 |
วันอังคารที่ 7 ธันวาคม 2553 - วันที่ 2 (ภูกระดึงที่ความสูง 1,288 เมตรจากระดับน้ำทะเล)
เวลาห้านาฬิกาตรง อุณหภูิมิต่ำสุด 13.6 องศาเซลเซียส ตามสัญญา วันนี้ผมและเพื่อนจะดูพระอาทิตย์ขึ้นกันที่ผานกแอ่น
ผมก็ได้ไปบริเวณศูนย์บริการนักท่องเที่ยวเพื่อที่จะดูว่าจะมีใครมาเดินพาไปที่ผาหรือไม่ ก็พบกับผู้ร่วมอุดมการณ์ทั้งหลายที่กำลังเดินไปชมพระอาทิตย์ขึ้นเหมือนกัน
พอไปถึง เจ้าหน้าที่ก็บอกว่า เดินไปเลยๆ ซึ่งก็ไม่เป็นไร เพราะว่าคนที่เดินไปด้วยมีจำนวนมาก ทำให้ไม่เหงา (ตอนแรกเราก็นึกว่าจะต้องมีคนเดินน้อยอีก เพราะใกล้ถึงเวลาแล้ว)
ผมก็เดินไปเรื่อยๆ ไม่รีบร้อนอะไร แต่คนอื่นๆ ที่เดินนำหน้าเดินช้า ผมก็อยากรีบไปถ่ายบรรยากาศที่ผานกแอ่นเร็วๆ จะได้มีเวลาเตรียมตัว ผมก็เลยใช้วิชาที่ผมเคยใช้ตอนขึ้นภู
ฝ่ากลุ่มคนที่กำลังเดินอย่างสบายใจ จนกระทั่งผมนำหน้าไปเป็นหัวกลุ่ม ทีนี้หละจะได้แกล้งคนก็คราวนี้ เดินนำคนให้ออกนอกเส้นทางให้มันรู้ดำรู้แดงไป
แต่คนอย่างผมไม่ทำอย่างนั้น เพราะทุกคนย่อมต้องการมาดูพระอาทิตย์ขึ้น ไม่ใช่มาผจญภัยตามล่าหาช้างป่าในเขตป่าปิดสักนิด
| จากคุณ |
:
tem142857 
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 ม.ค. 54 18:52:25
|
|
|
|
|
[Review #2] จากภูกระดึง ถึงเส้นทางที่หายไป (Part 2){แตกประเด็นจาก E10111420}
