ในตอนแรกก็ตั้งใจว่า จะไปพักใจ พักกาย ที่มันอ่อนล้าเหลือเกิน ไปแบบโดดเดี่ยว มันคงจะเหงาพิลึก เนื่องจากเคยไปแบบสองคน พอไปถึงแล้ว อาจจะเงียบเหงาสักหน่อย แต่ว่าผู้คนที่เชียงคาน อัธยาศัย น้ำใจไมตรี ดีเหลือเกิน เข้ามาทักทาย รวมถึงน้อง ๆ ที่พักบ้านเดียวกันด้วย เลยกลายเป็นสนิทสนมกันไปเลย
ถามคุณทอม เจ้าของบ้านว่า มันเงียบ ๆ เนอะ แกก็เลยบอกว่า นี่แหละ เชียงคาน ถ้าคุณจะมาหาความทันสมัย อึกทึก ครึกโครม คงไม่ใช่เชียงคานแล้วหล่ะ จริง ๆ แล้ว แกไม่ได้เป็นคนเชียงคานหรอก แกผ่านมา แล้วรู้สึกหลงรักแม่น้ำโขง ก็เลยมาอยู่ ตอนนี้ หมูแอน ก็รู้สึกรักแม่น้ำโขงเหมือนกัน ยังสัญญากับคุณทอม แล้วก็น้อง ๆ ว่า เราจะต้องมาเจอกันอีก ที่บ้านหลังนี้
เชียงคาน... อาจจะเปลี่ยนแปลงบ้าง ตามสภาวะแวดล้อมที่กำลังจะเกิดขึ้น ผู้คนหลั่งไหลเข้ามา บ้านพักต่าง ๆ เกิดขึ้นมากมาย แต่เชื่ออยู่อยากนึงนะคะว่า การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ไม่ได้ทำให้เสน่ห์ของเชียงคาน ลดน้อยลงไปเลย เชียงคานก็ยังคงเป็นเชียงคาน ที่น่าเข้าไปค้นหา เข้าไปพักรักษากาย และใจ
..... รักเชียงคาน ซะแล้วสิ .....
แก้ไขเมื่อ 14 ม.ค. 54 16:52:54
จากคุณ |
:
หมูแอนร่าเริง
|
เขียนเมื่อ |
:
14 ม.ค. 54 15:35:05
|
|
|
|