ปุง เป็นภาชนะไม่ไผ่สาน   ในอดีตของคนไหล่หินจะมีไว้ประจำครอบครัวเพื่อส่ของส่วนตัวหรือของมีค่า เสื้อผ้า ของประดับ ใบเกิด  มีขนาด เล็ก กลาง ใหญ่   โครงสร้างของปุงเป็นไม้ไผ่ ฐานเป็นไม้รูปสี่เหลี่ยม คาดด้วยหวายเพื่อให้แข็งแรง เคลือบด้วยรัก มีเชือกไว้หิ้วหรือหาบ จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:42:08

ความคิดเห็นที่ 77   คุณ : umi_chan_2   ว๊าววว    ของคุณที่ชอบครับ..(แอบดีใจ) ตำนานมะพร้าวผ่าซีก ที่มีครูบามหาป่าเจ้า และเจ้าฟ้าเมืองเชียงตุงร่วมสร้างในขณะนั้น ที่แสดงคุณค่าของศิลปะปูนปั้นสกุลช่างลำปาง ตลอดจนอุโบสถหลังเล็กประดับด้วยลวดลายไม้ฉลุและแก้วสีต่าง ๆ สร้างจากแรงศรัทธาของเจ้าบุญวาทย์วงศ์มานิตย์ เจ้าผู้ครองนครลำปางองค์สุดท้าย สำหรับวิหารโบราณมีตำนานดังนี้ครับ... พระมหาป่า เกสระปัญโญ ตนบุญของคนไหล่หิน พระนักปฏิบัติที่อาศัยอยู่ในป่าบนเนินแห่งหนึ่งในบ้านไหล่หินขณะนั้น ในกาลนั้นมีเพียงเจดีย์อยู่องค์หนึ่งเท่านั้น ที่ยังไม่มีศาสนสถาน ณ ช่วงเวลาหนึ่งที่พระมหาป่า เกสระปัญโญ ได้ออกบิณฑบาตตอนเช้ามืดที่เมืองเชียงตุง ประเทศพม่าเป็นประจำ จนเป็นที่รู้จักของผู้คนในเขตเมืองเชียงตุง ขณะนั้นเป็นจำนวนมาก จนสร้างความสงสัยถึงที่มาและวัดที่จำพรรษาอยู่ จึงสอบถามต่อพระมหาป่า เกสระปัญโญว่า “มาจากวัดแห่งใด” พระมหาป่า เกสระปัญโญตอบว่า “อาตมามาจากวัดขบบ่าแตก” (วัดกัดไม่แตก) จากนั้นก็เดินออกจากหมู่บ้านในเมืองเชียงตุง ชาวบ้านเดินตามเพื่อที่จะทราบว่าจำพรรษาอยู่ที่วัดแห่งใด ครั้นเมื่อออกนอกเมืองไปเรื่อย ๆ ร่างของพระมหาป่า เกสระปัญโญก็เลือนลับหายไปจากสายตาของชาวบ้านที่เดินตาม สร้างความตะลึงและความสงสัยยิ่งนัก จากเรื่องราวที่ชาวบ้านได้พูดกันถึงอภินิหารที่เกิดขึ้น  เจ้าฟ้าเมืองเชียงตุงได้ทราบก็ทรงออกจากเมืองเพื่อมาใส่บาตรแก่พระมหาป่า เกสระปัญโญ จังหวะนั้นจึงได้คิดกุศโลบาย ที่จะทราบถึงที่มาที่ไปของพระมหาป่าเกสระปัญโญให้ได้   เจ้าฟ้าเมืองเชียงตุง ก็ได้ให้ทหารผ่ามะพร้าวแบ่งออกครึ่งให้เท่ากัน โดยซีกหนึ่งเจ้าฟ้าเมืองเชียงตุง ได้ใส่บาตรมอบให้แก่พระมหาป่าเกสระปัญโญเก็บไว้ โดยพระองค์เก็บไว้ในครึ่งซีกที่เหลือ จากนั้นก็ให้ทหารคนสนิทออกติดตาม หามะพร้าวซีกที่ได้ใส่บาตรไป เวลาเนิ่นนานผ่านไป ทหารก็สอบถามจากชาวบ้านชาวเมืองต่าง ๆ ถึงรูปลักษณะของพระมหาป่าเกสระปัญโญ จนในที่สุดก็มาพบกับพระภิกษุรูปหนึ่ง กำลังจำพรรษาอยู่ในป่าบนเนินเขาเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง จนเกิดความแปลกใจในเหตุที่ไม่ไปจำพรรษาที่วัด และสอบถามถึงมะพร้าวที่เจ้าฟ้าเมืองเชียงตุงได้ใส่บาตรมาให้ พบว่ามีมะพร้าวอยู่ซีกหนึ่งวางอยู่จึงนำมาประกบ ปรากฏว่ามะพร้าวทั้งสองซีกเป็นมะพร้าวลูกเดียวกัน จึงนำความถวายรายงานต่อเจ้าฟ้าเมืองเชียงตุง ไม่นานเจ้าฟ้าเมืองเชียงตุงก็พาทหารยกทัพมาพบพระมหาป่า เกสระปัญโญ เพื่อแสดงความเคารพนับถือในอัจฉริยะของพระมหาป่า เกสระปัญโญ และได้สร้างพระวิหารขึ้นเป็นอนุสรณ์ระลึกระหว่างเจ้าฟ้าเมืองเชียงตุงกับพระมหาป่า เกสระปัญโญ ในปีพ.ศ. ๒๒๒๖ ตามหลักฐานการจารึก บนแป้นไม้บนขื่อวิหารของวัด ถอดความได้ว่า “จ.ศ.๑๐๔๕ (พ.ศ.๒๒๒๖) ตัวปีก๋า เดือน ๔ เพ็ญเม็ง ๔ ไตเต่าสะง้า (มะเมีย) พระมหาเกสระปัญโญเจ้า เป็นประธานกับทั้งศิษยานุศิษย์ทั้งหลาย ได้อัญเชิญพระสงฆ์เจ้าได้ปกแป๋งเสลารัตนปัพพตารามหลังนี้แล ศรัทธา นักบุญทั้งหลายมวลชุคน จุ่งอนุโมทนาเต๊อะ” (พ่อหลวงหนานกุ้ม วรรณมณี, พ่ออาจารย์หนานตา อุรา, พระชัยพร อตตฺสาโร ผู้ถอด : ๒๕๔๙) จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:44:02

ความคิดเห็นที่ 78 เด็กๆ น่ารักจริงๆ ค่ะ ^__^ จากคุณ : sjt เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:45:19

ความคิดเห็นที่ 79 นกยูง  ผู้แกะเจ้าโอวาสองศ์เก่าใช้เวลาว่างแกะสลักนกยูงชิ้นนี้  ถามมาจาก ท่านผู้ใหญ่ที่นั่งเฝ้าแถวๆๆนั่น ท่านเล่าให้ฟัง ความสวยความงามที่ออกจากหัวใจและฝีมือท่าน. จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:45:24

ความคิดเห็นที่ 80     คุณ : sjt     ขอบคุณที่ชอบครับ  เด้กในหมู่บ้านน่ารักมากๆๆ จะยกมือไหว้ผู้ที่โตกว่าทุกครั้งเลย ยังพอมีเวลา  มาทำธุรของหัวใจ   เดินเล่นเชียงใหมม่ต่อ จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:46:58

ความคิดเห็นที่ 81 เรือนไม้ไทยลานนา อายุ 140ปี  ยามค่ำคืนสวยดี จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:47:34

ความคิดเห็นที่ 82 ลาเชียงใหม่แล้ว  ต้องคิดถึง “บางคน” ที่เชียงใหม่อีกแน่นๆๆเลย ขอบคุณทุกความคิดเห็น  ขอบคุณกิ๊ฟที่ให้ ขอบคุณที่แวะชมรีวิวการเดินทาง ขอบคุณวันและเวลาแห่งความนสุข... .ลาเชียงใหม่ตรงนี้ครับ.   ขอบคุณจากใจอีกครั้ง... จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:49:26

ความคิดเห็นที่ 83 ภาพเล่าเรื่องได้อารมณ์มากครับ ทำให้ผมนึกถึงเพลงนี้เลย จากคุณ : Hero11147 เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:52:01

ความคิดเห็นที่ 84 รู้สึกดีๆ ทุกครั้งที่อ่านรีวิวของ คุณชายเอ นะ เหมือนกับได้ตามไปพักผ่อนด้วย   รีวิวนี้ก็เช่นเดียวกัน ขอบคุณนะคะ   ^_____^ จากคุณ : Hello Las Vegas! เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:53:27

ความคิดเห็นที่ 85    คุณ : Hero11147    ขอบคุณมากครับ....ชอบๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 54 18:40:41 จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 14:54:29

ความคิดเห็นที่ 86 สวัสดีครับ ชายเอ ได้ย้อนกลับไปถ่ายดอกชมพูภูคา ที่ดอยภูคาหรือเปล่าครับ จากคุณ : star61 เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 15:07:40

ความคิดเห็นที่ 87   คุณ : Hello Las Vegas!   ขอบคุณครับที่รู้สึกดีๆๆนะ   นั่นล่ะเป้าหมายผม    คุณ : star61    ผมบางต้นโรยเป้นแล้ว   บางต้นยกพึ่งแทงยอดออกมาเองครับ  ไม่รู้จะเมื่อไรเลย ถึงจะบาน จากคุณ : ชายเอ ทุ่งรังสิต เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 15:13:40

ความคิดเห็นที่ 88 อ่านแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ หัวใจพองๆ มีความสุข จากคุณ : Tree Rose เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 15:31:33

ความคิดเห็นที่ 89 ตามไปเที่ยวด้วยคนครับ... จากคุณ : honeymoonseat เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 15:33:09

ความคิดเห็นที่ 90 สวยงามมากค่ะ... จากคุณ : ไม่เมา ไม่อ้วก ไม่พูดมาก เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 15:36:15